به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در تحولی چشمگیر برای دنیای رباتیک، تیمی از دانشمندان دانشگاه بوفالو در آمریکا حسگر نساجی پیشرفته‌ای طراحی کرده‌اند که مانند پوست انسان قابلیت تشخیص فشار و لغزش را دارد و به ربات‌ها اجازه می‌دهد در لحظه، قدرت گرفتن اشیاء را تنظیم کنند.
این حسگر با استفاده از اثر «تریبوفولتائیک» کار می‌کند؛ پدیده‌ای که از اصطکاک بین مواد، سیگنال الکتریکی تولید می‌کند. با اتصال این حسگر به انگشت‌های رباتیک چاپ‌شده سه‌بعدی، ربات‌ها قادر می‌شوند اشیاء را با واکنشی بین ۰.۷۶ تا ۳۸ میلی‌ثانیه در دست بگیرند؛ سرعتی حتی فراتر از برخی گیرنده‌های لمسی انسان.
دکتر «جون لیو»، استادیار مهندسی مکانیک و هوافضا و مسئول این پروژه، می‌گوید: «این سیستم آن‌قدر سریع و دقیق است که می‌تواند الگوریتم‌های کنترلی پیشرفته‌ای را فعال کند که در گذشته ممکن نبود.»
در یکی از آزمایش‌ها، حسگر توانست تلاش برای بیرون کشیدن یک وزنه فلزی از دستان ربات را شناسایی کرده و در همان لحظه نیروی گرفتن را تقویت کند تا وزنه نیفتد؛ بدون آن‌که به آن آسیب بزند.
کاربردهای مهم این فناوری شامل:
- ساخت اندام مصنوعی با حس لامسه واقعی
- بهبود دقت در جراحی‌های رباتیک
- افزایش ایمنی و همکاری انسان-ربات در صنایع
به گفته «احسان صفاحانی»، یکی از پژوهشگران ارشد پروژه، «این حسگر همان قطعه گم‌شده‌ای است که دستان رباتیک را یک گام به دستان انسان نزدیک‌تر می‌کند.»
تیم تحقیقاتی اکنون در حال افزودن الگوریتم‌های یادگیری تقویتی (Reinforcement Learning) به این سیستم است تا امکان انطباق حسگر با انواع مختلفی از ربات‌ها فراهم شود. البته چالش‌هایی همچون مقاوم‌سازی این حسگر در استفاده طولانی‌مدت و سازگاری با سامانه‌های مختلف، هنوز باقی است.
با این‌حال، این نوآوری می‌تواند مقدمه‌ای برای ورود ربات‌هایی باشد که نه‌تنها ببینند و بشنوند، بلکه لمس کنند و احساس فشار و حرکت را هم درک کنند؛ اتفاقی که مسیر رباتیک در حوزه پزشکی، کمک‌حرکتی و تولید را دگرگون خواهد کرد.
منبع: rudebaguette
۲۲۷۲۲۷
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در تحولی چشمگیر برای دنیای رباتیک، تیمی از دانشمندان دانشگاه بوفالو در آمریکا حسگر نساجی پیشرفته‌ای طراحی کرده‌اند که مانند پوست انسان قابلیت تشخیص فشار و لغزش را دارد و به ربات‌ها اجازه می‌دهد در لحظه، قدرت گرفتن اشیاء را تنظیم کنند.
این حسگر با استفاده از اثر «تریبوفولتائیک» کار می‌کند؛ پدیده‌ای که از اصطکاک بین مواد، سیگنال الکتریکی تولید می‌کند. با اتصال این حسگر به انگشت‌های رباتیک چاپ‌شده سه‌بعدی، ربات‌ها قادر می‌شوند اشیاء را با واکنشی بین ۰.۷۶ تا ۳۸ میلی‌ثانیه در دست بگیرند؛ سرعتی حتی فراتر از برخی گیرنده‌های لمسی انسان.
دکتر «جون لیو»، استادیار مهندسی مکانیک و هوافضا و مسئول این پروژه، می‌گوید: «این سیستم آن‌قدر سریع و دقیق است که می‌تواند الگوریتم‌های کنترلی پیشرفته‌ای را فعال کند که در گذشته ممکن نبود.»
در یکی از آزمایش‌ها، حسگر توانست تلاش برای بیرون کشیدن یک وزنه فلزی از دستان ربات را شناسایی کرده و در همان لحظه نیروی گرفتن را تقویت کند تا وزنه نیفتد؛ بدون آن‌که به آن آسیب بزند.
کاربردهای مهم این فناوری شامل:
- ساخت اندام مصنوعی با حس لامسه واقعی
- بهبود دقت در جراحی‌های رباتیک
- افزایش ایمنی و همکاری انسان-ربات در صنایع
به گفته «احسان صفاحانی»، یکی از پژوهشگران ارشد پروژه، «این حسگر همان قطعه گم‌شده‌ای است که دستان رباتیک را یک گام به دستان انسان نزدیک‌تر می‌کند.»
تیم تحقیقاتی اکنون در حال افزودن الگوریتم‌های یادگیری تقویتی (Reinforcement Learning) به این سیستم است تا امکان انطباق حسگر با انواع مختلفی از ربات‌ها فراهم شود. البته چالش‌هایی همچون مقاوم‌سازی این حسگر در استفاده طولانی‌مدت و سازگاری با سامانه‌های مختلف، هنوز باقی است.
با این‌حال، این نوآوری می‌تواند مقدمه‌ای برای ورود ربات‌هایی باشد که نه‌تنها ببینند و بشنوند، بلکه لمس کنند و احساس فشار و حرکت را هم درک کنند؛ اتفاقی که مسیر رباتیک در حوزه پزشکی، کمک‌حرکتی و تولید را دگرگون خواهد کرد.
منبع: rudebaguette
۲۲۷۲۲۷
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در تحولی چشمگیر برای دنیای رباتیک، تیمی از دانشمندان دانشگاه بوفالو در آمریکا حسگر نساجی پیشرفته‌ای طراحی کرده‌اند که مانند پوست انسان قابلیت تشخیص فشار و لغزش را دارد و به ربات‌ها اجازه می‌دهد در لحظه، قدرت گرفتن اشیاء را تنظیم کنند.
این حسگر با استفاده از اثر «تریبوفولتائیک» کار می‌کند؛ پدیده‌ای که از اصطکاک بین مواد، سیگنال الکتریکی تولید می‌کند. با اتصال این حسگر به انگشت‌های رباتیک چاپ‌شده سه‌بعدی، ربات‌ها قادر می‌شوند اشیاء را با واکنشی بین ۰.۷۶ تا ۳۸ میلی‌ثانیه در دست بگیرند؛ سرعتی حتی فراتر از برخی گیرنده‌های لمسی انسان.
دکتر «جون لیو»، استادیار مهندسی مکانیک و هوافضا و مسئول این پروژه، می‌گوید: «این سیستم آن‌قدر سریع و دقیق است که می‌تواند الگوریتم‌های کنترلی پیشرفته‌ای را فعال کند که در گذشته ممکن نبود.»
در یکی از آزمایش‌ها، حسگر توانست تلاش برای بیرون کشیدن یک وزنه فلزی از دستان ربات را شناسایی کرده و در همان لحظه نیروی گرفتن را تقویت کند تا وزنه نیفتد؛ بدون آن‌که به آن آسیب بزند.
کاربردهای مهم این فناوری شامل:
- ساخت اندام مصنوعی با حس لامسه واقعی
- بهبود دقت در جراحی‌های رباتیک
- افزایش ایمنی و همکاری انسان-ربات در صنایع
به گفته «احسان صفاحانی»، یکی از پژوهشگران ارشد پروژه، «این حسگر همان قطعه گم‌شده‌ای است که دستان رباتیک را یک گام به دستان انسان نزدیک‌تر می‌کند.»
تیم تحقیقاتی اکنون در حال افزودن الگوریتم‌های یادگیری تقویتی (Reinforcement Learning) به این سیستم است تا امکان انطباق حسگر با انواع مختلفی از ربات‌ها فراهم شود. البته چالش‌هایی همچون مقاوم‌سازی این حسگر در استفاده طولانی‌مدت و سازگاری با سامانه‌های مختلف، هنوز باقی است.
با این‌حال، این نوآوری می‌تواند مقدمه‌ای برای ورود ربات‌هایی باشد که نه‌تنها ببینند و بشنوند، بلکه لمس کنند و احساس فشار و حرکت را هم درک کنند؛ اتفاقی که مسیر رباتیک در حوزه پزشکی، کمک‌حرکتی و تولید را دگرگون خواهد کرد.
منبع: rudebaguette
۲۲۷۲۲۷
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در تحولی چشمگیر برای دنیای رباتیک، تیمی از دانشمندان دانشگاه بوفالو در آمریکا حسگر نساجی پیشرفته‌ای طراحی کرده‌اند که مانند پوست انسان قابلیت تشخیص فشار و لغزش را دارد و به ربات‌ها اجازه می‌دهد در لحظه، قدرت گرفتن اشیاء را تنظیم کنند.
این حسگر با استفاده از اثر «تریبوفولتائیک» کار می‌کند؛ پدیده‌ای که از اصطکاک بین مواد، سیگنال الکتریکی تولید می‌کند. با اتصال این حسگر به انگشت‌های رباتیک چاپ‌شده سه‌بعدی، ربات‌ها قادر می‌شوند اشیاء را با واکنشی بین ۰.۷۶ تا ۳۸ میلی‌ثانیه در دست بگیرند؛ سرعتی حتی فراتر از برخی گیرنده‌های لمسی انسان.
دکتر «جون لیو»، استادیار مهندسی مکانیک و هوافضا و مسئول این پروژه، می‌گوید: «این سیستم آن‌قدر سریع و دقیق است که می‌تواند الگوریتم‌های کنترلی پیشرفته‌ای را فعال کند که در گذشته ممکن نبود.»
در یکی از آزمایش‌ها، حسگر توانست تلاش برای بیرون کشیدن یک وزنه فلزی از دستان ربات را شناسایی کرده و در همان لحظه نیروی گرفتن را تقویت کند تا وزنه نیفتد؛ بدون آن‌که به آن آسیب بزند.
کاربردهای مهم این فناوری شامل:
- ساخت اندام مصنوعی با حس لامسه واقعی
- بهبود دقت در جراحی‌های رباتیک
- افزایش ایمنی و همکاری انسان-ربات در صنایع
به گفته «احسان صفاحانی»، یکی از پژوهشگران ارشد پروژه، «این حسگر همان قطعه گم‌شده‌ای است که دستان رباتیک را یک گام به دستان انسان نزدیک‌تر می‌کند.»
تیم تحقیقاتی اکنون در حال افزودن الگوریتم‌های یادگیری تقویتی (Reinforcement Learning) به این سیستم است تا امکان انطباق حسگر با انواع مختلفی از ربات‌ها فراهم شود. البته چالش‌هایی همچون مقاوم‌سازی این حسگر در استفاده طولانی‌مدت و سازگاری با سامانه‌های مختلف، هنوز باقی است.
با این‌حال، این نوآوری می‌تواند مقدمه‌ای برای ورود ربات‌هایی باشد که نه‌تنها ببینند و بشنوند، بلکه لمس کنند و احساس فشار و حرکت را هم درک کنند؛ اتفاقی که مسیر رباتیک در حوزه پزشکی، کمک‌حرکتی و تولید را دگرگون خواهد کرد.
منبع: rudebaguette
۲۲۷۲۲۷
