وقتی موضوع پژوهشی انتخاب می‌شود یقیناً سابقه پژوهشی یا ادبیات پژوهشی خاص خود را در بین پژوهش‌های قبل‌تر دارد. این پژوهش‌ها منبع عظیمی می‌توانند برای یک پژوهشگر باشند تا در نگارش کار خود از انها استفاده نماید.
بارها اتفاق می‌افتد که ما نمی‌توانیم تمامی منابع و سوابق پژوهشی مرتبط با موضوع پژوهش‌مان را از طریق جستجوی تک به تک آنها پیدا کنیم. همچنین، اینکه منابع چقدر مرتبط به موضوع پژوهش ما هستند یا خیر نیز مشخص نمی‌‌شود. بارها پژوهشگران با صرف زمان زیاد مقالات مختلفی که جستجو نموده‌ند را مطالعه می‌کنندو نهایتاً مطالب کاملاً مرتبط و مورد قبول اندکی پیدا می‌کنند.
یکی از بهترین روشهای یافتن منابع مرتبط و دقیق آن است که در آغاز کار محقق سعی کند یک مقاله یا پایان‌نامه که بیشترین ارتباط با موضوع پژوهشی خود دارد را پیدا کند. در مرحله بعدی سعی نماید به قسمت رفرنس‌های آن مقاله یا پایان نامه مراجعه نماید و به بررسی منابعی که آن مقاله یا پایان نامه استفاده نموده است رجوع کند.
در این روش محقق یقیناً با منابعی مواجه خواهد شد که بیشترین ارتباط را با موضوع پژوهشی وی خواهند داشت. فرض کنید که شما پژوهشی با عنوان درمان بر اساس فراشناخت برای اختلال کاهش اضطراب در زوجین را بررسی می‌کنید.یکی از رفرنس‌های خوب در این زمینه می‌تواند مقاله‌ای با عنوان
The Efficacy of Metacognitive Therapy for Anxiety and Depression: A Meta-Analytic Review
باشد.
این مقاله یک مقاله چاپ شده است. با رجوع به رفرنس‌های این مقاله، میتوانید یک رفرنس بسیار خوب و مرتبط دیگر را با عنوان Metacognitive Therapy for Anxiety and Depression پیدا کنید.
اینک شما میتوانید این رفرنس را جستجو کرده و آن را هم مورد توجه قرار دهید. با ادامه این کار شما گنجینه‌ای از سوابق پژوهشی کاربردی و بسیار مرتبط را خواهید داشت که با تلفیق آنها با پژوهش‌های جدید دیگر کار پژوهشی قوی و خوبی را نگارش خواهید نمود.
در نهایت این راهبرد را به پژوهشگران ارایه میدهیم که در نظر داشته باشند یک مقاله بیش از یک رفرنس را به شما معرفی می‌کند. کافیست به قسمت رفرنس‌های ان مقاله رجوع کنید و منابع و رفرنس‌های دیگر را نیز مشاهده نمایید.
