سخنگوی دولت با انتشار یادداشتی در حساب کاربری خود در اینستاگرام به شرح دیدار با خانواده شهید حسینی پرداخت.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، علی بهادری جهرمی در حساب کاربری خود در اینستاگرام نوشت: «بین ستاره‌های آسمان یکی هست که انگار برای ما زمینی‌ها چشمک می زند، سید محمدجعفر حسینی آن ستاره من بود توی تاریکی‌ها، همانی که دخترش دست روی سینه پردردش گذاشت و به او نشان داد که جایش کجاست.
همان شهیدی که زبان انگلیسی تدریس می‌کرد، همانی که بعد از مجروحیت مدت‌ها مشت مشت قرص می‌خورد تا ترکش‌های توی سر و بدنش را تحمل کند، همان شهیدی که لباس‌های پاره‌اش فریاد می‌زدند که چه بلایی سر پیکرش آمده، همان شهیدی که توی بوکمال کورنت خورد. کورنت موشک حرارتی است و هدف‌های گرم‌تر را دنبال می‌کند، مثل قلب گداخته همان کسی که توی بیابان‌ها دنبال شهادت می‌گشت، این دو خیلی راحت همدیگر را پیدا کردند و شهید حسینی بعد از ماه‌ها اسارت در چنگال درد، راه آسمان را پیدا کرد. درست یک هفته قبل از شهید فرودگاه بغداد!
امروز به منزل شهید رفتم، همسر صبور شهید و محمدحسین و زینب را دیدم و یاد آن لحظه‌ای افتادم که قلب اش را نشان پیکر پدر داد و گفت که جای تو اینجاست، وقتی فهمیدم که او را هنوز به عنوان شهید ثبت نکرده‌اند اول از همه از خودم پرسیدم که جای او اینجاست؟ ان‌شاءالله شخصا پیگیری خواهم کرد تا مشکلات این خانواده به سرعت حل شود. شاید از این دنیا همین‌ها برای ما بماند.
انتهای پیام
سخنگوی دولت با انتشار یادداشتی در حساب کاربری خود در اینستاگرام به شرح دیدار با خانواده شهید حسینی پرداخت.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، علی بهادری جهرمی در حساب کاربری خود در اینستاگرام نوشت: «بین ستاره‌های آسمان یکی هست که انگار برای ما زمینی‌ها چشمک می زند، سید محمدجعفر حسینی آن ستاره من بود توی تاریکی‌ها، همانی که دخترش دست روی سینه پردردش گذاشت و به او نشان داد که جایش کجاست.
همان شهیدی که زبان انگلیسی تدریس می‌کرد، همانی که بعد از مجروحیت مدت‌ها مشت مشت قرص می‌خورد تا ترکش‌های توی سر و بدنش را تحمل کند، همان شهیدی که لباس‌های پاره‌اش فریاد می‌زدند که چه بلایی سر پیکرش آمده، همان شهیدی که توی بوکمال کورنت خورد. کورنت موشک حرارتی است و هدف‌های گرم‌تر را دنبال می‌کند، مثل قلب گداخته همان کسی که توی بیابان‌ها دنبال شهادت می‌گشت، این دو خیلی راحت همدیگر را پیدا کردند و شهید حسینی بعد از ماه‌ها اسارت در چنگال درد، راه آسمان را پیدا کرد. درست یک هفته قبل از شهید فرودگاه بغداد!
امروز به منزل شهید رفتم، همسر صبور شهید و محمدحسین و زینب را دیدم و یاد آن لحظه‌ای افتادم که قلب اش را نشان پیکر پدر داد و گفت که جای تو اینجاست، وقتی فهمیدم که او را هنوز به عنوان شهید ثبت نکرده‌اند اول از همه از خودم پرسیدم که جای او اینجاست؟ ان‌شاءالله شخصا پیگیری خواهم کرد تا مشکلات این خانواده به سرعت حل شود. شاید از این دنیا همین‌ها برای ما بماند.
انتهای پیام
سخنگوی دولت با انتشار یادداشتی در حساب کاربری خود در اینستاگرام به شرح دیدار با خانواده شهید حسینی پرداخت.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، علی بهادری جهرمی در حساب کاربری خود در اینستاگرام نوشت: «بین ستاره‌های آسمان یکی هست که انگار برای ما زمینی‌ها چشمک می زند، سید محمدجعفر حسینی آن ستاره من بود توی تاریکی‌ها، همانی که دخترش دست روی سینه پردردش گذاشت و به او نشان داد که جایش کجاست.
همان شهیدی که زبان انگلیسی تدریس می‌کرد، همانی که بعد از مجروحیت مدت‌ها مشت مشت قرص می‌خورد تا ترکش‌های توی سر و بدنش را تحمل کند، همان شهیدی که لباس‌های پاره‌اش فریاد می‌زدند که چه بلایی سر پیکرش آمده، همان شهیدی که توی بوکمال کورنت خورد. کورنت موشک حرارتی است و هدف‌های گرم‌تر را دنبال می‌کند، مثل قلب گداخته همان کسی که توی بیابان‌ها دنبال شهادت می‌گشت، این دو خیلی راحت همدیگر را پیدا کردند و شهید حسینی بعد از ماه‌ها اسارت در چنگال درد، راه آسمان را پیدا کرد. درست یک هفته قبل از شهید فرودگاه بغداد!
امروز به منزل شهید رفتم، همسر صبور شهید و محمدحسین و زینب را دیدم و یاد آن لحظه‌ای افتادم که قلب اش را نشان پیکر پدر داد و گفت که جای تو اینجاست، وقتی فهمیدم که او را هنوز به عنوان شهید ثبت نکرده‌اند اول از همه از خودم پرسیدم که جای او اینجاست؟ ان‌شاءالله شخصا پیگیری خواهم کرد تا مشکلات این خانواده به سرعت حل شود. شاید از این دنیا همین‌ها برای ما بماند.
انتهای پیام
سخنگوی دولت با انتشار یادداشتی در حساب کاربری خود در اینستاگرام به شرح دیدار با خانواده شهید حسینی پرداخت.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، علی بهادری جهرمی در حساب کاربری خود در اینستاگرام نوشت: «بین ستاره‌های آسمان یکی هست که انگار برای ما زمینی‌ها چشمک می زند، سید محمدجعفر حسینی آن ستاره من بود توی تاریکی‌ها، همانی که دخترش دست روی سینه پردردش گذاشت و به او نشان داد که جایش کجاست.
همان شهیدی که زبان انگلیسی تدریس می‌کرد، همانی که بعد از مجروحیت مدت‌ها مشت مشت قرص می‌خورد تا ترکش‌های توی سر و بدنش را تحمل کند، همان شهیدی که لباس‌های پاره‌اش فریاد می‌زدند که چه بلایی سر پیکرش آمده، همان شهیدی که توی بوکمال کورنت خورد. کورنت موشک حرارتی است و هدف‌های گرم‌تر را دنبال می‌کند، مثل قلب گداخته همان کسی که توی بیابان‌ها دنبال شهادت می‌گشت، این دو خیلی راحت همدیگر را پیدا کردند و شهید حسینی بعد از ماه‌ها اسارت در چنگال درد، راه آسمان را پیدا کرد. درست یک هفته قبل از شهید فرودگاه بغداد!
امروز به منزل شهید رفتم، همسر صبور شهید و محمدحسین و زینب را دیدم و یاد آن لحظه‌ای افتادم که قلب اش را نشان پیکر پدر داد و گفت که جای تو اینجاست، وقتی فهمیدم که او را هنوز به عنوان شهید ثبت نکرده‌اند اول از همه از خودم پرسیدم که جای او اینجاست؟ ان‌شاءالله شخصا پیگیری خواهم کرد تا مشکلات این خانواده به سرعت حل شود. شاید از این دنیا همین‌ها برای ما بماند.
انتهای پیام
