به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پراگ مورنینگ، ییرژی بارتوشکا یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های سینمای چک و رئیس دیرینه جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری، در ۷۸ سالگی از دنیا رفت.
درگذشت بارتوشکا پایان یک دوره برای سینمای چک است. وی به عنوان چهره جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری (KVIFF) در طول نزدیک به سه دهه، به ارتقای این رویداد کمک کرد و آن را به یک جشن سینمایی مورد احترام جهانی بدل ساخت. حضور، کاریزما و عشق او به هنر، زندگی فرهنگی چک را شکل داد و این کشور از این بابت کمتر کسی مانند او داشت.
در سال‌های اخیر، او با مجموعه‌ای از مشکلات جدی سلامتی دست و پنجه نرم کرده بود. وی سال ۲۰۱۴ به سرطان غدد لنفاوی مبتلا شد که توانست بر آن غلبه کند. با این حال، بیماری در سال ۲۰۲۳ بازگشت و نیاز به دور دیگری از درمان داشت.
وی همچنین در سال ۲۰۲۰ دچار آپاندیسیت شد که او را مجبور به ترک فیلمبرداری فیلم «آرزویی برای بابانوئل» و انجام جراحی اورژانسی کرد. گمان می‌رود وی امسال هنگام شرکت در مراسم اهدای جوایز شیر چک، به کووید-۱۹ مبتلا شده بود.
با وجود همه این چالش‌ها، بارتوشکا بسیار فعال ماند و مرتب در رویدادهای عمومی ظاهر می‌شد و نقش سازمانی خود را در جشنواره کارلووی واری ادامه می‌داد.
وی اغلب در مصاحبه‌ها صادقانه به بیماری خود می پرداخت و یک بار گفته بود: سرطان جدی است، اما راز نیست. هر چه بیشتر به آن فکر کنید، بدتر می‌شود. اگر آن را نادیده بگیرید، شاید آزرده خاطر شود و برود.
وی حتی در طول شیمی‌درمانی، در مراسم اهدای جوایز شرکت می‌کرد و به نظارت بر جشنواره ادامه می‌داد و از اینکه درباره بیماری او و مقاومتش حرف بزنند، امتناع می‌کرد.
بارتوشکا برای عادت سیگار کشیدن همیشگی مشهور بود اما در نهایت آن را با سیگارهای الکترونیکی جایگزین کرد. وی سال ۲۰۲۰ گفت: به خودم گفتم که ترک می‌کنم. به اندازه کافی در زندگی‌ام سیگار کشیده‌ام.
ییرژی بارتوشکا متولد ۲۴ مارس ۱۹۴۷ در دچین، پس از رد شدن از تحصیل در رشته تاریخ هنر، به عنوان مربی هنر در پاردوبیس مشغول به کار شد. به توصیه دوستانش، وی به آکادمی هنرهای نمایشی یاناچک (JAMU) در برنو درخواست داد و در کنار بازیگران مشهور آینده مانند داگمار هاولووا، بولک پولیوکا و کارل هژمانک تحصیل کرد.
اولین فعالیت هنری او در صحنه، او را در سال ۱۹۷۳ از تئاتر هوسا نا پرووازکو در برنو به استودیوی درام در اوستی ناد لابم کشاند. سرانجام، او در پراگ ساکن شد و تا اوایل دهه ۱۹۹۰ در تئاتر شهرداری و سپس در تئاتر افسانه‌ای نا زابرادلی به ایفای نقش پرداخت و در نقش‌های متفاوت از هملت، ایوان در برادران کارامازوف، تا مکبث و دون خوان ظاهر شد.
در حالی که تئاتر اولین عشق او بود، بارتوشکا از طریق سینما به شهرت گسترده‌ای دست پیدا کرد. او اولین حضور خود را در سینما در ۲۸ سالگی تجربه کرد و به لطف نقش شکارچی سوکول در سه‌گانه سینمایی ماقبل تاریخی «دژ کلاغ‌ها»، «روی رودخانه بزرگ» و «ندای خانواده»، به سرعت به نامی آشنا تبدیل شد.
در سال ۲۰۰۰ بازی او در نقش ویولونیست ماتئی میناچ در فیلم «همه عزیزان من» جایزه شیر چک را برای او به ارمغان آورد. از دیگر نقش‌های برجسته او می‌توان به «گورستان خارجی‌ها» و درام تحسین‌شده «تئوری ببر» اشاره کرد.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پراگ مورنینگ، ییرژی بارتوشکا یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های سینمای چک و رئیس دیرینه جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری، در ۷۸ سالگی از دنیا رفت.
درگذشت بارتوشکا پایان یک دوره برای سینمای چک است. وی به عنوان چهره جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری (KVIFF) در طول نزدیک به سه دهه، به ارتقای این رویداد کمک کرد و آن را به یک جشن سینمایی مورد احترام جهانی بدل ساخت. حضور، کاریزما و عشق او به هنر، زندگی فرهنگی چک را شکل داد و این کشور از این بابت کمتر کسی مانند او داشت.
در سال‌های اخیر، او با مجموعه‌ای از مشکلات جدی سلامتی دست و پنجه نرم کرده بود. وی سال ۲۰۱۴ به سرطان غدد لنفاوی مبتلا شد که توانست بر آن غلبه کند. با این حال، بیماری در سال ۲۰۲۳ بازگشت و نیاز به دور دیگری از درمان داشت.
وی همچنین در سال ۲۰۲۰ دچار آپاندیسیت شد که او را مجبور به ترک فیلمبرداری فیلم «آرزویی برای بابانوئل» و انجام جراحی اورژانسی کرد. گمان می‌رود وی امسال هنگام شرکت در مراسم اهدای جوایز شیر چک، به کووید-۱۹ مبتلا شده بود.
با وجود همه این چالش‌ها، بارتوشکا بسیار فعال ماند و مرتب در رویدادهای عمومی ظاهر می‌شد و نقش سازمانی خود را در جشنواره کارلووی واری ادامه می‌داد.
وی اغلب در مصاحبه‌ها صادقانه به بیماری خود می پرداخت و یک بار گفته بود: سرطان جدی است، اما راز نیست. هر چه بیشتر به آن فکر کنید، بدتر می‌شود. اگر آن را نادیده بگیرید، شاید آزرده خاطر شود و برود.
وی حتی در طول شیمی‌درمانی، در مراسم اهدای جوایز شرکت می‌کرد و به نظارت بر جشنواره ادامه می‌داد و از اینکه درباره بیماری او و مقاومتش حرف بزنند، امتناع می‌کرد.
بارتوشکا برای عادت سیگار کشیدن همیشگی مشهور بود اما در نهایت آن را با سیگارهای الکترونیکی جایگزین کرد. وی سال ۲۰۲۰ گفت: به خودم گفتم که ترک می‌کنم. به اندازه کافی در زندگی‌ام سیگار کشیده‌ام.
ییرژی بارتوشکا متولد ۲۴ مارس ۱۹۴۷ در دچین، پس از رد شدن از تحصیل در رشته تاریخ هنر، به عنوان مربی هنر در پاردوبیس مشغول به کار شد. به توصیه دوستانش، وی به آکادمی هنرهای نمایشی یاناچک (JAMU) در برنو درخواست داد و در کنار بازیگران مشهور آینده مانند داگمار هاولووا، بولک پولیوکا و کارل هژمانک تحصیل کرد.
اولین فعالیت هنری او در صحنه، او را در سال ۱۹۷۳ از تئاتر هوسا نا پرووازکو در برنو به استودیوی درام در اوستی ناد لابم کشاند. سرانجام، او در پراگ ساکن شد و تا اوایل دهه ۱۹۹۰ در تئاتر شهرداری و سپس در تئاتر افسانه‌ای نا زابرادلی به ایفای نقش پرداخت و در نقش‌های متفاوت از هملت، ایوان در برادران کارامازوف، تا مکبث و دون خوان ظاهر شد.
در حالی که تئاتر اولین عشق او بود، بارتوشکا از طریق سینما به شهرت گسترده‌ای دست پیدا کرد. او اولین حضور خود را در سینما در ۲۸ سالگی تجربه کرد و به لطف نقش شکارچی سوکول در سه‌گانه سینمایی ماقبل تاریخی «دژ کلاغ‌ها»، «روی رودخانه بزرگ» و «ندای خانواده»، به سرعت به نامی آشنا تبدیل شد.
در سال ۲۰۰۰ بازی او در نقش ویولونیست ماتئی میناچ در فیلم «همه عزیزان من» جایزه شیر چک را برای او به ارمغان آورد. از دیگر نقش‌های برجسته او می‌توان به «گورستان خارجی‌ها» و درام تحسین‌شده «تئوری ببر» اشاره کرد.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پراگ مورنینگ، ییرژی بارتوشکا یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های سینمای چک و رئیس دیرینه جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری، در ۷۸ سالگی از دنیا رفت.
درگذشت بارتوشکا پایان یک دوره برای سینمای چک است. وی به عنوان چهره جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری (KVIFF) در طول نزدیک به سه دهه، به ارتقای این رویداد کمک کرد و آن را به یک جشن سینمایی مورد احترام جهانی بدل ساخت. حضور، کاریزما و عشق او به هنر، زندگی فرهنگی چک را شکل داد و این کشور از این بابت کمتر کسی مانند او داشت.
در سال‌های اخیر، او با مجموعه‌ای از مشکلات جدی سلامتی دست و پنجه نرم کرده بود. وی سال ۲۰۱۴ به سرطان غدد لنفاوی مبتلا شد که توانست بر آن غلبه کند. با این حال، بیماری در سال ۲۰۲۳ بازگشت و نیاز به دور دیگری از درمان داشت.
وی همچنین در سال ۲۰۲۰ دچار آپاندیسیت شد که او را مجبور به ترک فیلمبرداری فیلم «آرزویی برای بابانوئل» و انجام جراحی اورژانسی کرد. گمان می‌رود وی امسال هنگام شرکت در مراسم اهدای جوایز شیر چک، به کووید-۱۹ مبتلا شده بود.
با وجود همه این چالش‌ها، بارتوشکا بسیار فعال ماند و مرتب در رویدادهای عمومی ظاهر می‌شد و نقش سازمانی خود را در جشنواره کارلووی واری ادامه می‌داد.
وی اغلب در مصاحبه‌ها صادقانه به بیماری خود می پرداخت و یک بار گفته بود: سرطان جدی است، اما راز نیست. هر چه بیشتر به آن فکر کنید، بدتر می‌شود. اگر آن را نادیده بگیرید، شاید آزرده خاطر شود و برود.
وی حتی در طول شیمی‌درمانی، در مراسم اهدای جوایز شرکت می‌کرد و به نظارت بر جشنواره ادامه می‌داد و از اینکه درباره بیماری او و مقاومتش حرف بزنند، امتناع می‌کرد.
بارتوشکا برای عادت سیگار کشیدن همیشگی مشهور بود اما در نهایت آن را با سیگارهای الکترونیکی جایگزین کرد. وی سال ۲۰۲۰ گفت: به خودم گفتم که ترک می‌کنم. به اندازه کافی در زندگی‌ام سیگار کشیده‌ام.
ییرژی بارتوشکا متولد ۲۴ مارس ۱۹۴۷ در دچین، پس از رد شدن از تحصیل در رشته تاریخ هنر، به عنوان مربی هنر در پاردوبیس مشغول به کار شد. به توصیه دوستانش، وی به آکادمی هنرهای نمایشی یاناچک (JAMU) در برنو درخواست داد و در کنار بازیگران مشهور آینده مانند داگمار هاولووا، بولک پولیوکا و کارل هژمانک تحصیل کرد.
اولین فعالیت هنری او در صحنه، او را در سال ۱۹۷۳ از تئاتر هوسا نا پرووازکو در برنو به استودیوی درام در اوستی ناد لابم کشاند. سرانجام، او در پراگ ساکن شد و تا اوایل دهه ۱۹۹۰ در تئاتر شهرداری و سپس در تئاتر افسانه‌ای نا زابرادلی به ایفای نقش پرداخت و در نقش‌های متفاوت از هملت، ایوان در برادران کارامازوف، تا مکبث و دون خوان ظاهر شد.
در حالی که تئاتر اولین عشق او بود، بارتوشکا از طریق سینما به شهرت گسترده‌ای دست پیدا کرد. او اولین حضور خود را در سینما در ۲۸ سالگی تجربه کرد و به لطف نقش شکارچی سوکول در سه‌گانه سینمایی ماقبل تاریخی «دژ کلاغ‌ها»، «روی رودخانه بزرگ» و «ندای خانواده»، به سرعت به نامی آشنا تبدیل شد.
در سال ۲۰۰۰ بازی او در نقش ویولونیست ماتئی میناچ در فیلم «همه عزیزان من» جایزه شیر چک را برای او به ارمغان آورد. از دیگر نقش‌های برجسته او می‌توان به «گورستان خارجی‌ها» و درام تحسین‌شده «تئوری ببر» اشاره کرد.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پراگ مورنینگ، ییرژی بارتوشکا یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های سینمای چک و رئیس دیرینه جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری، در ۷۸ سالگی از دنیا رفت.
درگذشت بارتوشکا پایان یک دوره برای سینمای چک است. وی به عنوان چهره جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری (KVIFF) در طول نزدیک به سه دهه، به ارتقای این رویداد کمک کرد و آن را به یک جشن سینمایی مورد احترام جهانی بدل ساخت. حضور، کاریزما و عشق او به هنر، زندگی فرهنگی چک را شکل داد و این کشور از این بابت کمتر کسی مانند او داشت.
در سال‌های اخیر، او با مجموعه‌ای از مشکلات جدی سلامتی دست و پنجه نرم کرده بود. وی سال ۲۰۱۴ به سرطان غدد لنفاوی مبتلا شد که توانست بر آن غلبه کند. با این حال، بیماری در سال ۲۰۲۳ بازگشت و نیاز به دور دیگری از درمان داشت.
وی همچنین در سال ۲۰۲۰ دچار آپاندیسیت شد که او را مجبور به ترک فیلمبرداری فیلم «آرزویی برای بابانوئل» و انجام جراحی اورژانسی کرد. گمان می‌رود وی امسال هنگام شرکت در مراسم اهدای جوایز شیر چک، به کووید-۱۹ مبتلا شده بود.
با وجود همه این چالش‌ها، بارتوشکا بسیار فعال ماند و مرتب در رویدادهای عمومی ظاهر می‌شد و نقش سازمانی خود را در جشنواره کارلووی واری ادامه می‌داد.
وی اغلب در مصاحبه‌ها صادقانه به بیماری خود می پرداخت و یک بار گفته بود: سرطان جدی است، اما راز نیست. هر چه بیشتر به آن فکر کنید، بدتر می‌شود. اگر آن را نادیده بگیرید، شاید آزرده خاطر شود و برود.
وی حتی در طول شیمی‌درمانی، در مراسم اهدای جوایز شرکت می‌کرد و به نظارت بر جشنواره ادامه می‌داد و از اینکه درباره بیماری او و مقاومتش حرف بزنند، امتناع می‌کرد.
بارتوشکا برای عادت سیگار کشیدن همیشگی مشهور بود اما در نهایت آن را با سیگارهای الکترونیکی جایگزین کرد. وی سال ۲۰۲۰ گفت: به خودم گفتم که ترک می‌کنم. به اندازه کافی در زندگی‌ام سیگار کشیده‌ام.
ییرژی بارتوشکا متولد ۲۴ مارس ۱۹۴۷ در دچین، پس از رد شدن از تحصیل در رشته تاریخ هنر، به عنوان مربی هنر در پاردوبیس مشغول به کار شد. به توصیه دوستانش، وی به آکادمی هنرهای نمایشی یاناچک (JAMU) در برنو درخواست داد و در کنار بازیگران مشهور آینده مانند داگمار هاولووا، بولک پولیوکا و کارل هژمانک تحصیل کرد.
اولین فعالیت هنری او در صحنه، او را در سال ۱۹۷۳ از تئاتر هوسا نا پرووازکو در برنو به استودیوی درام در اوستی ناد لابم کشاند. سرانجام، او در پراگ ساکن شد و تا اوایل دهه ۱۹۹۰ در تئاتر شهرداری و سپس در تئاتر افسانه‌ای نا زابرادلی به ایفای نقش پرداخت و در نقش‌های متفاوت از هملت، ایوان در برادران کارامازوف، تا مکبث و دون خوان ظاهر شد.
در حالی که تئاتر اولین عشق او بود، بارتوشکا از طریق سینما به شهرت گسترده‌ای دست پیدا کرد. او اولین حضور خود را در سینما در ۲۸ سالگی تجربه کرد و به لطف نقش شکارچی سوکول در سه‌گانه سینمایی ماقبل تاریخی «دژ کلاغ‌ها»، «روی رودخانه بزرگ» و «ندای خانواده»، به سرعت به نامی آشنا تبدیل شد.
در سال ۲۰۰۰ بازی او در نقش ویولونیست ماتئی میناچ در فیلم «همه عزیزان من» جایزه شیر چک را برای او به ارمغان آورد. از دیگر نقش‌های برجسته او می‌توان به «گورستان خارجی‌ها» و درام تحسین‌شده «تئوری ببر» اشاره کرد.
