معمولا در مورد کلمه رینگ و چرخ سوءتفاهم‌هایی وجود دارد و برخی افراد آن‌ها را به‌جای یکدیگر به‌کار می‌برند اما باید گفت رینگ، بخش بیرونی چرخ است که به لاستیک می‌چسبد.
رینگ عملکرد مهمی در پشتیبانی از چرخ و اطمینان از حفظ باد داخل لاستیک‌ها دارد و این کار را با آب‌بندی مطلوب خود انجام می‌دهد. همچنین رینگ بیشترین تاثیر نیروی اشیاء خطرناک همچون صخره‌ها و کناره‌های جدول‌ها را تحمل می‌کند.
در زمان آفرود معمولا فشار باد لاستیک‌ها کاهش می‌یابد و این امر باعث می‌شود رینگ ریسک بیشتری در برخورد با موانع داشته باشد؛ بنابراین انتخاب رینگ مناسب برای خودروهای آفرود اهمیت بالایی دارد. رینگ‌های فولادی می‌توانند نیروهای بیشتری را تحمل کنند و اگرچه تحت‌فشار زیاد خم می‌شوند اما نمی‌شکنند.
در واقع همین خم‌شدگی رینگ را هم می‌توان با چکش تا حد زیادی به حالت اولیه بازگرداند و در مسیر آفرود همچنان پیشروی کرد. یکی از طرفداران آفرود می‌گوید: «پس از آنکه رینگ خودرویم در برخورد با یک مانع خم شد، چکش به دست گرفتم و با کوبیدن دوباره رینگ، آن را به حالت اولیه بازگرداندم و خروج باد لاستیک نیز متوقف شد. سپس لاستیک را باد کردم و به راه ادامه دادم.»
با این حال شما علاوه‌بر اینکه باید رینگ مناسبی را انتخاب کنید نیازمند الگوی آج خوبی هم برای لاستیک هستید تا در آفرود به مشکل بر نخورید. در ساخت برخی رینگ‌ها از آلیاژ آلومینیوم استفاده می‌کنند تا مزایایی همچون مقاومت در برابر ضربات با شدت کم و متوسط داشته باشند. همچنین این نوع رینگ‌ها در برابر خط‌وخش زنگ نمی‌زنند و طرح‌های منحصربه‌فرد و زیبایی دارند. البته باید گفت این رینگ‌ها مانند رینگ‌های فولادی خم نمی‌شوند و به همین خاطر بالانس آن‌ها راحت‌تر صورت می‌گیرد.
همه این فاکتورها باعث می‌شوند رینگ‌های آلومینیومی جزو بهترین گزینه‌ها برای مسیرهایی همچون آسفالت خیابان‌ها باشند یعنی جایی که تنها ناهمواری موجود برای یک خودرو، چاله‌ای کم‌عمق و نهایتا سرعت‌گیر ایمن خواهد بود. اما رینگ‌های آلومینیومی گزینه خوبی برای خودروهای آفرود نیستند زیرا با یک ضربه شدید خواهند شکست. رینگ شکسته می‌تواند باعث نشتی باد لاستیک شود که تعمیر آن در مسیر آفرود امکان‌پذیر نخواهد بود چراکه نیازمند تجهیزات جوشکاری است.
یکی از دلایلی که رینگ‌های آلومینیومی هنگام برخورد با جسم سخت می‌شکنند به فرآیند تولید آن‌ها با جوشکاری کم‌فشار مربوط می‌شود که ناهمواری‌های سطح فلز را از بین نمی‌برد. این امر باعث می‌شود حفره‌های کوچک هوا روی رینگ باقی بمانند.
یکی از رانندگان باتجربه در آفرود که قبلا از رینگ‌های آلومینیومی استفاده کرده است، می‌گوید: «در آفرود شاهد خرابی چهار رینگ و از بین رفتن کامل یک رینگ دیگر بودیم. اگر به هر دلیلی لاستیک پنچر شد و رینگ با مسیر شما تماس پیدا کرد، مطمئن باشید رینگ کاملا از بین خواهد رفت.» به این ترتیب به نظر می‌رسد رینگ فولادی برای آفرود همچنان گزینه بهتری باشد.
معمولا در مورد کلمه رینگ و چرخ سوءتفاهم‌هایی وجود دارد و برخی افراد آن‌ها را به‌جای یکدیگر به‌کار می‌برند اما باید گفت رینگ، بخش بیرونی چرخ است که به لاستیک می‌چسبد.
رینگ عملکرد مهمی در پشتیبانی از چرخ و اطمینان از حفظ باد داخل لاستیک‌ها دارد و این کار را با آب‌بندی مطلوب خود انجام می‌دهد. همچنین رینگ بیشترین تاثیر نیروی اشیاء خطرناک همچون صخره‌ها و کناره‌های جدول‌ها را تحمل می‌کند.
در زمان آفرود معمولا فشار باد لاستیک‌ها کاهش می‌یابد و این امر باعث می‌شود رینگ ریسک بیشتری در برخورد با موانع داشته باشد؛ بنابراین انتخاب رینگ مناسب برای خودروهای آفرود اهمیت بالایی دارد. رینگ‌های فولادی می‌توانند نیروهای بیشتری را تحمل کنند و اگرچه تحت‌فشار زیاد خم می‌شوند اما نمی‌شکنند.
در واقع همین خم‌شدگی رینگ را هم می‌توان با چکش تا حد زیادی به حالت اولیه بازگرداند و در مسیر آفرود همچنان پیشروی کرد. یکی از طرفداران آفرود می‌گوید: «پس از آنکه رینگ خودرویم در برخورد با یک مانع خم شد، چکش به دست گرفتم و با کوبیدن دوباره رینگ، آن را به حالت اولیه بازگرداندم و خروج باد لاستیک نیز متوقف شد. سپس لاستیک را باد کردم و به راه ادامه دادم.»
با این حال شما علاوه‌بر اینکه باید رینگ مناسبی را انتخاب کنید نیازمند الگوی آج خوبی هم برای لاستیک هستید تا در آفرود به مشکل بر نخورید. در ساخت برخی رینگ‌ها از آلیاژ آلومینیوم استفاده می‌کنند تا مزایایی همچون مقاومت در برابر ضربات با شدت کم و متوسط داشته باشند. همچنین این نوع رینگ‌ها در برابر خط‌وخش زنگ نمی‌زنند و طرح‌های منحصربه‌فرد و زیبایی دارند. البته باید گفت این رینگ‌ها مانند رینگ‌های فولادی خم نمی‌شوند و به همین خاطر بالانس آن‌ها راحت‌تر صورت می‌گیرد.
همه این فاکتورها باعث می‌شوند رینگ‌های آلومینیومی جزو بهترین گزینه‌ها برای مسیرهایی همچون آسفالت خیابان‌ها باشند یعنی جایی که تنها ناهمواری موجود برای یک خودرو، چاله‌ای کم‌عمق و نهایتا سرعت‌گیر ایمن خواهد بود. اما رینگ‌های آلومینیومی گزینه خوبی برای خودروهای آفرود نیستند زیرا با یک ضربه شدید خواهند شکست. رینگ شکسته می‌تواند باعث نشتی باد لاستیک شود که تعمیر آن در مسیر آفرود امکان‌پذیر نخواهد بود چراکه نیازمند تجهیزات جوشکاری است.
یکی از دلایلی که رینگ‌های آلومینیومی هنگام برخورد با جسم سخت می‌شکنند به فرآیند تولید آن‌ها با جوشکاری کم‌فشار مربوط می‌شود که ناهمواری‌های سطح فلز را از بین نمی‌برد. این امر باعث می‌شود حفره‌های کوچک هوا روی رینگ باقی بمانند.
یکی از رانندگان باتجربه در آفرود که قبلا از رینگ‌های آلومینیومی استفاده کرده است، می‌گوید: «در آفرود شاهد خرابی چهار رینگ و از بین رفتن کامل یک رینگ دیگر بودیم. اگر به هر دلیلی لاستیک پنچر شد و رینگ با مسیر شما تماس پیدا کرد، مطمئن باشید رینگ کاملا از بین خواهد رفت.» به این ترتیب به نظر می‌رسد رینگ فولادی برای آفرود همچنان گزینه بهتری باشد.
معمولا در مورد کلمه رینگ و چرخ سوءتفاهم‌هایی وجود دارد و برخی افراد آن‌ها را به‌جای یکدیگر به‌کار می‌برند اما باید گفت رینگ، بخش بیرونی چرخ است که به لاستیک می‌چسبد.
رینگ عملکرد مهمی در پشتیبانی از چرخ و اطمینان از حفظ باد داخل لاستیک‌ها دارد و این کار را با آب‌بندی مطلوب خود انجام می‌دهد. همچنین رینگ بیشترین تاثیر نیروی اشیاء خطرناک همچون صخره‌ها و کناره‌های جدول‌ها را تحمل می‌کند.
در زمان آفرود معمولا فشار باد لاستیک‌ها کاهش می‌یابد و این امر باعث می‌شود رینگ ریسک بیشتری در برخورد با موانع داشته باشد؛ بنابراین انتخاب رینگ مناسب برای خودروهای آفرود اهمیت بالایی دارد. رینگ‌های فولادی می‌توانند نیروهای بیشتری را تحمل کنند و اگرچه تحت‌فشار زیاد خم می‌شوند اما نمی‌شکنند.
در واقع همین خم‌شدگی رینگ را هم می‌توان با چکش تا حد زیادی به حالت اولیه بازگرداند و در مسیر آفرود همچنان پیشروی کرد. یکی از طرفداران آفرود می‌گوید: «پس از آنکه رینگ خودرویم در برخورد با یک مانع خم شد، چکش به دست گرفتم و با کوبیدن دوباره رینگ، آن را به حالت اولیه بازگرداندم و خروج باد لاستیک نیز متوقف شد. سپس لاستیک را باد کردم و به راه ادامه دادم.»
با این حال شما علاوه‌بر اینکه باید رینگ مناسبی را انتخاب کنید نیازمند الگوی آج خوبی هم برای لاستیک هستید تا در آفرود به مشکل بر نخورید. در ساخت برخی رینگ‌ها از آلیاژ آلومینیوم استفاده می‌کنند تا مزایایی همچون مقاومت در برابر ضربات با شدت کم و متوسط داشته باشند. همچنین این نوع رینگ‌ها در برابر خط‌وخش زنگ نمی‌زنند و طرح‌های منحصربه‌فرد و زیبایی دارند. البته باید گفت این رینگ‌ها مانند رینگ‌های فولادی خم نمی‌شوند و به همین خاطر بالانس آن‌ها راحت‌تر صورت می‌گیرد.
همه این فاکتورها باعث می‌شوند رینگ‌های آلومینیومی جزو بهترین گزینه‌ها برای مسیرهایی همچون آسفالت خیابان‌ها باشند یعنی جایی که تنها ناهمواری موجود برای یک خودرو، چاله‌ای کم‌عمق و نهایتا سرعت‌گیر ایمن خواهد بود. اما رینگ‌های آلومینیومی گزینه خوبی برای خودروهای آفرود نیستند زیرا با یک ضربه شدید خواهند شکست. رینگ شکسته می‌تواند باعث نشتی باد لاستیک شود که تعمیر آن در مسیر آفرود امکان‌پذیر نخواهد بود چراکه نیازمند تجهیزات جوشکاری است.
یکی از دلایلی که رینگ‌های آلومینیومی هنگام برخورد با جسم سخت می‌شکنند به فرآیند تولید آن‌ها با جوشکاری کم‌فشار مربوط می‌شود که ناهمواری‌های سطح فلز را از بین نمی‌برد. این امر باعث می‌شود حفره‌های کوچک هوا روی رینگ باقی بمانند.
یکی از رانندگان باتجربه در آفرود که قبلا از رینگ‌های آلومینیومی استفاده کرده است، می‌گوید: «در آفرود شاهد خرابی چهار رینگ و از بین رفتن کامل یک رینگ دیگر بودیم. اگر به هر دلیلی لاستیک پنچر شد و رینگ با مسیر شما تماس پیدا کرد، مطمئن باشید رینگ کاملا از بین خواهد رفت.» به این ترتیب به نظر می‌رسد رینگ فولادی برای آفرود همچنان گزینه بهتری باشد.
معمولا در مورد کلمه رینگ و چرخ سوءتفاهم‌هایی وجود دارد و برخی افراد آن‌ها را به‌جای یکدیگر به‌کار می‌برند اما باید گفت رینگ، بخش بیرونی چرخ است که به لاستیک می‌چسبد.
رینگ عملکرد مهمی در پشتیبانی از چرخ و اطمینان از حفظ باد داخل لاستیک‌ها دارد و این کار را با آب‌بندی مطلوب خود انجام می‌دهد. همچنین رینگ بیشترین تاثیر نیروی اشیاء خطرناک همچون صخره‌ها و کناره‌های جدول‌ها را تحمل می‌کند.
در زمان آفرود معمولا فشار باد لاستیک‌ها کاهش می‌یابد و این امر باعث می‌شود رینگ ریسک بیشتری در برخورد با موانع داشته باشد؛ بنابراین انتخاب رینگ مناسب برای خودروهای آفرود اهمیت بالایی دارد. رینگ‌های فولادی می‌توانند نیروهای بیشتری را تحمل کنند و اگرچه تحت‌فشار زیاد خم می‌شوند اما نمی‌شکنند.
در واقع همین خم‌شدگی رینگ را هم می‌توان با چکش تا حد زیادی به حالت اولیه بازگرداند و در مسیر آفرود همچنان پیشروی کرد. یکی از طرفداران آفرود می‌گوید: «پس از آنکه رینگ خودرویم در برخورد با یک مانع خم شد، چکش به دست گرفتم و با کوبیدن دوباره رینگ، آن را به حالت اولیه بازگرداندم و خروج باد لاستیک نیز متوقف شد. سپس لاستیک را باد کردم و به راه ادامه دادم.»
با این حال شما علاوه‌بر اینکه باید رینگ مناسبی را انتخاب کنید نیازمند الگوی آج خوبی هم برای لاستیک هستید تا در آفرود به مشکل بر نخورید. در ساخت برخی رینگ‌ها از آلیاژ آلومینیوم استفاده می‌کنند تا مزایایی همچون مقاومت در برابر ضربات با شدت کم و متوسط داشته باشند. همچنین این نوع رینگ‌ها در برابر خط‌وخش زنگ نمی‌زنند و طرح‌های منحصربه‌فرد و زیبایی دارند. البته باید گفت این رینگ‌ها مانند رینگ‌های فولادی خم نمی‌شوند و به همین خاطر بالانس آن‌ها راحت‌تر صورت می‌گیرد.
همه این فاکتورها باعث می‌شوند رینگ‌های آلومینیومی جزو بهترین گزینه‌ها برای مسیرهایی همچون آسفالت خیابان‌ها باشند یعنی جایی که تنها ناهمواری موجود برای یک خودرو، چاله‌ای کم‌عمق و نهایتا سرعت‌گیر ایمن خواهد بود. اما رینگ‌های آلومینیومی گزینه خوبی برای خودروهای آفرود نیستند زیرا با یک ضربه شدید خواهند شکست. رینگ شکسته می‌تواند باعث نشتی باد لاستیک شود که تعمیر آن در مسیر آفرود امکان‌پذیر نخواهد بود چراکه نیازمند تجهیزات جوشکاری است.
یکی از دلایلی که رینگ‌های آلومینیومی هنگام برخورد با جسم سخت می‌شکنند به فرآیند تولید آن‌ها با جوشکاری کم‌فشار مربوط می‌شود که ناهمواری‌های سطح فلز را از بین نمی‌برد. این امر باعث می‌شود حفره‌های کوچک هوا روی رینگ باقی بمانند.
یکی از رانندگان باتجربه در آفرود که قبلا از رینگ‌های آلومینیومی استفاده کرده است، می‌گوید: «در آفرود شاهد خرابی چهار رینگ و از بین رفتن کامل یک رینگ دیگر بودیم. اگر به هر دلیلی لاستیک پنچر شد و رینگ با مسیر شما تماس پیدا کرد، مطمئن باشید رینگ کاملا از بین خواهد رفت.» به این ترتیب به نظر می‌رسد رینگ فولادی برای آفرود همچنان گزینه بهتری باشد.
