کشورهای اروپایی برای حل و فصل مناقشه اوکراین از قالب‌های گفت‌وگوی مختلفی استفاده می‌کنند. فرمت نرماندی، که در ژوئن ۲۰۱۴ راه‌اندازی شد، یکی از آنهاست و اکنون نخست‌وزیر انگلیس یک پیمان نظامی جدید را پیشنهاد کرده است.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از پایگاه خبری دویچه وله، پارلمان اوکراین چند روز پیش شاهد صحنه‌ای غیرعادی بود. گروهی از نمایندگان در اطراف تریبون سخنرانی جمع شدند و پرچم‌های ناتو و کشورهای متحد در آن را مقابل دوربین‌ها به دست گرفتند که نمایش قدردانی از حمایت خارجی از اوکراین در رویارویی با روسیه بود. در این میان پرچم انگلیس دو بار برجسته شد.
همچنین روز سه‌شنبه، این پرچم زمانی که بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس به کی‌یف سفر کرد، در خیابان‌های پایتخت اوکراین به نمایش گذاشته شد. اوکراین به وضوح از جانسون گرفتار بحران که تحت فشار قابل توجهی در جبهه داخلی است، سپاسگزار است. دولت او در هفته‌های اخیر تسلیحات ضد تانک اوکراین را تامین کرد، ارتش انگلیس هم مشغول آموزش دادن به سربازان اوکراینی است و اکنون رهبر محافظه‌کاران انگلیس چشم‌انداز حمایت مالی معادل ۱۰۰ میلیون یورو را برای کمک به کی‌یف در ارتباط با بحران کنونی‌اش در نظر گرفته است.
جانسون همچنین طرح پیشنهادی دیگری را با شرکای خود در کی‌یف مورد بحث قرار داد: یک پیمان نظامی بین انگلیس، لهستان و اوکراین. لیز تراس، وزیر امور خارجه انگلیس قرار بود روز چهارشنبه این پروژه را به طور رسمی ارائه کند، اما پس از مثبت شدن تست کرونای او، مجبور شد طی اطلاعیه‌ای آن را لغو کند.
حتی بدون این ارائه رسمی، ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین، این “ائتلاف کوچک” را، به قول خودش، “نشانه امید” می‌داند. دمیترو کولبا، وزیر امور خارجه دولت وی، دلایل آن را بیان کرد. او توضیح داد که هدف اصلی این ائتلاف، تحکیم کمربند امنیتی و تقویت محور بالتیک-دریای سیاه است. این اشاره‌ای بود به حضور نیروی دریایی لهستان در دریای بالتیک -که از قبل هم برای اوکراین بسیار مهم بود– و همچنین حضور نیروهای انگلیسی در دریای سیاه، جایی که آنها در آن از نیروهای اوکراینی حمایت می‌کنند. کولبا گفت: “ما نمی‌توانیم منتظر امنیت و رفاهمان در زمانی نامعلوم در آینده، زمانی که عضو اتحادیه اروپا و ناتو شویم، باشیم. ما اکنون به آن نیاز داریم.”
الکساندر مرژکو، رئیس کمیته روابط خارجی پارلمان اوکراین، لهستان و انگلیس را قابل اعتمادترین شرکای استراتژیک اوکراین در حال حاضر می‌داند. مرژکو به دویچه وله گفت: “شاید ارزش آن را داشته باشد که در مورد ایجاد نوعی ناتوی کوچک نیز که می‌تواند قابل دوام باشد، فکر کنیم به ویژه با در نظر گرفتن اینکه انگلیس یکی از کشورهای پیشرو در اروپاست، هر چند که عضو اتحادیه اروپا نیست.”
مطبوعات انگلیس دیدگاه بسیار بدبینانه‌تری نسبت به این پیمان نظامی پیشنهادی ارائه کردند. روزنامه چپ لیبرال گاردین می‌نویسد که جانسون می‌خواهد ثابت کند که می‌تواند در بحران اوکراین “سیاستمداری” را به عنوان وسیله‌ای برای مقابله با انتقادها در داخل و از سمت داخل حزبش به نمایش بگذارد.
با این حال، هانس دیتر هیومن، رئیس سابق آکادمی فدرال سیاست امنیتی آلمان که اکنون در دانشگاه بن تدریس می‌کند، معتقد است که این ائتلاف پیشنهادی چیزی بیش از انگیزه‌های برآمده از سیاست داخلی را در پشت خود دارد. او به دویچه وله گفت: بعید است که این ائتلاف سه‌جانبه به یک ائتلاف رسمی تبدیل شود. آنچه ما شاهدش هستیم تلاشی از سوی نخست‌وزیر انگلیس برای اثبات ادعای تبدیل شدن کشورش به یک “بریتانیای جهانی” است، به این معنی که این کشور اکنون تبدیل به یک بازیگر جهانی خارج از اتحادیه اروپا شده است.
جای تعجب نیست که در کنار نخست وزیر انگلیس، لهستان نیز درگیر این برنامه شده است. ورشو نزدیکترین متحد کی‌یف در ناتو و اتحادیه اروپاست. رهبران لهستان مایل هستند هر زمان که بتوانند از اوکراین حمایت کنند.
با این حال، دولت لهستان نیز محدودیت‌های این پیمان را به وضوح بیان کرده است. ژنرال والدمار اسکریپچاک، فرمانده سابق نیروی زمینی ارتش لهستان و معاون وزیر دفاع سابق کشورش گفت: “به نفع ما نیست که به تنهایی فعالیت‌هایی را انجام دهیم. قدرت ما در ناتو است. اگر اعزام نیرو به اوکراین ضروری باشد، با موافقت ناتو قادر به انجام این کار خواهیم بود.”
انتهای پیام
کشورهای اروپایی برای حل و فصل مناقشه اوکراین از قالب‌های گفت‌وگوی مختلفی استفاده می‌کنند. فرمت نرماندی، که در ژوئن ۲۰۱۴ راه‌اندازی شد، یکی از آنهاست و اکنون نخست‌وزیر انگلیس یک پیمان نظامی جدید را پیشنهاد کرده است.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از پایگاه خبری دویچه وله، پارلمان اوکراین چند روز پیش شاهد صحنه‌ای غیرعادی بود. گروهی از نمایندگان در اطراف تریبون سخنرانی جمع شدند و پرچم‌های ناتو و کشورهای متحد در آن را مقابل دوربین‌ها به دست گرفتند که نمایش قدردانی از حمایت خارجی از اوکراین در رویارویی با روسیه بود. در این میان پرچم انگلیس دو بار برجسته شد.
همچنین روز سه‌شنبه، این پرچم زمانی که بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس به کی‌یف سفر کرد، در خیابان‌های پایتخت اوکراین به نمایش گذاشته شد. اوکراین به وضوح از جانسون گرفتار بحران که تحت فشار قابل توجهی در جبهه داخلی است، سپاسگزار است. دولت او در هفته‌های اخیر تسلیحات ضد تانک اوکراین را تامین کرد، ارتش انگلیس هم مشغول آموزش دادن به سربازان اوکراینی است و اکنون رهبر محافظه‌کاران انگلیس چشم‌انداز حمایت مالی معادل ۱۰۰ میلیون یورو را برای کمک به کی‌یف در ارتباط با بحران کنونی‌اش در نظر گرفته است.
جانسون همچنین طرح پیشنهادی دیگری را با شرکای خود در کی‌یف مورد بحث قرار داد: یک پیمان نظامی بین انگلیس، لهستان و اوکراین. لیز تراس، وزیر امور خارجه انگلیس قرار بود روز چهارشنبه این پروژه را به طور رسمی ارائه کند، اما پس از مثبت شدن تست کرونای او، مجبور شد طی اطلاعیه‌ای آن را لغو کند.
حتی بدون این ارائه رسمی، ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین، این “ائتلاف کوچک” را، به قول خودش، “نشانه امید” می‌داند. دمیترو کولبا، وزیر امور خارجه دولت وی، دلایل آن را بیان کرد. او توضیح داد که هدف اصلی این ائتلاف، تحکیم کمربند امنیتی و تقویت محور بالتیک-دریای سیاه است. این اشاره‌ای بود به حضور نیروی دریایی لهستان در دریای بالتیک -که از قبل هم برای اوکراین بسیار مهم بود– و همچنین حضور نیروهای انگلیسی در دریای سیاه، جایی که آنها در آن از نیروهای اوکراینی حمایت می‌کنند. کولبا گفت: “ما نمی‌توانیم منتظر امنیت و رفاهمان در زمانی نامعلوم در آینده، زمانی که عضو اتحادیه اروپا و ناتو شویم، باشیم. ما اکنون به آن نیاز داریم.”
الکساندر مرژکو، رئیس کمیته روابط خارجی پارلمان اوکراین، لهستان و انگلیس را قابل اعتمادترین شرکای استراتژیک اوکراین در حال حاضر می‌داند. مرژکو به دویچه وله گفت: “شاید ارزش آن را داشته باشد که در مورد ایجاد نوعی ناتوی کوچک نیز که می‌تواند قابل دوام باشد، فکر کنیم به ویژه با در نظر گرفتن اینکه انگلیس یکی از کشورهای پیشرو در اروپاست، هر چند که عضو اتحادیه اروپا نیست.”
مطبوعات انگلیس دیدگاه بسیار بدبینانه‌تری نسبت به این پیمان نظامی پیشنهادی ارائه کردند. روزنامه چپ لیبرال گاردین می‌نویسد که جانسون می‌خواهد ثابت کند که می‌تواند در بحران اوکراین “سیاستمداری” را به عنوان وسیله‌ای برای مقابله با انتقادها در داخل و از سمت داخل حزبش به نمایش بگذارد.
با این حال، هانس دیتر هیومن، رئیس سابق آکادمی فدرال سیاست امنیتی آلمان که اکنون در دانشگاه بن تدریس می‌کند، معتقد است که این ائتلاف پیشنهادی چیزی بیش از انگیزه‌های برآمده از سیاست داخلی را در پشت خود دارد. او به دویچه وله گفت: بعید است که این ائتلاف سه‌جانبه به یک ائتلاف رسمی تبدیل شود. آنچه ما شاهدش هستیم تلاشی از سوی نخست‌وزیر انگلیس برای اثبات ادعای تبدیل شدن کشورش به یک “بریتانیای جهانی” است، به این معنی که این کشور اکنون تبدیل به یک بازیگر جهانی خارج از اتحادیه اروپا شده است.
جای تعجب نیست که در کنار نخست وزیر انگلیس، لهستان نیز درگیر این برنامه شده است. ورشو نزدیکترین متحد کی‌یف در ناتو و اتحادیه اروپاست. رهبران لهستان مایل هستند هر زمان که بتوانند از اوکراین حمایت کنند.
با این حال، دولت لهستان نیز محدودیت‌های این پیمان را به وضوح بیان کرده است. ژنرال والدمار اسکریپچاک، فرمانده سابق نیروی زمینی ارتش لهستان و معاون وزیر دفاع سابق کشورش گفت: “به نفع ما نیست که به تنهایی فعالیت‌هایی را انجام دهیم. قدرت ما در ناتو است. اگر اعزام نیرو به اوکراین ضروری باشد، با موافقت ناتو قادر به انجام این کار خواهیم بود.”
انتهای پیام
کشورهای اروپایی برای حل و فصل مناقشه اوکراین از قالب‌های گفت‌وگوی مختلفی استفاده می‌کنند. فرمت نرماندی، که در ژوئن ۲۰۱۴ راه‌اندازی شد، یکی از آنهاست و اکنون نخست‌وزیر انگلیس یک پیمان نظامی جدید را پیشنهاد کرده است.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از پایگاه خبری دویچه وله، پارلمان اوکراین چند روز پیش شاهد صحنه‌ای غیرعادی بود. گروهی از نمایندگان در اطراف تریبون سخنرانی جمع شدند و پرچم‌های ناتو و کشورهای متحد در آن را مقابل دوربین‌ها به دست گرفتند که نمایش قدردانی از حمایت خارجی از اوکراین در رویارویی با روسیه بود. در این میان پرچم انگلیس دو بار برجسته شد.
همچنین روز سه‌شنبه، این پرچم زمانی که بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس به کی‌یف سفر کرد، در خیابان‌های پایتخت اوکراین به نمایش گذاشته شد. اوکراین به وضوح از جانسون گرفتار بحران که تحت فشار قابل توجهی در جبهه داخلی است، سپاسگزار است. دولت او در هفته‌های اخیر تسلیحات ضد تانک اوکراین را تامین کرد، ارتش انگلیس هم مشغول آموزش دادن به سربازان اوکراینی است و اکنون رهبر محافظه‌کاران انگلیس چشم‌انداز حمایت مالی معادل ۱۰۰ میلیون یورو را برای کمک به کی‌یف در ارتباط با بحران کنونی‌اش در نظر گرفته است.
جانسون همچنین طرح پیشنهادی دیگری را با شرکای خود در کی‌یف مورد بحث قرار داد: یک پیمان نظامی بین انگلیس، لهستان و اوکراین. لیز تراس، وزیر امور خارجه انگلیس قرار بود روز چهارشنبه این پروژه را به طور رسمی ارائه کند، اما پس از مثبت شدن تست کرونای او، مجبور شد طی اطلاعیه‌ای آن را لغو کند.
حتی بدون این ارائه رسمی، ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین، این “ائتلاف کوچک” را، به قول خودش، “نشانه امید” می‌داند. دمیترو کولبا، وزیر امور خارجه دولت وی، دلایل آن را بیان کرد. او توضیح داد که هدف اصلی این ائتلاف، تحکیم کمربند امنیتی و تقویت محور بالتیک-دریای سیاه است. این اشاره‌ای بود به حضور نیروی دریایی لهستان در دریای بالتیک -که از قبل هم برای اوکراین بسیار مهم بود– و همچنین حضور نیروهای انگلیسی در دریای سیاه، جایی که آنها در آن از نیروهای اوکراینی حمایت می‌کنند. کولبا گفت: “ما نمی‌توانیم منتظر امنیت و رفاهمان در زمانی نامعلوم در آینده، زمانی که عضو اتحادیه اروپا و ناتو شویم، باشیم. ما اکنون به آن نیاز داریم.”
الکساندر مرژکو، رئیس کمیته روابط خارجی پارلمان اوکراین، لهستان و انگلیس را قابل اعتمادترین شرکای استراتژیک اوکراین در حال حاضر می‌داند. مرژکو به دویچه وله گفت: “شاید ارزش آن را داشته باشد که در مورد ایجاد نوعی ناتوی کوچک نیز که می‌تواند قابل دوام باشد، فکر کنیم به ویژه با در نظر گرفتن اینکه انگلیس یکی از کشورهای پیشرو در اروپاست، هر چند که عضو اتحادیه اروپا نیست.”
مطبوعات انگلیس دیدگاه بسیار بدبینانه‌تری نسبت به این پیمان نظامی پیشنهادی ارائه کردند. روزنامه چپ لیبرال گاردین می‌نویسد که جانسون می‌خواهد ثابت کند که می‌تواند در بحران اوکراین “سیاستمداری” را به عنوان وسیله‌ای برای مقابله با انتقادها در داخل و از سمت داخل حزبش به نمایش بگذارد.
با این حال، هانس دیتر هیومن، رئیس سابق آکادمی فدرال سیاست امنیتی آلمان که اکنون در دانشگاه بن تدریس می‌کند، معتقد است که این ائتلاف پیشنهادی چیزی بیش از انگیزه‌های برآمده از سیاست داخلی را در پشت خود دارد. او به دویچه وله گفت: بعید است که این ائتلاف سه‌جانبه به یک ائتلاف رسمی تبدیل شود. آنچه ما شاهدش هستیم تلاشی از سوی نخست‌وزیر انگلیس برای اثبات ادعای تبدیل شدن کشورش به یک “بریتانیای جهانی” است، به این معنی که این کشور اکنون تبدیل به یک بازیگر جهانی خارج از اتحادیه اروپا شده است.
جای تعجب نیست که در کنار نخست وزیر انگلیس، لهستان نیز درگیر این برنامه شده است. ورشو نزدیکترین متحد کی‌یف در ناتو و اتحادیه اروپاست. رهبران لهستان مایل هستند هر زمان که بتوانند از اوکراین حمایت کنند.
با این حال، دولت لهستان نیز محدودیت‌های این پیمان را به وضوح بیان کرده است. ژنرال والدمار اسکریپچاک، فرمانده سابق نیروی زمینی ارتش لهستان و معاون وزیر دفاع سابق کشورش گفت: “به نفع ما نیست که به تنهایی فعالیت‌هایی را انجام دهیم. قدرت ما در ناتو است. اگر اعزام نیرو به اوکراین ضروری باشد، با موافقت ناتو قادر به انجام این کار خواهیم بود.”
انتهای پیام
کشورهای اروپایی برای حل و فصل مناقشه اوکراین از قالب‌های گفت‌وگوی مختلفی استفاده می‌کنند. فرمت نرماندی، که در ژوئن ۲۰۱۴ راه‌اندازی شد، یکی از آنهاست و اکنون نخست‌وزیر انگلیس یک پیمان نظامی جدید را پیشنهاد کرده است.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از پایگاه خبری دویچه وله، پارلمان اوکراین چند روز پیش شاهد صحنه‌ای غیرعادی بود. گروهی از نمایندگان در اطراف تریبون سخنرانی جمع شدند و پرچم‌های ناتو و کشورهای متحد در آن را مقابل دوربین‌ها به دست گرفتند که نمایش قدردانی از حمایت خارجی از اوکراین در رویارویی با روسیه بود. در این میان پرچم انگلیس دو بار برجسته شد.
همچنین روز سه‌شنبه، این پرچم زمانی که بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس به کی‌یف سفر کرد، در خیابان‌های پایتخت اوکراین به نمایش گذاشته شد. اوکراین به وضوح از جانسون گرفتار بحران که تحت فشار قابل توجهی در جبهه داخلی است، سپاسگزار است. دولت او در هفته‌های اخیر تسلیحات ضد تانک اوکراین را تامین کرد، ارتش انگلیس هم مشغول آموزش دادن به سربازان اوکراینی است و اکنون رهبر محافظه‌کاران انگلیس چشم‌انداز حمایت مالی معادل ۱۰۰ میلیون یورو را برای کمک به کی‌یف در ارتباط با بحران کنونی‌اش در نظر گرفته است.
جانسون همچنین طرح پیشنهادی دیگری را با شرکای خود در کی‌یف مورد بحث قرار داد: یک پیمان نظامی بین انگلیس، لهستان و اوکراین. لیز تراس، وزیر امور خارجه انگلیس قرار بود روز چهارشنبه این پروژه را به طور رسمی ارائه کند، اما پس از مثبت شدن تست کرونای او، مجبور شد طی اطلاعیه‌ای آن را لغو کند.
حتی بدون این ارائه رسمی، ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین، این “ائتلاف کوچک” را، به قول خودش، “نشانه امید” می‌داند. دمیترو کولبا، وزیر امور خارجه دولت وی، دلایل آن را بیان کرد. او توضیح داد که هدف اصلی این ائتلاف، تحکیم کمربند امنیتی و تقویت محور بالتیک-دریای سیاه است. این اشاره‌ای بود به حضور نیروی دریایی لهستان در دریای بالتیک -که از قبل هم برای اوکراین بسیار مهم بود– و همچنین حضور نیروهای انگلیسی در دریای سیاه، جایی که آنها در آن از نیروهای اوکراینی حمایت می‌کنند. کولبا گفت: “ما نمی‌توانیم منتظر امنیت و رفاهمان در زمانی نامعلوم در آینده، زمانی که عضو اتحادیه اروپا و ناتو شویم، باشیم. ما اکنون به آن نیاز داریم.”
الکساندر مرژکو، رئیس کمیته روابط خارجی پارلمان اوکراین، لهستان و انگلیس را قابل اعتمادترین شرکای استراتژیک اوکراین در حال حاضر می‌داند. مرژکو به دویچه وله گفت: “شاید ارزش آن را داشته باشد که در مورد ایجاد نوعی ناتوی کوچک نیز که می‌تواند قابل دوام باشد، فکر کنیم به ویژه با در نظر گرفتن اینکه انگلیس یکی از کشورهای پیشرو در اروپاست، هر چند که عضو اتحادیه اروپا نیست.”
مطبوعات انگلیس دیدگاه بسیار بدبینانه‌تری نسبت به این پیمان نظامی پیشنهادی ارائه کردند. روزنامه چپ لیبرال گاردین می‌نویسد که جانسون می‌خواهد ثابت کند که می‌تواند در بحران اوکراین “سیاستمداری” را به عنوان وسیله‌ای برای مقابله با انتقادها در داخل و از سمت داخل حزبش به نمایش بگذارد.
با این حال، هانس دیتر هیومن، رئیس سابق آکادمی فدرال سیاست امنیتی آلمان که اکنون در دانشگاه بن تدریس می‌کند، معتقد است که این ائتلاف پیشنهادی چیزی بیش از انگیزه‌های برآمده از سیاست داخلی را در پشت خود دارد. او به دویچه وله گفت: بعید است که این ائتلاف سه‌جانبه به یک ائتلاف رسمی تبدیل شود. آنچه ما شاهدش هستیم تلاشی از سوی نخست‌وزیر انگلیس برای اثبات ادعای تبدیل شدن کشورش به یک “بریتانیای جهانی” است، به این معنی که این کشور اکنون تبدیل به یک بازیگر جهانی خارج از اتحادیه اروپا شده است.
جای تعجب نیست که در کنار نخست وزیر انگلیس، لهستان نیز درگیر این برنامه شده است. ورشو نزدیکترین متحد کی‌یف در ناتو و اتحادیه اروپاست. رهبران لهستان مایل هستند هر زمان که بتوانند از اوکراین حمایت کنند.
با این حال، دولت لهستان نیز محدودیت‌های این پیمان را به وضوح بیان کرده است. ژنرال والدمار اسکریپچاک، فرمانده سابق نیروی زمینی ارتش لهستان و معاون وزیر دفاع سابق کشورش گفت: “به نفع ما نیست که به تنهایی فعالیت‌هایی را انجام دهیم. قدرت ما در ناتو است. اگر اعزام نیرو به اوکراین ضروری باشد، با موافقت ناتو قادر به انجام این کار خواهیم بود.”
انتهای پیام
