یک روانشناس با بیان اینکه اگر افراد احساس کنند ازدواج تبدیل به قفسی برایشان شده است قطعا رابطه زوجین صدمه می‌بیند، درباره حد و مرز روابط زوجین با دوستان خود پس از ازدواج، گفت: نمی‌توان گفت که زوجین باید پس از ازدواج به طور کامل رابطه خود با دوستانشان را قطع کنند یا خیر، بلکه این زوجین هستند که باید در این‌باره صحبت و حد و مرز مناسب را رعایت کرده و اولویتشان در ابتدا همسر و خانواده و سپس دوستان باشد.
گوهر یسنا انزانی در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: زوجین باید حد و مرز گذراندن وقت با دوستان خود را تعیین کنند و با گفتگو نسبت به خط قرمز همسر در رابطه با چگونگی گذراندن وقت با دوستان آگاه شده و بایدها و نبایدها را رعایت کنند تا بدون ایجاد تنش در زندگی مشترک، دوستی خود با افراد مناسب را ادامه دهند.
وی در پاسخ به این سوال که آیا متاهل یا مجرد بودن دوستان پس از ازدواج اهمیت دارد و زوجین لازم است تنها با افراد متاهل دوستی خود را حفظ کنند؟، گفت: طبیعتا در ارتباطات دوستانه باید به شرایط همسان توجه کرد، برای مثال افراد متاهل با دوستان متاهل خود نقاط اشتراک بیشتری دارند و یا متأهلان دارای فرزند با دوستان متاهل دارای فرزند بیشتر از دوستان متاهل بدون فرزند نقطه اشتراک و حرف برای گفتن دارند اما به طور کلی شناخت خصوصیات افراد و اهدافشان از برقراری ارتباط دوستانه بسیار حائز اهمیت است.
انزانی با بیان اینکه زوجین باید با توجه به اولویت‌های زندگی مشترک درباره انتظاراتی که از برقراری روابط دوستانه دارند با یکدیگر صحبت کنند، توضیح داد: اینکه هر کدام از زوجین از دوستان خود چه انتظاراتی دارند و با چه هدفی با آنها طرح دوستی ریخته‌اند بسیار مهم است. زوجین باید در نظر بگیرند که انتظار آنها از دوستانشان در حد گذراندن اوقات خوش با رفتن به کافه یا رفتن به سفر و یا فراتر از این حدود یعنی ایجاد ارتباطات دوستانه خانوادگی است یا خیر و متناسب با این انتظارات و اهداف خود از برقراری ارتباطات دوستانه، افراد مناسب برای دوستی را انتخاب کنند. در واقع نوع دوستی‌ها و میزان نزدیکی افراد به دوستان خود باید برمبنای اهداف زوجین تعیین شود.
این روانشناس در پاسخ به این سوال که برخی همسران از روابط دوستی همسر خود نگران و تصور می‌کنند این ارتباطات دوستانه می‌تواند به کمرنگ شدن زندگی متاهلی و آسیب آن بیانجامد، تصریح کرد: شاید در چنین شرایطی همسر از دوستی نامناسب و بی هدف زن یا شوهر خود نگران باشد و از این رو به کنترل همسر و محدود کردن روابط دوستی او روی آورد. در این شرایط توصیه می‌شود زوجین درباره دوستی ها، انتظاراتشان از دوستی‌ها و اهدافی که متناسب با آن فردی را به عنوان دوست انتخاب کرده‌اند با هم صحبت کنند تا متوجه شوند که کدام دوست مناسب است و در عین حال خط قرمزهای همسر را رعایت کنند. با این حال تیپ شخصیتی افراد و میزان برون گرایی و درون گرایی آنها نیز در تداوم دوستی ها پس از ازدواج بسیار موثر است، به طوری که یک فرد برون گرا شاید هیچ وقت نتواند ارتباطات دوستانه خود را پس از ازدواج قطع کند و همسر چنین فردی نیز باید این ویژگی شخصیتی زن یا شوهر خود را درک کند.
وی در عین حال خطاب به زوجین تاکید کرد که همواره دغدغه و نگرانی همسر را درباره ارتباطات دوستانه خود درک کنید چراکه او به عنوان فردی منطقی و بی‌طرف به رابطه شما با دوستانتان نگاه می‌کند و ممکن است متوجه موارد نگران کننده‌ای شود که شما به هنگام ارتباط عاطفی با دوستان خود متوجه آنها نیستید و حد و مرز مناسبی را در دوستی رعایت نکرده‌اید.
به گفته وی، هر فردی در انتخاب دوست و حدود برقراری ارتباط دوستانه با دیگران دارای باوری است و از این رو لازم است زوجین حتما درباره دیدگاه یکدیگر نسبت به انتخاب دوست به شناختی رسیده و خط قرمزهای یکدیگر را رعایت کنند.
انزانی در پایان سخنان خود خاطر نشان کرد: به طور کلی درباره اینکه بعد از ازدواج باید رابطه زوجین با دوستان به طور کامل قطع شود یا خیر، نمی‌توان حکمی کلی داد، ابتدا باید به باور زوجین درباره دوستی و جایگاه دوستان در زندگی مشترک توجه کرد. زوجین باید ببینند از رابطه دوستی خود چه می‌خواهند، تا چه اندازه و تا چه حدی قصد ادامه دادن این دوستی‌ها را دارند و سپس در این رابطه با همسر خود گفتگو کرده، به تفاهم برسند و حدود و خط قرمزهای تعیین شده را رعایت کنند.
انتهای پیام
یک روانشناس با بیان اینکه اگر افراد احساس کنند ازدواج تبدیل به قفسی برایشان شده است قطعا رابطه زوجین صدمه می‌بیند، درباره حد و مرز روابط زوجین با دوستان خود پس از ازدواج، گفت: نمی‌توان گفت که زوجین باید پس از ازدواج به طور کامل رابطه خود با دوستانشان را قطع کنند یا خیر، بلکه این زوجین هستند که باید در این‌باره صحبت و حد و مرز مناسب را رعایت کرده و اولویتشان در ابتدا همسر و خانواده و سپس دوستان باشد.
گوهر یسنا انزانی در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: زوجین باید حد و مرز گذراندن وقت با دوستان خود را تعیین کنند و با گفتگو نسبت به خط قرمز همسر در رابطه با چگونگی گذراندن وقت با دوستان آگاه شده و بایدها و نبایدها را رعایت کنند تا بدون ایجاد تنش در زندگی مشترک، دوستی خود با افراد مناسب را ادامه دهند.
وی در پاسخ به این سوال که آیا متاهل یا مجرد بودن دوستان پس از ازدواج اهمیت دارد و زوجین لازم است تنها با افراد متاهل دوستی خود را حفظ کنند؟، گفت: طبیعتا در ارتباطات دوستانه باید به شرایط همسان توجه کرد، برای مثال افراد متاهل با دوستان متاهل خود نقاط اشتراک بیشتری دارند و یا متأهلان دارای فرزند با دوستان متاهل دارای فرزند بیشتر از دوستان متاهل بدون فرزند نقطه اشتراک و حرف برای گفتن دارند اما به طور کلی شناخت خصوصیات افراد و اهدافشان از برقراری ارتباط دوستانه بسیار حائز اهمیت است.
انزانی با بیان اینکه زوجین باید با توجه به اولویت‌های زندگی مشترک درباره انتظاراتی که از برقراری روابط دوستانه دارند با یکدیگر صحبت کنند، توضیح داد: اینکه هر کدام از زوجین از دوستان خود چه انتظاراتی دارند و با چه هدفی با آنها طرح دوستی ریخته‌اند بسیار مهم است. زوجین باید در نظر بگیرند که انتظار آنها از دوستانشان در حد گذراندن اوقات خوش با رفتن به کافه یا رفتن به سفر و یا فراتر از این حدود یعنی ایجاد ارتباطات دوستانه خانوادگی است یا خیر و متناسب با این انتظارات و اهداف خود از برقراری ارتباطات دوستانه، افراد مناسب برای دوستی را انتخاب کنند. در واقع نوع دوستی‌ها و میزان نزدیکی افراد به دوستان خود باید برمبنای اهداف زوجین تعیین شود.
این روانشناس در پاسخ به این سوال که برخی همسران از روابط دوستی همسر خود نگران و تصور می‌کنند این ارتباطات دوستانه می‌تواند به کمرنگ شدن زندگی متاهلی و آسیب آن بیانجامد، تصریح کرد: شاید در چنین شرایطی همسر از دوستی نامناسب و بی هدف زن یا شوهر خود نگران باشد و از این رو به کنترل همسر و محدود کردن روابط دوستی او روی آورد. در این شرایط توصیه می‌شود زوجین درباره دوستی ها، انتظاراتشان از دوستی‌ها و اهدافی که متناسب با آن فردی را به عنوان دوست انتخاب کرده‌اند با هم صحبت کنند تا متوجه شوند که کدام دوست مناسب است و در عین حال خط قرمزهای همسر را رعایت کنند. با این حال تیپ شخصیتی افراد و میزان برون گرایی و درون گرایی آنها نیز در تداوم دوستی ها پس از ازدواج بسیار موثر است، به طوری که یک فرد برون گرا شاید هیچ وقت نتواند ارتباطات دوستانه خود را پس از ازدواج قطع کند و همسر چنین فردی نیز باید این ویژگی شخصیتی زن یا شوهر خود را درک کند.
وی در عین حال خطاب به زوجین تاکید کرد که همواره دغدغه و نگرانی همسر را درباره ارتباطات دوستانه خود درک کنید چراکه او به عنوان فردی منطقی و بی‌طرف به رابطه شما با دوستانتان نگاه می‌کند و ممکن است متوجه موارد نگران کننده‌ای شود که شما به هنگام ارتباط عاطفی با دوستان خود متوجه آنها نیستید و حد و مرز مناسبی را در دوستی رعایت نکرده‌اید.
به گفته وی، هر فردی در انتخاب دوست و حدود برقراری ارتباط دوستانه با دیگران دارای باوری است و از این رو لازم است زوجین حتما درباره دیدگاه یکدیگر نسبت به انتخاب دوست به شناختی رسیده و خط قرمزهای یکدیگر را رعایت کنند.
انزانی در پایان سخنان خود خاطر نشان کرد: به طور کلی درباره اینکه بعد از ازدواج باید رابطه زوجین با دوستان به طور کامل قطع شود یا خیر، نمی‌توان حکمی کلی داد، ابتدا باید به باور زوجین درباره دوستی و جایگاه دوستان در زندگی مشترک توجه کرد. زوجین باید ببینند از رابطه دوستی خود چه می‌خواهند، تا چه اندازه و تا چه حدی قصد ادامه دادن این دوستی‌ها را دارند و سپس در این رابطه با همسر خود گفتگو کرده، به تفاهم برسند و حدود و خط قرمزهای تعیین شده را رعایت کنند.
انتهای پیام
یک روانشناس با بیان اینکه اگر افراد احساس کنند ازدواج تبدیل به قفسی برایشان شده است قطعا رابطه زوجین صدمه می‌بیند، درباره حد و مرز روابط زوجین با دوستان خود پس از ازدواج، گفت: نمی‌توان گفت که زوجین باید پس از ازدواج به طور کامل رابطه خود با دوستانشان را قطع کنند یا خیر، بلکه این زوجین هستند که باید در این‌باره صحبت و حد و مرز مناسب را رعایت کرده و اولویتشان در ابتدا همسر و خانواده و سپس دوستان باشد.
گوهر یسنا انزانی در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: زوجین باید حد و مرز گذراندن وقت با دوستان خود را تعیین کنند و با گفتگو نسبت به خط قرمز همسر در رابطه با چگونگی گذراندن وقت با دوستان آگاه شده و بایدها و نبایدها را رعایت کنند تا بدون ایجاد تنش در زندگی مشترک، دوستی خود با افراد مناسب را ادامه دهند.
وی در پاسخ به این سوال که آیا متاهل یا مجرد بودن دوستان پس از ازدواج اهمیت دارد و زوجین لازم است تنها با افراد متاهل دوستی خود را حفظ کنند؟، گفت: طبیعتا در ارتباطات دوستانه باید به شرایط همسان توجه کرد، برای مثال افراد متاهل با دوستان متاهل خود نقاط اشتراک بیشتری دارند و یا متأهلان دارای فرزند با دوستان متاهل دارای فرزند بیشتر از دوستان متاهل بدون فرزند نقطه اشتراک و حرف برای گفتن دارند اما به طور کلی شناخت خصوصیات افراد و اهدافشان از برقراری ارتباط دوستانه بسیار حائز اهمیت است.
انزانی با بیان اینکه زوجین باید با توجه به اولویت‌های زندگی مشترک درباره انتظاراتی که از برقراری روابط دوستانه دارند با یکدیگر صحبت کنند، توضیح داد: اینکه هر کدام از زوجین از دوستان خود چه انتظاراتی دارند و با چه هدفی با آنها طرح دوستی ریخته‌اند بسیار مهم است. زوجین باید در نظر بگیرند که انتظار آنها از دوستانشان در حد گذراندن اوقات خوش با رفتن به کافه یا رفتن به سفر و یا فراتر از این حدود یعنی ایجاد ارتباطات دوستانه خانوادگی است یا خیر و متناسب با این انتظارات و اهداف خود از برقراری ارتباطات دوستانه، افراد مناسب برای دوستی را انتخاب کنند. در واقع نوع دوستی‌ها و میزان نزدیکی افراد به دوستان خود باید برمبنای اهداف زوجین تعیین شود.
این روانشناس در پاسخ به این سوال که برخی همسران از روابط دوستی همسر خود نگران و تصور می‌کنند این ارتباطات دوستانه می‌تواند به کمرنگ شدن زندگی متاهلی و آسیب آن بیانجامد، تصریح کرد: شاید در چنین شرایطی همسر از دوستی نامناسب و بی هدف زن یا شوهر خود نگران باشد و از این رو به کنترل همسر و محدود کردن روابط دوستی او روی آورد. در این شرایط توصیه می‌شود زوجین درباره دوستی ها، انتظاراتشان از دوستی‌ها و اهدافی که متناسب با آن فردی را به عنوان دوست انتخاب کرده‌اند با هم صحبت کنند تا متوجه شوند که کدام دوست مناسب است و در عین حال خط قرمزهای همسر را رعایت کنند. با این حال تیپ شخصیتی افراد و میزان برون گرایی و درون گرایی آنها نیز در تداوم دوستی ها پس از ازدواج بسیار موثر است، به طوری که یک فرد برون گرا شاید هیچ وقت نتواند ارتباطات دوستانه خود را پس از ازدواج قطع کند و همسر چنین فردی نیز باید این ویژگی شخصیتی زن یا شوهر خود را درک کند.
وی در عین حال خطاب به زوجین تاکید کرد که همواره دغدغه و نگرانی همسر را درباره ارتباطات دوستانه خود درک کنید چراکه او به عنوان فردی منطقی و بی‌طرف به رابطه شما با دوستانتان نگاه می‌کند و ممکن است متوجه موارد نگران کننده‌ای شود که شما به هنگام ارتباط عاطفی با دوستان خود متوجه آنها نیستید و حد و مرز مناسبی را در دوستی رعایت نکرده‌اید.
به گفته وی، هر فردی در انتخاب دوست و حدود برقراری ارتباط دوستانه با دیگران دارای باوری است و از این رو لازم است زوجین حتما درباره دیدگاه یکدیگر نسبت به انتخاب دوست به شناختی رسیده و خط قرمزهای یکدیگر را رعایت کنند.
انزانی در پایان سخنان خود خاطر نشان کرد: به طور کلی درباره اینکه بعد از ازدواج باید رابطه زوجین با دوستان به طور کامل قطع شود یا خیر، نمی‌توان حکمی کلی داد، ابتدا باید به باور زوجین درباره دوستی و جایگاه دوستان در زندگی مشترک توجه کرد. زوجین باید ببینند از رابطه دوستی خود چه می‌خواهند، تا چه اندازه و تا چه حدی قصد ادامه دادن این دوستی‌ها را دارند و سپس در این رابطه با همسر خود گفتگو کرده، به تفاهم برسند و حدود و خط قرمزهای تعیین شده را رعایت کنند.
انتهای پیام
یک روانشناس با بیان اینکه اگر افراد احساس کنند ازدواج تبدیل به قفسی برایشان شده است قطعا رابطه زوجین صدمه می‌بیند، درباره حد و مرز روابط زوجین با دوستان خود پس از ازدواج، گفت: نمی‌توان گفت که زوجین باید پس از ازدواج به طور کامل رابطه خود با دوستانشان را قطع کنند یا خیر، بلکه این زوجین هستند که باید در این‌باره صحبت و حد و مرز مناسب را رعایت کرده و اولویتشان در ابتدا همسر و خانواده و سپس دوستان باشد.
گوهر یسنا انزانی در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: زوجین باید حد و مرز گذراندن وقت با دوستان خود را تعیین کنند و با گفتگو نسبت به خط قرمز همسر در رابطه با چگونگی گذراندن وقت با دوستان آگاه شده و بایدها و نبایدها را رعایت کنند تا بدون ایجاد تنش در زندگی مشترک، دوستی خود با افراد مناسب را ادامه دهند.
وی در پاسخ به این سوال که آیا متاهل یا مجرد بودن دوستان پس از ازدواج اهمیت دارد و زوجین لازم است تنها با افراد متاهل دوستی خود را حفظ کنند؟، گفت: طبیعتا در ارتباطات دوستانه باید به شرایط همسان توجه کرد، برای مثال افراد متاهل با دوستان متاهل خود نقاط اشتراک بیشتری دارند و یا متأهلان دارای فرزند با دوستان متاهل دارای فرزند بیشتر از دوستان متاهل بدون فرزند نقطه اشتراک و حرف برای گفتن دارند اما به طور کلی شناخت خصوصیات افراد و اهدافشان از برقراری ارتباط دوستانه بسیار حائز اهمیت است.
انزانی با بیان اینکه زوجین باید با توجه به اولویت‌های زندگی مشترک درباره انتظاراتی که از برقراری روابط دوستانه دارند با یکدیگر صحبت کنند، توضیح داد: اینکه هر کدام از زوجین از دوستان خود چه انتظاراتی دارند و با چه هدفی با آنها طرح دوستی ریخته‌اند بسیار مهم است. زوجین باید در نظر بگیرند که انتظار آنها از دوستانشان در حد گذراندن اوقات خوش با رفتن به کافه یا رفتن به سفر و یا فراتر از این حدود یعنی ایجاد ارتباطات دوستانه خانوادگی است یا خیر و متناسب با این انتظارات و اهداف خود از برقراری ارتباطات دوستانه، افراد مناسب برای دوستی را انتخاب کنند. در واقع نوع دوستی‌ها و میزان نزدیکی افراد به دوستان خود باید برمبنای اهداف زوجین تعیین شود.
این روانشناس در پاسخ به این سوال که برخی همسران از روابط دوستی همسر خود نگران و تصور می‌کنند این ارتباطات دوستانه می‌تواند به کمرنگ شدن زندگی متاهلی و آسیب آن بیانجامد، تصریح کرد: شاید در چنین شرایطی همسر از دوستی نامناسب و بی هدف زن یا شوهر خود نگران باشد و از این رو به کنترل همسر و محدود کردن روابط دوستی او روی آورد. در این شرایط توصیه می‌شود زوجین درباره دوستی ها، انتظاراتشان از دوستی‌ها و اهدافی که متناسب با آن فردی را به عنوان دوست انتخاب کرده‌اند با هم صحبت کنند تا متوجه شوند که کدام دوست مناسب است و در عین حال خط قرمزهای همسر را رعایت کنند. با این حال تیپ شخصیتی افراد و میزان برون گرایی و درون گرایی آنها نیز در تداوم دوستی ها پس از ازدواج بسیار موثر است، به طوری که یک فرد برون گرا شاید هیچ وقت نتواند ارتباطات دوستانه خود را پس از ازدواج قطع کند و همسر چنین فردی نیز باید این ویژگی شخصیتی زن یا شوهر خود را درک کند.
وی در عین حال خطاب به زوجین تاکید کرد که همواره دغدغه و نگرانی همسر را درباره ارتباطات دوستانه خود درک کنید چراکه او به عنوان فردی منطقی و بی‌طرف به رابطه شما با دوستانتان نگاه می‌کند و ممکن است متوجه موارد نگران کننده‌ای شود که شما به هنگام ارتباط عاطفی با دوستان خود متوجه آنها نیستید و حد و مرز مناسبی را در دوستی رعایت نکرده‌اید.
به گفته وی، هر فردی در انتخاب دوست و حدود برقراری ارتباط دوستانه با دیگران دارای باوری است و از این رو لازم است زوجین حتما درباره دیدگاه یکدیگر نسبت به انتخاب دوست به شناختی رسیده و خط قرمزهای یکدیگر را رعایت کنند.
انزانی در پایان سخنان خود خاطر نشان کرد: به طور کلی درباره اینکه بعد از ازدواج باید رابطه زوجین با دوستان به طور کامل قطع شود یا خیر، نمی‌توان حکمی کلی داد، ابتدا باید به باور زوجین درباره دوستی و جایگاه دوستان در زندگی مشترک توجه کرد. زوجین باید ببینند از رابطه دوستی خود چه می‌خواهند، تا چه اندازه و تا چه حدی قصد ادامه دادن این دوستی‌ها را دارند و سپس در این رابطه با همسر خود گفتگو کرده، به تفاهم برسند و حدود و خط قرمزهای تعیین شده را رعایت کنند.
انتهای پیام
