به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی جشنواره، سید محمدرضا خردمندان کارگردان فیلم سینمایی «ناتور دشت» که روز گذشته ۱۶ اردیبهشت در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر اکران شد، با حضور در نشست پرسش و پاسخ با فیلمسازان گفت: من فیلمسازی را از جشنواره ۱۰۰ شروع کردم. از این جشنواره ممنونم چون اولین فرصت دیده شدن را در این جشنواره کسب کردم، جایزه گرفتم، کارهایم دیده شدند و به من اعتماد شد. خودم را مدیون این جشنواره می‌دانم و در هر کسوتی تمام قد به این جشنواره خدمت می‌کنم.
خردمندان بیان کرد: نگاهم این است که فیلم ۱۰۰ ثانیه خودش یک مقصد است. دوست داشتم هنوز فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای بسازم چون به ساختن این نوع فیلم‌ها خیلی علاقه مند هستم.
وی در پاسخ به این سوال که در ادامه فیلمنامه «ناتور دشت» چه اتفاقی می‌افتد، ادامه داد: در فیلمنامه‌نویسی ۲ مقوله داریم؛ پیش داستان و پس داستان. فیلم‌های خوب فیلم‌هایی هستند که پیش‌داستان مهیجی داشته باشد. در چنین فیلمنامه‌هایی شروع از وسط بحران است. بخشی هم پس داستان است یعنی وقتی فیلم تمام می‌شود در واقع تمام نمی‌شود بلکه در تخیل مخاطب می‌تواند ادامه یابد. اگر فیلمی تمام شد و مخاطب ذهنش درگیر ادامه داستان نشد یعنی پس‌داستان خوبی نداشته است. این مخاطب است که تخیل می‌کند ادامه این داستان چیست. از نظر من به عنوان فیلمساز این فیلم در همین نقطه تمام شده است.
این فیلمساز درباره اینکه فیلمنامه «ناتور دشت» چقدر واقعی و چقدر خیالی است، بیان کرد: اثر هنری ترکیبی از تخیل و واقعیت است. اول باید یک واقعیت پتانسیل داشته باشد که بتوان درباره آن خیال‌پردازی کرد؛ چیزی که به عنوان متریال اولیه نیاز است. در ماجرای روستای کلاله، تلاش‌های مردمی را وام گرفتیم و آن را به بخشی از درام داستان تبدیل کردیم.
وی اظهار کرد: به نظر من برای ورود به هر مرحله‌ای به جسارت نیاز است. وقتی می‌خواهید اولین فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای خود را بسازید هم جسارت می‌خواهید. گاهی استعداد و سواد هست اما ترسی وجود دارد که ناشناخته است و جسارت را از فرد می‌گیرد. برای فیلمساز شدن اول باید شهامت روبه‌رو شدن با مخاطب را داشته باشیم. ممکن است در این مسیر شکست هم بخورید اما جسارت بخشی از سوخت حرکتی ما است که باید در هر مرحله‌ای وجود داشته باشد. حداقل تکلیف با خودتان معلوم می‌شود و می‌فهمید که استعداد دارید یا ندارید.
کارگردان «ناتور دشت» افزود: خیلی‌ها از قضاوت شدن می‌ترسند. برای فیلمساز شدن نباید ترسید. باید فیلمتان را بسازید بعد به نقدها گوش کنید و خودتان را به مسیر درست برسانید. اینکه هیچ‌وقت فیلم نسازید کار درستی نیست بلکه باید فیلم را بسازید تا ایرادهای کارتان را متوجه شوید.
خردمندان گفت: برای ساختن فیلم کوتاه به هیچ چیزی نیاز نیست؛ کافی است یک داستان کوتاه و عمیق داشته باشیم و بتوانیم ساختار و مهندسی یک فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای را به تولید برسانیم. اولین فیلم‌های من را مادربزرگ، پدربزرگ و خاله خدابیامرزم بازی کردند.
وی در پاسخ به اینکه چطور باید به ایده فیلم‌های کوتاه کوتاه رسید، گفت: وقتی می‌خواهید فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای بسازید باید کاشف لحظه‌هایی باشید که به درد این دسته از تولیدها می‌خورد. در زندگی ما لحظه‌هایی وجود دارد که ما قبل و بعد آن آدم‌های دیگری می‌شویم. باید در زندگی خودمان و اطرافیانمان بگردیم و این لحظه‌ها را پیدا کنیم و با دراماتیزه کردن آن، به ایده فیلم کوتاه برسیم.
این کارگردان سینما اظهار کرد: مهندسی فیلم‌های ۱۰۰ ثانیه‌ای متفاوت‌تر از فیلم کوتاه و بلند است زیرا فرصت بیان داستان کمتر است. در چنین تولیدهایی وقت شخصیت‌پردازی نیست و فیلم در موقعیت رخ می‌دهد. با تمرین کردن می‌توان به این ایده‌ها رسید. ساختار فیلم‌هایی ۱۰۰ ثانیه‌ای باید پایان‌بندی غافلگیرکننده داشته و ما را به فکر فرو ببرد.
خردمندان گفت: اگر بتوانید یاد بگیرید در ۱۰۰ ثانیه فیلم بسازید، مخاطب را تحت تاثیر قرار داده و تکلیفتان را با فیلم روشن کنید، هر تولید دیگری می‌توانید انجام دهید. در فیلم بلند برای من هر سکانس یک فیلم کوتاه بود. تمرین ایجاز که در ساخت فیلم‌کوتاه انجام داده بودم در فیلمنامه نویسی به من کمک کرد که اضافات را دور بریزم. این موضوع باعث صرفه‌جویی بسیار در هزینه‌ها می‌شود.
وی به سینماگران جوان توصیه کرد: کتاب نظری را فراموش کنید و تا می‌توانید داستان بخوانید. من حسرتم این است که در سال‌هایی که وقت داشتم، ای کاش به جای ۲ هزار داستان، ۵ هزار داستان می‌خواندم. داستان‌ها ذهن را روایی می‌کنند، به شما زاویه‌دید می‌دهند و تجربه‌هایی می‌کنید بدون اینکه هزینه کنید.
خردمندان در پایان بیان کرد: در ساخت فیلم‌هایم تا ۸۵ درصد به متن وفادارم و تقریباً ۱۵ درصد برای صحنه در فیلمنامه فکر می‌کنم. همیشه این آمادگی را دارم که در صحنه چیزهایی عوض شود. خصوصاً ستاره و بازیگر برجسته، ایده‌هایی دارد که روی آن کار کرده است. باید کارگردان آمادگی این را داشته باشد که با بازیگر و حتی لوکیشن منطبق شود.
نمایش فیلم سینمایی و نشست‌پرسش و پاسخ با کارگردان اثر، امشب ۱۷ اردیبهشت با حضور محمود کریمی و نمایش فیلم سینمایی «بچه مردم» و پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت با حضور رسول صدرعاملی و نمایش فیلم «زیبا صدایم کن» در چهاردهمین جشنواره فیلم ۱۰۰ ادامه خواهد یافت.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی جشنواره، سید محمدرضا خردمندان کارگردان فیلم سینمایی «ناتور دشت» که روز گذشته ۱۶ اردیبهشت در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر اکران شد، با حضور در نشست پرسش و پاسخ با فیلمسازان گفت: من فیلمسازی را از جشنواره ۱۰۰ شروع کردم. از این جشنواره ممنونم چون اولین فرصت دیده شدن را در این جشنواره کسب کردم، جایزه گرفتم، کارهایم دیده شدند و به من اعتماد شد. خودم را مدیون این جشنواره می‌دانم و در هر کسوتی تمام قد به این جشنواره خدمت می‌کنم.
خردمندان بیان کرد: نگاهم این است که فیلم ۱۰۰ ثانیه خودش یک مقصد است. دوست داشتم هنوز فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای بسازم چون به ساختن این نوع فیلم‌ها خیلی علاقه مند هستم.
وی در پاسخ به این سوال که در ادامه فیلمنامه «ناتور دشت» چه اتفاقی می‌افتد، ادامه داد: در فیلمنامه‌نویسی ۲ مقوله داریم؛ پیش داستان و پس داستان. فیلم‌های خوب فیلم‌هایی هستند که پیش‌داستان مهیجی داشته باشد. در چنین فیلمنامه‌هایی شروع از وسط بحران است. بخشی هم پس داستان است یعنی وقتی فیلم تمام می‌شود در واقع تمام نمی‌شود بلکه در تخیل مخاطب می‌تواند ادامه یابد. اگر فیلمی تمام شد و مخاطب ذهنش درگیر ادامه داستان نشد یعنی پس‌داستان خوبی نداشته است. این مخاطب است که تخیل می‌کند ادامه این داستان چیست. از نظر من به عنوان فیلمساز این فیلم در همین نقطه تمام شده است.
این فیلمساز درباره اینکه فیلمنامه «ناتور دشت» چقدر واقعی و چقدر خیالی است، بیان کرد: اثر هنری ترکیبی از تخیل و واقعیت است. اول باید یک واقعیت پتانسیل داشته باشد که بتوان درباره آن خیال‌پردازی کرد؛ چیزی که به عنوان متریال اولیه نیاز است. در ماجرای روستای کلاله، تلاش‌های مردمی را وام گرفتیم و آن را به بخشی از درام داستان تبدیل کردیم.
وی اظهار کرد: به نظر من برای ورود به هر مرحله‌ای به جسارت نیاز است. وقتی می‌خواهید اولین فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای خود را بسازید هم جسارت می‌خواهید. گاهی استعداد و سواد هست اما ترسی وجود دارد که ناشناخته است و جسارت را از فرد می‌گیرد. برای فیلمساز شدن اول باید شهامت روبه‌رو شدن با مخاطب را داشته باشیم. ممکن است در این مسیر شکست هم بخورید اما جسارت بخشی از سوخت حرکتی ما است که باید در هر مرحله‌ای وجود داشته باشد. حداقل تکلیف با خودتان معلوم می‌شود و می‌فهمید که استعداد دارید یا ندارید.
کارگردان «ناتور دشت» افزود: خیلی‌ها از قضاوت شدن می‌ترسند. برای فیلمساز شدن نباید ترسید. باید فیلمتان را بسازید بعد به نقدها گوش کنید و خودتان را به مسیر درست برسانید. اینکه هیچ‌وقت فیلم نسازید کار درستی نیست بلکه باید فیلم را بسازید تا ایرادهای کارتان را متوجه شوید.
خردمندان گفت: برای ساختن فیلم کوتاه به هیچ چیزی نیاز نیست؛ کافی است یک داستان کوتاه و عمیق داشته باشیم و بتوانیم ساختار و مهندسی یک فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای را به تولید برسانیم. اولین فیلم‌های من را مادربزرگ، پدربزرگ و خاله خدابیامرزم بازی کردند.
وی در پاسخ به اینکه چطور باید به ایده فیلم‌های کوتاه کوتاه رسید، گفت: وقتی می‌خواهید فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای بسازید باید کاشف لحظه‌هایی باشید که به درد این دسته از تولیدها می‌خورد. در زندگی ما لحظه‌هایی وجود دارد که ما قبل و بعد آن آدم‌های دیگری می‌شویم. باید در زندگی خودمان و اطرافیانمان بگردیم و این لحظه‌ها را پیدا کنیم و با دراماتیزه کردن آن، به ایده فیلم کوتاه برسیم.
این کارگردان سینما اظهار کرد: مهندسی فیلم‌های ۱۰۰ ثانیه‌ای متفاوت‌تر از فیلم کوتاه و بلند است زیرا فرصت بیان داستان کمتر است. در چنین تولیدهایی وقت شخصیت‌پردازی نیست و فیلم در موقعیت رخ می‌دهد. با تمرین کردن می‌توان به این ایده‌ها رسید. ساختار فیلم‌هایی ۱۰۰ ثانیه‌ای باید پایان‌بندی غافلگیرکننده داشته و ما را به فکر فرو ببرد.
خردمندان گفت: اگر بتوانید یاد بگیرید در ۱۰۰ ثانیه فیلم بسازید، مخاطب را تحت تاثیر قرار داده و تکلیفتان را با فیلم روشن کنید، هر تولید دیگری می‌توانید انجام دهید. در فیلم بلند برای من هر سکانس یک فیلم کوتاه بود. تمرین ایجاز که در ساخت فیلم‌کوتاه انجام داده بودم در فیلمنامه نویسی به من کمک کرد که اضافات را دور بریزم. این موضوع باعث صرفه‌جویی بسیار در هزینه‌ها می‌شود.
وی به سینماگران جوان توصیه کرد: کتاب نظری را فراموش کنید و تا می‌توانید داستان بخوانید. من حسرتم این است که در سال‌هایی که وقت داشتم، ای کاش به جای ۲ هزار داستان، ۵ هزار داستان می‌خواندم. داستان‌ها ذهن را روایی می‌کنند، به شما زاویه‌دید می‌دهند و تجربه‌هایی می‌کنید بدون اینکه هزینه کنید.
خردمندان در پایان بیان کرد: در ساخت فیلم‌هایم تا ۸۵ درصد به متن وفادارم و تقریباً ۱۵ درصد برای صحنه در فیلمنامه فکر می‌کنم. همیشه این آمادگی را دارم که در صحنه چیزهایی عوض شود. خصوصاً ستاره و بازیگر برجسته، ایده‌هایی دارد که روی آن کار کرده است. باید کارگردان آمادگی این را داشته باشد که با بازیگر و حتی لوکیشن منطبق شود.
نمایش فیلم سینمایی و نشست‌پرسش و پاسخ با کارگردان اثر، امشب ۱۷ اردیبهشت با حضور محمود کریمی و نمایش فیلم سینمایی «بچه مردم» و پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت با حضور رسول صدرعاملی و نمایش فیلم «زیبا صدایم کن» در چهاردهمین جشنواره فیلم ۱۰۰ ادامه خواهد یافت.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی جشنواره، سید محمدرضا خردمندان کارگردان فیلم سینمایی «ناتور دشت» که روز گذشته ۱۶ اردیبهشت در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر اکران شد، با حضور در نشست پرسش و پاسخ با فیلمسازان گفت: من فیلمسازی را از جشنواره ۱۰۰ شروع کردم. از این جشنواره ممنونم چون اولین فرصت دیده شدن را در این جشنواره کسب کردم، جایزه گرفتم، کارهایم دیده شدند و به من اعتماد شد. خودم را مدیون این جشنواره می‌دانم و در هر کسوتی تمام قد به این جشنواره خدمت می‌کنم.
خردمندان بیان کرد: نگاهم این است که فیلم ۱۰۰ ثانیه خودش یک مقصد است. دوست داشتم هنوز فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای بسازم چون به ساختن این نوع فیلم‌ها خیلی علاقه مند هستم.
وی در پاسخ به این سوال که در ادامه فیلمنامه «ناتور دشت» چه اتفاقی می‌افتد، ادامه داد: در فیلمنامه‌نویسی ۲ مقوله داریم؛ پیش داستان و پس داستان. فیلم‌های خوب فیلم‌هایی هستند که پیش‌داستان مهیجی داشته باشد. در چنین فیلمنامه‌هایی شروع از وسط بحران است. بخشی هم پس داستان است یعنی وقتی فیلم تمام می‌شود در واقع تمام نمی‌شود بلکه در تخیل مخاطب می‌تواند ادامه یابد. اگر فیلمی تمام شد و مخاطب ذهنش درگیر ادامه داستان نشد یعنی پس‌داستان خوبی نداشته است. این مخاطب است که تخیل می‌کند ادامه این داستان چیست. از نظر من به عنوان فیلمساز این فیلم در همین نقطه تمام شده است.
این فیلمساز درباره اینکه فیلمنامه «ناتور دشت» چقدر واقعی و چقدر خیالی است، بیان کرد: اثر هنری ترکیبی از تخیل و واقعیت است. اول باید یک واقعیت پتانسیل داشته باشد که بتوان درباره آن خیال‌پردازی کرد؛ چیزی که به عنوان متریال اولیه نیاز است. در ماجرای روستای کلاله، تلاش‌های مردمی را وام گرفتیم و آن را به بخشی از درام داستان تبدیل کردیم.
وی اظهار کرد: به نظر من برای ورود به هر مرحله‌ای به جسارت نیاز است. وقتی می‌خواهید اولین فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای خود را بسازید هم جسارت می‌خواهید. گاهی استعداد و سواد هست اما ترسی وجود دارد که ناشناخته است و جسارت را از فرد می‌گیرد. برای فیلمساز شدن اول باید شهامت روبه‌رو شدن با مخاطب را داشته باشیم. ممکن است در این مسیر شکست هم بخورید اما جسارت بخشی از سوخت حرکتی ما است که باید در هر مرحله‌ای وجود داشته باشد. حداقل تکلیف با خودتان معلوم می‌شود و می‌فهمید که استعداد دارید یا ندارید.
کارگردان «ناتور دشت» افزود: خیلی‌ها از قضاوت شدن می‌ترسند. برای فیلمساز شدن نباید ترسید. باید فیلمتان را بسازید بعد به نقدها گوش کنید و خودتان را به مسیر درست برسانید. اینکه هیچ‌وقت فیلم نسازید کار درستی نیست بلکه باید فیلم را بسازید تا ایرادهای کارتان را متوجه شوید.
خردمندان گفت: برای ساختن فیلم کوتاه به هیچ چیزی نیاز نیست؛ کافی است یک داستان کوتاه و عمیق داشته باشیم و بتوانیم ساختار و مهندسی یک فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای را به تولید برسانیم. اولین فیلم‌های من را مادربزرگ، پدربزرگ و خاله خدابیامرزم بازی کردند.
وی در پاسخ به اینکه چطور باید به ایده فیلم‌های کوتاه کوتاه رسید، گفت: وقتی می‌خواهید فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای بسازید باید کاشف لحظه‌هایی باشید که به درد این دسته از تولیدها می‌خورد. در زندگی ما لحظه‌هایی وجود دارد که ما قبل و بعد آن آدم‌های دیگری می‌شویم. باید در زندگی خودمان و اطرافیانمان بگردیم و این لحظه‌ها را پیدا کنیم و با دراماتیزه کردن آن، به ایده فیلم کوتاه برسیم.
این کارگردان سینما اظهار کرد: مهندسی فیلم‌های ۱۰۰ ثانیه‌ای متفاوت‌تر از فیلم کوتاه و بلند است زیرا فرصت بیان داستان کمتر است. در چنین تولیدهایی وقت شخصیت‌پردازی نیست و فیلم در موقعیت رخ می‌دهد. با تمرین کردن می‌توان به این ایده‌ها رسید. ساختار فیلم‌هایی ۱۰۰ ثانیه‌ای باید پایان‌بندی غافلگیرکننده داشته و ما را به فکر فرو ببرد.
خردمندان گفت: اگر بتوانید یاد بگیرید در ۱۰۰ ثانیه فیلم بسازید، مخاطب را تحت تاثیر قرار داده و تکلیفتان را با فیلم روشن کنید، هر تولید دیگری می‌توانید انجام دهید. در فیلم بلند برای من هر سکانس یک فیلم کوتاه بود. تمرین ایجاز که در ساخت فیلم‌کوتاه انجام داده بودم در فیلمنامه نویسی به من کمک کرد که اضافات را دور بریزم. این موضوع باعث صرفه‌جویی بسیار در هزینه‌ها می‌شود.
وی به سینماگران جوان توصیه کرد: کتاب نظری را فراموش کنید و تا می‌توانید داستان بخوانید. من حسرتم این است که در سال‌هایی که وقت داشتم، ای کاش به جای ۲ هزار داستان، ۵ هزار داستان می‌خواندم. داستان‌ها ذهن را روایی می‌کنند، به شما زاویه‌دید می‌دهند و تجربه‌هایی می‌کنید بدون اینکه هزینه کنید.
خردمندان در پایان بیان کرد: در ساخت فیلم‌هایم تا ۸۵ درصد به متن وفادارم و تقریباً ۱۵ درصد برای صحنه در فیلمنامه فکر می‌کنم. همیشه این آمادگی را دارم که در صحنه چیزهایی عوض شود. خصوصاً ستاره و بازیگر برجسته، ایده‌هایی دارد که روی آن کار کرده است. باید کارگردان آمادگی این را داشته باشد که با بازیگر و حتی لوکیشن منطبق شود.
نمایش فیلم سینمایی و نشست‌پرسش و پاسخ با کارگردان اثر، امشب ۱۷ اردیبهشت با حضور محمود کریمی و نمایش فیلم سینمایی «بچه مردم» و پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت با حضور رسول صدرعاملی و نمایش فیلم «زیبا صدایم کن» در چهاردهمین جشنواره فیلم ۱۰۰ ادامه خواهد یافت.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی جشنواره، سید محمدرضا خردمندان کارگردان فیلم سینمایی «ناتور دشت» که روز گذشته ۱۶ اردیبهشت در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر اکران شد، با حضور در نشست پرسش و پاسخ با فیلمسازان گفت: من فیلمسازی را از جشنواره ۱۰۰ شروع کردم. از این جشنواره ممنونم چون اولین فرصت دیده شدن را در این جشنواره کسب کردم، جایزه گرفتم، کارهایم دیده شدند و به من اعتماد شد. خودم را مدیون این جشنواره می‌دانم و در هر کسوتی تمام قد به این جشنواره خدمت می‌کنم.
خردمندان بیان کرد: نگاهم این است که فیلم ۱۰۰ ثانیه خودش یک مقصد است. دوست داشتم هنوز فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای بسازم چون به ساختن این نوع فیلم‌ها خیلی علاقه مند هستم.
وی در پاسخ به این سوال که در ادامه فیلمنامه «ناتور دشت» چه اتفاقی می‌افتد، ادامه داد: در فیلمنامه‌نویسی ۲ مقوله داریم؛ پیش داستان و پس داستان. فیلم‌های خوب فیلم‌هایی هستند که پیش‌داستان مهیجی داشته باشد. در چنین فیلمنامه‌هایی شروع از وسط بحران است. بخشی هم پس داستان است یعنی وقتی فیلم تمام می‌شود در واقع تمام نمی‌شود بلکه در تخیل مخاطب می‌تواند ادامه یابد. اگر فیلمی تمام شد و مخاطب ذهنش درگیر ادامه داستان نشد یعنی پس‌داستان خوبی نداشته است. این مخاطب است که تخیل می‌کند ادامه این داستان چیست. از نظر من به عنوان فیلمساز این فیلم در همین نقطه تمام شده است.
این فیلمساز درباره اینکه فیلمنامه «ناتور دشت» چقدر واقعی و چقدر خیالی است، بیان کرد: اثر هنری ترکیبی از تخیل و واقعیت است. اول باید یک واقعیت پتانسیل داشته باشد که بتوان درباره آن خیال‌پردازی کرد؛ چیزی که به عنوان متریال اولیه نیاز است. در ماجرای روستای کلاله، تلاش‌های مردمی را وام گرفتیم و آن را به بخشی از درام داستان تبدیل کردیم.
وی اظهار کرد: به نظر من برای ورود به هر مرحله‌ای به جسارت نیاز است. وقتی می‌خواهید اولین فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای خود را بسازید هم جسارت می‌خواهید. گاهی استعداد و سواد هست اما ترسی وجود دارد که ناشناخته است و جسارت را از فرد می‌گیرد. برای فیلمساز شدن اول باید شهامت روبه‌رو شدن با مخاطب را داشته باشیم. ممکن است در این مسیر شکست هم بخورید اما جسارت بخشی از سوخت حرکتی ما است که باید در هر مرحله‌ای وجود داشته باشد. حداقل تکلیف با خودتان معلوم می‌شود و می‌فهمید که استعداد دارید یا ندارید.
کارگردان «ناتور دشت» افزود: خیلی‌ها از قضاوت شدن می‌ترسند. برای فیلمساز شدن نباید ترسید. باید فیلمتان را بسازید بعد به نقدها گوش کنید و خودتان را به مسیر درست برسانید. اینکه هیچ‌وقت فیلم نسازید کار درستی نیست بلکه باید فیلم را بسازید تا ایرادهای کارتان را متوجه شوید.
خردمندان گفت: برای ساختن فیلم کوتاه به هیچ چیزی نیاز نیست؛ کافی است یک داستان کوتاه و عمیق داشته باشیم و بتوانیم ساختار و مهندسی یک فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای را به تولید برسانیم. اولین فیلم‌های من را مادربزرگ، پدربزرگ و خاله خدابیامرزم بازی کردند.
وی در پاسخ به اینکه چطور باید به ایده فیلم‌های کوتاه کوتاه رسید، گفت: وقتی می‌خواهید فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای بسازید باید کاشف لحظه‌هایی باشید که به درد این دسته از تولیدها می‌خورد. در زندگی ما لحظه‌هایی وجود دارد که ما قبل و بعد آن آدم‌های دیگری می‌شویم. باید در زندگی خودمان و اطرافیانمان بگردیم و این لحظه‌ها را پیدا کنیم و با دراماتیزه کردن آن، به ایده فیلم کوتاه برسیم.
این کارگردان سینما اظهار کرد: مهندسی فیلم‌های ۱۰۰ ثانیه‌ای متفاوت‌تر از فیلم کوتاه و بلند است زیرا فرصت بیان داستان کمتر است. در چنین تولیدهایی وقت شخصیت‌پردازی نیست و فیلم در موقعیت رخ می‌دهد. با تمرین کردن می‌توان به این ایده‌ها رسید. ساختار فیلم‌هایی ۱۰۰ ثانیه‌ای باید پایان‌بندی غافلگیرکننده داشته و ما را به فکر فرو ببرد.
خردمندان گفت: اگر بتوانید یاد بگیرید در ۱۰۰ ثانیه فیلم بسازید، مخاطب را تحت تاثیر قرار داده و تکلیفتان را با فیلم روشن کنید، هر تولید دیگری می‌توانید انجام دهید. در فیلم بلند برای من هر سکانس یک فیلم کوتاه بود. تمرین ایجاز که در ساخت فیلم‌کوتاه انجام داده بودم در فیلمنامه نویسی به من کمک کرد که اضافات را دور بریزم. این موضوع باعث صرفه‌جویی بسیار در هزینه‌ها می‌شود.
وی به سینماگران جوان توصیه کرد: کتاب نظری را فراموش کنید و تا می‌توانید داستان بخوانید. من حسرتم این است که در سال‌هایی که وقت داشتم، ای کاش به جای ۲ هزار داستان، ۵ هزار داستان می‌خواندم. داستان‌ها ذهن را روایی می‌کنند، به شما زاویه‌دید می‌دهند و تجربه‌هایی می‌کنید بدون اینکه هزینه کنید.
خردمندان در پایان بیان کرد: در ساخت فیلم‌هایم تا ۸۵ درصد به متن وفادارم و تقریباً ۱۵ درصد برای صحنه در فیلمنامه فکر می‌کنم. همیشه این آمادگی را دارم که در صحنه چیزهایی عوض شود. خصوصاً ستاره و بازیگر برجسته، ایده‌هایی دارد که روی آن کار کرده است. باید کارگردان آمادگی این را داشته باشد که با بازیگر و حتی لوکیشن منطبق شود.
نمایش فیلم سینمایی و نشست‌پرسش و پاسخ با کارگردان اثر، امشب ۱۷ اردیبهشت با حضور محمود کریمی و نمایش فیلم سینمایی «بچه مردم» و پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت با حضور رسول صدرعاملی و نمایش فیلم «زیبا صدایم کن» در چهاردهمین جشنواره فیلم ۱۰۰ ادامه خواهد یافت.
