با رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری صرف تغییر نشانی، موثر در وضعیت مالیاتی مودیان جهت برخورداری از تخفیف ها و مشوق های قانونی نمی باشد و به موجب رای یاد شده تغییر نشانی به نوعی ادامه فعالیت مودی محسوب می شود.
به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از ایسنا، به نقل از دیوان عدالت اداری، با شکایت از سازمان امور مالیاتی کشور و درخواست ابطال قسمتی از بند ۸ دستورالعمل شماره ۲۰۰/۹۹/۵۱۰ مورخ ۹۹/۵/۱۱ رئیس کل سازمان امور مالیاتی کشور در خصوص اینکه هرگونه تغییر محل فعالیت در سال ۹۸ نسبت به محل فعالیت در سال ۹۷ مشمول ثبت نام جدید بوده و مودیان مالیاتی برای هر واحد شغلی یا هر محل جداگانه، اظهارنامه مالیاتی باید ارائه دهند، هیات عمومی دیوان عدالت اداری وارد بحث و بررسی شد.
در نهایت هیات عمومی دیوان عدالت اداری که به موجب دادنامه شماره ۱۳۰۸ مورخ ۱۳۹۹/۱۱/۱۲ بخشنامه مشابه، به شماره ۲۰۰/۹۶/۱۵۸ مورخ ۱۳۹۶/۲/۷ صادره از سازمان امور مالیاتی (جزء ۳ بند ب) که بیان می داشت ” … لیکن در صورتی که نسبت به تغییر نشانی ( تغییر مکان فعالیت شغلی) اقدام نمایند، این تخفیف قابل اعمال نمی باشد.” را از تاریخ تصویب ابطال کرده بود و از آنجایی که مصوبه مورد شکایت در این پرونده بند ۸ دستورالعمل شماره ۲۰۰/۹۹/۵۱۰ مورخ ۱۳۹۹/۵/۱۱ رئیس کل سازمان امور مالیاتی، دارای حکم کاملا مشابه با بخشنامه ابطال شده مذکور می باشد و تغییر محل فعالیت در سال ۱۳۹۸ نسبت به سال ۱۳۹۷ را مشمول ثبت نام جدید دانسته و مودی را مشمول مقررات دستورالعمل تخفیف های مالیاتی ندانسته است، این حکم را بر خلاف مفاد رای سابق هیات عمومی و استدلال های مندرج در آن و نیز بر خلاف مفاد ماده ۱۰۰ قانون مالیات های مستقیم و النهایه موجب سلب امتیازات مندرج در قانون از جمله تبصره ۷ ماده ۱۰۵ و نیز تبصره ماده ۱۳۱ قانون مالیات های مستقیم تشخیص داد و رای بر ابطال آن صادر نمود.
انتهای پیام
با رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری صرف تغییر نشانی، موثر در وضعیت مالیاتی مودیان جهت برخورداری از تخفیف ها و مشوق های قانونی نمی باشد و به موجب رای یاد شده تغییر نشانی به نوعی ادامه فعالیت مودی محسوب می شود.
به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از ایسنا، به نقل از دیوان عدالت اداری، با شکایت از سازمان امور مالیاتی کشور و درخواست ابطال قسمتی از بند ۸ دستورالعمل شماره ۲۰۰/۹۹/۵۱۰ مورخ ۹۹/۵/۱۱ رئیس کل سازمان امور مالیاتی کشور در خصوص اینکه هرگونه تغییر محل فعالیت در سال ۹۸ نسبت به محل فعالیت در سال ۹۷ مشمول ثبت نام جدید بوده و مودیان مالیاتی برای هر واحد شغلی یا هر محل جداگانه، اظهارنامه مالیاتی باید ارائه دهند، هیات عمومی دیوان عدالت اداری وارد بحث و بررسی شد.
در نهایت هیات عمومی دیوان عدالت اداری که به موجب دادنامه شماره ۱۳۰۸ مورخ ۱۳۹۹/۱۱/۱۲ بخشنامه مشابه، به شماره ۲۰۰/۹۶/۱۵۸ مورخ ۱۳۹۶/۲/۷ صادره از سازمان امور مالیاتی (جزء ۳ بند ب) که بیان می داشت ” … لیکن در صورتی که نسبت به تغییر نشانی ( تغییر مکان فعالیت شغلی) اقدام نمایند، این تخفیف قابل اعمال نمی باشد.” را از تاریخ تصویب ابطال کرده بود و از آنجایی که مصوبه مورد شکایت در این پرونده بند ۸ دستورالعمل شماره ۲۰۰/۹۹/۵۱۰ مورخ ۱۳۹۹/۵/۱۱ رئیس کل سازمان امور مالیاتی، دارای حکم کاملا مشابه با بخشنامه ابطال شده مذکور می باشد و تغییر محل فعالیت در سال ۱۳۹۸ نسبت به سال ۱۳۹۷ را مشمول ثبت نام جدید دانسته و مودی را مشمول مقررات دستورالعمل تخفیف های مالیاتی ندانسته است، این حکم را بر خلاف مفاد رای سابق هیات عمومی و استدلال های مندرج در آن و نیز بر خلاف مفاد ماده ۱۰۰ قانون مالیات های مستقیم و النهایه موجب سلب امتیازات مندرج در قانون از جمله تبصره ۷ ماده ۱۰۵ و نیز تبصره ماده ۱۳۱ قانون مالیات های مستقیم تشخیص داد و رای بر ابطال آن صادر نمود.
انتهای پیام
با رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری صرف تغییر نشانی، موثر در وضعیت مالیاتی مودیان جهت برخورداری از تخفیف ها و مشوق های قانونی نمی باشد و به موجب رای یاد شده تغییر نشانی به نوعی ادامه فعالیت مودی محسوب می شود.
به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از ایسنا، به نقل از دیوان عدالت اداری، با شکایت از سازمان امور مالیاتی کشور و درخواست ابطال قسمتی از بند ۸ دستورالعمل شماره ۲۰۰/۹۹/۵۱۰ مورخ ۹۹/۵/۱۱ رئیس کل سازمان امور مالیاتی کشور در خصوص اینکه هرگونه تغییر محل فعالیت در سال ۹۸ نسبت به محل فعالیت در سال ۹۷ مشمول ثبت نام جدید بوده و مودیان مالیاتی برای هر واحد شغلی یا هر محل جداگانه، اظهارنامه مالیاتی باید ارائه دهند، هیات عمومی دیوان عدالت اداری وارد بحث و بررسی شد.
در نهایت هیات عمومی دیوان عدالت اداری که به موجب دادنامه شماره ۱۳۰۸ مورخ ۱۳۹۹/۱۱/۱۲ بخشنامه مشابه، به شماره ۲۰۰/۹۶/۱۵۸ مورخ ۱۳۹۶/۲/۷ صادره از سازمان امور مالیاتی (جزء ۳ بند ب) که بیان می داشت ” … لیکن در صورتی که نسبت به تغییر نشانی ( تغییر مکان فعالیت شغلی) اقدام نمایند، این تخفیف قابل اعمال نمی باشد.” را از تاریخ تصویب ابطال کرده بود و از آنجایی که مصوبه مورد شکایت در این پرونده بند ۸ دستورالعمل شماره ۲۰۰/۹۹/۵۱۰ مورخ ۱۳۹۹/۵/۱۱ رئیس کل سازمان امور مالیاتی، دارای حکم کاملا مشابه با بخشنامه ابطال شده مذکور می باشد و تغییر محل فعالیت در سال ۱۳۹۸ نسبت به سال ۱۳۹۷ را مشمول ثبت نام جدید دانسته و مودی را مشمول مقررات دستورالعمل تخفیف های مالیاتی ندانسته است، این حکم را بر خلاف مفاد رای سابق هیات عمومی و استدلال های مندرج در آن و نیز بر خلاف مفاد ماده ۱۰۰ قانون مالیات های مستقیم و النهایه موجب سلب امتیازات مندرج در قانون از جمله تبصره ۷ ماده ۱۰۵ و نیز تبصره ماده ۱۳۱ قانون مالیات های مستقیم تشخیص داد و رای بر ابطال آن صادر نمود.
انتهای پیام
با رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری صرف تغییر نشانی، موثر در وضعیت مالیاتی مودیان جهت برخورداری از تخفیف ها و مشوق های قانونی نمی باشد و به موجب رای یاد شده تغییر نشانی به نوعی ادامه فعالیت مودی محسوب می شود.
به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از ایسنا، به نقل از دیوان عدالت اداری، با شکایت از سازمان امور مالیاتی کشور و درخواست ابطال قسمتی از بند ۸ دستورالعمل شماره ۲۰۰/۹۹/۵۱۰ مورخ ۹۹/۵/۱۱ رئیس کل سازمان امور مالیاتی کشور در خصوص اینکه هرگونه تغییر محل فعالیت در سال ۹۸ نسبت به محل فعالیت در سال ۹۷ مشمول ثبت نام جدید بوده و مودیان مالیاتی برای هر واحد شغلی یا هر محل جداگانه، اظهارنامه مالیاتی باید ارائه دهند، هیات عمومی دیوان عدالت اداری وارد بحث و بررسی شد.
در نهایت هیات عمومی دیوان عدالت اداری که به موجب دادنامه شماره ۱۳۰۸ مورخ ۱۳۹۹/۱۱/۱۲ بخشنامه مشابه، به شماره ۲۰۰/۹۶/۱۵۸ مورخ ۱۳۹۶/۲/۷ صادره از سازمان امور مالیاتی (جزء ۳ بند ب) که بیان می داشت ” … لیکن در صورتی که نسبت به تغییر نشانی ( تغییر مکان فعالیت شغلی) اقدام نمایند، این تخفیف قابل اعمال نمی باشد.” را از تاریخ تصویب ابطال کرده بود و از آنجایی که مصوبه مورد شکایت در این پرونده بند ۸ دستورالعمل شماره ۲۰۰/۹۹/۵۱۰ مورخ ۱۳۹۹/۵/۱۱ رئیس کل سازمان امور مالیاتی، دارای حکم کاملا مشابه با بخشنامه ابطال شده مذکور می باشد و تغییر محل فعالیت در سال ۱۳۹۸ نسبت به سال ۱۳۹۷ را مشمول ثبت نام جدید دانسته و مودی را مشمول مقررات دستورالعمل تخفیف های مالیاتی ندانسته است، این حکم را بر خلاف مفاد رای سابق هیات عمومی و استدلال های مندرج در آن و نیز بر خلاف مفاد ماده ۱۰۰ قانون مالیات های مستقیم و النهایه موجب سلب امتیازات مندرج در قانون از جمله تبصره ۷ ماده ۱۰۵ و نیز تبصره ماده ۱۳۱ قانون مالیات های مستقیم تشخیص داد و رای بر ابطال آن صادر نمود.
انتهای پیام
