زهره احمدزاده کارگردان مستند «کیمیا» که در بخش مسابقه هجدهمین جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارد، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره موضوع این مستند عنوان کرد: مستند «کیمیا» درباره دختر جوانی است که در کودکی دچار خشونت خانگی می‌شود و اتفاقاتی برایش رقم می‌خورد که در زندگی‌اش تاثیر زیادی دارند. ویژگی مهم کیمیا این است که با وجود آسیب های زیادی که در زندگی دیده است یک جا ننشسته و به تکاپو برای پیشرفت در زندگی ادامه و زندگی اش را تغییر می‌دهد.
وی درباره شروع این پروژه تصریح کرد: سال ۱۴۰۱ این سوژه از سمت خانه مستند به ما پیشنهاد شد. چندی بعد همایشی در مشهد برگزار شد و کیمیا هم در آنجا حضور داشت. برای جلب رضایت کیمیا و همچنین پژوهش با گروه کوچکی راهی مشهد شدیم و اولین بار آنجا با او ملاقات کردیم. خوشبختانه ارتباط خوبی میان ما شکل گرفت و پلان‌های اول را همان جا ضبط کردیم.
این مستندساز تاکید کرد: چیزی که دوست داشتم در این فیلم نشان دهم، باورهای غلط جامعه سنتی نسبت به زنان است که تصور می کنند با تسلط بر یک زن می توانند او را کنترل کنند و او را از رشد و پیشرفت بازدارند.
احمدزاده درباره مخاطبان این مستند گفت: ظاهر مستند «کیمیا» نشان می‌دهد که بسیار فضای زنانه‌ای دارد و در این مستند سه نسل از زنان حضور دارند اما نکته مهم این کار این است که این مستند می‌تواند برای چند نوع مخاطب جذاب باشد؛ ابتدا دخترانی که حتی یک بار تجربه آسیب اجتماعی نداشته اند، دوم مردانی که خود به عنوان برادر، همسر و پدر در این جامعه زندگی می کنند و گاهی دانسته یا ندانسته این تصورات را دارند و یا اتفاقاً مخالف این نوع نگاه در خانواده‌ها هستند. سوم حتی دخترانی مثل کیمیا که تجربه رشد خوبی در این نوع خانواده‌ها نداشته اند. من این کار را بسیار مناسب خانواده‌ها می بینم زیرا تماشای آن ذهن و چشم خانواده‌ها را برای مراقبت بیشتر از دختران خود و تربیت پسران روشن می‌کند.
وی افزود: به عقیده من گفتگو درباره خشونت خانگی حواس جمعی تمام افراد یک خانواده و جامعه را می‌طلبد و این مستند نشان می‌دهد که آزار و اذیت همیشه جسمانی نیست. رفتارهای کیمیا در بستر فیلم و موج‌هایی که فیلم ایجاد می‌کند، نشان می‌دهد که ما باید به جنبه‌های فکری و روحی آسیب در یک خانواده هم توجه داشته باشیم.
این کارگردان در ادامه درباره آگاهی‌بخشی در این زمینه گفت: من در این فیلم به فقر به معنای فقر مادی نگاه نکردم. شما اگر پای فیلم بنشینید آنقدر که فقر فرهنگی جلو چشم‌هایتان می‌بینید فقر مادی توجه شما را جلب نمی‌کند. می‌خواهم بگویم سایه فقر فرهنگی سنگین‌تر از فقر مادی در زندگی این دختر سایه انداخته است. اگر زنان در هر جامعه و فرهنگی از حق و حقوق خودشان بیشتر آگاه باشند و از طرفی اورژانس اجتماعی فعالیت خودش را همپای یک خانواده انجام دهد ما شاهد تغییرات فرهنگی عمیقی در سطح جامعه خواهیم بود. همانطور که نسل افرادی مانند کیمیا می توانند بسیار تاثیرگذار باشند. ما در این مستند تاثیر کیمیا را روی فکر و نگرش خانواده اش می‌بینیم.
وی درباره تناسب طبیعت سیستان و محتوای مستندش توضیح داد: صرفاً به دلیل زیبایی‌های بصری، سیستان و بلوچستان را برای فیلمبرداری انتخاب نکردیم بلکه جغرافیای آن منطقه با محتوای ما تناسب داشت. چون سوژه ما فرزند خاک و شن بود و آب برای من نمادی از پویایی کیمیا داشت، تصمیم گرفتیم که به سمت چابهار هم برویم و فضای جغرافیایی و کوه‌های مینیاتوری در آن منطقه امکان خوبی برای فیلمبرداری در اختیار ما قرار داد.
احمدزاده در پایان تصریح کرد: کیمیا برای فیلمبرداری خیلی همکاری خوبی با ما داشت اما راضی کردن خانواده او سخت بود به همین دلیل برخی قاب‌ها برای مصاحبه با خانواده محدودتر و در فضای بسته هستند. اگر دستمان باز بود قطعاً آن تصاویر هم قدرتمندتر می‌شدند.
زهره احمدزاده کارگردان مستند «کیمیا» که در بخش مسابقه هجدهمین جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارد، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره موضوع این مستند عنوان کرد: مستند «کیمیا» درباره دختر جوانی است که در کودکی دچار خشونت خانگی می‌شود و اتفاقاتی برایش رقم می‌خورد که در زندگی‌اش تاثیر زیادی دارند. ویژگی مهم کیمیا این است که با وجود آسیب های زیادی که در زندگی دیده است یک جا ننشسته و به تکاپو برای پیشرفت در زندگی ادامه و زندگی اش را تغییر می‌دهد.
وی درباره شروع این پروژه تصریح کرد: سال ۱۴۰۱ این سوژه از سمت خانه مستند به ما پیشنهاد شد. چندی بعد همایشی در مشهد برگزار شد و کیمیا هم در آنجا حضور داشت. برای جلب رضایت کیمیا و همچنین پژوهش با گروه کوچکی راهی مشهد شدیم و اولین بار آنجا با او ملاقات کردیم. خوشبختانه ارتباط خوبی میان ما شکل گرفت و پلان‌های اول را همان جا ضبط کردیم.
این مستندساز تاکید کرد: چیزی که دوست داشتم در این فیلم نشان دهم، باورهای غلط جامعه سنتی نسبت به زنان است که تصور می کنند با تسلط بر یک زن می توانند او را کنترل کنند و او را از رشد و پیشرفت بازدارند.
احمدزاده درباره مخاطبان این مستند گفت: ظاهر مستند «کیمیا» نشان می‌دهد که بسیار فضای زنانه‌ای دارد و در این مستند سه نسل از زنان حضور دارند اما نکته مهم این کار این است که این مستند می‌تواند برای چند نوع مخاطب جذاب باشد؛ ابتدا دخترانی که حتی یک بار تجربه آسیب اجتماعی نداشته اند، دوم مردانی که خود به عنوان برادر، همسر و پدر در این جامعه زندگی می کنند و گاهی دانسته یا ندانسته این تصورات را دارند و یا اتفاقاً مخالف این نوع نگاه در خانواده‌ها هستند. سوم حتی دخترانی مثل کیمیا که تجربه رشد خوبی در این نوع خانواده‌ها نداشته اند. من این کار را بسیار مناسب خانواده‌ها می بینم زیرا تماشای آن ذهن و چشم خانواده‌ها را برای مراقبت بیشتر از دختران خود و تربیت پسران روشن می‌کند.
وی افزود: به عقیده من گفتگو درباره خشونت خانگی حواس جمعی تمام افراد یک خانواده و جامعه را می‌طلبد و این مستند نشان می‌دهد که آزار و اذیت همیشه جسمانی نیست. رفتارهای کیمیا در بستر فیلم و موج‌هایی که فیلم ایجاد می‌کند، نشان می‌دهد که ما باید به جنبه‌های فکری و روحی آسیب در یک خانواده هم توجه داشته باشیم.
این کارگردان در ادامه درباره آگاهی‌بخشی در این زمینه گفت: من در این فیلم به فقر به معنای فقر مادی نگاه نکردم. شما اگر پای فیلم بنشینید آنقدر که فقر فرهنگی جلو چشم‌هایتان می‌بینید فقر مادی توجه شما را جلب نمی‌کند. می‌خواهم بگویم سایه فقر فرهنگی سنگین‌تر از فقر مادی در زندگی این دختر سایه انداخته است. اگر زنان در هر جامعه و فرهنگی از حق و حقوق خودشان بیشتر آگاه باشند و از طرفی اورژانس اجتماعی فعالیت خودش را همپای یک خانواده انجام دهد ما شاهد تغییرات فرهنگی عمیقی در سطح جامعه خواهیم بود. همانطور که نسل افرادی مانند کیمیا می توانند بسیار تاثیرگذار باشند. ما در این مستند تاثیر کیمیا را روی فکر و نگرش خانواده اش می‌بینیم.
وی درباره تناسب طبیعت سیستان و محتوای مستندش توضیح داد: صرفاً به دلیل زیبایی‌های بصری، سیستان و بلوچستان را برای فیلمبرداری انتخاب نکردیم بلکه جغرافیای آن منطقه با محتوای ما تناسب داشت. چون سوژه ما فرزند خاک و شن بود و آب برای من نمادی از پویایی کیمیا داشت، تصمیم گرفتیم که به سمت چابهار هم برویم و فضای جغرافیایی و کوه‌های مینیاتوری در آن منطقه امکان خوبی برای فیلمبرداری در اختیار ما قرار داد.
احمدزاده در پایان تصریح کرد: کیمیا برای فیلمبرداری خیلی همکاری خوبی با ما داشت اما راضی کردن خانواده او سخت بود به همین دلیل برخی قاب‌ها برای مصاحبه با خانواده محدودتر و در فضای بسته هستند. اگر دستمان باز بود قطعاً آن تصاویر هم قدرتمندتر می‌شدند.
زهره احمدزاده کارگردان مستند «کیمیا» که در بخش مسابقه هجدهمین جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارد، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره موضوع این مستند عنوان کرد: مستند «کیمیا» درباره دختر جوانی است که در کودکی دچار خشونت خانگی می‌شود و اتفاقاتی برایش رقم می‌خورد که در زندگی‌اش تاثیر زیادی دارند. ویژگی مهم کیمیا این است که با وجود آسیب های زیادی که در زندگی دیده است یک جا ننشسته و به تکاپو برای پیشرفت در زندگی ادامه و زندگی اش را تغییر می‌دهد.
وی درباره شروع این پروژه تصریح کرد: سال ۱۴۰۱ این سوژه از سمت خانه مستند به ما پیشنهاد شد. چندی بعد همایشی در مشهد برگزار شد و کیمیا هم در آنجا حضور داشت. برای جلب رضایت کیمیا و همچنین پژوهش با گروه کوچکی راهی مشهد شدیم و اولین بار آنجا با او ملاقات کردیم. خوشبختانه ارتباط خوبی میان ما شکل گرفت و پلان‌های اول را همان جا ضبط کردیم.
این مستندساز تاکید کرد: چیزی که دوست داشتم در این فیلم نشان دهم، باورهای غلط جامعه سنتی نسبت به زنان است که تصور می کنند با تسلط بر یک زن می توانند او را کنترل کنند و او را از رشد و پیشرفت بازدارند.
احمدزاده درباره مخاطبان این مستند گفت: ظاهر مستند «کیمیا» نشان می‌دهد که بسیار فضای زنانه‌ای دارد و در این مستند سه نسل از زنان حضور دارند اما نکته مهم این کار این است که این مستند می‌تواند برای چند نوع مخاطب جذاب باشد؛ ابتدا دخترانی که حتی یک بار تجربه آسیب اجتماعی نداشته اند، دوم مردانی که خود به عنوان برادر، همسر و پدر در این جامعه زندگی می کنند و گاهی دانسته یا ندانسته این تصورات را دارند و یا اتفاقاً مخالف این نوع نگاه در خانواده‌ها هستند. سوم حتی دخترانی مثل کیمیا که تجربه رشد خوبی در این نوع خانواده‌ها نداشته اند. من این کار را بسیار مناسب خانواده‌ها می بینم زیرا تماشای آن ذهن و چشم خانواده‌ها را برای مراقبت بیشتر از دختران خود و تربیت پسران روشن می‌کند.
وی افزود: به عقیده من گفتگو درباره خشونت خانگی حواس جمعی تمام افراد یک خانواده و جامعه را می‌طلبد و این مستند نشان می‌دهد که آزار و اذیت همیشه جسمانی نیست. رفتارهای کیمیا در بستر فیلم و موج‌هایی که فیلم ایجاد می‌کند، نشان می‌دهد که ما باید به جنبه‌های فکری و روحی آسیب در یک خانواده هم توجه داشته باشیم.
این کارگردان در ادامه درباره آگاهی‌بخشی در این زمینه گفت: من در این فیلم به فقر به معنای فقر مادی نگاه نکردم. شما اگر پای فیلم بنشینید آنقدر که فقر فرهنگی جلو چشم‌هایتان می‌بینید فقر مادی توجه شما را جلب نمی‌کند. می‌خواهم بگویم سایه فقر فرهنگی سنگین‌تر از فقر مادی در زندگی این دختر سایه انداخته است. اگر زنان در هر جامعه و فرهنگی از حق و حقوق خودشان بیشتر آگاه باشند و از طرفی اورژانس اجتماعی فعالیت خودش را همپای یک خانواده انجام دهد ما شاهد تغییرات فرهنگی عمیقی در سطح جامعه خواهیم بود. همانطور که نسل افرادی مانند کیمیا می توانند بسیار تاثیرگذار باشند. ما در این مستند تاثیر کیمیا را روی فکر و نگرش خانواده اش می‌بینیم.
وی درباره تناسب طبیعت سیستان و محتوای مستندش توضیح داد: صرفاً به دلیل زیبایی‌های بصری، سیستان و بلوچستان را برای فیلمبرداری انتخاب نکردیم بلکه جغرافیای آن منطقه با محتوای ما تناسب داشت. چون سوژه ما فرزند خاک و شن بود و آب برای من نمادی از پویایی کیمیا داشت، تصمیم گرفتیم که به سمت چابهار هم برویم و فضای جغرافیایی و کوه‌های مینیاتوری در آن منطقه امکان خوبی برای فیلمبرداری در اختیار ما قرار داد.
احمدزاده در پایان تصریح کرد: کیمیا برای فیلمبرداری خیلی همکاری خوبی با ما داشت اما راضی کردن خانواده او سخت بود به همین دلیل برخی قاب‌ها برای مصاحبه با خانواده محدودتر و در فضای بسته هستند. اگر دستمان باز بود قطعاً آن تصاویر هم قدرتمندتر می‌شدند.
زهره احمدزاده کارگردان مستند «کیمیا» که در بخش مسابقه هجدهمین جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارد، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره موضوع این مستند عنوان کرد: مستند «کیمیا» درباره دختر جوانی است که در کودکی دچار خشونت خانگی می‌شود و اتفاقاتی برایش رقم می‌خورد که در زندگی‌اش تاثیر زیادی دارند. ویژگی مهم کیمیا این است که با وجود آسیب های زیادی که در زندگی دیده است یک جا ننشسته و به تکاپو برای پیشرفت در زندگی ادامه و زندگی اش را تغییر می‌دهد.
وی درباره شروع این پروژه تصریح کرد: سال ۱۴۰۱ این سوژه از سمت خانه مستند به ما پیشنهاد شد. چندی بعد همایشی در مشهد برگزار شد و کیمیا هم در آنجا حضور داشت. برای جلب رضایت کیمیا و همچنین پژوهش با گروه کوچکی راهی مشهد شدیم و اولین بار آنجا با او ملاقات کردیم. خوشبختانه ارتباط خوبی میان ما شکل گرفت و پلان‌های اول را همان جا ضبط کردیم.
این مستندساز تاکید کرد: چیزی که دوست داشتم در این فیلم نشان دهم، باورهای غلط جامعه سنتی نسبت به زنان است که تصور می کنند با تسلط بر یک زن می توانند او را کنترل کنند و او را از رشد و پیشرفت بازدارند.
احمدزاده درباره مخاطبان این مستند گفت: ظاهر مستند «کیمیا» نشان می‌دهد که بسیار فضای زنانه‌ای دارد و در این مستند سه نسل از زنان حضور دارند اما نکته مهم این کار این است که این مستند می‌تواند برای چند نوع مخاطب جذاب باشد؛ ابتدا دخترانی که حتی یک بار تجربه آسیب اجتماعی نداشته اند، دوم مردانی که خود به عنوان برادر، همسر و پدر در این جامعه زندگی می کنند و گاهی دانسته یا ندانسته این تصورات را دارند و یا اتفاقاً مخالف این نوع نگاه در خانواده‌ها هستند. سوم حتی دخترانی مثل کیمیا که تجربه رشد خوبی در این نوع خانواده‌ها نداشته اند. من این کار را بسیار مناسب خانواده‌ها می بینم زیرا تماشای آن ذهن و چشم خانواده‌ها را برای مراقبت بیشتر از دختران خود و تربیت پسران روشن می‌کند.
وی افزود: به عقیده من گفتگو درباره خشونت خانگی حواس جمعی تمام افراد یک خانواده و جامعه را می‌طلبد و این مستند نشان می‌دهد که آزار و اذیت همیشه جسمانی نیست. رفتارهای کیمیا در بستر فیلم و موج‌هایی که فیلم ایجاد می‌کند، نشان می‌دهد که ما باید به جنبه‌های فکری و روحی آسیب در یک خانواده هم توجه داشته باشیم.
این کارگردان در ادامه درباره آگاهی‌بخشی در این زمینه گفت: من در این فیلم به فقر به معنای فقر مادی نگاه نکردم. شما اگر پای فیلم بنشینید آنقدر که فقر فرهنگی جلو چشم‌هایتان می‌بینید فقر مادی توجه شما را جلب نمی‌کند. می‌خواهم بگویم سایه فقر فرهنگی سنگین‌تر از فقر مادی در زندگی این دختر سایه انداخته است. اگر زنان در هر جامعه و فرهنگی از حق و حقوق خودشان بیشتر آگاه باشند و از طرفی اورژانس اجتماعی فعالیت خودش را همپای یک خانواده انجام دهد ما شاهد تغییرات فرهنگی عمیقی در سطح جامعه خواهیم بود. همانطور که نسل افرادی مانند کیمیا می توانند بسیار تاثیرگذار باشند. ما در این مستند تاثیر کیمیا را روی فکر و نگرش خانواده اش می‌بینیم.
وی درباره تناسب طبیعت سیستان و محتوای مستندش توضیح داد: صرفاً به دلیل زیبایی‌های بصری، سیستان و بلوچستان را برای فیلمبرداری انتخاب نکردیم بلکه جغرافیای آن منطقه با محتوای ما تناسب داشت. چون سوژه ما فرزند خاک و شن بود و آب برای من نمادی از پویایی کیمیا داشت، تصمیم گرفتیم که به سمت چابهار هم برویم و فضای جغرافیایی و کوه‌های مینیاتوری در آن منطقه امکان خوبی برای فیلمبرداری در اختیار ما قرار داد.
احمدزاده در پایان تصریح کرد: کیمیا برای فیلمبرداری خیلی همکاری خوبی با ما داشت اما راضی کردن خانواده او سخت بود به همین دلیل برخی قاب‌ها برای مصاحبه با خانواده محدودتر و در فضای بسته هستند. اگر دستمان باز بود قطعاً آن تصاویر هم قدرتمندتر می‌شدند.
