نامزد چپ‌گرای افراطی انتخابات ریاست جمهوری شیلی، برنده دور دوم این رقابت‌ها شد.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از خبرگزاری رویترز، پیروزی گابریل بوریک، تازه‌ترین حلقه زنجیره احیای جناح چپ ترقی‌خواه است که از اعتراضات گسترده دو سال پیش شیلی تا به امروز، در حال قدرت‌گیری بوده است.
طبق نتایج حاصل از شمارش بیش از ۹۹ درصد آرا، بوریک ۳۵ ساله ۵۵.۸۶ درصد آرا را به خود اختصاص داده است و رقیب او، خوزه آنتونیو کاست، با ۴۴.۱۴ درصد، شکست را پذیرفته است.
کاست که یک راست‌گرای افراطی است، در توییتی گفت: همین حالا با بوریک حرف زدم و به او به خاطر پیروزی بزرگش تبریک گفتم. او از امروز رئیس جمهوری منتخب شیلی بوده و شایسته احترام و همکاری سازنده ماست.
تظاهرات سال ۲۰۱۹ شیلی، بر نابرابری اقتصادی تمرکز داشته و منجر به تجدیدنظر رسمی در قانون اساسی این کشور شد.
بوریک در تماسی تلفنی با سباستین پینه‌را، رئیس جمهوری راست‌گرای میانه‌رو فعلی شیلی که در ماه مارس سال آینده، جای خود را به بوریک خواهد داد، گفت: من رئیس جمهوری تمام مردم شیلی خواهم بود.
گابریل بوریک وعده تغییرات اجتماعی را داده و در نظرسنجی‌های پیش از انتخابات نیز پیشتاز بود؛ کاست اما، عموما با رئیس جمهوری برزیل، ژائیر بولسونارو مقایسه می‌شد و با وعده‌هایش مبنی بر برقراری نظم و قانون، طرفداران زیادی پیدا کرده بود.
بوریک که از دل اعتراضات دانشجویی سال ۲۰۱۱ شیلی سربرآورد، در نامه‌ای سرگشاده وعده داد که دولتش، تغییراتی را اعمال خواهد کرد که مردم شیلی در قیام‌هایی اجتماعی گسترده خود در سال ۲۰۱۹ خواستار آن بودند.
انتخابات یکشنبه، حساس‌ترین انتخابات دهه‌های اخیر این کشور بود، چرا که این دو کاندیدا، از حقوق بازنشستگی و خصوصی‌سازی گرفته تا حقوق بشر، چشم‌اندازهای بسیار متفاوتی برای آینده شیلی داشتند.
کاست، پیش از انتخابات با اشاره به وعده “تغییر با نظم و ثبات” خودش و برنامه “دگرگونی تمام عیار” رقیبش، یعنی بوریک، گفته بود: دو الگوی این ملت، رو در روی یکدیگر قرار دارند.
طرفداران بوریک می‌گویند که او در الگوی اقتصادی بازار محور این کشور اصلاحات اساسی ایجاد خواهد کرد، الگویی که به زمان ژنرال آگوستو پینوشه، دیکتاتور نظامی شیلی بازمی‌گردد و گرچه رشد اقتصادی خوبی برای این کشور ۱۹ میلیونی سرشار از معادن مس به دنبال داشته، اما اختلاف طبقاتی را به شدت افزایش داده است.
بوریک و کاست، هیچ یک عضو جریان اصلی میانه‌روی سیاست شیلی که از احیای دموکراسی در سال ۱۹۹۰ تاکنون قدرت را در دست داشت، نبودند؛ هر دوی آن‌ها در هفته‌های گذشته موضع‌گیری‌های خود را به گونه‌ای تغییر دادند که رای‌دهندگان میانه‌رو و مردد را به خود جلب کنند.
انتهای پیام
نامزد چپ‌گرای افراطی انتخابات ریاست جمهوری شیلی، برنده دور دوم این رقابت‌ها شد.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از خبرگزاری رویترز، پیروزی گابریل بوریک، تازه‌ترین حلقه زنجیره احیای جناح چپ ترقی‌خواه است که از اعتراضات گسترده دو سال پیش شیلی تا به امروز، در حال قدرت‌گیری بوده است.
طبق نتایج حاصل از شمارش بیش از ۹۹ درصد آرا، بوریک ۳۵ ساله ۵۵.۸۶ درصد آرا را به خود اختصاص داده است و رقیب او، خوزه آنتونیو کاست، با ۴۴.۱۴ درصد، شکست را پذیرفته است.
کاست که یک راست‌گرای افراطی است، در توییتی گفت: همین حالا با بوریک حرف زدم و به او به خاطر پیروزی بزرگش تبریک گفتم. او از امروز رئیس جمهوری منتخب شیلی بوده و شایسته احترام و همکاری سازنده ماست.
تظاهرات سال ۲۰۱۹ شیلی، بر نابرابری اقتصادی تمرکز داشته و منجر به تجدیدنظر رسمی در قانون اساسی این کشور شد.
بوریک در تماسی تلفنی با سباستین پینه‌را، رئیس جمهوری راست‌گرای میانه‌رو فعلی شیلی که در ماه مارس سال آینده، جای خود را به بوریک خواهد داد، گفت: من رئیس جمهوری تمام مردم شیلی خواهم بود.
گابریل بوریک وعده تغییرات اجتماعی را داده و در نظرسنجی‌های پیش از انتخابات نیز پیشتاز بود؛ کاست اما، عموما با رئیس جمهوری برزیل، ژائیر بولسونارو مقایسه می‌شد و با وعده‌هایش مبنی بر برقراری نظم و قانون، طرفداران زیادی پیدا کرده بود.
بوریک که از دل اعتراضات دانشجویی سال ۲۰۱۱ شیلی سربرآورد، در نامه‌ای سرگشاده وعده داد که دولتش، تغییراتی را اعمال خواهد کرد که مردم شیلی در قیام‌هایی اجتماعی گسترده خود در سال ۲۰۱۹ خواستار آن بودند.
انتخابات یکشنبه، حساس‌ترین انتخابات دهه‌های اخیر این کشور بود، چرا که این دو کاندیدا، از حقوق بازنشستگی و خصوصی‌سازی گرفته تا حقوق بشر، چشم‌اندازهای بسیار متفاوتی برای آینده شیلی داشتند.
کاست، پیش از انتخابات با اشاره به وعده “تغییر با نظم و ثبات” خودش و برنامه “دگرگونی تمام عیار” رقیبش، یعنی بوریک، گفته بود: دو الگوی این ملت، رو در روی یکدیگر قرار دارند.
طرفداران بوریک می‌گویند که او در الگوی اقتصادی بازار محور این کشور اصلاحات اساسی ایجاد خواهد کرد، الگویی که به زمان ژنرال آگوستو پینوشه، دیکتاتور نظامی شیلی بازمی‌گردد و گرچه رشد اقتصادی خوبی برای این کشور ۱۹ میلیونی سرشار از معادن مس به دنبال داشته، اما اختلاف طبقاتی را به شدت افزایش داده است.
بوریک و کاست، هیچ یک عضو جریان اصلی میانه‌روی سیاست شیلی که از احیای دموکراسی در سال ۱۹۹۰ تاکنون قدرت را در دست داشت، نبودند؛ هر دوی آن‌ها در هفته‌های گذشته موضع‌گیری‌های خود را به گونه‌ای تغییر دادند که رای‌دهندگان میانه‌رو و مردد را به خود جلب کنند.
انتهای پیام
نامزد چپ‌گرای افراطی انتخابات ریاست جمهوری شیلی، برنده دور دوم این رقابت‌ها شد.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از خبرگزاری رویترز، پیروزی گابریل بوریک، تازه‌ترین حلقه زنجیره احیای جناح چپ ترقی‌خواه است که از اعتراضات گسترده دو سال پیش شیلی تا به امروز، در حال قدرت‌گیری بوده است.
طبق نتایج حاصل از شمارش بیش از ۹۹ درصد آرا، بوریک ۳۵ ساله ۵۵.۸۶ درصد آرا را به خود اختصاص داده است و رقیب او، خوزه آنتونیو کاست، با ۴۴.۱۴ درصد، شکست را پذیرفته است.
کاست که یک راست‌گرای افراطی است، در توییتی گفت: همین حالا با بوریک حرف زدم و به او به خاطر پیروزی بزرگش تبریک گفتم. او از امروز رئیس جمهوری منتخب شیلی بوده و شایسته احترام و همکاری سازنده ماست.
تظاهرات سال ۲۰۱۹ شیلی، بر نابرابری اقتصادی تمرکز داشته و منجر به تجدیدنظر رسمی در قانون اساسی این کشور شد.
بوریک در تماسی تلفنی با سباستین پینه‌را، رئیس جمهوری راست‌گرای میانه‌رو فعلی شیلی که در ماه مارس سال آینده، جای خود را به بوریک خواهد داد، گفت: من رئیس جمهوری تمام مردم شیلی خواهم بود.
گابریل بوریک وعده تغییرات اجتماعی را داده و در نظرسنجی‌های پیش از انتخابات نیز پیشتاز بود؛ کاست اما، عموما با رئیس جمهوری برزیل، ژائیر بولسونارو مقایسه می‌شد و با وعده‌هایش مبنی بر برقراری نظم و قانون، طرفداران زیادی پیدا کرده بود.
بوریک که از دل اعتراضات دانشجویی سال ۲۰۱۱ شیلی سربرآورد، در نامه‌ای سرگشاده وعده داد که دولتش، تغییراتی را اعمال خواهد کرد که مردم شیلی در قیام‌هایی اجتماعی گسترده خود در سال ۲۰۱۹ خواستار آن بودند.
انتخابات یکشنبه، حساس‌ترین انتخابات دهه‌های اخیر این کشور بود، چرا که این دو کاندیدا، از حقوق بازنشستگی و خصوصی‌سازی گرفته تا حقوق بشر، چشم‌اندازهای بسیار متفاوتی برای آینده شیلی داشتند.
کاست، پیش از انتخابات با اشاره به وعده “تغییر با نظم و ثبات” خودش و برنامه “دگرگونی تمام عیار” رقیبش، یعنی بوریک، گفته بود: دو الگوی این ملت، رو در روی یکدیگر قرار دارند.
طرفداران بوریک می‌گویند که او در الگوی اقتصادی بازار محور این کشور اصلاحات اساسی ایجاد خواهد کرد، الگویی که به زمان ژنرال آگوستو پینوشه، دیکتاتور نظامی شیلی بازمی‌گردد و گرچه رشد اقتصادی خوبی برای این کشور ۱۹ میلیونی سرشار از معادن مس به دنبال داشته، اما اختلاف طبقاتی را به شدت افزایش داده است.
بوریک و کاست، هیچ یک عضو جریان اصلی میانه‌روی سیاست شیلی که از احیای دموکراسی در سال ۱۹۹۰ تاکنون قدرت را در دست داشت، نبودند؛ هر دوی آن‌ها در هفته‌های گذشته موضع‌گیری‌های خود را به گونه‌ای تغییر دادند که رای‌دهندگان میانه‌رو و مردد را به خود جلب کنند.
انتهای پیام
نامزد چپ‌گرای افراطی انتخابات ریاست جمهوری شیلی، برنده دور دوم این رقابت‌ها شد.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از خبرگزاری رویترز، پیروزی گابریل بوریک، تازه‌ترین حلقه زنجیره احیای جناح چپ ترقی‌خواه است که از اعتراضات گسترده دو سال پیش شیلی تا به امروز، در حال قدرت‌گیری بوده است.
طبق نتایج حاصل از شمارش بیش از ۹۹ درصد آرا، بوریک ۳۵ ساله ۵۵.۸۶ درصد آرا را به خود اختصاص داده است و رقیب او، خوزه آنتونیو کاست، با ۴۴.۱۴ درصد، شکست را پذیرفته است.
کاست که یک راست‌گرای افراطی است، در توییتی گفت: همین حالا با بوریک حرف زدم و به او به خاطر پیروزی بزرگش تبریک گفتم. او از امروز رئیس جمهوری منتخب شیلی بوده و شایسته احترام و همکاری سازنده ماست.
تظاهرات سال ۲۰۱۹ شیلی، بر نابرابری اقتصادی تمرکز داشته و منجر به تجدیدنظر رسمی در قانون اساسی این کشور شد.
بوریک در تماسی تلفنی با سباستین پینه‌را، رئیس جمهوری راست‌گرای میانه‌رو فعلی شیلی که در ماه مارس سال آینده، جای خود را به بوریک خواهد داد، گفت: من رئیس جمهوری تمام مردم شیلی خواهم بود.
گابریل بوریک وعده تغییرات اجتماعی را داده و در نظرسنجی‌های پیش از انتخابات نیز پیشتاز بود؛ کاست اما، عموما با رئیس جمهوری برزیل، ژائیر بولسونارو مقایسه می‌شد و با وعده‌هایش مبنی بر برقراری نظم و قانون، طرفداران زیادی پیدا کرده بود.
بوریک که از دل اعتراضات دانشجویی سال ۲۰۱۱ شیلی سربرآورد، در نامه‌ای سرگشاده وعده داد که دولتش، تغییراتی را اعمال خواهد کرد که مردم شیلی در قیام‌هایی اجتماعی گسترده خود در سال ۲۰۱۹ خواستار آن بودند.
انتخابات یکشنبه، حساس‌ترین انتخابات دهه‌های اخیر این کشور بود، چرا که این دو کاندیدا، از حقوق بازنشستگی و خصوصی‌سازی گرفته تا حقوق بشر، چشم‌اندازهای بسیار متفاوتی برای آینده شیلی داشتند.
کاست، پیش از انتخابات با اشاره به وعده “تغییر با نظم و ثبات” خودش و برنامه “دگرگونی تمام عیار” رقیبش، یعنی بوریک، گفته بود: دو الگوی این ملت، رو در روی یکدیگر قرار دارند.
طرفداران بوریک می‌گویند که او در الگوی اقتصادی بازار محور این کشور اصلاحات اساسی ایجاد خواهد کرد، الگویی که به زمان ژنرال آگوستو پینوشه، دیکتاتور نظامی شیلی بازمی‌گردد و گرچه رشد اقتصادی خوبی برای این کشور ۱۹ میلیونی سرشار از معادن مس به دنبال داشته، اما اختلاف طبقاتی را به شدت افزایش داده است.
بوریک و کاست، هیچ یک عضو جریان اصلی میانه‌روی سیاست شیلی که از احیای دموکراسی در سال ۱۹۹۰ تاکنون قدرت را در دست داشت، نبودند؛ هر دوی آن‌ها در هفته‌های گذشته موضع‌گیری‌های خود را به گونه‌ای تغییر دادند که رای‌دهندگان میانه‌رو و مردد را به خود جلب کنند.
انتهای پیام
