به گزارش “دانشجو اینترنشنال” تیم ملی اسکی ایران در شرایطی در المپیک زمستانی حضور یافت که سه نماینده داشت و یکی از سه نماینده، عاطفه احمدی بود؛ اسکی‌باز تاریخ‌ساز زنان ایران که توانست خود را به رقابت‌های المپیک زمستانی برساند اما در شرایطی در این رقابت‌ها حضور پیدا کرد که مربی‌اش در کنار او حضور نداشت.
اختلافات پیش آمده میان فدراسیون اسکی و سمیرا زرگری باعث شد تا سرمربی اسکی زنان ایران نتواند در پکن حاضر شده و همراه شاگردش باشد و این مسئله به لحاظ روحی-روانی و البته فنی روی عاطفه احمدی اثرگذار بود.
هدایت آنلاین احمدی توسط سمیرا زرگری و گوشزد نکات فنی به او از فاصله چند هزار کیلومتری به‌واسطه تماس تصویری، به سرعت در فضای مجازی وایرال شد؛ مربی که سال گذشته عدم اعزامش به رقابت‌های جهانی هم حسابی خبرساز شده بود.
به سراغ وی رفتیم و در گفت‌وگویی نسبتاً مفصل، سمیرا زرگری به افشای پشت پرده اتفاقات رخ داده پرداخت و سعی داشت بدون آن‌که اسمی بیاورد، انتقادات خود را متوجه مسئولان اسکی کند؛ ضمن آن‌که زرگری به‌صراحت اعلام کرد در فکر مهاجرت بوده و به‌زودی برای همیشه ایران را ترک می‌کند!
مشروح صحبت‌های او را در ادامه می‌خوانید:
همه چیز از اسفند سال قبل آغاز شد
در آستانه مسابقات جهانی 2021 ایتالیا قرار بود که به‌عنوان سرمربی تیم ملی از کشور خارج شوم، اما همسر سابقم من را ممنوع‌الخروج کرد؛ خیلی تلاش کردم و به دادستانی رفتم تا نامه‌ای برای خروج از کشور بگیرم، اما به من نامه ندادند. حتی پیش فرهادی‌زاد، معاون وزیر ورزش و جوانان هم رفتم اما گفتند می‌گویند تو از خانه همسرت سرقت کرده‌ای و نمی‌توانیم به تو مجوزی برای خروج از کشور بدهیم!
به من انگ دزدی زدند!
من در شرایطی از همسرم جدا شدم، که اصلا کلید خانه را هم حتی نداشتم اما متاسفانه با همدستی یکی از اهالی اسکی که متوجه شدم با همسر سابق من در حال توطئه علیه من هستند، به من انگ دزدی زدند تا نتوانم از کشور خارج شوم و واقعا دلیل این رفتارها را متوجه نشدم.
با ممنوع‌الخروجی یک شبه تیک آبی گرفتم!
آن‌ها فکر می‌کردند که موضوع ممنوع‌الخروجی علیه من خواهد شد، اما خوشبختانه آنقدر خبر آن پیچید و در فضای مجازی سر و صدا کرد که بسیاری از چهره‌ها از من حمایت کردند و حامی حقوق زنان در برابر چنین رفتارهایی شدند؛ فقط می‌توانم بگویم برخلاف آن‌ها، این رفتارشان به من ضربه‌ای نزد، تا حدی وایرال شد که اینستاگرام یک شبه من را تایید کرد و تیک آبی داد!
دربندسر و دیزین من را راه نمی‌دادند و گفتند به توچال برو!
فدراسیون اسکی هیچ پیستی از خودش ندارد و همه در اجاره است، متاسفانه اجازه ورود من به‌عنوان سرمربی تیم ملی را به پیست دربندسر و دیزین ندادند و همان‌هایی که دوست ندارم اسمشان را بیاورم، گفتند سمیرا زرگری و شاگردانش حق تمرین در این پست را ندارند. مسئولان دربندسر و بهره‌بردار پیست دیزین من را به آنجا راه ندادند! از فدراسیون پیگیر شدم که متاسفانه از مسئولان فدراسیون هم آبی گرم نشد، خواستم کناره‌گیری کنم اما به من گفتند اردو بگذار و برای تمرین به توچال برو.
همسر بهره‌بردار دیزین را جای من گذاشتند!
مدرسه اسکی من در توچال دایر بوده و ملی‌پوشان را هم به آنجا بردم تا در آنجا در کنار خودم تمرین کنند؛ اما اردو را که خواستم آغاز کنم، خبر آمد که سرمربی تیم ملی انتخاب شده است و او کسی نیست جز همسر بهره‌بردار دیزین! واقعا نمی‌دانم در این بین هدف فدراسیون از این‌که من بخواهم اردو برگزار کنم چه بود، وقتی پشت پرده سرمربی جدیدی را انتخاب کردند.
بالاجبار گران‌ترین تاریخ اسکی زنان ایران را بستم چون …
برای این‌که رنکینگ بازیکنان پیش از المپیک زمستانی بهبود پیدا کند، سرمربی جدید تیم ملی تصمیم گرفت تا دو اسکی‌باز خارجی بیاورد؛ در حالی‌که خلاف قوانین فدراسیون جهانی است. اسکی‌باز انگلیسی به‌خاطر ویزا نتوانست بیاید اما اسکی‌باز لهستانی که آمد و اتفاقات اخیر تیم ملی آنقدر روی روحیه عاطفه احمدی اثر گذاشته بود که او نتوانست مانش خوبی انجام بدهد و اوت کرد. عملکردی احمدی باعث شد تا سرمربی تیم ملی زیر قولش بزند و او که برای پرداخت پول بلیت اسکی‌باز لهستانی از احمدی چک گرفته بود، حاضر نشد تا چک او را پاس کند! احمدی با من تماس گرفت و مجبور شدم قراردادی 50 میلیونی با او به عنوان بازیکن تحت آکادمی خودم ببندم تا بتوانم چک 35 میلیونی او را پاس کنم و نگذارم این ملی‌پوش دچار مشکلات بعدی شود و تمام موجودی حسابم را برایش واریز کردم تا چک که خانم سرمربی وعده کرده بود پرداخت می‌کند، پاس کنم.
6 ماه در خانه‌ام برای بچه‌ها اردو زدم!
بعد از این‌که با عاطفه احمدی قرارداد بستم، او به فدراسیون نامه زد که تا المپیک زمستانی من سرمربی‌اش هستم و مجبور شدم تا دربندسر برای او و دو بازیکن دیگر تیم ملی اسکی اردو بزنم و در خانه‌ام برای‌شان آشپزی کنم در کنار آن، تمرینات هوازی، بدنسازی و اسکی انجام بدهیم تا عاطفه مهیای حضور در المپیک زمستانی شود؛ 6 ماه در خانه‌ام تلاش کردم تا احمدی به شرایط مسابقه برسد. در این فاصله به مسابقات ترکیه رفتیم و احمدی قهرمانی آورد، هم‌چنین دو هفته از طریق المپیک سولیداریتی در سوئیس اردوی خوبی را عاطفه گذراند تا به لحاظ فنی و آمادگی سطح اول در شرایط مناسبی قرار گیرد.
می‌دانستم به المپیک من را نمی‌برند اما …
من در آستانه المپیک متوجه شدم که نمی‌خواهند من را بفرستند اما سکوت کردم و صحبتی نداشتم؛ متاسفانه سال گذشته در رقابت‌های جهانی، حتی برای بازدید مانش اول کادرفنی بازیکنان تیم ملی را نبرده بود که باورنکردنی است! تیم به لحاظ شرایط روحی-روانی شرایط بدی داشت و من هم از راه دور فقط می‌توانستم حرص و جوش بخورم و کاری از دستم بر نمی‌آمد. برای المپیک هم مربی آقایان هم‌زمان عاطفه را هم هدایت می‌کرد، همان کسی که سال گذشته در پیست جلوی احمدی و دیگر اسکی‌بازان به من توهین کرده بود و این تصمیم هم باورکردنی نبود!
من خواهم رفت چون اسکی با این‌ها پیشرفتی ندارد
من ازدواج کرده‌ام و تصمیم خودم را گرفته‌ام؛ آکادمی اسکی پرسنل خودش را دارد و شاگردانم در آنجا هستند و مربیانی را گذاشته‌ام که کار کنم؛ اما حس خوبی دیگر ندارم، ورزش برای دورهم بودن و حال خوب داشتن است اما این‌گونه نمی‌شود. تصمیم گرفته‌ام که از اسکی بروم و در تلاش هستم تا کارهای رفتنم از ایران را انجام بدهم، چون تا زمانی‌که امثال این‌هایی که درباره‌شان صحبت کردم در اسکی هستند، اسکی پیشرفتی به خودش نمی‌ببیند و هر چه تلاش کنم به جایی نمی‌رود. اسکی در حال نابود شدن است. در تلاش هستم و به‌زودی از ایران خواهم رفت تا در کاری جدید زندگی جدید خودم را آغاز کنم.
