محسن آزاد نویسنده و کارگردان نمایش «خونه مادربزرگه» که این شب‌ها در سالن سایه تئاتر شهر روی صحنه است در گفتگو با خبرنگار مهر درباره انگیزه نگارش این اثر بیان کرد: همیشه علاقه داشتم سراغ قصه‌هایی بروم که در ظاهر ساده‌اند اما در عمق خود، بازتابی از جامعه و آدم‌های امروزی دارند. مجموعه «خونه مادربزرگه» برای نسل ما نماد یک خانه ایرانی، یک خانواده و نوعی همزیستی ساده و صادقانه بود. اما در این نسخه، من تلاش کردم نشان دهم چگونه یک اتفاق ساده می‌تواند بنیان خانواده، مهر و همدلی را از هم بپاشد و فاصله و جدایی جای آن بنشیند.
وی درباره مدت زمان تمرین و انتخاب بازیگران بیان کرد: تمرین‌هایمان را از مهر سال گذشته آغاز کردیم و اوایل با بازه‌های زمانی آزادتر تمرین می‌کردیم و هرچه به زمان اجرا نزدیک‌تر می‌شدیم تمرین‌ها فشرده‌تر می‌شد. بازیگرها را همه می‌شناختم و با سبک بازی آنها نیز آشنا بودم و آنها نیز من را می‌شناختند.
آزاد درباره نقش طراحی صحنه در این نمایش گفت: سعی کردیم تا حال و هوای «خونه مادربزرگه» در دکور حفظ بشود و البته دکور ما تا حدودی مینیمال و سوررئال است. ما عروسک نداریم و به جای آن از ماسک استفاده می‌کنیم چراکه فضای کار ما بزرگسال است به طور مثال اساسا شخصیت بیرونی و تفکر هاپو با نسخه عروسکی آن متفاوت است.
وی افزود: از گریم شخصیت‌ها و زیرمتن نوستالژی و خود «خونه مادربزرگه» به عنوان نمادی از جامعه استفاده کردیم که نشان می‌دهد چطور حیوانات مختلف بدون کینه و دشمنی می‌توانند در کنار هم زندگی کنند و سگ با گربه و گربه با جوجه ها مانند طیف‌های مختلف جامعه کنار می‌آیند. آدم‌های گوناگون جامعه کنار هم هستند و بنیان جامعه بسته به انتخاب ما می‌تواند خودش را حفظ کند و یا آسیب ببیند. پس گاهی نباید انتخاب‌ها را ساده انگاریم.
وی درباره مفهوم «خانه» در این نمایش توضیح داد: در نگاه ما «خونه مادربزرگه» فقط یک خانه نیست. استعاره‌ای از وطن و مردم ماست. آدم‌هایی با تفاوت‌های زیاد، اما در کنار هم. وقتی راز چاه آب و پنهان‌کاری مادربزرگ فاش می‌شود، میل به مالکیت، حرص و بی‌اعتمادی خودش را نشان می‌دهد. چیزی که در جامعه امروز هم به‌وضوح قابل مشاهده است.
آزاد ادامه داد: ما آدم‌ها همیشه نیمه‌ای پنهان داریم که فقط در شرایط خاص آشکار می‌شود. وقتی قانون یا نظمی نباشد، آن روی واقعی‌مان بیرون می‌زند. در این نمایش تلاش کردم لحظه‌ای را نشان دهم که طمع، ترس یا وسوسه باعث می‌شود ذات انسان‌ها دگرگون شود و آن‌چه باقی می‌ماند خانه‌ای است که دیگر آن خانه پرمهر گذشته نیست.
وی در رابطه با مجموعه خاطره‌انگیز «خونه مادربزرگه» گفت: با اینکه برای خیلی از ما کودکان آن دوران، فضا کمی ترسناک بود و کیفیت ساخت عروسک‌ها شاید ایده‌آل نبود، اما خونه مادربزرگه برای ما یک خاطره مشترک و یک مأمن احساسی بود. چیزی در فضای آن سریال وجود داشت؛ شوخی، صمیمیت و در کنار هم بودن با وجود همه تفاوت‌ها. برای نسل‌های دهه ۵۰، ۶۰ و ۷۰، هنوز هم نوستالژی کار می‌کند و به نظر من، بازتولید چنین فضاهایی برای نسل امروز مهم‌تر از همیشه است.
آزاد در پایان با اشاره به وضعیت این روزهای تئاتر ایران بیان کرد: در شرایطی که فضای تولید آثار نمایشی با دشواری‌های اقتصادی و ساختاری همراه است، مهم است که به ریشه‌هایمان برگردیم. نه صرفاً برای نوستالژی، بلکه برای بازخوانی ارزش‌هایی که در معرض فراموشی هستند. خونه مادربزرگه در این نمایش، فقط یک خاطره نیست، آینه‌ای است که امروز ما را به تماشا می‌گذارد.
نمایش «خونه مادبزرگه» از ۲۱ فروردین تا ۲۰ اردیبهشت هر شب ساعت ۱۸ در سالن سایه تئاترشهر روی صحنه می‌رود.
عوامل این نمایش عبارتند از نویسنده و کارگردان: محسن آزاد تهیه‌کنندگان: علیرضا گیلوری و میلاد اسکندری بازیگران: امین اکبری نسب، سهیل ملکی، امیر عدل‌پرور، احمد احمدی، مریم نقیب، سودابه جعفرزاد، مصطفی ایزدی، سیدمحسن میرهاشمی، رابعه نیک‌طلب، فاطمه رحمتی و میلاد اسکندری.
محسن آزاد نویسنده و کارگردان نمایش «خونه مادربزرگه» که این شب‌ها در سالن سایه تئاتر شهر روی صحنه است در گفتگو با خبرنگار مهر درباره انگیزه نگارش این اثر بیان کرد: همیشه علاقه داشتم سراغ قصه‌هایی بروم که در ظاهر ساده‌اند اما در عمق خود، بازتابی از جامعه و آدم‌های امروزی دارند. مجموعه «خونه مادربزرگه» برای نسل ما نماد یک خانه ایرانی، یک خانواده و نوعی همزیستی ساده و صادقانه بود. اما در این نسخه، من تلاش کردم نشان دهم چگونه یک اتفاق ساده می‌تواند بنیان خانواده، مهر و همدلی را از هم بپاشد و فاصله و جدایی جای آن بنشیند.
وی درباره مدت زمان تمرین و انتخاب بازیگران بیان کرد: تمرین‌هایمان را از مهر سال گذشته آغاز کردیم و اوایل با بازه‌های زمانی آزادتر تمرین می‌کردیم و هرچه به زمان اجرا نزدیک‌تر می‌شدیم تمرین‌ها فشرده‌تر می‌شد. بازیگرها را همه می‌شناختم و با سبک بازی آنها نیز آشنا بودم و آنها نیز من را می‌شناختند.
آزاد درباره نقش طراحی صحنه در این نمایش گفت: سعی کردیم تا حال و هوای «خونه مادربزرگه» در دکور حفظ بشود و البته دکور ما تا حدودی مینیمال و سوررئال است. ما عروسک نداریم و به جای آن از ماسک استفاده می‌کنیم چراکه فضای کار ما بزرگسال است به طور مثال اساسا شخصیت بیرونی و تفکر هاپو با نسخه عروسکی آن متفاوت است.
وی افزود: از گریم شخصیت‌ها و زیرمتن نوستالژی و خود «خونه مادربزرگه» به عنوان نمادی از جامعه استفاده کردیم که نشان می‌دهد چطور حیوانات مختلف بدون کینه و دشمنی می‌توانند در کنار هم زندگی کنند و سگ با گربه و گربه با جوجه ها مانند طیف‌های مختلف جامعه کنار می‌آیند. آدم‌های گوناگون جامعه کنار هم هستند و بنیان جامعه بسته به انتخاب ما می‌تواند خودش را حفظ کند و یا آسیب ببیند. پس گاهی نباید انتخاب‌ها را ساده انگاریم.
وی درباره مفهوم «خانه» در این نمایش توضیح داد: در نگاه ما «خونه مادربزرگه» فقط یک خانه نیست. استعاره‌ای از وطن و مردم ماست. آدم‌هایی با تفاوت‌های زیاد، اما در کنار هم. وقتی راز چاه آب و پنهان‌کاری مادربزرگ فاش می‌شود، میل به مالکیت، حرص و بی‌اعتمادی خودش را نشان می‌دهد. چیزی که در جامعه امروز هم به‌وضوح قابل مشاهده است.
آزاد ادامه داد: ما آدم‌ها همیشه نیمه‌ای پنهان داریم که فقط در شرایط خاص آشکار می‌شود. وقتی قانون یا نظمی نباشد، آن روی واقعی‌مان بیرون می‌زند. در این نمایش تلاش کردم لحظه‌ای را نشان دهم که طمع، ترس یا وسوسه باعث می‌شود ذات انسان‌ها دگرگون شود و آن‌چه باقی می‌ماند خانه‌ای است که دیگر آن خانه پرمهر گذشته نیست.
وی در رابطه با مجموعه خاطره‌انگیز «خونه مادربزرگه» گفت: با اینکه برای خیلی از ما کودکان آن دوران، فضا کمی ترسناک بود و کیفیت ساخت عروسک‌ها شاید ایده‌آل نبود، اما خونه مادربزرگه برای ما یک خاطره مشترک و یک مأمن احساسی بود. چیزی در فضای آن سریال وجود داشت؛ شوخی، صمیمیت و در کنار هم بودن با وجود همه تفاوت‌ها. برای نسل‌های دهه ۵۰، ۶۰ و ۷۰، هنوز هم نوستالژی کار می‌کند و به نظر من، بازتولید چنین فضاهایی برای نسل امروز مهم‌تر از همیشه است.
آزاد در پایان با اشاره به وضعیت این روزهای تئاتر ایران بیان کرد: در شرایطی که فضای تولید آثار نمایشی با دشواری‌های اقتصادی و ساختاری همراه است، مهم است که به ریشه‌هایمان برگردیم. نه صرفاً برای نوستالژی، بلکه برای بازخوانی ارزش‌هایی که در معرض فراموشی هستند. خونه مادربزرگه در این نمایش، فقط یک خاطره نیست، آینه‌ای است که امروز ما را به تماشا می‌گذارد.
نمایش «خونه مادبزرگه» از ۲۱ فروردین تا ۲۰ اردیبهشت هر شب ساعت ۱۸ در سالن سایه تئاترشهر روی صحنه می‌رود.
عوامل این نمایش عبارتند از نویسنده و کارگردان: محسن آزاد تهیه‌کنندگان: علیرضا گیلوری و میلاد اسکندری بازیگران: امین اکبری نسب، سهیل ملکی، امیر عدل‌پرور، احمد احمدی، مریم نقیب، سودابه جعفرزاد، مصطفی ایزدی، سیدمحسن میرهاشمی، رابعه نیک‌طلب، فاطمه رحمتی و میلاد اسکندری.
محسن آزاد نویسنده و کارگردان نمایش «خونه مادربزرگه» که این شب‌ها در سالن سایه تئاتر شهر روی صحنه است در گفتگو با خبرنگار مهر درباره انگیزه نگارش این اثر بیان کرد: همیشه علاقه داشتم سراغ قصه‌هایی بروم که در ظاهر ساده‌اند اما در عمق خود، بازتابی از جامعه و آدم‌های امروزی دارند. مجموعه «خونه مادربزرگه» برای نسل ما نماد یک خانه ایرانی، یک خانواده و نوعی همزیستی ساده و صادقانه بود. اما در این نسخه، من تلاش کردم نشان دهم چگونه یک اتفاق ساده می‌تواند بنیان خانواده، مهر و همدلی را از هم بپاشد و فاصله و جدایی جای آن بنشیند.
وی درباره مدت زمان تمرین و انتخاب بازیگران بیان کرد: تمرین‌هایمان را از مهر سال گذشته آغاز کردیم و اوایل با بازه‌های زمانی آزادتر تمرین می‌کردیم و هرچه به زمان اجرا نزدیک‌تر می‌شدیم تمرین‌ها فشرده‌تر می‌شد. بازیگرها را همه می‌شناختم و با سبک بازی آنها نیز آشنا بودم و آنها نیز من را می‌شناختند.
آزاد درباره نقش طراحی صحنه در این نمایش گفت: سعی کردیم تا حال و هوای «خونه مادربزرگه» در دکور حفظ بشود و البته دکور ما تا حدودی مینیمال و سوررئال است. ما عروسک نداریم و به جای آن از ماسک استفاده می‌کنیم چراکه فضای کار ما بزرگسال است به طور مثال اساسا شخصیت بیرونی و تفکر هاپو با نسخه عروسکی آن متفاوت است.
وی افزود: از گریم شخصیت‌ها و زیرمتن نوستالژی و خود «خونه مادربزرگه» به عنوان نمادی از جامعه استفاده کردیم که نشان می‌دهد چطور حیوانات مختلف بدون کینه و دشمنی می‌توانند در کنار هم زندگی کنند و سگ با گربه و گربه با جوجه ها مانند طیف‌های مختلف جامعه کنار می‌آیند. آدم‌های گوناگون جامعه کنار هم هستند و بنیان جامعه بسته به انتخاب ما می‌تواند خودش را حفظ کند و یا آسیب ببیند. پس گاهی نباید انتخاب‌ها را ساده انگاریم.
وی درباره مفهوم «خانه» در این نمایش توضیح داد: در نگاه ما «خونه مادربزرگه» فقط یک خانه نیست. استعاره‌ای از وطن و مردم ماست. آدم‌هایی با تفاوت‌های زیاد، اما در کنار هم. وقتی راز چاه آب و پنهان‌کاری مادربزرگ فاش می‌شود، میل به مالکیت، حرص و بی‌اعتمادی خودش را نشان می‌دهد. چیزی که در جامعه امروز هم به‌وضوح قابل مشاهده است.
آزاد ادامه داد: ما آدم‌ها همیشه نیمه‌ای پنهان داریم که فقط در شرایط خاص آشکار می‌شود. وقتی قانون یا نظمی نباشد، آن روی واقعی‌مان بیرون می‌زند. در این نمایش تلاش کردم لحظه‌ای را نشان دهم که طمع، ترس یا وسوسه باعث می‌شود ذات انسان‌ها دگرگون شود و آن‌چه باقی می‌ماند خانه‌ای است که دیگر آن خانه پرمهر گذشته نیست.
وی در رابطه با مجموعه خاطره‌انگیز «خونه مادربزرگه» گفت: با اینکه برای خیلی از ما کودکان آن دوران، فضا کمی ترسناک بود و کیفیت ساخت عروسک‌ها شاید ایده‌آل نبود، اما خونه مادربزرگه برای ما یک خاطره مشترک و یک مأمن احساسی بود. چیزی در فضای آن سریال وجود داشت؛ شوخی، صمیمیت و در کنار هم بودن با وجود همه تفاوت‌ها. برای نسل‌های دهه ۵۰، ۶۰ و ۷۰، هنوز هم نوستالژی کار می‌کند و به نظر من، بازتولید چنین فضاهایی برای نسل امروز مهم‌تر از همیشه است.
آزاد در پایان با اشاره به وضعیت این روزهای تئاتر ایران بیان کرد: در شرایطی که فضای تولید آثار نمایشی با دشواری‌های اقتصادی و ساختاری همراه است، مهم است که به ریشه‌هایمان برگردیم. نه صرفاً برای نوستالژی، بلکه برای بازخوانی ارزش‌هایی که در معرض فراموشی هستند. خونه مادربزرگه در این نمایش، فقط یک خاطره نیست، آینه‌ای است که امروز ما را به تماشا می‌گذارد.
نمایش «خونه مادبزرگه» از ۲۱ فروردین تا ۲۰ اردیبهشت هر شب ساعت ۱۸ در سالن سایه تئاترشهر روی صحنه می‌رود.
عوامل این نمایش عبارتند از نویسنده و کارگردان: محسن آزاد تهیه‌کنندگان: علیرضا گیلوری و میلاد اسکندری بازیگران: امین اکبری نسب، سهیل ملکی، امیر عدل‌پرور، احمد احمدی، مریم نقیب، سودابه جعفرزاد، مصطفی ایزدی، سیدمحسن میرهاشمی، رابعه نیک‌طلب، فاطمه رحمتی و میلاد اسکندری.
محسن آزاد نویسنده و کارگردان نمایش «خونه مادربزرگه» که این شب‌ها در سالن سایه تئاتر شهر روی صحنه است در گفتگو با خبرنگار مهر درباره انگیزه نگارش این اثر بیان کرد: همیشه علاقه داشتم سراغ قصه‌هایی بروم که در ظاهر ساده‌اند اما در عمق خود، بازتابی از جامعه و آدم‌های امروزی دارند. مجموعه «خونه مادربزرگه» برای نسل ما نماد یک خانه ایرانی، یک خانواده و نوعی همزیستی ساده و صادقانه بود. اما در این نسخه، من تلاش کردم نشان دهم چگونه یک اتفاق ساده می‌تواند بنیان خانواده، مهر و همدلی را از هم بپاشد و فاصله و جدایی جای آن بنشیند.
وی درباره مدت زمان تمرین و انتخاب بازیگران بیان کرد: تمرین‌هایمان را از مهر سال گذشته آغاز کردیم و اوایل با بازه‌های زمانی آزادتر تمرین می‌کردیم و هرچه به زمان اجرا نزدیک‌تر می‌شدیم تمرین‌ها فشرده‌تر می‌شد. بازیگرها را همه می‌شناختم و با سبک بازی آنها نیز آشنا بودم و آنها نیز من را می‌شناختند.
آزاد درباره نقش طراحی صحنه در این نمایش گفت: سعی کردیم تا حال و هوای «خونه مادربزرگه» در دکور حفظ بشود و البته دکور ما تا حدودی مینیمال و سوررئال است. ما عروسک نداریم و به جای آن از ماسک استفاده می‌کنیم چراکه فضای کار ما بزرگسال است به طور مثال اساسا شخصیت بیرونی و تفکر هاپو با نسخه عروسکی آن متفاوت است.
وی افزود: از گریم شخصیت‌ها و زیرمتن نوستالژی و خود «خونه مادربزرگه» به عنوان نمادی از جامعه استفاده کردیم که نشان می‌دهد چطور حیوانات مختلف بدون کینه و دشمنی می‌توانند در کنار هم زندگی کنند و سگ با گربه و گربه با جوجه ها مانند طیف‌های مختلف جامعه کنار می‌آیند. آدم‌های گوناگون جامعه کنار هم هستند و بنیان جامعه بسته به انتخاب ما می‌تواند خودش را حفظ کند و یا آسیب ببیند. پس گاهی نباید انتخاب‌ها را ساده انگاریم.
وی درباره مفهوم «خانه» در این نمایش توضیح داد: در نگاه ما «خونه مادربزرگه» فقط یک خانه نیست. استعاره‌ای از وطن و مردم ماست. آدم‌هایی با تفاوت‌های زیاد، اما در کنار هم. وقتی راز چاه آب و پنهان‌کاری مادربزرگ فاش می‌شود، میل به مالکیت، حرص و بی‌اعتمادی خودش را نشان می‌دهد. چیزی که در جامعه امروز هم به‌وضوح قابل مشاهده است.
آزاد ادامه داد: ما آدم‌ها همیشه نیمه‌ای پنهان داریم که فقط در شرایط خاص آشکار می‌شود. وقتی قانون یا نظمی نباشد، آن روی واقعی‌مان بیرون می‌زند. در این نمایش تلاش کردم لحظه‌ای را نشان دهم که طمع، ترس یا وسوسه باعث می‌شود ذات انسان‌ها دگرگون شود و آن‌چه باقی می‌ماند خانه‌ای است که دیگر آن خانه پرمهر گذشته نیست.
وی در رابطه با مجموعه خاطره‌انگیز «خونه مادربزرگه» گفت: با اینکه برای خیلی از ما کودکان آن دوران، فضا کمی ترسناک بود و کیفیت ساخت عروسک‌ها شاید ایده‌آل نبود، اما خونه مادربزرگه برای ما یک خاطره مشترک و یک مأمن احساسی بود. چیزی در فضای آن سریال وجود داشت؛ شوخی، صمیمیت و در کنار هم بودن با وجود همه تفاوت‌ها. برای نسل‌های دهه ۵۰، ۶۰ و ۷۰، هنوز هم نوستالژی کار می‌کند و به نظر من، بازتولید چنین فضاهایی برای نسل امروز مهم‌تر از همیشه است.
آزاد در پایان با اشاره به وضعیت این روزهای تئاتر ایران بیان کرد: در شرایطی که فضای تولید آثار نمایشی با دشواری‌های اقتصادی و ساختاری همراه است، مهم است که به ریشه‌هایمان برگردیم. نه صرفاً برای نوستالژی، بلکه برای بازخوانی ارزش‌هایی که در معرض فراموشی هستند. خونه مادربزرگه در این نمایش، فقط یک خاطره نیست، آینه‌ای است که امروز ما را به تماشا می‌گذارد.
نمایش «خونه مادبزرگه» از ۲۱ فروردین تا ۲۰ اردیبهشت هر شب ساعت ۱۸ در سالن سایه تئاترشهر روی صحنه می‌رود.
عوامل این نمایش عبارتند از نویسنده و کارگردان: محسن آزاد تهیه‌کنندگان: علیرضا گیلوری و میلاد اسکندری بازیگران: امین اکبری نسب، سهیل ملکی، امیر عدل‌پرور، احمد احمدی، مریم نقیب، سودابه جعفرزاد، مصطفی ایزدی، سیدمحسن میرهاشمی، رابعه نیک‌طلب، فاطمه رحمتی و میلاد اسکندری.
