عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف با تاکید بر اینکه بزرگترین آسیب کرونا به آموزش عالی عدم تعامل استاد و دانشجو است، گفت: در حال حاضر، استاد برای دانشجویانی که از ابتدای کرونا وارد دانشگاه شدند، یک شخصیت مجازی است و ارتباط کافی میان آنها شکل نگرفته است.
دکتر محمد فخارزاده در گفت‌وگو با ایسنا، ضمن بیان این مطلب اظهار کرد: مشکلی که ما در دوران آموزش مجازی داشتیم کلاس‌های عملی و کارگاه‌ها بود و در ابتدای دوران دانشگاه این دوره‌ها برگزار نشد. به این دلیل دانشگاه صنعتی شریف بسته‌هایی را برای دانشجویان در منزل فرستاد تا کارهای کارگاهی خود را در منزل انجام دهند. این حداقل کاری بود که میشد انجام داد اما حضور دانشجویان در کارگاه‌ها تجربه‌ای برای دانشجویان فراهم می‌کند که برای آنها ضروری است و عدم برگزاری دروس عملی بزرگترین ضرر دوران کرونا به دانشجویان بود.
وی ادامه داد: عدم برقراری ارتباط چهره به چهره استاد و دانشجو و تعامل آنها، اتفاقی بود که در دوران کرونا افتاد و در آموزش حضوری استاد میتوانست هنگام تدریس، حالات دانشجویان یا سئوالات آنها را متوجه شود ولی این شرایط در آموزش مجازی به این راحتی‌ها نیست و استاد نمی‌تواند از دانشجویان خود بازخورد کافی دریافت کند.
معاون فرهنگی سابق دانشگاه صنعتی شریف افزود : در این ۲ سال شاهد بودیم که دانشجویان پس از یک یا دو ترم از آموزش مجازی خسته شدند. شاید ترم اول آموزش مجازی برای دانشجویان هیجان انگیز بود، چون می‌توانستند از خانه خود به کلاس وصل شوند اما بعد از گذشت یک یا دو ترم خسته شدند و هر ترم، آمار حضور دانشجویان در کلاس در حال کاهش است و یا موثر نیست و مشارکت فعال چندانی با کلاس ندارند.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف خاطرنشان کرد: یکی از اصول آموزش که در آموزش حضوری بیشتر وجود دارد، بحث ” active listening ” یا ” گوش‌دهی فعال” است که دانشجو سر کلاس به تدریس استاد خود گوش می‌دهد و یادداشت برمی‌دارد. ولی در آموزش مجازی چون فیلم کلاس موجود است، کسی یادداشت برداری نمی‌کند و این به دانشجویان لطمه بزرگی وارد می‌کند.
دکتر فخارزاده با تاکید بر اینکه اگرچه کلاس مجازی برای استاد و دانشجو راحت‌تر است، اما در دراز مدت آسیب‌زا است و یکی از دلایل آن عدم برگزاری دروس عملی است.
وی با بیان اینکه دانشگاه فقط به کلاس درس محدود نمی‌شود و ساعات خارج از کلاس نیز از اهمیت بالایی برخوردار است، گفت: ساعات خارج از کلاس، دانشجویان به اساتید خود مراجعه و با آنها گفت‌وگو می‌کردند که در ترسیم فضای آینده آنها نقش مهمی داشت. در حال حاضر دانشجویانی داریم ترم ۵ هستند و هنوز استاد خود را ندیده‌اند، به این جهت هنوز اعتماد و ارتباط لازم در آنها شکل نگرفته است و استاد برای دانشجو یک شخصیت مجازی است که تدریس می‌کند و می‌رود.
دکتر فخارزاده با اشاره به نکات مثبت آموزش مجازی اضافه کرد: در دوران کرونا، نکات مثبتی هم در رابطه با آموزش الکترونیکی وجود داشت که می‌شود در دوران پسا کرونا نیز ادامه داد. اما نحوه برگزاری کلاس‌ها باید به یک شکل باشد و آموزش ترکیبی مناسب نیست. به این ترتیب کلاس‌ها یا مجازی برگزار شود یا حضوری. و برگزاری کلاس‌های کلاس‌های مجازی در یک سری شرایط خاص مثلا آلودگی هوا باشد و یا دوره‌های بدون مدرک را با حضور محققان بزرگ برگزار کرد.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به آسیب‌های روحی روانی دوران کرونا گفت: یکی از ضربه‌های کرونا این بود که رشد اجتماعی دانشجویان را عقب برد. خیلی از مهارت‌ها در زندگی اجتماعی در تعاملات شکل می‌گیرد که دانشجویان با حضور در کنار هم، در انجمن‌ها و کانون‌های فرهنگی کسب می‌کنند ولی در دوران کرونا چنین اقداماتی انجام نشد.
دکتر فخارزاده با اشاره به مشکلات مربوط به بازگشت دانشجویان به آموزش حضوری تصریح کرد: تورم این دو سال گذشته شرایط برای بازگشت به آموزش حضوری را سخت‌تر کرده است و باید بودجه دانشگاه‌ها رشد چشمگیری پیدا کند.
ما باید از این فرصت استفاده کنیم و کلاس‌ها و خوابگاه‌ها را بازنگری کنیم و کمبودها را شناسایی کنیم. چون کرونا از بین نخواهد رفت. وزارت علوم و نهادهای قانون گذار باید به این سمت حرکت کنند که بودجه دانشگاه‌ها را افزایش دهند و فضای فیزیکی دانشگاه‌ها را ارتقاء دهند. بعضی از سیاست‌های یارانه‌ای تغییر کند و بسیاری از امکاناتی که به رایگان در اختیار دانشجویان قرار می‌گیرد، طبقه بندی شود و فقط برای دانشجویانی که مستحق ای یارانه‌ها هستند، تعلق گیرد. ما در حال حاضر به همه دانشجویان یارانه خوابگاه میدهیم و این بودجه سنگینی را متحمل دانشگاه می‌کند. ولی بهتر است این یارانه تنها به دانشجویانی تعلق گیرد که نیاز دارند. این اقدام به دانشگاه کمک می‌کند کمبود خود را جبران کند.
انتهای پیام
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف با تاکید بر اینکه بزرگترین آسیب کرونا به آموزش عالی عدم تعامل استاد و دانشجو است، گفت: در حال حاضر، استاد برای دانشجویانی که از ابتدای کرونا وارد دانشگاه شدند، یک شخصیت مجازی است و ارتباط کافی میان آنها شکل نگرفته است.
دکتر محمد فخارزاده در گفت‌وگو با ایسنا، ضمن بیان این مطلب اظهار کرد: مشکلی که ما در دوران آموزش مجازی داشتیم کلاس‌های عملی و کارگاه‌ها بود و در ابتدای دوران دانشگاه این دوره‌ها برگزار نشد. به این دلیل دانشگاه صنعتی شریف بسته‌هایی را برای دانشجویان در منزل فرستاد تا کارهای کارگاهی خود را در منزل انجام دهند. این حداقل کاری بود که میشد انجام داد اما حضور دانشجویان در کارگاه‌ها تجربه‌ای برای دانشجویان فراهم می‌کند که برای آنها ضروری است و عدم برگزاری دروس عملی بزرگترین ضرر دوران کرونا به دانشجویان بود.
وی ادامه داد: عدم برقراری ارتباط چهره به چهره استاد و دانشجو و تعامل آنها، اتفاقی بود که در دوران کرونا افتاد و در آموزش حضوری استاد میتوانست هنگام تدریس، حالات دانشجویان یا سئوالات آنها را متوجه شود ولی این شرایط در آموزش مجازی به این راحتی‌ها نیست و استاد نمی‌تواند از دانشجویان خود بازخورد کافی دریافت کند.
معاون فرهنگی سابق دانشگاه صنعتی شریف افزود : در این ۲ سال شاهد بودیم که دانشجویان پس از یک یا دو ترم از آموزش مجازی خسته شدند. شاید ترم اول آموزش مجازی برای دانشجویان هیجان انگیز بود، چون می‌توانستند از خانه خود به کلاس وصل شوند اما بعد از گذشت یک یا دو ترم خسته شدند و هر ترم، آمار حضور دانشجویان در کلاس در حال کاهش است و یا موثر نیست و مشارکت فعال چندانی با کلاس ندارند.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف خاطرنشان کرد: یکی از اصول آموزش که در آموزش حضوری بیشتر وجود دارد، بحث ” active listening ” یا ” گوش‌دهی فعال” است که دانشجو سر کلاس به تدریس استاد خود گوش می‌دهد و یادداشت برمی‌دارد. ولی در آموزش مجازی چون فیلم کلاس موجود است، کسی یادداشت برداری نمی‌کند و این به دانشجویان لطمه بزرگی وارد می‌کند.
دکتر فخارزاده با تاکید بر اینکه اگرچه کلاس مجازی برای استاد و دانشجو راحت‌تر است، اما در دراز مدت آسیب‌زا است و یکی از دلایل آن عدم برگزاری دروس عملی است.
وی با بیان اینکه دانشگاه فقط به کلاس درس محدود نمی‌شود و ساعات خارج از کلاس نیز از اهمیت بالایی برخوردار است، گفت: ساعات خارج از کلاس، دانشجویان به اساتید خود مراجعه و با آنها گفت‌وگو می‌کردند که در ترسیم فضای آینده آنها نقش مهمی داشت. در حال حاضر دانشجویانی داریم ترم ۵ هستند و هنوز استاد خود را ندیده‌اند، به این جهت هنوز اعتماد و ارتباط لازم در آنها شکل نگرفته است و استاد برای دانشجو یک شخصیت مجازی است که تدریس می‌کند و می‌رود.
دکتر فخارزاده با اشاره به نکات مثبت آموزش مجازی اضافه کرد: در دوران کرونا، نکات مثبتی هم در رابطه با آموزش الکترونیکی وجود داشت که می‌شود در دوران پسا کرونا نیز ادامه داد. اما نحوه برگزاری کلاس‌ها باید به یک شکل باشد و آموزش ترکیبی مناسب نیست. به این ترتیب کلاس‌ها یا مجازی برگزار شود یا حضوری. و برگزاری کلاس‌های کلاس‌های مجازی در یک سری شرایط خاص مثلا آلودگی هوا باشد و یا دوره‌های بدون مدرک را با حضور محققان بزرگ برگزار کرد.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به آسیب‌های روحی روانی دوران کرونا گفت: یکی از ضربه‌های کرونا این بود که رشد اجتماعی دانشجویان را عقب برد. خیلی از مهارت‌ها در زندگی اجتماعی در تعاملات شکل می‌گیرد که دانشجویان با حضور در کنار هم، در انجمن‌ها و کانون‌های فرهنگی کسب می‌کنند ولی در دوران کرونا چنین اقداماتی انجام نشد.
دکتر فخارزاده با اشاره به مشکلات مربوط به بازگشت دانشجویان به آموزش حضوری تصریح کرد: تورم این دو سال گذشته شرایط برای بازگشت به آموزش حضوری را سخت‌تر کرده است و باید بودجه دانشگاه‌ها رشد چشمگیری پیدا کند.
ما باید از این فرصت استفاده کنیم و کلاس‌ها و خوابگاه‌ها را بازنگری کنیم و کمبودها را شناسایی کنیم. چون کرونا از بین نخواهد رفت. وزارت علوم و نهادهای قانون گذار باید به این سمت حرکت کنند که بودجه دانشگاه‌ها را افزایش دهند و فضای فیزیکی دانشگاه‌ها را ارتقاء دهند. بعضی از سیاست‌های یارانه‌ای تغییر کند و بسیاری از امکاناتی که به رایگان در اختیار دانشجویان قرار می‌گیرد، طبقه بندی شود و فقط برای دانشجویانی که مستحق ای یارانه‌ها هستند، تعلق گیرد. ما در حال حاضر به همه دانشجویان یارانه خوابگاه میدهیم و این بودجه سنگینی را متحمل دانشگاه می‌کند. ولی بهتر است این یارانه تنها به دانشجویانی تعلق گیرد که نیاز دارند. این اقدام به دانشگاه کمک می‌کند کمبود خود را جبران کند.
انتهای پیام
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف با تاکید بر اینکه بزرگترین آسیب کرونا به آموزش عالی عدم تعامل استاد و دانشجو است، گفت: در حال حاضر، استاد برای دانشجویانی که از ابتدای کرونا وارد دانشگاه شدند، یک شخصیت مجازی است و ارتباط کافی میان آنها شکل نگرفته است.
دکتر محمد فخارزاده در گفت‌وگو با ایسنا، ضمن بیان این مطلب اظهار کرد: مشکلی که ما در دوران آموزش مجازی داشتیم کلاس‌های عملی و کارگاه‌ها بود و در ابتدای دوران دانشگاه این دوره‌ها برگزار نشد. به این دلیل دانشگاه صنعتی شریف بسته‌هایی را برای دانشجویان در منزل فرستاد تا کارهای کارگاهی خود را در منزل انجام دهند. این حداقل کاری بود که میشد انجام داد اما حضور دانشجویان در کارگاه‌ها تجربه‌ای برای دانشجویان فراهم می‌کند که برای آنها ضروری است و عدم برگزاری دروس عملی بزرگترین ضرر دوران کرونا به دانشجویان بود.
وی ادامه داد: عدم برقراری ارتباط چهره به چهره استاد و دانشجو و تعامل آنها، اتفاقی بود که در دوران کرونا افتاد و در آموزش حضوری استاد میتوانست هنگام تدریس، حالات دانشجویان یا سئوالات آنها را متوجه شود ولی این شرایط در آموزش مجازی به این راحتی‌ها نیست و استاد نمی‌تواند از دانشجویان خود بازخورد کافی دریافت کند.
معاون فرهنگی سابق دانشگاه صنعتی شریف افزود : در این ۲ سال شاهد بودیم که دانشجویان پس از یک یا دو ترم از آموزش مجازی خسته شدند. شاید ترم اول آموزش مجازی برای دانشجویان هیجان انگیز بود، چون می‌توانستند از خانه خود به کلاس وصل شوند اما بعد از گذشت یک یا دو ترم خسته شدند و هر ترم، آمار حضور دانشجویان در کلاس در حال کاهش است و یا موثر نیست و مشارکت فعال چندانی با کلاس ندارند.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف خاطرنشان کرد: یکی از اصول آموزش که در آموزش حضوری بیشتر وجود دارد، بحث ” active listening ” یا ” گوش‌دهی فعال” است که دانشجو سر کلاس به تدریس استاد خود گوش می‌دهد و یادداشت برمی‌دارد. ولی در آموزش مجازی چون فیلم کلاس موجود است، کسی یادداشت برداری نمی‌کند و این به دانشجویان لطمه بزرگی وارد می‌کند.
دکتر فخارزاده با تاکید بر اینکه اگرچه کلاس مجازی برای استاد و دانشجو راحت‌تر است، اما در دراز مدت آسیب‌زا است و یکی از دلایل آن عدم برگزاری دروس عملی است.
وی با بیان اینکه دانشگاه فقط به کلاس درس محدود نمی‌شود و ساعات خارج از کلاس نیز از اهمیت بالایی برخوردار است، گفت: ساعات خارج از کلاس، دانشجویان به اساتید خود مراجعه و با آنها گفت‌وگو می‌کردند که در ترسیم فضای آینده آنها نقش مهمی داشت. در حال حاضر دانشجویانی داریم ترم ۵ هستند و هنوز استاد خود را ندیده‌اند، به این جهت هنوز اعتماد و ارتباط لازم در آنها شکل نگرفته است و استاد برای دانشجو یک شخصیت مجازی است که تدریس می‌کند و می‌رود.
دکتر فخارزاده با اشاره به نکات مثبت آموزش مجازی اضافه کرد: در دوران کرونا، نکات مثبتی هم در رابطه با آموزش الکترونیکی وجود داشت که می‌شود در دوران پسا کرونا نیز ادامه داد. اما نحوه برگزاری کلاس‌ها باید به یک شکل باشد و آموزش ترکیبی مناسب نیست. به این ترتیب کلاس‌ها یا مجازی برگزار شود یا حضوری. و برگزاری کلاس‌های کلاس‌های مجازی در یک سری شرایط خاص مثلا آلودگی هوا باشد و یا دوره‌های بدون مدرک را با حضور محققان بزرگ برگزار کرد.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به آسیب‌های روحی روانی دوران کرونا گفت: یکی از ضربه‌های کرونا این بود که رشد اجتماعی دانشجویان را عقب برد. خیلی از مهارت‌ها در زندگی اجتماعی در تعاملات شکل می‌گیرد که دانشجویان با حضور در کنار هم، در انجمن‌ها و کانون‌های فرهنگی کسب می‌کنند ولی در دوران کرونا چنین اقداماتی انجام نشد.
دکتر فخارزاده با اشاره به مشکلات مربوط به بازگشت دانشجویان به آموزش حضوری تصریح کرد: تورم این دو سال گذشته شرایط برای بازگشت به آموزش حضوری را سخت‌تر کرده است و باید بودجه دانشگاه‌ها رشد چشمگیری پیدا کند.
ما باید از این فرصت استفاده کنیم و کلاس‌ها و خوابگاه‌ها را بازنگری کنیم و کمبودها را شناسایی کنیم. چون کرونا از بین نخواهد رفت. وزارت علوم و نهادهای قانون گذار باید به این سمت حرکت کنند که بودجه دانشگاه‌ها را افزایش دهند و فضای فیزیکی دانشگاه‌ها را ارتقاء دهند. بعضی از سیاست‌های یارانه‌ای تغییر کند و بسیاری از امکاناتی که به رایگان در اختیار دانشجویان قرار می‌گیرد، طبقه بندی شود و فقط برای دانشجویانی که مستحق ای یارانه‌ها هستند، تعلق گیرد. ما در حال حاضر به همه دانشجویان یارانه خوابگاه میدهیم و این بودجه سنگینی را متحمل دانشگاه می‌کند. ولی بهتر است این یارانه تنها به دانشجویانی تعلق گیرد که نیاز دارند. این اقدام به دانشگاه کمک می‌کند کمبود خود را جبران کند.
انتهای پیام
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف با تاکید بر اینکه بزرگترین آسیب کرونا به آموزش عالی عدم تعامل استاد و دانشجو است، گفت: در حال حاضر، استاد برای دانشجویانی که از ابتدای کرونا وارد دانشگاه شدند، یک شخصیت مجازی است و ارتباط کافی میان آنها شکل نگرفته است.
دکتر محمد فخارزاده در گفت‌وگو با ایسنا، ضمن بیان این مطلب اظهار کرد: مشکلی که ما در دوران آموزش مجازی داشتیم کلاس‌های عملی و کارگاه‌ها بود و در ابتدای دوران دانشگاه این دوره‌ها برگزار نشد. به این دلیل دانشگاه صنعتی شریف بسته‌هایی را برای دانشجویان در منزل فرستاد تا کارهای کارگاهی خود را در منزل انجام دهند. این حداقل کاری بود که میشد انجام داد اما حضور دانشجویان در کارگاه‌ها تجربه‌ای برای دانشجویان فراهم می‌کند که برای آنها ضروری است و عدم برگزاری دروس عملی بزرگترین ضرر دوران کرونا به دانشجویان بود.
وی ادامه داد: عدم برقراری ارتباط چهره به چهره استاد و دانشجو و تعامل آنها، اتفاقی بود که در دوران کرونا افتاد و در آموزش حضوری استاد میتوانست هنگام تدریس، حالات دانشجویان یا سئوالات آنها را متوجه شود ولی این شرایط در آموزش مجازی به این راحتی‌ها نیست و استاد نمی‌تواند از دانشجویان خود بازخورد کافی دریافت کند.
معاون فرهنگی سابق دانشگاه صنعتی شریف افزود : در این ۲ سال شاهد بودیم که دانشجویان پس از یک یا دو ترم از آموزش مجازی خسته شدند. شاید ترم اول آموزش مجازی برای دانشجویان هیجان انگیز بود، چون می‌توانستند از خانه خود به کلاس وصل شوند اما بعد از گذشت یک یا دو ترم خسته شدند و هر ترم، آمار حضور دانشجویان در کلاس در حال کاهش است و یا موثر نیست و مشارکت فعال چندانی با کلاس ندارند.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف خاطرنشان کرد: یکی از اصول آموزش که در آموزش حضوری بیشتر وجود دارد، بحث ” active listening ” یا ” گوش‌دهی فعال” است که دانشجو سر کلاس به تدریس استاد خود گوش می‌دهد و یادداشت برمی‌دارد. ولی در آموزش مجازی چون فیلم کلاس موجود است، کسی یادداشت برداری نمی‌کند و این به دانشجویان لطمه بزرگی وارد می‌کند.
دکتر فخارزاده با تاکید بر اینکه اگرچه کلاس مجازی برای استاد و دانشجو راحت‌تر است، اما در دراز مدت آسیب‌زا است و یکی از دلایل آن عدم برگزاری دروس عملی است.
وی با بیان اینکه دانشگاه فقط به کلاس درس محدود نمی‌شود و ساعات خارج از کلاس نیز از اهمیت بالایی برخوردار است، گفت: ساعات خارج از کلاس، دانشجویان به اساتید خود مراجعه و با آنها گفت‌وگو می‌کردند که در ترسیم فضای آینده آنها نقش مهمی داشت. در حال حاضر دانشجویانی داریم ترم ۵ هستند و هنوز استاد خود را ندیده‌اند، به این جهت هنوز اعتماد و ارتباط لازم در آنها شکل نگرفته است و استاد برای دانشجو یک شخصیت مجازی است که تدریس می‌کند و می‌رود.
دکتر فخارزاده با اشاره به نکات مثبت آموزش مجازی اضافه کرد: در دوران کرونا، نکات مثبتی هم در رابطه با آموزش الکترونیکی وجود داشت که می‌شود در دوران پسا کرونا نیز ادامه داد. اما نحوه برگزاری کلاس‌ها باید به یک شکل باشد و آموزش ترکیبی مناسب نیست. به این ترتیب کلاس‌ها یا مجازی برگزار شود یا حضوری. و برگزاری کلاس‌های کلاس‌های مجازی در یک سری شرایط خاص مثلا آلودگی هوا باشد و یا دوره‌های بدون مدرک را با حضور محققان بزرگ برگزار کرد.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به آسیب‌های روحی روانی دوران کرونا گفت: یکی از ضربه‌های کرونا این بود که رشد اجتماعی دانشجویان را عقب برد. خیلی از مهارت‌ها در زندگی اجتماعی در تعاملات شکل می‌گیرد که دانشجویان با حضور در کنار هم، در انجمن‌ها و کانون‌های فرهنگی کسب می‌کنند ولی در دوران کرونا چنین اقداماتی انجام نشد.
دکتر فخارزاده با اشاره به مشکلات مربوط به بازگشت دانشجویان به آموزش حضوری تصریح کرد: تورم این دو سال گذشته شرایط برای بازگشت به آموزش حضوری را سخت‌تر کرده است و باید بودجه دانشگاه‌ها رشد چشمگیری پیدا کند.
ما باید از این فرصت استفاده کنیم و کلاس‌ها و خوابگاه‌ها را بازنگری کنیم و کمبودها را شناسایی کنیم. چون کرونا از بین نخواهد رفت. وزارت علوم و نهادهای قانون گذار باید به این سمت حرکت کنند که بودجه دانشگاه‌ها را افزایش دهند و فضای فیزیکی دانشگاه‌ها را ارتقاء دهند. بعضی از سیاست‌های یارانه‌ای تغییر کند و بسیاری از امکاناتی که به رایگان در اختیار دانشجویان قرار می‌گیرد، طبقه بندی شود و فقط برای دانشجویانی که مستحق ای یارانه‌ها هستند، تعلق گیرد. ما در حال حاضر به همه دانشجویان یارانه خوابگاه میدهیم و این بودجه سنگینی را متحمل دانشگاه می‌کند. ولی بهتر است این یارانه تنها به دانشجویانی تعلق گیرد که نیاز دارند. این اقدام به دانشگاه کمک می‌کند کمبود خود را جبران کند.
انتهای پیام
