«زندگی برای چه؟ همه چیز باطل است! زندگی، یعنی خشت بر آب زدن؛ زندگی یعنی خود را سوزاندن و هرگز گرم نشدن.»
چنین یاوه سرایی‌هایِ باستانی را هنوز «حکمت» می‌دانند و از آنجا که کهنه است و بویِ نا می‌دهد، بیشتر آنها را پاس می‌دارند. کَپَک زدگی نیز شَرف می‌بخشد.
کودکان را سزاست که بگویند از آتش می‌ترسند، زیرا آنان را سوزانده است! در کتابهایِ کهن، حکمت کودکی بسیار است….
اینان بر سرِ سفره می‌نشینند و چیزی با خود نمی‌آورند، حتّا اشتهایی خوب! و حال ناسزا می‌گویند که «همه چیز باطل است!»
امّا، برادران، خوب خوردن و نوشیدن، به راستی، هنری باطل نیست! بشکنید، بشکنید لوح های همیشه ناشادان را
فردریش نیچه
