به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، آل پاچینو در اکران فیلم «بعد از ظهر سگی» در پنجاهمین سالگرد ساخته شدن این فیلم در سینماتک آمریکا با جمعی از همکاران شرکت کرد.
پاچینو با خنده گفت: باید گفت همیشه یک سالگرد ۵۰ سالگی هست. یعنی ۵۰ سالگی «پدرخوانده» را جشن گرفتیم، ۵۰ سالگی «پدرخوانده قسمت دوم» را جشن گرفتیم و حالا نوبت این یکی است.
این اسطوره دنیای بازیگری که اکنون ۸۴ ساله است، به جمعیتی که گرد آمده بودند گفت تماشای دوباره «بعداز ظهر سگی» احساسات متفاوتی در او برانگیخت چون بسیاری از آنهایی که در این فیلم با او بودند، رفته‌اند. وی گفت تماشای این فیلم روی یک صفحه نمایش عظیم، بسیار عالی است و از سیدنی لومت به عنوان یک کارگردان فوق‌العاده یاد کرد و افزود: از تماشای کارهایی که او برای این فیلم انجام داد و همه بازی‌ها، به خصوص دختران و افراد حاضر در بانک، و البته جان کاسال، شگفت‌زده شدم. زنی که نقش مادرم را بازی کرد جودیت مالینا است که کارش را خارج از برادوی آغاز کرد و او کارگردان و بازیگر تئاتر بزرگی بود و برای من الهام‌بخش بود. دیدن دوباره او … دیدن دوستان قدیمی بسیار تکان دهنده است و البته باید بگویم این فیلم خیلی غم‌انگیز است.
آل پاچینو در پاسخ به این که سرگرم کننده‌ترین نقشی که ایفا کرده کدام بوده گفت: «دیک تریسی» و توضیح بیشتری درباره کارگردان و بازیگر آن فیلم، وارن بیتی، نداد؛ اما اندکی بعد او در پاسخ به یکی دیگر از شرکت کنندگان که از او خواست نقش مورد علاقه خود را نام ببرد، بدون اشاره به ۳ فیلمی که سال ۲۰۲۴ در پاسخ به همین سؤال انتخاب کرده بود، انتخابی عام‌تر کرد و از «صورت زخمی» یاد کرد.
او همچنین افزود نقشی که فیلمبرداریش در اکتبر به پایان رسید، هم می‌تواند یکی از محبوب‌ترین نقش‌های او باشد: «لیر رکس» به کارگردانی برنارد رز. وی گفت: این شکسپیر است. در فیلمی که در حال تدوین است، نقش لیر را بازی کردم و من هنوز زنده هستم. او از همکاری با پیتر دینکلیج و جسیکا چستین هم در این فیلم یاد کرد و گفت: ما (رز و خودش) شروع به نوشتن اقتباس کردیم، و حالا حتی پس از فیلمبرداری فیلم هم هنوز داریم روی متن کار می‌کنیم. انجام آن با وجود این که یک سال، یک سال و نیم طول کشید، اما لذت بخش بود و حالا در حال بازی با تدوین و چیزهای دیگر هستیم، که باید چهار یا پنج سال دیگر طول بکشد!
پاچینو در پاسخ به «چالش‌برانگیزترین نقش» خود گفت نیمی از نقش‌هایی که بازی کرده را یک چالش می‌دانست و قطعاً «بعداز ظهر سگی» هم در میان آنها جای دارد.
وی سپس با شوخی یکی از کم چالش‌ترین نقش‌هایش را مطرح کرد: نقشی که در فیلم آدام سندلر «جک و جیل» در سال ۲۰۱۱ بازی کردم. مردم فکر می‌کنند من تبلیغ دانکین دوناتز را انجام دادم! و خندید. وی گفت: من واقعاً این کار را فقط در فیلم آدام سندلر انجام دادم و چیزی هم بابتش دریافت نکردم.
در این برنامه جنی لومت، دختر کارگردان سیدنی لومت که در زمان ساخت فیلم در سال ۱۹۷۴ یک بچه بود، هم حضور داشت. جنی لومت گفت: دلم برای پدرم تنگ شده و یادآوری کرد که پدرش ابتدا یک بازیگر بود و حرفش با تائید پاچینو روبه رو شد که گفت: سیدنی واقعاً بازیگر خوبی بود!
پاچینو همچنین از این گفت که تقریبا نقش را رد کرده بود و حتی گفته شد داستین هافمن جای او وارد عمل می‌شود.
وی گفت: باور کنید یا نه، «بعدازظهر سگی» را رد کردم. یادم می‌آید در آن زمان چیزهای زیادی را پشت سر می‌گذاشتم، زیرا داشتم با اولین فیلم‌های زندگی‌ام، با دنیای جدید سازگار می‌شدم.
این بازیگر گفت بعد از بازی در فیلم‌های «پدرخوانده» تمایلی به فیلم‌هایی با جنبه جنایی را نداشت و در ادامه افزود: گفتم، این کار را نمی‌کنم. من دیگر نمی‌خواهم این کار را انجام دهم – با اسلحه و چیزهایی مانند سرقت از بانک کاری ندارم. من این کاره نیستم. به اندازه کافی این کار را انجام دادم. … و آنها شخص دیگری را داشتند که این کار را انجام دهد، و این از نظر من خوب بود. اما مارتی برگمن به من زنگ زد و گفت: «آل، عقلت سر جاشه؟» گفتم: «آره، هست» بعد گفت: «ببین، آل، لطفاً.» گفتم: «نه، من قصد سرقت از بانک‌ها را ندارم» و او گفت: «این کار را برای من انجام بده. لطفاً فیلمنامه را دوباره بخوان»، گفتم: «باشه، من این کار را برای تو می‌کنم.» و بعد فیلمنامه را باز کردم و دوباره شروع به خواندنش کردم و فکر کردم، چی؟ باید این فیلم را بسازم!
پاچینو برای ایفای نقش سانی در فیلم «بعداز ظهر سگی» نامزدی اسکار را به دست آورد و برنده جایزه بفتا شد.
وی درباره کار کردن با سیدنی لومت، که کارگردانی «سرپیکو» را نیز برعهده داشت، گفت: کار کردن با او بسیار لذت‌بخش بود، زیرا او تمرین می‌کرد. ما این روزها زیاد تمرین نداریم، اما او ۳ هفته با همه ما تمرین کرد و درباره نحوه دزدی از بانک و… او می‌گفت: «من کارگردان هستم. بنابراین من کارگردانی می‌کنم» و با انگشت اشاره می‌کرد: «تو برو اینجا، برو اونجا، و بعد برو اونجا.» و من فقط کاری را انجام دادم که او گفت. همه ما این کار را کردیم… و واقعا احساس کردیم که در حال سرقت از بانک هستیم… بودن با او لذت بخش بود؛ من او را دوست داشتم.
اما پاچینو دقیقاً همان چیزی را که لومت گفته بود در هنگام ساختن «بعد ازظهر سگی» انجام نداد. او گفت شخصیت پردازی متعلق به خودش بود و تصدیق کرد آنقدر به بازیگری متد نزدیک شد که در صحنه فیلمبرداری ترسناک باشد.
او چنین به خاطر آورد: یادم می‌آد که ما ۳ هفته تمرین کردیم. اگرچه سرقت به تصویر کشیده شده از زندگی واقعی و تقریباً همه شخصیت‌ها بر اساس شخصیت‌های واقعی شکل گرفته، من تحقیق نکردم. معمولاً، وقتی نقش کسی را بازی می‌کنم که واقعی است سراغ خودش می‌روم و با او صحبت می‌کنم. مثلاً، من زمان زیادی را با (فرانک واقعی) برای «سرپیکو» گذراندم. اما برای این کار به دلایلی خودم این شخصیت را پیدا کردم. درواقع او به سراغم آمد… خودم تمام شب در خانه بیدار بودم و فیلمنامه را خواندم و این شخصیت را با فیلمنامه پیدا کردم… سر فیلمبرداری همه فکر کردند که من در بانک دچار یک حمله عصبی شده‌ام. بازیگران همکارم و سیدنی همه فکر می‌کردند حالا با او چه بکنیم؟
فقط چند فیلمبرداری اضافی انجام دادیم. چند ماه بعد من برگشتم تا دیالوگ‌هایی که خوب شنیده نمی‌شد، را دوباره اجرا کنم. اما من نتوانستم این کار را انجام دهم. این شخصیت از وجودم بیرون رفته بود و برای من خیلی سخت بود که مثل او صحبت کنم یا دوباره شبیه او باشم.
«بعدازظهر سگی» درام نئو-نوآر جنایی به کارگردانی سیدنی لومت محصول ۱۹۷۵ است. جان کازال و کریس ساراندون دیگر بازیگران فیلم بودند. این فیلم چندین نامزدی اسکار کسب کرد و در نهایت برنده جایزه بهترین فیلمنامه غیراقتباسی شد.
