به گزارش دانشجو اینترنشنال، پرسپولیس در شرایطی پس از چهار سال دوباره به مصاف الهلال می‌رود که نسبت به چهار سال قبل تجربه‌ی زیادی برای مصاف‌های آسیایی خود کسب کرده است.
تیم برانکو در شرایطی چهار سال قبل به مصاف الهلال رفت که تازه ماجراجویی‌اش در آسیا را آغاز کرده بود و به همین دلیل در مصاف با الهلالی که به نظر قدرتمندتر از الهلال کنونی جلوه می‌کرد اسیر اشتباهات و کم‌تجربگی خود شد و از رسیدن به فینال بازماند.
پس از آن باخت سنگین به الهلال، پرسپولیس دو جدال مهم خود در فینال را هم از دست داد. پرسپولیس کنونی حالا تجربه‌ی سه جدال مهم و تعیین کننده که در آن ناکام مانده است را دارد و در مقابل سه برد شیرین و رویایی که مرور عوامل ناکامی و موفقیت در آن شش بازی، می‌تواند قرمزها را برای جدال هفته بعد مقابل الهلال آماده‌تر کند
.
باخت به الهلال؛ اشتباه در انتخاب سیستم و تاکتیک
پرسپولیس که برای اولین بار به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان رسیده بود در دام نقطه قوت خود افتاد و در حالی که مصدومیت و محرومیت چند بازیکن دست برانکو را خالی کرده بود با همان سیستم همیشگی و اصرار بر بازی مالکانه به مصاف الهلال تا بن دندان مسلحی رفت که یکی از بهترین تیم‌های چند سال اخیر خود را داشت. برانکو در آن بازی با آرایش لوزی در خط میانی و استفاده از محسن ربیع‌خواه در پست هافبک دفاعی عملا در تصاحب مالکیت توپ دچار مشکل شد و در ادامه با دادن فضاهای زیاد به وینگرهای سرعتی و تکنیکی الهلال بازی را با یک نتیجه سنگین واگذار کرد. هر چند نبودن سیدجلال و کامیابی‌نیا و حضور ماهینی در مرکز خط دفاعی و ربیع‌خواه به عنوان تنها هافبک دفاعی و همچنین شوک محرومیت طارمی در نتیجه سنگین این بازی موثر بود اما بعدا خود برانکو به استراتژی اشتباهش برای آن بازی اقرار کرد. درسی که از آن باخت با برانکو ماند و او را نه تنها در بازی‌های آسیایی که حتی در لیگ نیز محافظه‌کار تر کرد و البته به او یاد داد که چگونه با بازیکنانی که در اختیار دارد به تاکتیک و نوع بازی رقبا واکنش دهد. این همان درسی است که باعث می‌شود پرسپولیس برای جدال با الهلال به بازی واکنشی مقابل الهلال فکر کند.
باخت به کاشیما آنتلرز و لزوم استفاده از تک موقعیت‌ها
هنوز هم هواداران پرسپولیس حسرت تک موقعیت علی علیپور در بازی رفت فینال سال ۲۰۱۸ را می‌خورند. موقعیتی که اگر به گل تبدیل می‌شد چه بسا با گل زده در خانه حریف و پیش افتادن پرسپولیس در آن بازی، کار این تیم در تهران برای فتح لیگ آسیا راحت‌تر می‌شد. قرمزها پس از آن شکست بهتر از قبل قدر تک موقعیت‌ها را دانسته‌اند و به مراتب نسبت به آن بازی باتجربه‌تر شده‌اند. حالا بازیکنان این تیم خوب می‌دانند که برای بردن الهلال نباید هیچ فرصتی را از دست داد و از دست رفتن تک فرصت‌ها، می‌تواند حسرت ابدی به همراه داشته باشد.
باخت به اولسان و جلوگیری از اشتباهات فردی
در بازی‌های بزرگ و جدال بین تیم‌های بزرگی که فاصله فنی زیادی بین آنها نیست، شاید بیش از آنکه تاکتیک و سیستم و آرایش بازیکنان تعیین کننده باشد، اشتباه نکردن و داشتن تمرکز بالا اهمیت دارد. چه بسیار بازی‌های مهمی که نتیجه‌اش را اشتباه فاحش یک بازیکن رقم زده باشد. پرسپولیسی‌ها این موضوع را در فینال ۲۰۲۰ مقابل اولسان با تمام وجود درک کرده‌اند. تقدیم دو پنالتی ساده به حریفی که یک گل عقب افتاده بود و به وضوح فاصله فنی زیادی با پرسپولیس نداشت و چه بسا پرسپولیس تیمی قوی‌تر نیز بود معادلات فینال ۲۰۲۰ را به هم ریخت. داشتن تمرکز ذهنی لازم برای خطا نکردن در موقعیت‌های غیر مهم از مهمترین واجبات در جدال با الهلال است. این موضوع ارتباط زیادی با این دارد که بازیکن درک مهمی از پرسینگ و تحت فشار قرار دادن بازیکن حریف داشته باشد و اینکه تهییج و استرس بیش از حد قبل از بازی و در رختکن به بازیکن تزریق نشده باشد.
پرسپولیس-السد نیمه‌نهایی ۲۰۱۸، برد تاکتیکی
پرسپولیسی که در مرحله گروهی مغلوب تیکی‌تاکای آسیایی ژاوی و همبازیانش شده بود در نیمه‌نهایی با هوشمندی برانکو در نوع مهار هافبک‌های مقتدر حریف تغییراتی ایجاد کرد و این موضوع باعث شد تا تیمی که قبلا سه گل از السد دریافت کرده بود در این بازی موقعیت زیادی به حریفش ندهد و در مقابل با یک برد شیرین به استقبال بازی برگشت برود. برانکو در آن بازی به جای اینکه شاگردانش را به پرسینگ و رفتن روی پای هافبک‌های السد وادار کند از آنها خواسته بود تا به جای نزدیک شدن و پرس کردن، فضاها را از آنها بگیرند و همین شد که دیگر خبری از پاس‌های تک‌ضرب ژاوی و سایر هافبک‌های السد نباشد.
برای بازی با الهلال نیز یافتن استراتژی مناسب در زمان مالکیت توپ توسط حریف می‌تواند بسیار مهم باشد و اینکه یحیی چگونه با شاگردانش جمع شدن در هنگام از دست دادن توپ و پخش شدن سریع به محض به دست آوردن توپ تمرین کرده است. ضدحمله‌های انفجاری نظیر آنچه در بازی با السد ۲۰۱۸ به کمک پرسپولیس آمد در بازی با الهلال نیز می‌تواند برگ برنده قرمزها باشد.
جدال با الدحیل، حفظ نظم تیمی به وقت عقب افتادن
جدال با الدحیل و آن کامبک رویایی یکی از شیرین‌ترین خاطرات هر هوادار پرسپولیس است. پرسپولیس آن کامبک را مدیون حفظ نظم تاکتیکی و احساسی نشدن بازیکنانش است. زمانی که پرسپولیس در نیمه دوم عقب افتاد، توپ‌ها با حوصله از جلوی دفاع به هافبک بازیسازی چون بشار رسن رسید و او هم با حوصله بازیکن مورد نظرش را صاحب توپ می‌کرد. این حوصله در ساخت بازی و غالب نشدن احساس بر تصمیم‌گیری‌ها باعث شد تا پرسپولیس فرصت زیادی را صرف بازپس گرفتن توپ لو رفته نکند. در شرایطی که امکان عقب افتادن از الهلال در بازی هفته بعد وجود دارد دیدن نیمه دوم بازی پرسپولیس و الدوحیل برای شاگردان یحیی و خود او می‌تواند آمادگی ذهنی و روحی لازم را برای آن شرایط در آنها ایجاد کند.
جدال با النصر، برتری روانی و پنالتی زدن استادانه
پرسپولیس در شرایطی النصر را در نیمه‌نهایی سال قبل شکست داد که بابت محرومیت آل‌کثیر دچار شوک روانی شده بود و از طرفی توان فنی تیم عربستانی به دلیل اینکه همچون پرسپولیس چند بازیکن خود را از دست نداده بود و هماهنگ‌تر به نظر می‌رسیدند بیشتر بود. اما قرمزها آن بازی را با خواست و اراده‌ای که بعدا ژاوی آن به بازی کردن با قلب تشبیه کرد بردند. ضمن اینکه پنالتی زدن‌های بازیکنان پرسپولیس در آن بازی نیز برخلاف پنالتی‌زدن‌شان در دو دربی حذفی حرف نداشت. درس آن بازی برای قرمزها بازی با قلب و داشتن تمرکز در زدن پنالتی است.
حجت شفیعی
به گزارش دانشجو اینترنشنال، پرسپولیس در شرایطی پس از چهار سال دوباره به مصاف الهلال می‌رود که نسبت به چهار سال قبل تجربه‌ی زیادی برای مصاف‌های آسیایی خود کسب کرده است.
تیم برانکو در شرایطی چهار سال قبل به مصاف الهلال رفت که تازه ماجراجویی‌اش در آسیا را آغاز کرده بود و به همین دلیل در مصاف با الهلالی که به نظر قدرتمندتر از الهلال کنونی جلوه می‌کرد اسیر اشتباهات و کم‌تجربگی خود شد و از رسیدن به فینال بازماند.
پس از آن باخت سنگین به الهلال، پرسپولیس دو جدال مهم خود در فینال را هم از دست داد. پرسپولیس کنونی حالا تجربه‌ی سه جدال مهم و تعیین کننده که در آن ناکام مانده است را دارد و در مقابل سه برد شیرین و رویایی که مرور عوامل ناکامی و موفقیت در آن شش بازی، می‌تواند قرمزها را برای جدال هفته بعد مقابل الهلال آماده‌تر کند
.
باخت به الهلال؛ اشتباه در انتخاب سیستم و تاکتیک
پرسپولیس که برای اولین بار به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان رسیده بود در دام نقطه قوت خود افتاد و در حالی که مصدومیت و محرومیت چند بازیکن دست برانکو را خالی کرده بود با همان سیستم همیشگی و اصرار بر بازی مالکانه به مصاف الهلال تا بن دندان مسلحی رفت که یکی از بهترین تیم‌های چند سال اخیر خود را داشت. برانکو در آن بازی با آرایش لوزی در خط میانی و استفاده از محسن ربیع‌خواه در پست هافبک دفاعی عملا در تصاحب مالکیت توپ دچار مشکل شد و در ادامه با دادن فضاهای زیاد به وینگرهای سرعتی و تکنیکی الهلال بازی را با یک نتیجه سنگین واگذار کرد. هر چند نبودن سیدجلال و کامیابی‌نیا و حضور ماهینی در مرکز خط دفاعی و ربیع‌خواه به عنوان تنها هافبک دفاعی و همچنین شوک محرومیت طارمی در نتیجه سنگین این بازی موثر بود اما بعدا خود برانکو به استراتژی اشتباهش برای آن بازی اقرار کرد. درسی که از آن باخت با برانکو ماند و او را نه تنها در بازی‌های آسیایی که حتی در لیگ نیز محافظه‌کار تر کرد و البته به او یاد داد که چگونه با بازیکنانی که در اختیار دارد به تاکتیک و نوع بازی رقبا واکنش دهد. این همان درسی است که باعث می‌شود پرسپولیس برای جدال با الهلال به بازی واکنشی مقابل الهلال فکر کند.
باخت به کاشیما آنتلرز و لزوم استفاده از تک موقعیت‌ها
هنوز هم هواداران پرسپولیس حسرت تک موقعیت علی علیپور در بازی رفت فینال سال ۲۰۱۸ را می‌خورند. موقعیتی که اگر به گل تبدیل می‌شد چه بسا با گل زده در خانه حریف و پیش افتادن پرسپولیس در آن بازی، کار این تیم در تهران برای فتح لیگ آسیا راحت‌تر می‌شد. قرمزها پس از آن شکست بهتر از قبل قدر تک موقعیت‌ها را دانسته‌اند و به مراتب نسبت به آن بازی باتجربه‌تر شده‌اند. حالا بازیکنان این تیم خوب می‌دانند که برای بردن الهلال نباید هیچ فرصتی را از دست داد و از دست رفتن تک فرصت‌ها، می‌تواند حسرت ابدی به همراه داشته باشد.
باخت به اولسان و جلوگیری از اشتباهات فردی
در بازی‌های بزرگ و جدال بین تیم‌های بزرگی که فاصله فنی زیادی بین آنها نیست، شاید بیش از آنکه تاکتیک و سیستم و آرایش بازیکنان تعیین کننده باشد، اشتباه نکردن و داشتن تمرکز بالا اهمیت دارد. چه بسیار بازی‌های مهمی که نتیجه‌اش را اشتباه فاحش یک بازیکن رقم زده باشد. پرسپولیسی‌ها این موضوع را در فینال ۲۰۲۰ مقابل اولسان با تمام وجود درک کرده‌اند. تقدیم دو پنالتی ساده به حریفی که یک گل عقب افتاده بود و به وضوح فاصله فنی زیادی با پرسپولیس نداشت و چه بسا پرسپولیس تیمی قوی‌تر نیز بود معادلات فینال ۲۰۲۰ را به هم ریخت. داشتن تمرکز ذهنی لازم برای خطا نکردن در موقعیت‌های غیر مهم از مهمترین واجبات در جدال با الهلال است. این موضوع ارتباط زیادی با این دارد که بازیکن درک مهمی از پرسینگ و تحت فشار قرار دادن بازیکن حریف داشته باشد و اینکه تهییج و استرس بیش از حد قبل از بازی و در رختکن به بازیکن تزریق نشده باشد.
پرسپولیس-السد نیمه‌نهایی ۲۰۱۸، برد تاکتیکی
پرسپولیسی که در مرحله گروهی مغلوب تیکی‌تاکای آسیایی ژاوی و همبازیانش شده بود در نیمه‌نهایی با هوشمندی برانکو در نوع مهار هافبک‌های مقتدر حریف تغییراتی ایجاد کرد و این موضوع باعث شد تا تیمی که قبلا سه گل از السد دریافت کرده بود در این بازی موقعیت زیادی به حریفش ندهد و در مقابل با یک برد شیرین به استقبال بازی برگشت برود. برانکو در آن بازی به جای اینکه شاگردانش را به پرسینگ و رفتن روی پای هافبک‌های السد وادار کند از آنها خواسته بود تا به جای نزدیک شدن و پرس کردن، فضاها را از آنها بگیرند و همین شد که دیگر خبری از پاس‌های تک‌ضرب ژاوی و سایر هافبک‌های السد نباشد.
برای بازی با الهلال نیز یافتن استراتژی مناسب در زمان مالکیت توپ توسط حریف می‌تواند بسیار مهم باشد و اینکه یحیی چگونه با شاگردانش جمع شدن در هنگام از دست دادن توپ و پخش شدن سریع به محض به دست آوردن توپ تمرین کرده است. ضدحمله‌های انفجاری نظیر آنچه در بازی با السد ۲۰۱۸ به کمک پرسپولیس آمد در بازی با الهلال نیز می‌تواند برگ برنده قرمزها باشد.
جدال با الدحیل، حفظ نظم تیمی به وقت عقب افتادن
جدال با الدحیل و آن کامبک رویایی یکی از شیرین‌ترین خاطرات هر هوادار پرسپولیس است. پرسپولیس آن کامبک را مدیون حفظ نظم تاکتیکی و احساسی نشدن بازیکنانش است. زمانی که پرسپولیس در نیمه دوم عقب افتاد، توپ‌ها با حوصله از جلوی دفاع به هافبک بازیسازی چون بشار رسن رسید و او هم با حوصله بازیکن مورد نظرش را صاحب توپ می‌کرد. این حوصله در ساخت بازی و غالب نشدن احساس بر تصمیم‌گیری‌ها باعث شد تا پرسپولیس فرصت زیادی را صرف بازپس گرفتن توپ لو رفته نکند. در شرایطی که امکان عقب افتادن از الهلال در بازی هفته بعد وجود دارد دیدن نیمه دوم بازی پرسپولیس و الدوحیل برای شاگردان یحیی و خود او می‌تواند آمادگی ذهنی و روحی لازم را برای آن شرایط در آنها ایجاد کند.
جدال با النصر، برتری روانی و پنالتی زدن استادانه
پرسپولیس در شرایطی النصر را در نیمه‌نهایی سال قبل شکست داد که بابت محرومیت آل‌کثیر دچار شوک روانی شده بود و از طرفی توان فنی تیم عربستانی به دلیل اینکه همچون پرسپولیس چند بازیکن خود را از دست نداده بود و هماهنگ‌تر به نظر می‌رسیدند بیشتر بود. اما قرمزها آن بازی را با خواست و اراده‌ای که بعدا ژاوی آن به بازی کردن با قلب تشبیه کرد بردند. ضمن اینکه پنالتی زدن‌های بازیکنان پرسپولیس در آن بازی نیز برخلاف پنالتی‌زدن‌شان در دو دربی حذفی حرف نداشت. درس آن بازی برای قرمزها بازی با قلب و داشتن تمرکز در زدن پنالتی است.
حجت شفیعی
به گزارش دانشجو اینترنشنال، پرسپولیس در شرایطی پس از چهار سال دوباره به مصاف الهلال می‌رود که نسبت به چهار سال قبل تجربه‌ی زیادی برای مصاف‌های آسیایی خود کسب کرده است.
تیم برانکو در شرایطی چهار سال قبل به مصاف الهلال رفت که تازه ماجراجویی‌اش در آسیا را آغاز کرده بود و به همین دلیل در مصاف با الهلالی که به نظر قدرتمندتر از الهلال کنونی جلوه می‌کرد اسیر اشتباهات و کم‌تجربگی خود شد و از رسیدن به فینال بازماند.
پس از آن باخت سنگین به الهلال، پرسپولیس دو جدال مهم خود در فینال را هم از دست داد. پرسپولیس کنونی حالا تجربه‌ی سه جدال مهم و تعیین کننده که در آن ناکام مانده است را دارد و در مقابل سه برد شیرین و رویایی که مرور عوامل ناکامی و موفقیت در آن شش بازی، می‌تواند قرمزها را برای جدال هفته بعد مقابل الهلال آماده‌تر کند
.
باخت به الهلال؛ اشتباه در انتخاب سیستم و تاکتیک
پرسپولیس که برای اولین بار به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان رسیده بود در دام نقطه قوت خود افتاد و در حالی که مصدومیت و محرومیت چند بازیکن دست برانکو را خالی کرده بود با همان سیستم همیشگی و اصرار بر بازی مالکانه به مصاف الهلال تا بن دندان مسلحی رفت که یکی از بهترین تیم‌های چند سال اخیر خود را داشت. برانکو در آن بازی با آرایش لوزی در خط میانی و استفاده از محسن ربیع‌خواه در پست هافبک دفاعی عملا در تصاحب مالکیت توپ دچار مشکل شد و در ادامه با دادن فضاهای زیاد به وینگرهای سرعتی و تکنیکی الهلال بازی را با یک نتیجه سنگین واگذار کرد. هر چند نبودن سیدجلال و کامیابی‌نیا و حضور ماهینی در مرکز خط دفاعی و ربیع‌خواه به عنوان تنها هافبک دفاعی و همچنین شوک محرومیت طارمی در نتیجه سنگین این بازی موثر بود اما بعدا خود برانکو به استراتژی اشتباهش برای آن بازی اقرار کرد. درسی که از آن باخت با برانکو ماند و او را نه تنها در بازی‌های آسیایی که حتی در لیگ نیز محافظه‌کار تر کرد و البته به او یاد داد که چگونه با بازیکنانی که در اختیار دارد به تاکتیک و نوع بازی رقبا واکنش دهد. این همان درسی است که باعث می‌شود پرسپولیس برای جدال با الهلال به بازی واکنشی مقابل الهلال فکر کند.
باخت به کاشیما آنتلرز و لزوم استفاده از تک موقعیت‌ها
هنوز هم هواداران پرسپولیس حسرت تک موقعیت علی علیپور در بازی رفت فینال سال ۲۰۱۸ را می‌خورند. موقعیتی که اگر به گل تبدیل می‌شد چه بسا با گل زده در خانه حریف و پیش افتادن پرسپولیس در آن بازی، کار این تیم در تهران برای فتح لیگ آسیا راحت‌تر می‌شد. قرمزها پس از آن شکست بهتر از قبل قدر تک موقعیت‌ها را دانسته‌اند و به مراتب نسبت به آن بازی باتجربه‌تر شده‌اند. حالا بازیکنان این تیم خوب می‌دانند که برای بردن الهلال نباید هیچ فرصتی را از دست داد و از دست رفتن تک فرصت‌ها، می‌تواند حسرت ابدی به همراه داشته باشد.
باخت به اولسان و جلوگیری از اشتباهات فردی
در بازی‌های بزرگ و جدال بین تیم‌های بزرگی که فاصله فنی زیادی بین آنها نیست، شاید بیش از آنکه تاکتیک و سیستم و آرایش بازیکنان تعیین کننده باشد، اشتباه نکردن و داشتن تمرکز بالا اهمیت دارد. چه بسیار بازی‌های مهمی که نتیجه‌اش را اشتباه فاحش یک بازیکن رقم زده باشد. پرسپولیسی‌ها این موضوع را در فینال ۲۰۲۰ مقابل اولسان با تمام وجود درک کرده‌اند. تقدیم دو پنالتی ساده به حریفی که یک گل عقب افتاده بود و به وضوح فاصله فنی زیادی با پرسپولیس نداشت و چه بسا پرسپولیس تیمی قوی‌تر نیز بود معادلات فینال ۲۰۲۰ را به هم ریخت. داشتن تمرکز ذهنی لازم برای خطا نکردن در موقعیت‌های غیر مهم از مهمترین واجبات در جدال با الهلال است. این موضوع ارتباط زیادی با این دارد که بازیکن درک مهمی از پرسینگ و تحت فشار قرار دادن بازیکن حریف داشته باشد و اینکه تهییج و استرس بیش از حد قبل از بازی و در رختکن به بازیکن تزریق نشده باشد.
پرسپولیس-السد نیمه‌نهایی ۲۰۱۸، برد تاکتیکی
پرسپولیسی که در مرحله گروهی مغلوب تیکی‌تاکای آسیایی ژاوی و همبازیانش شده بود در نیمه‌نهایی با هوشمندی برانکو در نوع مهار هافبک‌های مقتدر حریف تغییراتی ایجاد کرد و این موضوع باعث شد تا تیمی که قبلا سه گل از السد دریافت کرده بود در این بازی موقعیت زیادی به حریفش ندهد و در مقابل با یک برد شیرین به استقبال بازی برگشت برود. برانکو در آن بازی به جای اینکه شاگردانش را به پرسینگ و رفتن روی پای هافبک‌های السد وادار کند از آنها خواسته بود تا به جای نزدیک شدن و پرس کردن، فضاها را از آنها بگیرند و همین شد که دیگر خبری از پاس‌های تک‌ضرب ژاوی و سایر هافبک‌های السد نباشد.
برای بازی با الهلال نیز یافتن استراتژی مناسب در زمان مالکیت توپ توسط حریف می‌تواند بسیار مهم باشد و اینکه یحیی چگونه با شاگردانش جمع شدن در هنگام از دست دادن توپ و پخش شدن سریع به محض به دست آوردن توپ تمرین کرده است. ضدحمله‌های انفجاری نظیر آنچه در بازی با السد ۲۰۱۸ به کمک پرسپولیس آمد در بازی با الهلال نیز می‌تواند برگ برنده قرمزها باشد.
جدال با الدحیل، حفظ نظم تیمی به وقت عقب افتادن
جدال با الدحیل و آن کامبک رویایی یکی از شیرین‌ترین خاطرات هر هوادار پرسپولیس است. پرسپولیس آن کامبک را مدیون حفظ نظم تاکتیکی و احساسی نشدن بازیکنانش است. زمانی که پرسپولیس در نیمه دوم عقب افتاد، توپ‌ها با حوصله از جلوی دفاع به هافبک بازیسازی چون بشار رسن رسید و او هم با حوصله بازیکن مورد نظرش را صاحب توپ می‌کرد. این حوصله در ساخت بازی و غالب نشدن احساس بر تصمیم‌گیری‌ها باعث شد تا پرسپولیس فرصت زیادی را صرف بازپس گرفتن توپ لو رفته نکند. در شرایطی که امکان عقب افتادن از الهلال در بازی هفته بعد وجود دارد دیدن نیمه دوم بازی پرسپولیس و الدوحیل برای شاگردان یحیی و خود او می‌تواند آمادگی ذهنی و روحی لازم را برای آن شرایط در آنها ایجاد کند.
جدال با النصر، برتری روانی و پنالتی زدن استادانه
پرسپولیس در شرایطی النصر را در نیمه‌نهایی سال قبل شکست داد که بابت محرومیت آل‌کثیر دچار شوک روانی شده بود و از طرفی توان فنی تیم عربستانی به دلیل اینکه همچون پرسپولیس چند بازیکن خود را از دست نداده بود و هماهنگ‌تر به نظر می‌رسیدند بیشتر بود. اما قرمزها آن بازی را با خواست و اراده‌ای که بعدا ژاوی آن به بازی کردن با قلب تشبیه کرد بردند. ضمن اینکه پنالتی زدن‌های بازیکنان پرسپولیس در آن بازی نیز برخلاف پنالتی‌زدن‌شان در دو دربی حذفی حرف نداشت. درس آن بازی برای قرمزها بازی با قلب و داشتن تمرکز در زدن پنالتی است.
حجت شفیعی
به گزارش دانشجو اینترنشنال، پرسپولیس در شرایطی پس از چهار سال دوباره به مصاف الهلال می‌رود که نسبت به چهار سال قبل تجربه‌ی زیادی برای مصاف‌های آسیایی خود کسب کرده است.
تیم برانکو در شرایطی چهار سال قبل به مصاف الهلال رفت که تازه ماجراجویی‌اش در آسیا را آغاز کرده بود و به همین دلیل در مصاف با الهلالی که به نظر قدرتمندتر از الهلال کنونی جلوه می‌کرد اسیر اشتباهات و کم‌تجربگی خود شد و از رسیدن به فینال بازماند.
پس از آن باخت سنگین به الهلال، پرسپولیس دو جدال مهم خود در فینال را هم از دست داد. پرسپولیس کنونی حالا تجربه‌ی سه جدال مهم و تعیین کننده که در آن ناکام مانده است را دارد و در مقابل سه برد شیرین و رویایی که مرور عوامل ناکامی و موفقیت در آن شش بازی، می‌تواند قرمزها را برای جدال هفته بعد مقابل الهلال آماده‌تر کند
.
باخت به الهلال؛ اشتباه در انتخاب سیستم و تاکتیک
پرسپولیس که برای اولین بار به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان رسیده بود در دام نقطه قوت خود افتاد و در حالی که مصدومیت و محرومیت چند بازیکن دست برانکو را خالی کرده بود با همان سیستم همیشگی و اصرار بر بازی مالکانه به مصاف الهلال تا بن دندان مسلحی رفت که یکی از بهترین تیم‌های چند سال اخیر خود را داشت. برانکو در آن بازی با آرایش لوزی در خط میانی و استفاده از محسن ربیع‌خواه در پست هافبک دفاعی عملا در تصاحب مالکیت توپ دچار مشکل شد و در ادامه با دادن فضاهای زیاد به وینگرهای سرعتی و تکنیکی الهلال بازی را با یک نتیجه سنگین واگذار کرد. هر چند نبودن سیدجلال و کامیابی‌نیا و حضور ماهینی در مرکز خط دفاعی و ربیع‌خواه به عنوان تنها هافبک دفاعی و همچنین شوک محرومیت طارمی در نتیجه سنگین این بازی موثر بود اما بعدا خود برانکو به استراتژی اشتباهش برای آن بازی اقرار کرد. درسی که از آن باخت با برانکو ماند و او را نه تنها در بازی‌های آسیایی که حتی در لیگ نیز محافظه‌کار تر کرد و البته به او یاد داد که چگونه با بازیکنانی که در اختیار دارد به تاکتیک و نوع بازی رقبا واکنش دهد. این همان درسی است که باعث می‌شود پرسپولیس برای جدال با الهلال به بازی واکنشی مقابل الهلال فکر کند.
باخت به کاشیما آنتلرز و لزوم استفاده از تک موقعیت‌ها
هنوز هم هواداران پرسپولیس حسرت تک موقعیت علی علیپور در بازی رفت فینال سال ۲۰۱۸ را می‌خورند. موقعیتی که اگر به گل تبدیل می‌شد چه بسا با گل زده در خانه حریف و پیش افتادن پرسپولیس در آن بازی، کار این تیم در تهران برای فتح لیگ آسیا راحت‌تر می‌شد. قرمزها پس از آن شکست بهتر از قبل قدر تک موقعیت‌ها را دانسته‌اند و به مراتب نسبت به آن بازی باتجربه‌تر شده‌اند. حالا بازیکنان این تیم خوب می‌دانند که برای بردن الهلال نباید هیچ فرصتی را از دست داد و از دست رفتن تک فرصت‌ها، می‌تواند حسرت ابدی به همراه داشته باشد.
باخت به اولسان و جلوگیری از اشتباهات فردی
در بازی‌های بزرگ و جدال بین تیم‌های بزرگی که فاصله فنی زیادی بین آنها نیست، شاید بیش از آنکه تاکتیک و سیستم و آرایش بازیکنان تعیین کننده باشد، اشتباه نکردن و داشتن تمرکز بالا اهمیت دارد. چه بسیار بازی‌های مهمی که نتیجه‌اش را اشتباه فاحش یک بازیکن رقم زده باشد. پرسپولیسی‌ها این موضوع را در فینال ۲۰۲۰ مقابل اولسان با تمام وجود درک کرده‌اند. تقدیم دو پنالتی ساده به حریفی که یک گل عقب افتاده بود و به وضوح فاصله فنی زیادی با پرسپولیس نداشت و چه بسا پرسپولیس تیمی قوی‌تر نیز بود معادلات فینال ۲۰۲۰ را به هم ریخت. داشتن تمرکز ذهنی لازم برای خطا نکردن در موقعیت‌های غیر مهم از مهمترین واجبات در جدال با الهلال است. این موضوع ارتباط زیادی با این دارد که بازیکن درک مهمی از پرسینگ و تحت فشار قرار دادن بازیکن حریف داشته باشد و اینکه تهییج و استرس بیش از حد قبل از بازی و در رختکن به بازیکن تزریق نشده باشد.
پرسپولیس-السد نیمه‌نهایی ۲۰۱۸، برد تاکتیکی
پرسپولیسی که در مرحله گروهی مغلوب تیکی‌تاکای آسیایی ژاوی و همبازیانش شده بود در نیمه‌نهایی با هوشمندی برانکو در نوع مهار هافبک‌های مقتدر حریف تغییراتی ایجاد کرد و این موضوع باعث شد تا تیمی که قبلا سه گل از السد دریافت کرده بود در این بازی موقعیت زیادی به حریفش ندهد و در مقابل با یک برد شیرین به استقبال بازی برگشت برود. برانکو در آن بازی به جای اینکه شاگردانش را به پرسینگ و رفتن روی پای هافبک‌های السد وادار کند از آنها خواسته بود تا به جای نزدیک شدن و پرس کردن، فضاها را از آنها بگیرند و همین شد که دیگر خبری از پاس‌های تک‌ضرب ژاوی و سایر هافبک‌های السد نباشد.
برای بازی با الهلال نیز یافتن استراتژی مناسب در زمان مالکیت توپ توسط حریف می‌تواند بسیار مهم باشد و اینکه یحیی چگونه با شاگردانش جمع شدن در هنگام از دست دادن توپ و پخش شدن سریع به محض به دست آوردن توپ تمرین کرده است. ضدحمله‌های انفجاری نظیر آنچه در بازی با السد ۲۰۱۸ به کمک پرسپولیس آمد در بازی با الهلال نیز می‌تواند برگ برنده قرمزها باشد.
جدال با الدحیل، حفظ نظم تیمی به وقت عقب افتادن
جدال با الدحیل و آن کامبک رویایی یکی از شیرین‌ترین خاطرات هر هوادار پرسپولیس است. پرسپولیس آن کامبک را مدیون حفظ نظم تاکتیکی و احساسی نشدن بازیکنانش است. زمانی که پرسپولیس در نیمه دوم عقب افتاد، توپ‌ها با حوصله از جلوی دفاع به هافبک بازیسازی چون بشار رسن رسید و او هم با حوصله بازیکن مورد نظرش را صاحب توپ می‌کرد. این حوصله در ساخت بازی و غالب نشدن احساس بر تصمیم‌گیری‌ها باعث شد تا پرسپولیس فرصت زیادی را صرف بازپس گرفتن توپ لو رفته نکند. در شرایطی که امکان عقب افتادن از الهلال در بازی هفته بعد وجود دارد دیدن نیمه دوم بازی پرسپولیس و الدوحیل برای شاگردان یحیی و خود او می‌تواند آمادگی ذهنی و روحی لازم را برای آن شرایط در آنها ایجاد کند.
جدال با النصر، برتری روانی و پنالتی زدن استادانه
پرسپولیس در شرایطی النصر را در نیمه‌نهایی سال قبل شکست داد که بابت محرومیت آل‌کثیر دچار شوک روانی شده بود و از طرفی توان فنی تیم عربستانی به دلیل اینکه همچون پرسپولیس چند بازیکن خود را از دست نداده بود و هماهنگ‌تر به نظر می‌رسیدند بیشتر بود. اما قرمزها آن بازی را با خواست و اراده‌ای که بعدا ژاوی آن به بازی کردن با قلب تشبیه کرد بردند. ضمن اینکه پنالتی زدن‌های بازیکنان پرسپولیس در آن بازی نیز برخلاف پنالتی‌زدن‌شان در دو دربی حذفی حرف نداشت. درس آن بازی برای قرمزها بازی با قلب و داشتن تمرکز در زدن پنالتی است.
حجت شفیعی
