سفارت چین در آمریکا در مقاله‌ای با عنوان “نسل کشی بومیان آمریکا توسط واشنگتن” به بیان شواهد و قراین مربوط به این مساله پرداخته و به ادله‌ای اشاره کرده است.
به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از ایسنا، پایگاه خبری Native News Online در گزارشی می‌نویسد: سفارت چین در واشنگتن دی.سی در مقاله‌ای با عنوان “نسل کشی بومیان آمریکایی توسط واشنگتن – حقایق تاریخی و شواهد واقعی” نوشته است: بر اساس قوانین بین‌المللی و قوانین داخلی، آنچه که آمریکا در قبال بومیان این کشور انجام داده، مصداق نسل کشی است.
این مقاله مروری کوتاه و در عین حال کامل از تجربه سرخپوستان آمریکا از زمان اعلام استقلال است.
در ادامه، این مقاله به بررسی جنایات وحشیانه و نسل کشی علیه بومیان آمریکا توسط دولت ایالات متحده و سفیدپوستان می‌پردازد و به بسیاری از سازمان‌های غیرانتفاعی، رسانه‌های خبری و رهبران فکری مستقر در ایالات متحده در مورد این موضوع اشاره می‌کند.
بخش‌هایی از این مقاله در ذیل آمده است:
“سربازان آمریکایی کشتار سرخپوستان را طبیعی و حتی یک افتخار می‌دانستند و تا زمانی که همه آنها کشته نشوند، آرام نخواهند گرفت. لفاظی‌های نفرت‌انگیز و جنایات مشابه فراوان هستند و به خوبی مستند شده‌اند…”.
“در ۱۹۳۰، اداره امور بومیان و سرخپوستان آمریکا به عقیم کردن زنان سرخپوست از طریق برنامه خدمات بهداشت بومیان پرداخت. این عقیم سازی به اسم بهداشت زنان سرخپوست انجام گرفت و در برخی موارد حتی بدون اطلاع زنان بود. داده‌های آماری نشان می‌دهد که اوایل دهه ۷۰ میلادی، بیش از ۴۲ درصد از زنان سرخپوست در سن باروری عقیم شده بودند.”
“شوربختانه، مورخان آمریکایی برای ماستمالی کردن و لاپوشانی این بخش از تاریخ اغلب تلاش مردم آمریکا برای توسعه اقتصادی در مرزهای غربی را مورد تمجدید قرار می‌دهند و ادعا می‌کنند که این روند بهبود دموکراسی آمریکا را تسریع می‌بخشد، رونق اقتصادی را تقویت می‌کند و به شکل گیری و توسعه روحیه ملی آمریکا کمک می‌کند. آنها هیچ اشاره‌ای به کشتار وحشیانه بومیان آمریکا نمی‌کنند.”
این مقاله همچنین به مساله مدارس شبانه روزی بومیان و سلب حق رای و همچنین ناکامی مدارس آمریکا برای آموزش درباره بومیان آمریکایی به عنوان بخشی از تاریخ این کشور اشاره می‌کند و به سناتور پنسیلوانیایی “ریک سنتروم” به عنوان نمونه‌ای از این بی تفاوتی اشاره می‌کند:
“سنتروم علنا گفته: ما ملتی را از هیچ به وجود آوردیم. منظورم این است که اینجا هیچ چیزی نبود اما به صراحت می‌گویم که فرهنگ بومی آمریکایی در فرهنگ آمریکایی آنطور که باید وجود ندارد. اظهارات او بیانگر بی تفاوتی به تاثیر بومیان آمریکایی در فرهنگ این کشور است.”
“پری لینک” استاد آموزش نوآورانه ادبیات تطبیقی و زبان‌های خارجی در دانشکده علوم انسانی، هنر و علوم اجتماعی دانشگاه کالیفرنیا-ریورساید با اشاره به این مقاله گفت: این مقاله به این دلیل نوشته شده که در روزهای پایانی ریاست جمهوری دونالد ترامپ دولت واشنگتن سرکوب اویغورها در چین را نسل کشی می‌دانست و حالا دولت جو بایدن، رئیس جمهوری کنونی آمریکا نیز همان رویه را پی گرفته است. این یک واژه نادرست است که استفاده از آن دولت‌ها را ملزم می‌کند تا دست به اقداماتی بزنند. برای دولتی که چنین برچسبی به آن زده می‌شود، “خجالت‌آور است”. به نسل‌کشی رواندا در دهه ۱۹۹۰ اشاره می‌کنم، زمانی که بیل کلینتون، رئیس جمهوری وقت آمریکا این مساله را بیان کرد که آیا باید از واژه نسل کشی استفاده شود یا خیر.
پری لینک همچنین ادامه داد: در مورد اویغورها هم شما باید بدانید که دولت چین نسبت به وجهه بین‌المللی خود بسیار نگران است و وقتی از واژه نسل کشی استفاده می‌شود بسیار خشمگین می‌شود. یکی از راه‌های مبارزه این است که ببینیم با مردم بومی چگونه رفتار شده است. این یک گزارش خوب است. آمریکایی‌ها باید از این بابت شرمسار باشند. نسل کشی انجام شده است.
با این حال، در حالیکه ایالات متحده در حال حاضر با جنایات گذشته و حال خود در ارتباط با بومیان آمریکا دست و پنجه نرم می‌کند، چین اما در مقابل، اینطور نیست.
پری لینک افزود: در اصل این گزارش بخشی از تلاش دولت پکن برای لاپوشانی و تغییر مساله نسل کشی اویغورهاست.
اویغورها یک اقلیت قومی هستند، آنها به زبانی متفاوت صحبت می‌کنند و مسلمان هستند؛ لینک توضیح می‌دهد که چرا آنها توسط دولت هدف قرار گرفته‌اند. زندگی روزمره در سین کیانگ با بقیه چین بسیار متفاوت است. زمان حتی متفاوت است، زیرا سین کیانگ به طور طبیعی ۳-۴ ساعت جلوتر از پکن است. (تمام چین در یک منطقه زمانی، به وقت پکن است.)
لینک می‌گوید: این زمان آنهاست و ساعت رسمی هم وجود دارد، بنابراین حتی در این سطح نیز دو زمان وجود دارد.
لینک همچنین گفت، مشکل است که تعداد اویغورهای کشته شده را بگوییم، اگرچه آنهایی که در حال حاضر در اردوگاه‌های کار اجباری هستند بین یک تا دو میلیون نفر می‌شوند.
در پایان این مقاله که در بخش خبری وبسایت سفارت چین در آمریکا آمده، نوشته شده است:
کشتار، جابجایی اجباری، یکسان سازی فرهنگی و رفتار ناعادلانه ای که ایالات متحده علیه سرخپوستان این کشور مرتکب شد، عملا نسل کشی است. این اعمال به طور کامل با تعریف نسل کشی در کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد پیشگیری و مجازات جنایت نسل کشی مطابقت دارد و صدها سال تا به امروز ادامه یافته است. این امر ضروری است که دولت واشنگتن از ریاکاری و استانداردهای دوگانه خود در مورد مسائل حقوق بشر دست بردارد و مشکلات شدید نژادی و جنایات در کشور خود را جدی بگیرد.
پری لینک افزود: من با ایغورها و بومیان آمریکایی همدردی دارم. آنها مشابه هم درد و رنج را متحمل شده‌اند. آنها هر دو مورد بدرفتاری قرار گرفته‌اند. آنها مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند. این مساله یک حس مشترک به آنها می‌دهد.
انتهای پیام
سفارت چین در آمریکا در مقاله‌ای با عنوان “نسل کشی بومیان آمریکا توسط واشنگتن” به بیان شواهد و قراین مربوط به این مساله پرداخته و به ادله‌ای اشاره کرده است.
به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از ایسنا، پایگاه خبری Native News Online در گزارشی می‌نویسد: سفارت چین در واشنگتن دی.سی در مقاله‌ای با عنوان “نسل کشی بومیان آمریکایی توسط واشنگتن – حقایق تاریخی و شواهد واقعی” نوشته است: بر اساس قوانین بین‌المللی و قوانین داخلی، آنچه که آمریکا در قبال بومیان این کشور انجام داده، مصداق نسل کشی است.
این مقاله مروری کوتاه و در عین حال کامل از تجربه سرخپوستان آمریکا از زمان اعلام استقلال است.
در ادامه، این مقاله به بررسی جنایات وحشیانه و نسل کشی علیه بومیان آمریکا توسط دولت ایالات متحده و سفیدپوستان می‌پردازد و به بسیاری از سازمان‌های غیرانتفاعی، رسانه‌های خبری و رهبران فکری مستقر در ایالات متحده در مورد این موضوع اشاره می‌کند.
بخش‌هایی از این مقاله در ذیل آمده است:
“سربازان آمریکایی کشتار سرخپوستان را طبیعی و حتی یک افتخار می‌دانستند و تا زمانی که همه آنها کشته نشوند، آرام نخواهند گرفت. لفاظی‌های نفرت‌انگیز و جنایات مشابه فراوان هستند و به خوبی مستند شده‌اند…”.
“در ۱۹۳۰، اداره امور بومیان و سرخپوستان آمریکا به عقیم کردن زنان سرخپوست از طریق برنامه خدمات بهداشت بومیان پرداخت. این عقیم سازی به اسم بهداشت زنان سرخپوست انجام گرفت و در برخی موارد حتی بدون اطلاع زنان بود. داده‌های آماری نشان می‌دهد که اوایل دهه ۷۰ میلادی، بیش از ۴۲ درصد از زنان سرخپوست در سن باروری عقیم شده بودند.”
“شوربختانه، مورخان آمریکایی برای ماستمالی کردن و لاپوشانی این بخش از تاریخ اغلب تلاش مردم آمریکا برای توسعه اقتصادی در مرزهای غربی را مورد تمجدید قرار می‌دهند و ادعا می‌کنند که این روند بهبود دموکراسی آمریکا را تسریع می‌بخشد، رونق اقتصادی را تقویت می‌کند و به شکل گیری و توسعه روحیه ملی آمریکا کمک می‌کند. آنها هیچ اشاره‌ای به کشتار وحشیانه بومیان آمریکا نمی‌کنند.”
این مقاله همچنین به مساله مدارس شبانه روزی بومیان و سلب حق رای و همچنین ناکامی مدارس آمریکا برای آموزش درباره بومیان آمریکایی به عنوان بخشی از تاریخ این کشور اشاره می‌کند و به سناتور پنسیلوانیایی “ریک سنتروم” به عنوان نمونه‌ای از این بی تفاوتی اشاره می‌کند:
“سنتروم علنا گفته: ما ملتی را از هیچ به وجود آوردیم. منظورم این است که اینجا هیچ چیزی نبود اما به صراحت می‌گویم که فرهنگ بومی آمریکایی در فرهنگ آمریکایی آنطور که باید وجود ندارد. اظهارات او بیانگر بی تفاوتی به تاثیر بومیان آمریکایی در فرهنگ این کشور است.”
“پری لینک” استاد آموزش نوآورانه ادبیات تطبیقی و زبان‌های خارجی در دانشکده علوم انسانی، هنر و علوم اجتماعی دانشگاه کالیفرنیا-ریورساید با اشاره به این مقاله گفت: این مقاله به این دلیل نوشته شده که در روزهای پایانی ریاست جمهوری دونالد ترامپ دولت واشنگتن سرکوب اویغورها در چین را نسل کشی می‌دانست و حالا دولت جو بایدن، رئیس جمهوری کنونی آمریکا نیز همان رویه را پی گرفته است. این یک واژه نادرست است که استفاده از آن دولت‌ها را ملزم می‌کند تا دست به اقداماتی بزنند. برای دولتی که چنین برچسبی به آن زده می‌شود، “خجالت‌آور است”. به نسل‌کشی رواندا در دهه ۱۹۹۰ اشاره می‌کنم، زمانی که بیل کلینتون، رئیس جمهوری وقت آمریکا این مساله را بیان کرد که آیا باید از واژه نسل کشی استفاده شود یا خیر.
پری لینک همچنین ادامه داد: در مورد اویغورها هم شما باید بدانید که دولت چین نسبت به وجهه بین‌المللی خود بسیار نگران است و وقتی از واژه نسل کشی استفاده می‌شود بسیار خشمگین می‌شود. یکی از راه‌های مبارزه این است که ببینیم با مردم بومی چگونه رفتار شده است. این یک گزارش خوب است. آمریکایی‌ها باید از این بابت شرمسار باشند. نسل کشی انجام شده است.
با این حال، در حالیکه ایالات متحده در حال حاضر با جنایات گذشته و حال خود در ارتباط با بومیان آمریکا دست و پنجه نرم می‌کند، چین اما در مقابل، اینطور نیست.
پری لینک افزود: در اصل این گزارش بخشی از تلاش دولت پکن برای لاپوشانی و تغییر مساله نسل کشی اویغورهاست.
اویغورها یک اقلیت قومی هستند، آنها به زبانی متفاوت صحبت می‌کنند و مسلمان هستند؛ لینک توضیح می‌دهد که چرا آنها توسط دولت هدف قرار گرفته‌اند. زندگی روزمره در سین کیانگ با بقیه چین بسیار متفاوت است. زمان حتی متفاوت است، زیرا سین کیانگ به طور طبیعی ۳-۴ ساعت جلوتر از پکن است. (تمام چین در یک منطقه زمانی، به وقت پکن است.)
لینک می‌گوید: این زمان آنهاست و ساعت رسمی هم وجود دارد، بنابراین حتی در این سطح نیز دو زمان وجود دارد.
لینک همچنین گفت، مشکل است که تعداد اویغورهای کشته شده را بگوییم، اگرچه آنهایی که در حال حاضر در اردوگاه‌های کار اجباری هستند بین یک تا دو میلیون نفر می‌شوند.
در پایان این مقاله که در بخش خبری وبسایت سفارت چین در آمریکا آمده، نوشته شده است:
کشتار، جابجایی اجباری، یکسان سازی فرهنگی و رفتار ناعادلانه ای که ایالات متحده علیه سرخپوستان این کشور مرتکب شد، عملا نسل کشی است. این اعمال به طور کامل با تعریف نسل کشی در کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد پیشگیری و مجازات جنایت نسل کشی مطابقت دارد و صدها سال تا به امروز ادامه یافته است. این امر ضروری است که دولت واشنگتن از ریاکاری و استانداردهای دوگانه خود در مورد مسائل حقوق بشر دست بردارد و مشکلات شدید نژادی و جنایات در کشور خود را جدی بگیرد.
پری لینک افزود: من با ایغورها و بومیان آمریکایی همدردی دارم. آنها مشابه هم درد و رنج را متحمل شده‌اند. آنها هر دو مورد بدرفتاری قرار گرفته‌اند. آنها مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند. این مساله یک حس مشترک به آنها می‌دهد.
انتهای پیام
سفارت چین در آمریکا در مقاله‌ای با عنوان “نسل کشی بومیان آمریکا توسط واشنگتن” به بیان شواهد و قراین مربوط به این مساله پرداخته و به ادله‌ای اشاره کرده است.
به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از ایسنا، پایگاه خبری Native News Online در گزارشی می‌نویسد: سفارت چین در واشنگتن دی.سی در مقاله‌ای با عنوان “نسل کشی بومیان آمریکایی توسط واشنگتن – حقایق تاریخی و شواهد واقعی” نوشته است: بر اساس قوانین بین‌المللی و قوانین داخلی، آنچه که آمریکا در قبال بومیان این کشور انجام داده، مصداق نسل کشی است.
این مقاله مروری کوتاه و در عین حال کامل از تجربه سرخپوستان آمریکا از زمان اعلام استقلال است.
در ادامه، این مقاله به بررسی جنایات وحشیانه و نسل کشی علیه بومیان آمریکا توسط دولت ایالات متحده و سفیدپوستان می‌پردازد و به بسیاری از سازمان‌های غیرانتفاعی، رسانه‌های خبری و رهبران فکری مستقر در ایالات متحده در مورد این موضوع اشاره می‌کند.
بخش‌هایی از این مقاله در ذیل آمده است:
“سربازان آمریکایی کشتار سرخپوستان را طبیعی و حتی یک افتخار می‌دانستند و تا زمانی که همه آنها کشته نشوند، آرام نخواهند گرفت. لفاظی‌های نفرت‌انگیز و جنایات مشابه فراوان هستند و به خوبی مستند شده‌اند…”.
“در ۱۹۳۰، اداره امور بومیان و سرخپوستان آمریکا به عقیم کردن زنان سرخپوست از طریق برنامه خدمات بهداشت بومیان پرداخت. این عقیم سازی به اسم بهداشت زنان سرخپوست انجام گرفت و در برخی موارد حتی بدون اطلاع زنان بود. داده‌های آماری نشان می‌دهد که اوایل دهه ۷۰ میلادی، بیش از ۴۲ درصد از زنان سرخپوست در سن باروری عقیم شده بودند.”
“شوربختانه، مورخان آمریکایی برای ماستمالی کردن و لاپوشانی این بخش از تاریخ اغلب تلاش مردم آمریکا برای توسعه اقتصادی در مرزهای غربی را مورد تمجدید قرار می‌دهند و ادعا می‌کنند که این روند بهبود دموکراسی آمریکا را تسریع می‌بخشد، رونق اقتصادی را تقویت می‌کند و به شکل گیری و توسعه روحیه ملی آمریکا کمک می‌کند. آنها هیچ اشاره‌ای به کشتار وحشیانه بومیان آمریکا نمی‌کنند.”
این مقاله همچنین به مساله مدارس شبانه روزی بومیان و سلب حق رای و همچنین ناکامی مدارس آمریکا برای آموزش درباره بومیان آمریکایی به عنوان بخشی از تاریخ این کشور اشاره می‌کند و به سناتور پنسیلوانیایی “ریک سنتروم” به عنوان نمونه‌ای از این بی تفاوتی اشاره می‌کند:
“سنتروم علنا گفته: ما ملتی را از هیچ به وجود آوردیم. منظورم این است که اینجا هیچ چیزی نبود اما به صراحت می‌گویم که فرهنگ بومی آمریکایی در فرهنگ آمریکایی آنطور که باید وجود ندارد. اظهارات او بیانگر بی تفاوتی به تاثیر بومیان آمریکایی در فرهنگ این کشور است.”
“پری لینک” استاد آموزش نوآورانه ادبیات تطبیقی و زبان‌های خارجی در دانشکده علوم انسانی، هنر و علوم اجتماعی دانشگاه کالیفرنیا-ریورساید با اشاره به این مقاله گفت: این مقاله به این دلیل نوشته شده که در روزهای پایانی ریاست جمهوری دونالد ترامپ دولت واشنگتن سرکوب اویغورها در چین را نسل کشی می‌دانست و حالا دولت جو بایدن، رئیس جمهوری کنونی آمریکا نیز همان رویه را پی گرفته است. این یک واژه نادرست است که استفاده از آن دولت‌ها را ملزم می‌کند تا دست به اقداماتی بزنند. برای دولتی که چنین برچسبی به آن زده می‌شود، “خجالت‌آور است”. به نسل‌کشی رواندا در دهه ۱۹۹۰ اشاره می‌کنم، زمانی که بیل کلینتون، رئیس جمهوری وقت آمریکا این مساله را بیان کرد که آیا باید از واژه نسل کشی استفاده شود یا خیر.
پری لینک همچنین ادامه داد: در مورد اویغورها هم شما باید بدانید که دولت چین نسبت به وجهه بین‌المللی خود بسیار نگران است و وقتی از واژه نسل کشی استفاده می‌شود بسیار خشمگین می‌شود. یکی از راه‌های مبارزه این است که ببینیم با مردم بومی چگونه رفتار شده است. این یک گزارش خوب است. آمریکایی‌ها باید از این بابت شرمسار باشند. نسل کشی انجام شده است.
با این حال، در حالیکه ایالات متحده در حال حاضر با جنایات گذشته و حال خود در ارتباط با بومیان آمریکا دست و پنجه نرم می‌کند، چین اما در مقابل، اینطور نیست.
پری لینک افزود: در اصل این گزارش بخشی از تلاش دولت پکن برای لاپوشانی و تغییر مساله نسل کشی اویغورهاست.
اویغورها یک اقلیت قومی هستند، آنها به زبانی متفاوت صحبت می‌کنند و مسلمان هستند؛ لینک توضیح می‌دهد که چرا آنها توسط دولت هدف قرار گرفته‌اند. زندگی روزمره در سین کیانگ با بقیه چین بسیار متفاوت است. زمان حتی متفاوت است، زیرا سین کیانگ به طور طبیعی ۳-۴ ساعت جلوتر از پکن است. (تمام چین در یک منطقه زمانی، به وقت پکن است.)
لینک می‌گوید: این زمان آنهاست و ساعت رسمی هم وجود دارد، بنابراین حتی در این سطح نیز دو زمان وجود دارد.
لینک همچنین گفت، مشکل است که تعداد اویغورهای کشته شده را بگوییم، اگرچه آنهایی که در حال حاضر در اردوگاه‌های کار اجباری هستند بین یک تا دو میلیون نفر می‌شوند.
در پایان این مقاله که در بخش خبری وبسایت سفارت چین در آمریکا آمده، نوشته شده است:
کشتار، جابجایی اجباری، یکسان سازی فرهنگی و رفتار ناعادلانه ای که ایالات متحده علیه سرخپوستان این کشور مرتکب شد، عملا نسل کشی است. این اعمال به طور کامل با تعریف نسل کشی در کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد پیشگیری و مجازات جنایت نسل کشی مطابقت دارد و صدها سال تا به امروز ادامه یافته است. این امر ضروری است که دولت واشنگتن از ریاکاری و استانداردهای دوگانه خود در مورد مسائل حقوق بشر دست بردارد و مشکلات شدید نژادی و جنایات در کشور خود را جدی بگیرد.
پری لینک افزود: من با ایغورها و بومیان آمریکایی همدردی دارم. آنها مشابه هم درد و رنج را متحمل شده‌اند. آنها هر دو مورد بدرفتاری قرار گرفته‌اند. آنها مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند. این مساله یک حس مشترک به آنها می‌دهد.
انتهای پیام
سفارت چین در آمریکا در مقاله‌ای با عنوان “نسل کشی بومیان آمریکا توسط واشنگتن” به بیان شواهد و قراین مربوط به این مساله پرداخته و به ادله‌ای اشاره کرده است.
به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از ایسنا، پایگاه خبری Native News Online در گزارشی می‌نویسد: سفارت چین در واشنگتن دی.سی در مقاله‌ای با عنوان “نسل کشی بومیان آمریکایی توسط واشنگتن – حقایق تاریخی و شواهد واقعی” نوشته است: بر اساس قوانین بین‌المللی و قوانین داخلی، آنچه که آمریکا در قبال بومیان این کشور انجام داده، مصداق نسل کشی است.
این مقاله مروری کوتاه و در عین حال کامل از تجربه سرخپوستان آمریکا از زمان اعلام استقلال است.
در ادامه، این مقاله به بررسی جنایات وحشیانه و نسل کشی علیه بومیان آمریکا توسط دولت ایالات متحده و سفیدپوستان می‌پردازد و به بسیاری از سازمان‌های غیرانتفاعی، رسانه‌های خبری و رهبران فکری مستقر در ایالات متحده در مورد این موضوع اشاره می‌کند.
بخش‌هایی از این مقاله در ذیل آمده است:
“سربازان آمریکایی کشتار سرخپوستان را طبیعی و حتی یک افتخار می‌دانستند و تا زمانی که همه آنها کشته نشوند، آرام نخواهند گرفت. لفاظی‌های نفرت‌انگیز و جنایات مشابه فراوان هستند و به خوبی مستند شده‌اند…”.
“در ۱۹۳۰، اداره امور بومیان و سرخپوستان آمریکا به عقیم کردن زنان سرخپوست از طریق برنامه خدمات بهداشت بومیان پرداخت. این عقیم سازی به اسم بهداشت زنان سرخپوست انجام گرفت و در برخی موارد حتی بدون اطلاع زنان بود. داده‌های آماری نشان می‌دهد که اوایل دهه ۷۰ میلادی، بیش از ۴۲ درصد از زنان سرخپوست در سن باروری عقیم شده بودند.”
“شوربختانه، مورخان آمریکایی برای ماستمالی کردن و لاپوشانی این بخش از تاریخ اغلب تلاش مردم آمریکا برای توسعه اقتصادی در مرزهای غربی را مورد تمجدید قرار می‌دهند و ادعا می‌کنند که این روند بهبود دموکراسی آمریکا را تسریع می‌بخشد، رونق اقتصادی را تقویت می‌کند و به شکل گیری و توسعه روحیه ملی آمریکا کمک می‌کند. آنها هیچ اشاره‌ای به کشتار وحشیانه بومیان آمریکا نمی‌کنند.”
این مقاله همچنین به مساله مدارس شبانه روزی بومیان و سلب حق رای و همچنین ناکامی مدارس آمریکا برای آموزش درباره بومیان آمریکایی به عنوان بخشی از تاریخ این کشور اشاره می‌کند و به سناتور پنسیلوانیایی “ریک سنتروم” به عنوان نمونه‌ای از این بی تفاوتی اشاره می‌کند:
“سنتروم علنا گفته: ما ملتی را از هیچ به وجود آوردیم. منظورم این است که اینجا هیچ چیزی نبود اما به صراحت می‌گویم که فرهنگ بومی آمریکایی در فرهنگ آمریکایی آنطور که باید وجود ندارد. اظهارات او بیانگر بی تفاوتی به تاثیر بومیان آمریکایی در فرهنگ این کشور است.”
“پری لینک” استاد آموزش نوآورانه ادبیات تطبیقی و زبان‌های خارجی در دانشکده علوم انسانی، هنر و علوم اجتماعی دانشگاه کالیفرنیا-ریورساید با اشاره به این مقاله گفت: این مقاله به این دلیل نوشته شده که در روزهای پایانی ریاست جمهوری دونالد ترامپ دولت واشنگتن سرکوب اویغورها در چین را نسل کشی می‌دانست و حالا دولت جو بایدن، رئیس جمهوری کنونی آمریکا نیز همان رویه را پی گرفته است. این یک واژه نادرست است که استفاده از آن دولت‌ها را ملزم می‌کند تا دست به اقداماتی بزنند. برای دولتی که چنین برچسبی به آن زده می‌شود، “خجالت‌آور است”. به نسل‌کشی رواندا در دهه ۱۹۹۰ اشاره می‌کنم، زمانی که بیل کلینتون، رئیس جمهوری وقت آمریکا این مساله را بیان کرد که آیا باید از واژه نسل کشی استفاده شود یا خیر.
پری لینک همچنین ادامه داد: در مورد اویغورها هم شما باید بدانید که دولت چین نسبت به وجهه بین‌المللی خود بسیار نگران است و وقتی از واژه نسل کشی استفاده می‌شود بسیار خشمگین می‌شود. یکی از راه‌های مبارزه این است که ببینیم با مردم بومی چگونه رفتار شده است. این یک گزارش خوب است. آمریکایی‌ها باید از این بابت شرمسار باشند. نسل کشی انجام شده است.
با این حال، در حالیکه ایالات متحده در حال حاضر با جنایات گذشته و حال خود در ارتباط با بومیان آمریکا دست و پنجه نرم می‌کند، چین اما در مقابل، اینطور نیست.
پری لینک افزود: در اصل این گزارش بخشی از تلاش دولت پکن برای لاپوشانی و تغییر مساله نسل کشی اویغورهاست.
اویغورها یک اقلیت قومی هستند، آنها به زبانی متفاوت صحبت می‌کنند و مسلمان هستند؛ لینک توضیح می‌دهد که چرا آنها توسط دولت هدف قرار گرفته‌اند. زندگی روزمره در سین کیانگ با بقیه چین بسیار متفاوت است. زمان حتی متفاوت است، زیرا سین کیانگ به طور طبیعی ۳-۴ ساعت جلوتر از پکن است. (تمام چین در یک منطقه زمانی، به وقت پکن است.)
لینک می‌گوید: این زمان آنهاست و ساعت رسمی هم وجود دارد، بنابراین حتی در این سطح نیز دو زمان وجود دارد.
لینک همچنین گفت، مشکل است که تعداد اویغورهای کشته شده را بگوییم، اگرچه آنهایی که در حال حاضر در اردوگاه‌های کار اجباری هستند بین یک تا دو میلیون نفر می‌شوند.
در پایان این مقاله که در بخش خبری وبسایت سفارت چین در آمریکا آمده، نوشته شده است:
کشتار، جابجایی اجباری، یکسان سازی فرهنگی و رفتار ناعادلانه ای که ایالات متحده علیه سرخپوستان این کشور مرتکب شد، عملا نسل کشی است. این اعمال به طور کامل با تعریف نسل کشی در کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد پیشگیری و مجازات جنایت نسل کشی مطابقت دارد و صدها سال تا به امروز ادامه یافته است. این امر ضروری است که دولت واشنگتن از ریاکاری و استانداردهای دوگانه خود در مورد مسائل حقوق بشر دست بردارد و مشکلات شدید نژادی و جنایات در کشور خود را جدی بگیرد.
پری لینک افزود: من با ایغورها و بومیان آمریکایی همدردی دارم. آنها مشابه هم درد و رنج را متحمل شده‌اند. آنها هر دو مورد بدرفتاری قرار گرفته‌اند. آنها مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند. این مساله یک حس مشترک به آنها می‌دهد.
انتهای پیام
