غزال زیاری: تیم تحقیقاتی دانشگاه کرنل روشی را برای استخراج طلا از زباله‌های الکترونیکی توسعه داده و پس از انجام این کار، با بهره‌گیری از طلای بازیابی شده در نقش کاتالیزور، برای تبدیل دی‌اکسید کربن (CO۲) که یک گاز گلخانه‌ای است، به مواد آلی وارد عمل شدند.
امین زاده‌نظری، محقق فوق دکتری در آزمایشگاه علیرضا عباسپور راد، استاد شیمی مواد غذایی و تکنولوژی مواد تشکیل‌دهنده، به این نکته اشاره کرده که این روش می‌تواند استفاده پایداری برای حدود ۵۰ میلیون تن زباله الکترونیکی که سالانه دور ریخته می‌شود را فراهم کند. این درحالی است که در حال حاضر تنها ۲۰ درصد آن‌ها بازیافت می‌شوند.
شیوه کار به چه ترتیب است؟
زاده‌نظری یک جفت چارچوب آلی کووالانسی متصل به وینیل (VCOFs) را برای حذف یون‌ها و نانو ذرات طلا از بردهای مدار در دستگاه‌های الکترونیکی دور ریخته شده را سنتز کرد. یکی از VCOF های او به‌طور انتخابی، ۹۹.۹ درصد از طلا و مقدار بسیار کمی از فلزات دیگر، از جمله نیکل و مس را از دستگاه‌ها جذب می‌کند.
خود زاده‌نظری دراین‌باره توضیح داد: «در ادامه و بعد از بازیابی طلا، ما می‌توانیم از COFهای حاوی طلا برای تبدیل دی‌اکسید کربن به مواد شیمیایی مفید استفاده کنیم. با تبدیل دی‌اکسید کربن به موادی باارزش افزوده، ما نه‌تنها نیازها به دفع زباله را کاهش می‌دهیم، بلکه مزایای زیست‌محیطی و عملی متعددی را نیز ارائه خواهیم داد که این اقدامی دو سر بُرد برای محیط‌زیست خواهد بود.»
عباس پورراد نویسنده مسئول این مقاله است و زاده‌نظری نویسنده اصلی “بازیافت زباله‌های الکترونیکی در کاتالیزورهای چارچوب آلی کووالانسی با بارگذاری طلا برای کربوکسیلاسیون آلکین ترمینال” است که مقاله مرتبط آن‌ها در Nature Communications منتشر شده است.
زباله‌های الکترونیکی در حکم معدن طلا!
زباله‌های الکترونیکی به معنای واقعی کلمه، معادن عظیمی از طلا هستند: طبق برآوردهای انجام‌شده، میزان طلای موجود در یک تن زباله الکترونیکی حداقل ۱۰ برابر بیشتر از یک تن سنگ معدنی که از آن طلا استخراج می‌شود، است. در شرایطی که پیش‌بینی می‌شود که میزان زباله‌های الکترونیکی تا سال ۲۰۳۰ به ۸۰ میلیون تن برسد، یافتن راه‌هایی برای بازیابی این فلز گران‌بها بسیار مهم‌تر از همیشه به نظر می‌رسد.
روش‌های سنتی بازیابی طلا از زباله‌های الکترونیکی، شامل استفاده از مواد شیمیایی خشنی از جمله سیانید است که خطرات زیست‌محیطی متعددی را به همراه دارد. روش زاده‌نظری بدون بهره‌گیری از مواد شیمیایی خطرناک و با استفاده از جذب شیمیایی (چسبندگی ذرات به سطح) انجام می‌پذیرد.
در این تحقیق از مرکز تحقیقات مواد کرنل و امکانات کرنل NMR استفاده شد که هر دو توسط بنیاد ملی علوم تأمین مالی می‌شوند.
منبع: sciencedaily
۵۸۳۲۱
غزال زیاری: تیم تحقیقاتی دانشگاه کرنل روشی را برای استخراج طلا از زباله‌های الکترونیکی توسعه داده و پس از انجام این کار، با بهره‌گیری از طلای بازیابی شده در نقش کاتالیزور، برای تبدیل دی‌اکسید کربن (CO۲) که یک گاز گلخانه‌ای است، به مواد آلی وارد عمل شدند.
امین زاده‌نظری، محقق فوق دکتری در آزمایشگاه علیرضا عباسپور راد، استاد شیمی مواد غذایی و تکنولوژی مواد تشکیل‌دهنده، به این نکته اشاره کرده که این روش می‌تواند استفاده پایداری برای حدود ۵۰ میلیون تن زباله الکترونیکی که سالانه دور ریخته می‌شود را فراهم کند. این درحالی است که در حال حاضر تنها ۲۰ درصد آن‌ها بازیافت می‌شوند.
شیوه کار به چه ترتیب است؟
زاده‌نظری یک جفت چارچوب آلی کووالانسی متصل به وینیل (VCOFs) را برای حذف یون‌ها و نانو ذرات طلا از بردهای مدار در دستگاه‌های الکترونیکی دور ریخته شده را سنتز کرد. یکی از VCOF های او به‌طور انتخابی، ۹۹.۹ درصد از طلا و مقدار بسیار کمی از فلزات دیگر، از جمله نیکل و مس را از دستگاه‌ها جذب می‌کند.
خود زاده‌نظری دراین‌باره توضیح داد: «در ادامه و بعد از بازیابی طلا، ما می‌توانیم از COFهای حاوی طلا برای تبدیل دی‌اکسید کربن به مواد شیمیایی مفید استفاده کنیم. با تبدیل دی‌اکسید کربن به موادی باارزش افزوده، ما نه‌تنها نیازها به دفع زباله را کاهش می‌دهیم، بلکه مزایای زیست‌محیطی و عملی متعددی را نیز ارائه خواهیم داد که این اقدامی دو سر بُرد برای محیط‌زیست خواهد بود.»
عباس پورراد نویسنده مسئول این مقاله است و زاده‌نظری نویسنده اصلی “بازیافت زباله‌های الکترونیکی در کاتالیزورهای چارچوب آلی کووالانسی با بارگذاری طلا برای کربوکسیلاسیون آلکین ترمینال” است که مقاله مرتبط آن‌ها در Nature Communications منتشر شده است.
زباله‌های الکترونیکی در حکم معدن طلا!
زباله‌های الکترونیکی به معنای واقعی کلمه، معادن عظیمی از طلا هستند: طبق برآوردهای انجام‌شده، میزان طلای موجود در یک تن زباله الکترونیکی حداقل ۱۰ برابر بیشتر از یک تن سنگ معدنی که از آن طلا استخراج می‌شود، است. در شرایطی که پیش‌بینی می‌شود که میزان زباله‌های الکترونیکی تا سال ۲۰۳۰ به ۸۰ میلیون تن برسد، یافتن راه‌هایی برای بازیابی این فلز گران‌بها بسیار مهم‌تر از همیشه به نظر می‌رسد.
روش‌های سنتی بازیابی طلا از زباله‌های الکترونیکی، شامل استفاده از مواد شیمیایی خشنی از جمله سیانید است که خطرات زیست‌محیطی متعددی را به همراه دارد. روش زاده‌نظری بدون بهره‌گیری از مواد شیمیایی خطرناک و با استفاده از جذب شیمیایی (چسبندگی ذرات به سطح) انجام می‌پذیرد.
در این تحقیق از مرکز تحقیقات مواد کرنل و امکانات کرنل NMR استفاده شد که هر دو توسط بنیاد ملی علوم تأمین مالی می‌شوند.
منبع: sciencedaily
۵۸۳۲۱
غزال زیاری: تیم تحقیقاتی دانشگاه کرنل روشی را برای استخراج طلا از زباله‌های الکترونیکی توسعه داده و پس از انجام این کار، با بهره‌گیری از طلای بازیابی شده در نقش کاتالیزور، برای تبدیل دی‌اکسید کربن (CO۲) که یک گاز گلخانه‌ای است، به مواد آلی وارد عمل شدند.
امین زاده‌نظری، محقق فوق دکتری در آزمایشگاه علیرضا عباسپور راد، استاد شیمی مواد غذایی و تکنولوژی مواد تشکیل‌دهنده، به این نکته اشاره کرده که این روش می‌تواند استفاده پایداری برای حدود ۵۰ میلیون تن زباله الکترونیکی که سالانه دور ریخته می‌شود را فراهم کند. این درحالی است که در حال حاضر تنها ۲۰ درصد آن‌ها بازیافت می‌شوند.
شیوه کار به چه ترتیب است؟
زاده‌نظری یک جفت چارچوب آلی کووالانسی متصل به وینیل (VCOFs) را برای حذف یون‌ها و نانو ذرات طلا از بردهای مدار در دستگاه‌های الکترونیکی دور ریخته شده را سنتز کرد. یکی از VCOF های او به‌طور انتخابی، ۹۹.۹ درصد از طلا و مقدار بسیار کمی از فلزات دیگر، از جمله نیکل و مس را از دستگاه‌ها جذب می‌کند.
خود زاده‌نظری دراین‌باره توضیح داد: «در ادامه و بعد از بازیابی طلا، ما می‌توانیم از COFهای حاوی طلا برای تبدیل دی‌اکسید کربن به مواد شیمیایی مفید استفاده کنیم. با تبدیل دی‌اکسید کربن به موادی باارزش افزوده، ما نه‌تنها نیازها به دفع زباله را کاهش می‌دهیم، بلکه مزایای زیست‌محیطی و عملی متعددی را نیز ارائه خواهیم داد که این اقدامی دو سر بُرد برای محیط‌زیست خواهد بود.»
عباس پورراد نویسنده مسئول این مقاله است و زاده‌نظری نویسنده اصلی “بازیافت زباله‌های الکترونیکی در کاتالیزورهای چارچوب آلی کووالانسی با بارگذاری طلا برای کربوکسیلاسیون آلکین ترمینال” است که مقاله مرتبط آن‌ها در Nature Communications منتشر شده است.
زباله‌های الکترونیکی در حکم معدن طلا!
زباله‌های الکترونیکی به معنای واقعی کلمه، معادن عظیمی از طلا هستند: طبق برآوردهای انجام‌شده، میزان طلای موجود در یک تن زباله الکترونیکی حداقل ۱۰ برابر بیشتر از یک تن سنگ معدنی که از آن طلا استخراج می‌شود، است. در شرایطی که پیش‌بینی می‌شود که میزان زباله‌های الکترونیکی تا سال ۲۰۳۰ به ۸۰ میلیون تن برسد، یافتن راه‌هایی برای بازیابی این فلز گران‌بها بسیار مهم‌تر از همیشه به نظر می‌رسد.
روش‌های سنتی بازیابی طلا از زباله‌های الکترونیکی، شامل استفاده از مواد شیمیایی خشنی از جمله سیانید است که خطرات زیست‌محیطی متعددی را به همراه دارد. روش زاده‌نظری بدون بهره‌گیری از مواد شیمیایی خطرناک و با استفاده از جذب شیمیایی (چسبندگی ذرات به سطح) انجام می‌پذیرد.
در این تحقیق از مرکز تحقیقات مواد کرنل و امکانات کرنل NMR استفاده شد که هر دو توسط بنیاد ملی علوم تأمین مالی می‌شوند.
منبع: sciencedaily
۵۸۳۲۱
غزال زیاری: تیم تحقیقاتی دانشگاه کرنل روشی را برای استخراج طلا از زباله‌های الکترونیکی توسعه داده و پس از انجام این کار، با بهره‌گیری از طلای بازیابی شده در نقش کاتالیزور، برای تبدیل دی‌اکسید کربن (CO۲) که یک گاز گلخانه‌ای است، به مواد آلی وارد عمل شدند.
امین زاده‌نظری، محقق فوق دکتری در آزمایشگاه علیرضا عباسپور راد، استاد شیمی مواد غذایی و تکنولوژی مواد تشکیل‌دهنده، به این نکته اشاره کرده که این روش می‌تواند استفاده پایداری برای حدود ۵۰ میلیون تن زباله الکترونیکی که سالانه دور ریخته می‌شود را فراهم کند. این درحالی است که در حال حاضر تنها ۲۰ درصد آن‌ها بازیافت می‌شوند.
شیوه کار به چه ترتیب است؟
زاده‌نظری یک جفت چارچوب آلی کووالانسی متصل به وینیل (VCOFs) را برای حذف یون‌ها و نانو ذرات طلا از بردهای مدار در دستگاه‌های الکترونیکی دور ریخته شده را سنتز کرد. یکی از VCOF های او به‌طور انتخابی، ۹۹.۹ درصد از طلا و مقدار بسیار کمی از فلزات دیگر، از جمله نیکل و مس را از دستگاه‌ها جذب می‌کند.
خود زاده‌نظری دراین‌باره توضیح داد: «در ادامه و بعد از بازیابی طلا، ما می‌توانیم از COFهای حاوی طلا برای تبدیل دی‌اکسید کربن به مواد شیمیایی مفید استفاده کنیم. با تبدیل دی‌اکسید کربن به موادی باارزش افزوده، ما نه‌تنها نیازها به دفع زباله را کاهش می‌دهیم، بلکه مزایای زیست‌محیطی و عملی متعددی را نیز ارائه خواهیم داد که این اقدامی دو سر بُرد برای محیط‌زیست خواهد بود.»
عباس پورراد نویسنده مسئول این مقاله است و زاده‌نظری نویسنده اصلی “بازیافت زباله‌های الکترونیکی در کاتالیزورهای چارچوب آلی کووالانسی با بارگذاری طلا برای کربوکسیلاسیون آلکین ترمینال” است که مقاله مرتبط آن‌ها در Nature Communications منتشر شده است.
زباله‌های الکترونیکی در حکم معدن طلا!
زباله‌های الکترونیکی به معنای واقعی کلمه، معادن عظیمی از طلا هستند: طبق برآوردهای انجام‌شده، میزان طلای موجود در یک تن زباله الکترونیکی حداقل ۱۰ برابر بیشتر از یک تن سنگ معدنی که از آن طلا استخراج می‌شود، است. در شرایطی که پیش‌بینی می‌شود که میزان زباله‌های الکترونیکی تا سال ۲۰۳۰ به ۸۰ میلیون تن برسد، یافتن راه‌هایی برای بازیابی این فلز گران‌بها بسیار مهم‌تر از همیشه به نظر می‌رسد.
روش‌های سنتی بازیابی طلا از زباله‌های الکترونیکی، شامل استفاده از مواد شیمیایی خشنی از جمله سیانید است که خطرات زیست‌محیطی متعددی را به همراه دارد. روش زاده‌نظری بدون بهره‌گیری از مواد شیمیایی خطرناک و با استفاده از جذب شیمیایی (چسبندگی ذرات به سطح) انجام می‌پذیرد.
در این تحقیق از مرکز تحقیقات مواد کرنل و امکانات کرنل NMR استفاده شد که هر دو توسط بنیاد ملی علوم تأمین مالی می‌شوند.
منبع: sciencedaily
۵۸۳۲۱
