به گزارش خبرنگار مهر، بخش مهمی از مخاطبان سینمای جهان را کودکان و نوجوانان تشکیل می دهند که همین موضوع توجه کمپانی ها را به خود جلب کرده است. چرا که آثاری با کیفیت مطلوب و برخوردار از قصه های جذاب، به راحتی هزینه های تولید خود را بازگردانده و سوددهی نیز دارند. به همین خاطر هم بخش مهمی از پرهزینه ترین تولیدات هالیوود را آثار محبوب این گروه سنی تشکیل می دهد.
از طرف دیگر با طیف متنوعی از این آثار در جهان مواجه هستیم که از انیمیشن تا فیلم های ابرقهرمانی را شامل می شوند. به ویژه آثاری که با تکیه بر داستان های مصور و تخیل سرشار آن، از فروش های نجومی برخوردار هستند. آن هم با تکیه بر قهرمان های مارولی که علاقمندان پروپاقرصی نیز میان مخاطبان بزرگسال دارند.
اما از این حیث، سینمای ایران همیشه فقیر بوده و به ندرت شاهد تولید آثاری با این ساختار بوده ایم. مهمترین دلیل آن نیز به اقتصاد لاغر سینمای ایران و محافظه کاری همیشگی سرمایه گذارهای آن بازمی گردد. اندک نمونه های ساخته شده نیز به همین دلیل خوب از کاردرنیامده اند. اما در سال های اخیر شاهد رونق گرفتن سینمای کودک و نوجوان به ویژه در شاخه انیمیشن بلند سینمایی بوده ایم. آثاری که به مرور کیفیت بهتری پیدا کرده و به واسطه دسترسی به امکانات فنی به روزتر و نیز تربیت نیروهای جوان متخصص، وضعیت آبرومندتری پیدا کرده اند.
«بچه زرنگ» ساخته استودیو هنر پویاست که به تهیه کنندگی حامد جعفری نوروز امسال و پس از نمایش عمومی موفق در یکی دو سال گذشته وارد لیست اکران آنلاین پلتفرم فیلم‌نت شد و یکی از شاخص ترین این آثار به حساب می آید.
«بچه زرنگ» در اسکلت فیلمنامه خود از نشانه های سینمای ابرقهرمانی به شکلی پررنگ بهره گرفته و قصه خود را بر پایه آن شکل داده است. با محوریت نوجوانی به نام محسن که عاشق ابرقهرمان ها بوده و خود را در قالب یکی از آنها می بیند. مواجهه او با ببر مازندران که گونه ای منقرض شده به حساب می آید، نقطه عطف نخست فیلمنامه «بچه زرنگ» به حساب می آید که پیچ خوبی به فیلمنامه می دهد.
تلاش او برای نجات ببر که محسن حرفش را می شنود و می فهمد، در نهایت به بردن این ببر به خانه ختم می شود که شوخی های بامزه ای هم حول محور آن شکل می گیرد. برای مثال می توان به حضور ببر در مجتمع ساختمانی در حال ساختی که پدر محسن مهندس آن است، اشاره کرد که رگه هایی از کمدی را با خود دارد. همین طور فصل حضور ببر در مدرسه محسن که سعی شده صحنه هایی همراه با هیجان خلق شود و تماشاگران کم سن و سال کار را به وجد می آورد.
محسن برای بردن ببر به جنگل ابر که زیستگاه اش به حساب می آید با موانع مختلفی روبرو و سرانجام موفق به انجام این کار می شود. معمولا در چنین قصه هایی یک ابرقهرمان کلاسیک نیاز به یک نیروی شر قوی هم دارد که اینجا یک شکارچی به نام چنگیز این وظیفه را به عهده دارد. هر چند که مدل پرداخت به این نیروی شر می توانست بهتر از اینها از کار دربیاید. نیمه میانی «بچه زرنگ» ریتم خوبی داشته و پر از تعقیب و گریز است تا سرانجام محسن لباس ابرقهرمان بپوشد و قصه را به سمت پرده پایانی ببرد.
یکی از معضلاتی که انیمیشن های بلند سینمایی ساخته شده در ایران با آن مواجه بوده اند، ضعف تکنیکی است که این موضوع در سال های اخیر تا حدود زیادی رفع شده است. از این منظر، «بچه زرنگ» خوب و باورپذیر از کاردرآمده و به باور تماشاگران کم سن و سال اش می نشیند. در عین حال، از دوبله خوبی هم برخوردار بوده و شاهد زیاده روی در بداهه پردازی نیستیم. هومن حاجی عبداللهی به عنوان صداپیشه ببر خوب عمل کرده و با طنازی های خاص خود، آن را به شخصیتی محبوب و دوست داشتنی تبدیل کرده است.
«بچه زرنگ» نمونه موفقی از یک انیمیشن بلند سینمایی است که می تواند به تهیه کنندگان سینمای ایران جسارت و شجاعت بیشتری برای سرمایه گذاری روی این آثار ببخشد.
به گزارش خبرنگار مهر، بخش مهمی از مخاطبان سینمای جهان را کودکان و نوجوانان تشکیل می دهند که همین موضوع توجه کمپانی ها را به خود جلب کرده است. چرا که آثاری با کیفیت مطلوب و برخوردار از قصه های جذاب، به راحتی هزینه های تولید خود را بازگردانده و سوددهی نیز دارند. به همین خاطر هم بخش مهمی از پرهزینه ترین تولیدات هالیوود را آثار محبوب این گروه سنی تشکیل می دهد.
از طرف دیگر با طیف متنوعی از این آثار در جهان مواجه هستیم که از انیمیشن تا فیلم های ابرقهرمانی را شامل می شوند. به ویژه آثاری که با تکیه بر داستان های مصور و تخیل سرشار آن، از فروش های نجومی برخوردار هستند. آن هم با تکیه بر قهرمان های مارولی که علاقمندان پروپاقرصی نیز میان مخاطبان بزرگسال دارند.
اما از این حیث، سینمای ایران همیشه فقیر بوده و به ندرت شاهد تولید آثاری با این ساختار بوده ایم. مهمترین دلیل آن نیز به اقتصاد لاغر سینمای ایران و محافظه کاری همیشگی سرمایه گذارهای آن بازمی گردد. اندک نمونه های ساخته شده نیز به همین دلیل خوب از کاردرنیامده اند. اما در سال های اخیر شاهد رونق گرفتن سینمای کودک و نوجوان به ویژه در شاخه انیمیشن بلند سینمایی بوده ایم. آثاری که به مرور کیفیت بهتری پیدا کرده و به واسطه دسترسی به امکانات فنی به روزتر و نیز تربیت نیروهای جوان متخصص، وضعیت آبرومندتری پیدا کرده اند.
«بچه زرنگ» ساخته استودیو هنر پویاست که به تهیه کنندگی حامد جعفری نوروز امسال و پس از نمایش عمومی موفق در یکی دو سال گذشته وارد لیست اکران آنلاین پلتفرم فیلم‌نت شد و یکی از شاخص ترین این آثار به حساب می آید.
«بچه زرنگ» در اسکلت فیلمنامه خود از نشانه های سینمای ابرقهرمانی به شکلی پررنگ بهره گرفته و قصه خود را بر پایه آن شکل داده است. با محوریت نوجوانی به نام محسن که عاشق ابرقهرمان ها بوده و خود را در قالب یکی از آنها می بیند. مواجهه او با ببر مازندران که گونه ای منقرض شده به حساب می آید، نقطه عطف نخست فیلمنامه «بچه زرنگ» به حساب می آید که پیچ خوبی به فیلمنامه می دهد.
تلاش او برای نجات ببر که محسن حرفش را می شنود و می فهمد، در نهایت به بردن این ببر به خانه ختم می شود که شوخی های بامزه ای هم حول محور آن شکل می گیرد. برای مثال می توان به حضور ببر در مجتمع ساختمانی در حال ساختی که پدر محسن مهندس آن است، اشاره کرد که رگه هایی از کمدی را با خود دارد. همین طور فصل حضور ببر در مدرسه محسن که سعی شده صحنه هایی همراه با هیجان خلق شود و تماشاگران کم سن و سال کار را به وجد می آورد.
محسن برای بردن ببر به جنگل ابر که زیستگاه اش به حساب می آید با موانع مختلفی روبرو و سرانجام موفق به انجام این کار می شود. معمولا در چنین قصه هایی یک ابرقهرمان کلاسیک نیاز به یک نیروی شر قوی هم دارد که اینجا یک شکارچی به نام چنگیز این وظیفه را به عهده دارد. هر چند که مدل پرداخت به این نیروی شر می توانست بهتر از اینها از کار دربیاید. نیمه میانی «بچه زرنگ» ریتم خوبی داشته و پر از تعقیب و گریز است تا سرانجام محسن لباس ابرقهرمان بپوشد و قصه را به سمت پرده پایانی ببرد.
یکی از معضلاتی که انیمیشن های بلند سینمایی ساخته شده در ایران با آن مواجه بوده اند، ضعف تکنیکی است که این موضوع در سال های اخیر تا حدود زیادی رفع شده است. از این منظر، «بچه زرنگ» خوب و باورپذیر از کاردرآمده و به باور تماشاگران کم سن و سال اش می نشیند. در عین حال، از دوبله خوبی هم برخوردار بوده و شاهد زیاده روی در بداهه پردازی نیستیم. هومن حاجی عبداللهی به عنوان صداپیشه ببر خوب عمل کرده و با طنازی های خاص خود، آن را به شخصیتی محبوب و دوست داشتنی تبدیل کرده است.
«بچه زرنگ» نمونه موفقی از یک انیمیشن بلند سینمایی است که می تواند به تهیه کنندگان سینمای ایران جسارت و شجاعت بیشتری برای سرمایه گذاری روی این آثار ببخشد.
به گزارش خبرنگار مهر، بخش مهمی از مخاطبان سینمای جهان را کودکان و نوجوانان تشکیل می دهند که همین موضوع توجه کمپانی ها را به خود جلب کرده است. چرا که آثاری با کیفیت مطلوب و برخوردار از قصه های جذاب، به راحتی هزینه های تولید خود را بازگردانده و سوددهی نیز دارند. به همین خاطر هم بخش مهمی از پرهزینه ترین تولیدات هالیوود را آثار محبوب این گروه سنی تشکیل می دهد.
از طرف دیگر با طیف متنوعی از این آثار در جهان مواجه هستیم که از انیمیشن تا فیلم های ابرقهرمانی را شامل می شوند. به ویژه آثاری که با تکیه بر داستان های مصور و تخیل سرشار آن، از فروش های نجومی برخوردار هستند. آن هم با تکیه بر قهرمان های مارولی که علاقمندان پروپاقرصی نیز میان مخاطبان بزرگسال دارند.
اما از این حیث، سینمای ایران همیشه فقیر بوده و به ندرت شاهد تولید آثاری با این ساختار بوده ایم. مهمترین دلیل آن نیز به اقتصاد لاغر سینمای ایران و محافظه کاری همیشگی سرمایه گذارهای آن بازمی گردد. اندک نمونه های ساخته شده نیز به همین دلیل خوب از کاردرنیامده اند. اما در سال های اخیر شاهد رونق گرفتن سینمای کودک و نوجوان به ویژه در شاخه انیمیشن بلند سینمایی بوده ایم. آثاری که به مرور کیفیت بهتری پیدا کرده و به واسطه دسترسی به امکانات فنی به روزتر و نیز تربیت نیروهای جوان متخصص، وضعیت آبرومندتری پیدا کرده اند.
«بچه زرنگ» ساخته استودیو هنر پویاست که به تهیه کنندگی حامد جعفری نوروز امسال و پس از نمایش عمومی موفق در یکی دو سال گذشته وارد لیست اکران آنلاین پلتفرم فیلم‌نت شد و یکی از شاخص ترین این آثار به حساب می آید.
«بچه زرنگ» در اسکلت فیلمنامه خود از نشانه های سینمای ابرقهرمانی به شکلی پررنگ بهره گرفته و قصه خود را بر پایه آن شکل داده است. با محوریت نوجوانی به نام محسن که عاشق ابرقهرمان ها بوده و خود را در قالب یکی از آنها می بیند. مواجهه او با ببر مازندران که گونه ای منقرض شده به حساب می آید، نقطه عطف نخست فیلمنامه «بچه زرنگ» به حساب می آید که پیچ خوبی به فیلمنامه می دهد.
تلاش او برای نجات ببر که محسن حرفش را می شنود و می فهمد، در نهایت به بردن این ببر به خانه ختم می شود که شوخی های بامزه ای هم حول محور آن شکل می گیرد. برای مثال می توان به حضور ببر در مجتمع ساختمانی در حال ساختی که پدر محسن مهندس آن است، اشاره کرد که رگه هایی از کمدی را با خود دارد. همین طور فصل حضور ببر در مدرسه محسن که سعی شده صحنه هایی همراه با هیجان خلق شود و تماشاگران کم سن و سال کار را به وجد می آورد.
محسن برای بردن ببر به جنگل ابر که زیستگاه اش به حساب می آید با موانع مختلفی روبرو و سرانجام موفق به انجام این کار می شود. معمولا در چنین قصه هایی یک ابرقهرمان کلاسیک نیاز به یک نیروی شر قوی هم دارد که اینجا یک شکارچی به نام چنگیز این وظیفه را به عهده دارد. هر چند که مدل پرداخت به این نیروی شر می توانست بهتر از اینها از کار دربیاید. نیمه میانی «بچه زرنگ» ریتم خوبی داشته و پر از تعقیب و گریز است تا سرانجام محسن لباس ابرقهرمان بپوشد و قصه را به سمت پرده پایانی ببرد.
یکی از معضلاتی که انیمیشن های بلند سینمایی ساخته شده در ایران با آن مواجه بوده اند، ضعف تکنیکی است که این موضوع در سال های اخیر تا حدود زیادی رفع شده است. از این منظر، «بچه زرنگ» خوب و باورپذیر از کاردرآمده و به باور تماشاگران کم سن و سال اش می نشیند. در عین حال، از دوبله خوبی هم برخوردار بوده و شاهد زیاده روی در بداهه پردازی نیستیم. هومن حاجی عبداللهی به عنوان صداپیشه ببر خوب عمل کرده و با طنازی های خاص خود، آن را به شخصیتی محبوب و دوست داشتنی تبدیل کرده است.
«بچه زرنگ» نمونه موفقی از یک انیمیشن بلند سینمایی است که می تواند به تهیه کنندگان سینمای ایران جسارت و شجاعت بیشتری برای سرمایه گذاری روی این آثار ببخشد.
به گزارش خبرنگار مهر، بخش مهمی از مخاطبان سینمای جهان را کودکان و نوجوانان تشکیل می دهند که همین موضوع توجه کمپانی ها را به خود جلب کرده است. چرا که آثاری با کیفیت مطلوب و برخوردار از قصه های جذاب، به راحتی هزینه های تولید خود را بازگردانده و سوددهی نیز دارند. به همین خاطر هم بخش مهمی از پرهزینه ترین تولیدات هالیوود را آثار محبوب این گروه سنی تشکیل می دهد.
از طرف دیگر با طیف متنوعی از این آثار در جهان مواجه هستیم که از انیمیشن تا فیلم های ابرقهرمانی را شامل می شوند. به ویژه آثاری که با تکیه بر داستان های مصور و تخیل سرشار آن، از فروش های نجومی برخوردار هستند. آن هم با تکیه بر قهرمان های مارولی که علاقمندان پروپاقرصی نیز میان مخاطبان بزرگسال دارند.
اما از این حیث، سینمای ایران همیشه فقیر بوده و به ندرت شاهد تولید آثاری با این ساختار بوده ایم. مهمترین دلیل آن نیز به اقتصاد لاغر سینمای ایران و محافظه کاری همیشگی سرمایه گذارهای آن بازمی گردد. اندک نمونه های ساخته شده نیز به همین دلیل خوب از کاردرنیامده اند. اما در سال های اخیر شاهد رونق گرفتن سینمای کودک و نوجوان به ویژه در شاخه انیمیشن بلند سینمایی بوده ایم. آثاری که به مرور کیفیت بهتری پیدا کرده و به واسطه دسترسی به امکانات فنی به روزتر و نیز تربیت نیروهای جوان متخصص، وضعیت آبرومندتری پیدا کرده اند.
«بچه زرنگ» ساخته استودیو هنر پویاست که به تهیه کنندگی حامد جعفری نوروز امسال و پس از نمایش عمومی موفق در یکی دو سال گذشته وارد لیست اکران آنلاین پلتفرم فیلم‌نت شد و یکی از شاخص ترین این آثار به حساب می آید.
«بچه زرنگ» در اسکلت فیلمنامه خود از نشانه های سینمای ابرقهرمانی به شکلی پررنگ بهره گرفته و قصه خود را بر پایه آن شکل داده است. با محوریت نوجوانی به نام محسن که عاشق ابرقهرمان ها بوده و خود را در قالب یکی از آنها می بیند. مواجهه او با ببر مازندران که گونه ای منقرض شده به حساب می آید، نقطه عطف نخست فیلمنامه «بچه زرنگ» به حساب می آید که پیچ خوبی به فیلمنامه می دهد.
تلاش او برای نجات ببر که محسن حرفش را می شنود و می فهمد، در نهایت به بردن این ببر به خانه ختم می شود که شوخی های بامزه ای هم حول محور آن شکل می گیرد. برای مثال می توان به حضور ببر در مجتمع ساختمانی در حال ساختی که پدر محسن مهندس آن است، اشاره کرد که رگه هایی از کمدی را با خود دارد. همین طور فصل حضور ببر در مدرسه محسن که سعی شده صحنه هایی همراه با هیجان خلق شود و تماشاگران کم سن و سال کار را به وجد می آورد.
محسن برای بردن ببر به جنگل ابر که زیستگاه اش به حساب می آید با موانع مختلفی روبرو و سرانجام موفق به انجام این کار می شود. معمولا در چنین قصه هایی یک ابرقهرمان کلاسیک نیاز به یک نیروی شر قوی هم دارد که اینجا یک شکارچی به نام چنگیز این وظیفه را به عهده دارد. هر چند که مدل پرداخت به این نیروی شر می توانست بهتر از اینها از کار دربیاید. نیمه میانی «بچه زرنگ» ریتم خوبی داشته و پر از تعقیب و گریز است تا سرانجام محسن لباس ابرقهرمان بپوشد و قصه را به سمت پرده پایانی ببرد.
یکی از معضلاتی که انیمیشن های بلند سینمایی ساخته شده در ایران با آن مواجه بوده اند، ضعف تکنیکی است که این موضوع در سال های اخیر تا حدود زیادی رفع شده است. از این منظر، «بچه زرنگ» خوب و باورپذیر از کاردرآمده و به باور تماشاگران کم سن و سال اش می نشیند. در عین حال، از دوبله خوبی هم برخوردار بوده و شاهد زیاده روی در بداهه پردازی نیستیم. هومن حاجی عبداللهی به عنوان صداپیشه ببر خوب عمل کرده و با طنازی های خاص خود، آن را به شخصیتی محبوب و دوست داشتنی تبدیل کرده است.
«بچه زرنگ» نمونه موفقی از یک انیمیشن بلند سینمایی است که می تواند به تهیه کنندگان سینمای ایران جسارت و شجاعت بیشتری برای سرمایه گذاری روی این آثار ببخشد.
