طراحی و ساخت الکترودهای منعطف برای تحریک سلول‌های عصبی به منظور درمان بیماری‌های با منشا عصبی همچون پارکینسون و آلزایمر دستاورد جدید محققان دانشگاه سهند تبریز است که قرار است این الکترودهای منعطف که در حال حاضر در فاز پیش بالینی هستند، با قرار گرفتن در قشر خاکستری مغز، راهکاری برای درمان این دسته از بیماری‌ها ارائه دهند.
کیومرث جلیلی، دانشیار دانشکده مهندسی پلیمر دانشگاه سهند تبریز و مجری طرح در گفت‌وگو با دانشجو اینترنشنال، گفت: در این پروژه اقدام به توسعه یکسری از میکروالکترودهای عصبی برای درمان و مطالعات بنیادی در حوزه علوم اعصاب و بیماری‌هایی با منشا عصبی مانند پارکینسون و آلزایمر کردیم.
وی با بیان اینکه در حال حاضر الکترودهایی که به صورت نفوذی در مغز کاشته می‌شوند، یک دهه قدمت دارند، اظهار کرد: این نوع الکترودها برای درمان بیماری‌هایی که منشا عصبی دارند و افرادی که دارای نارسایی‌های حرکتی هستند، کاربرد دارند؛ از این رو این ابزارها باید سازگار با بافت مغز باشند؛ چرا که این الکترودها به صورت نفوذی در داخل قشر خاکستری مغز قرار می گیرند.
جلیلی ادامه داد: ولی مشکلی که دنیا برای ساخت این نوع الکترودها با آن مواجه است، این است که این ابزار باید منعطف و سازگار با بافت مغز باشد و زیست سازگاری این الکترودها برای کاربردهای مزمن و بلند مدت است که ما توانستیم در این پروژه با استفاده از یکسری موادی که بسیار منعطف بوده و زیست سازگاری خوبی با بافت مغز دارند، این الکترودها را بسازیم.
این محقق با تاکید بر اینکه با توسعه این الکترودها، توانستیم تحریک سلول‌ها را افزایش دهیم، خاطر نشان کرد: این الکترودها در دو نوع ساخته می شوند؛ یک نوع آن به صورت کاشته‌ها و ایمپلنت‌ها در کوتاه مدت هستند و بیشتر برای درمان نارسایی‌های حاد استفاده می‌شوند.
وی نوع دوم این الکترودها را به صورت بلندمدت و مزمن دانست و اضافه کرد: زمانی که این الکترودها به صورت بلند مدت در مغز کاشته می‌شوند، در مدت حدود 3 ماه موجب بهبود نارسایی‌ها خواهند شد.
به گفته وی، این ساختارها برای استفاده بلند مدت و طولانی به منظور درمان بیماری‌ها نیستند، بلکه بسته به کاربرد در بیماری‌های مزمن استفاده می‌شوند.
جلیلی با بیان اینکه کاشت این ایمپلنت نیاز به جراحی و قرار گرفتن آن در قشر خاکستری مغز دارد، یادآور شد: تولید این الکترود در فاز پری کلینیکال قرار دارد و بر روی مدل حیوانی بوده است. در مطالعات حیوانی بیماری مدل مد نظر ما بیماری صرع است، ولی این تحقیقات قابل توسعه به سایر بیماری‌ها است.
دانشیار دانشگاه سهند تبریز با بیان اینکه این الکترودها در دو نوع پلتفرم تولید شده‌اند، گفت: یک نوع آن الکترودهای منعطف است که در آن از پلیمرهای زیست سازگار استفاده شده است و الکترودهای سخت را نیز بر بسترهای سخت چون سیلیکون و مواد مشابه آن به تولید رساندیم.
انتهای پیام
طراحی و ساخت الکترودهای منعطف برای تحریک سلول‌های عصبی به منظور درمان بیماری‌های با منشا عصبی همچون پارکینسون و آلزایمر دستاورد جدید محققان دانشگاه سهند تبریز است که قرار است این الکترودهای منعطف که در حال حاضر در فاز پیش بالینی هستند، با قرار گرفتن در قشر خاکستری مغز، راهکاری برای درمان این دسته از بیماری‌ها ارائه دهند.
کیومرث جلیلی، دانشیار دانشکده مهندسی پلیمر دانشگاه سهند تبریز و مجری طرح در گفت‌وگو با دانشجو اینترنشنال، گفت: در این پروژه اقدام به توسعه یکسری از میکروالکترودهای عصبی برای درمان و مطالعات بنیادی در حوزه علوم اعصاب و بیماری‌هایی با منشا عصبی مانند پارکینسون و آلزایمر کردیم.
وی با بیان اینکه در حال حاضر الکترودهایی که به صورت نفوذی در مغز کاشته می‌شوند، یک دهه قدمت دارند، اظهار کرد: این نوع الکترودها برای درمان بیماری‌هایی که منشا عصبی دارند و افرادی که دارای نارسایی‌های حرکتی هستند، کاربرد دارند؛ از این رو این ابزارها باید سازگار با بافت مغز باشند؛ چرا که این الکترودها به صورت نفوذی در داخل قشر خاکستری مغز قرار می گیرند.
جلیلی ادامه داد: ولی مشکلی که دنیا برای ساخت این نوع الکترودها با آن مواجه است، این است که این ابزار باید منعطف و سازگار با بافت مغز باشد و زیست سازگاری این الکترودها برای کاربردهای مزمن و بلند مدت است که ما توانستیم در این پروژه با استفاده از یکسری موادی که بسیار منعطف بوده و زیست سازگاری خوبی با بافت مغز دارند، این الکترودها را بسازیم.
این محقق با تاکید بر اینکه با توسعه این الکترودها، توانستیم تحریک سلول‌ها را افزایش دهیم، خاطر نشان کرد: این الکترودها در دو نوع ساخته می شوند؛ یک نوع آن به صورت کاشته‌ها و ایمپلنت‌ها در کوتاه مدت هستند و بیشتر برای درمان نارسایی‌های حاد استفاده می‌شوند.
وی نوع دوم این الکترودها را به صورت بلندمدت و مزمن دانست و اضافه کرد: زمانی که این الکترودها به صورت بلند مدت در مغز کاشته می‌شوند، در مدت حدود 3 ماه موجب بهبود نارسایی‌ها خواهند شد.
به گفته وی، این ساختارها برای استفاده بلند مدت و طولانی به منظور درمان بیماری‌ها نیستند، بلکه بسته به کاربرد در بیماری‌های مزمن استفاده می‌شوند.
جلیلی با بیان اینکه کاشت این ایمپلنت نیاز به جراحی و قرار گرفتن آن در قشر خاکستری مغز دارد، یادآور شد: تولید این الکترود در فاز پری کلینیکال قرار دارد و بر روی مدل حیوانی بوده است. در مطالعات حیوانی بیماری مدل مد نظر ما بیماری صرع است، ولی این تحقیقات قابل توسعه به سایر بیماری‌ها است.
دانشیار دانشگاه سهند تبریز با بیان اینکه این الکترودها در دو نوع پلتفرم تولید شده‌اند، گفت: یک نوع آن الکترودهای منعطف است که در آن از پلیمرهای زیست سازگار استفاده شده است و الکترودهای سخت را نیز بر بسترهای سخت چون سیلیکون و مواد مشابه آن به تولید رساندیم.
انتهای پیام
طراحی و ساخت الکترودهای منعطف برای تحریک سلول‌های عصبی به منظور درمان بیماری‌های با منشا عصبی همچون پارکینسون و آلزایمر دستاورد جدید محققان دانشگاه سهند تبریز است که قرار است این الکترودهای منعطف که در حال حاضر در فاز پیش بالینی هستند، با قرار گرفتن در قشر خاکستری مغز، راهکاری برای درمان این دسته از بیماری‌ها ارائه دهند.
کیومرث جلیلی، دانشیار دانشکده مهندسی پلیمر دانشگاه سهند تبریز و مجری طرح در گفت‌وگو با دانشجو اینترنشنال، گفت: در این پروژه اقدام به توسعه یکسری از میکروالکترودهای عصبی برای درمان و مطالعات بنیادی در حوزه علوم اعصاب و بیماری‌هایی با منشا عصبی مانند پارکینسون و آلزایمر کردیم.
وی با بیان اینکه در حال حاضر الکترودهایی که به صورت نفوذی در مغز کاشته می‌شوند، یک دهه قدمت دارند، اظهار کرد: این نوع الکترودها برای درمان بیماری‌هایی که منشا عصبی دارند و افرادی که دارای نارسایی‌های حرکتی هستند، کاربرد دارند؛ از این رو این ابزارها باید سازگار با بافت مغز باشند؛ چرا که این الکترودها به صورت نفوذی در داخل قشر خاکستری مغز قرار می گیرند.
جلیلی ادامه داد: ولی مشکلی که دنیا برای ساخت این نوع الکترودها با آن مواجه است، این است که این ابزار باید منعطف و سازگار با بافت مغز باشد و زیست سازگاری این الکترودها برای کاربردهای مزمن و بلند مدت است که ما توانستیم در این پروژه با استفاده از یکسری موادی که بسیار منعطف بوده و زیست سازگاری خوبی با بافت مغز دارند، این الکترودها را بسازیم.
این محقق با تاکید بر اینکه با توسعه این الکترودها، توانستیم تحریک سلول‌ها را افزایش دهیم، خاطر نشان کرد: این الکترودها در دو نوع ساخته می شوند؛ یک نوع آن به صورت کاشته‌ها و ایمپلنت‌ها در کوتاه مدت هستند و بیشتر برای درمان نارسایی‌های حاد استفاده می‌شوند.
وی نوع دوم این الکترودها را به صورت بلندمدت و مزمن دانست و اضافه کرد: زمانی که این الکترودها به صورت بلند مدت در مغز کاشته می‌شوند، در مدت حدود 3 ماه موجب بهبود نارسایی‌ها خواهند شد.
به گفته وی، این ساختارها برای استفاده بلند مدت و طولانی به منظور درمان بیماری‌ها نیستند، بلکه بسته به کاربرد در بیماری‌های مزمن استفاده می‌شوند.
جلیلی با بیان اینکه کاشت این ایمپلنت نیاز به جراحی و قرار گرفتن آن در قشر خاکستری مغز دارد، یادآور شد: تولید این الکترود در فاز پری کلینیکال قرار دارد و بر روی مدل حیوانی بوده است. در مطالعات حیوانی بیماری مدل مد نظر ما بیماری صرع است، ولی این تحقیقات قابل توسعه به سایر بیماری‌ها است.
دانشیار دانشگاه سهند تبریز با بیان اینکه این الکترودها در دو نوع پلتفرم تولید شده‌اند، گفت: یک نوع آن الکترودهای منعطف است که در آن از پلیمرهای زیست سازگار استفاده شده است و الکترودهای سخت را نیز بر بسترهای سخت چون سیلیکون و مواد مشابه آن به تولید رساندیم.
انتهای پیام
طراحی و ساخت الکترودهای منعطف برای تحریک سلول‌های عصبی به منظور درمان بیماری‌های با منشا عصبی همچون پارکینسون و آلزایمر دستاورد جدید محققان دانشگاه سهند تبریز است که قرار است این الکترودهای منعطف که در حال حاضر در فاز پیش بالینی هستند، با قرار گرفتن در قشر خاکستری مغز، راهکاری برای درمان این دسته از بیماری‌ها ارائه دهند.
کیومرث جلیلی، دانشیار دانشکده مهندسی پلیمر دانشگاه سهند تبریز و مجری طرح در گفت‌وگو با دانشجو اینترنشنال، گفت: در این پروژه اقدام به توسعه یکسری از میکروالکترودهای عصبی برای درمان و مطالعات بنیادی در حوزه علوم اعصاب و بیماری‌هایی با منشا عصبی مانند پارکینسون و آلزایمر کردیم.
وی با بیان اینکه در حال حاضر الکترودهایی که به صورت نفوذی در مغز کاشته می‌شوند، یک دهه قدمت دارند، اظهار کرد: این نوع الکترودها برای درمان بیماری‌هایی که منشا عصبی دارند و افرادی که دارای نارسایی‌های حرکتی هستند، کاربرد دارند؛ از این رو این ابزارها باید سازگار با بافت مغز باشند؛ چرا که این الکترودها به صورت نفوذی در داخل قشر خاکستری مغز قرار می گیرند.
جلیلی ادامه داد: ولی مشکلی که دنیا برای ساخت این نوع الکترودها با آن مواجه است، این است که این ابزار باید منعطف و سازگار با بافت مغز باشد و زیست سازگاری این الکترودها برای کاربردهای مزمن و بلند مدت است که ما توانستیم در این پروژه با استفاده از یکسری موادی که بسیار منعطف بوده و زیست سازگاری خوبی با بافت مغز دارند، این الکترودها را بسازیم.
این محقق با تاکید بر اینکه با توسعه این الکترودها، توانستیم تحریک سلول‌ها را افزایش دهیم، خاطر نشان کرد: این الکترودها در دو نوع ساخته می شوند؛ یک نوع آن به صورت کاشته‌ها و ایمپلنت‌ها در کوتاه مدت هستند و بیشتر برای درمان نارسایی‌های حاد استفاده می‌شوند.
وی نوع دوم این الکترودها را به صورت بلندمدت و مزمن دانست و اضافه کرد: زمانی که این الکترودها به صورت بلند مدت در مغز کاشته می‌شوند، در مدت حدود 3 ماه موجب بهبود نارسایی‌ها خواهند شد.
به گفته وی، این ساختارها برای استفاده بلند مدت و طولانی به منظور درمان بیماری‌ها نیستند، بلکه بسته به کاربرد در بیماری‌های مزمن استفاده می‌شوند.
جلیلی با بیان اینکه کاشت این ایمپلنت نیاز به جراحی و قرار گرفتن آن در قشر خاکستری مغز دارد، یادآور شد: تولید این الکترود در فاز پری کلینیکال قرار دارد و بر روی مدل حیوانی بوده است. در مطالعات حیوانی بیماری مدل مد نظر ما بیماری صرع است، ولی این تحقیقات قابل توسعه به سایر بیماری‌ها است.
دانشیار دانشگاه سهند تبریز با بیان اینکه این الکترودها در دو نوع پلتفرم تولید شده‌اند، گفت: یک نوع آن الکترودهای منعطف است که در آن از پلیمرهای زیست سازگار استفاده شده است و الکترودهای سخت را نیز بر بسترهای سخت چون سیلیکون و مواد مشابه آن به تولید رساندیم.
انتهای پیام
