میثم مرادی کارگردان فیلم کوتاه «شیوع» در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ایده اولیه این اثر توضیح داد: فیلم با این ایده اولیه شکل گرفت که وقتی شکم کسی خالی است، سروصدا می‌کند و او سعی می‌کند این سروصدا را آرام کند. ای کاش مغز انسان‌ها هم چنین مکانیسمی داشت تا افراد، حتی برای حفظ آبرو، ذهن خود را پر کنند. درواقع هدف من در ساخت این فیلم نقد مصرف‌گرایی و تأثیر رسانه‌ها بر زندگی مردم بود.
وی درباره شباهت غیرمنتظره این فیلم با واقعیت زندگی آدم‌ها در دوربان شیوع ویروس کرونا گفت: جالب اینجاست که چهار ماه پس از ساخت این فیلم، ویروس کرونا جهان‌گیر شد اما اکران آن در جشنواره فیلم کوتاه تهران همزمان با دوران شیوع ویروس کرونا بود. حتی سبک لباس‌ها و فضای فیلم، به‌طور عجیبی به زندگی مردم در دوران کرونا و قرنطینه خانگی شباهت داشت که این نکته برای من جالب بود.
مرادی درباره داستان «شیوع» عنوان کرد: این فیلم، یک اپیدمی جهانی را روایت می‌کند و نشان می‌دهد که مصرف‌گرایی و رسانه‌ها چطور می‌توانند زندگی انسان‌ها را تحت تأثیر قرار دهند. برایم مهم بود که داستانی جهان‌شمول بسازم و همچنین چالش روایت یک فیلم ۱۵ دقیقه‌ای بدون دیالوگ را تجربه کنم. درواقع سکوت و خیره‌شدن شخصیت‌ها به دیوارهای خالی، نمادی از احوالات آن‌ها و مسخ شدن در شرایط موجود است.
کارگردان «لاری» درباره فرآیند ساخت فیلم و نگارش یک فیلمنامه بدون دیالوگ توضیح داد: در نگارش فیلمنامه چالش خاصی نداشتم، اما پس از تولید با مسائلی روبه‌رو شدم. سعی کردم نگاه منحصربه‌فردی داشته باشم و خودم را محدود به سبک و ژان رو قواعد مرسوم نکنم. فضای آخرالزمانی فیلم و حضور عوامل پشت صحنه در پایان فیلم، نشان می‌دهد که ما هم بخشی از این سیستم هستیم و قصد نداریم که صرفاً شعار بدهیم بلکه مانند دیگران در این جهان مصرف‌زده مسخ شده‌ایم.
مرادی درباره فرم روایی فیلم عنوان کرد: از ابتدا قصد نداشتم فضایی سورئال خلق کنم، اما در طول تولید، فرم مناسب این قصه را کشف کردیم. من از تئاتر وارد سینما شده‌ام و در دانشگاه نیز تا مقطع کارشناسی تئاتر خوانده‌ام درنتیجه فضای فیلم «شیوع»، میزانسن‌ها، فرم روایی و انتخاب بازیگران نیز تحت تاثیر ناخودآگاه تئاتری من قرار داشت.
وی درباره واکنش داوران به فیلمش اشاره کرد و گفت: «شیوع» در جشنواره فیلم کوتاه تهران و جشنواره فیلم فجر حضور داشت و حتی نامزد دریافت سیمرغ شد، اما برخی داوران با این سبک بی‌دیالوگ مشکل داشتند و در تشخیص ژانر آن تردید کردند. گویا برایشان عجیب بود که یک فیلم داستانی می‌تواند بدون دیالوگ قصه بگوید و نمی‌دانستند که این فیلم را ذیل فیلم‌های داستانی بررسی کنند یا فیلم‌های تجربی.
این کارگردان درباره طراحی صحنه و لباس فیلم «شیوع» توضیح داد: مسلماً طراحی صحنه و لباس به خصوص در فیلم‌هایی که فضای آخرالزمانی دارند از اهمیت بالایی برخوردار است. جالب است بدانید که این فیلم بسیار غریضی ساخته شد و سعی کردیم که تحت تاثیر هیچ فیلم خاص یا نمونه خارجی قرار نگیریم.
مرادی در پایان درباره فیلمنامه جدید خود گفت: در حال حاضر فیلمنامه جدید نوشته ام و منتظر انجمن سینمای جوان هستم که آیا به این فیلم بودجه ساخت می‌دهند یا خیر.
میثم مرادی کارگردان فیلم کوتاه «شیوع» در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ایده اولیه این اثر توضیح داد: فیلم با این ایده اولیه شکل گرفت که وقتی شکم کسی خالی است، سروصدا می‌کند و او سعی می‌کند این سروصدا را آرام کند. ای کاش مغز انسان‌ها هم چنین مکانیسمی داشت تا افراد، حتی برای حفظ آبرو، ذهن خود را پر کنند. درواقع هدف من در ساخت این فیلم نقد مصرف‌گرایی و تأثیر رسانه‌ها بر زندگی مردم بود.
وی درباره شباهت غیرمنتظره این فیلم با واقعیت زندگی آدم‌ها در دوربان شیوع ویروس کرونا گفت: جالب اینجاست که چهار ماه پس از ساخت این فیلم، ویروس کرونا جهان‌گیر شد اما اکران آن در جشنواره فیلم کوتاه تهران همزمان با دوران شیوع ویروس کرونا بود. حتی سبک لباس‌ها و فضای فیلم، به‌طور عجیبی به زندگی مردم در دوران کرونا و قرنطینه خانگی شباهت داشت که این نکته برای من جالب بود.
مرادی درباره داستان «شیوع» عنوان کرد: این فیلم، یک اپیدمی جهانی را روایت می‌کند و نشان می‌دهد که مصرف‌گرایی و رسانه‌ها چطور می‌توانند زندگی انسان‌ها را تحت تأثیر قرار دهند. برایم مهم بود که داستانی جهان‌شمول بسازم و همچنین چالش روایت یک فیلم ۱۵ دقیقه‌ای بدون دیالوگ را تجربه کنم. درواقع سکوت و خیره‌شدن شخصیت‌ها به دیوارهای خالی، نمادی از احوالات آن‌ها و مسخ شدن در شرایط موجود است.
کارگردان «لاری» درباره فرآیند ساخت فیلم و نگارش یک فیلمنامه بدون دیالوگ توضیح داد: در نگارش فیلمنامه چالش خاصی نداشتم، اما پس از تولید با مسائلی روبه‌رو شدم. سعی کردم نگاه منحصربه‌فردی داشته باشم و خودم را محدود به سبک و ژان رو قواعد مرسوم نکنم. فضای آخرالزمانی فیلم و حضور عوامل پشت صحنه در پایان فیلم، نشان می‌دهد که ما هم بخشی از این سیستم هستیم و قصد نداریم که صرفاً شعار بدهیم بلکه مانند دیگران در این جهان مصرف‌زده مسخ شده‌ایم.
مرادی درباره فرم روایی فیلم عنوان کرد: از ابتدا قصد نداشتم فضایی سورئال خلق کنم، اما در طول تولید، فرم مناسب این قصه را کشف کردیم. من از تئاتر وارد سینما شده‌ام و در دانشگاه نیز تا مقطع کارشناسی تئاتر خوانده‌ام درنتیجه فضای فیلم «شیوع»، میزانسن‌ها، فرم روایی و انتخاب بازیگران نیز تحت تاثیر ناخودآگاه تئاتری من قرار داشت.
وی درباره واکنش داوران به فیلمش اشاره کرد و گفت: «شیوع» در جشنواره فیلم کوتاه تهران و جشنواره فیلم فجر حضور داشت و حتی نامزد دریافت سیمرغ شد، اما برخی داوران با این سبک بی‌دیالوگ مشکل داشتند و در تشخیص ژانر آن تردید کردند. گویا برایشان عجیب بود که یک فیلم داستانی می‌تواند بدون دیالوگ قصه بگوید و نمی‌دانستند که این فیلم را ذیل فیلم‌های داستانی بررسی کنند یا فیلم‌های تجربی.
این کارگردان درباره طراحی صحنه و لباس فیلم «شیوع» توضیح داد: مسلماً طراحی صحنه و لباس به خصوص در فیلم‌هایی که فضای آخرالزمانی دارند از اهمیت بالایی برخوردار است. جالب است بدانید که این فیلم بسیار غریضی ساخته شد و سعی کردیم که تحت تاثیر هیچ فیلم خاص یا نمونه خارجی قرار نگیریم.
مرادی در پایان درباره فیلمنامه جدید خود گفت: در حال حاضر فیلمنامه جدید نوشته ام و منتظر انجمن سینمای جوان هستم که آیا به این فیلم بودجه ساخت می‌دهند یا خیر.
میثم مرادی کارگردان فیلم کوتاه «شیوع» در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ایده اولیه این اثر توضیح داد: فیلم با این ایده اولیه شکل گرفت که وقتی شکم کسی خالی است، سروصدا می‌کند و او سعی می‌کند این سروصدا را آرام کند. ای کاش مغز انسان‌ها هم چنین مکانیسمی داشت تا افراد، حتی برای حفظ آبرو، ذهن خود را پر کنند. درواقع هدف من در ساخت این فیلم نقد مصرف‌گرایی و تأثیر رسانه‌ها بر زندگی مردم بود.
وی درباره شباهت غیرمنتظره این فیلم با واقعیت زندگی آدم‌ها در دوربان شیوع ویروس کرونا گفت: جالب اینجاست که چهار ماه پس از ساخت این فیلم، ویروس کرونا جهان‌گیر شد اما اکران آن در جشنواره فیلم کوتاه تهران همزمان با دوران شیوع ویروس کرونا بود. حتی سبک لباس‌ها و فضای فیلم، به‌طور عجیبی به زندگی مردم در دوران کرونا و قرنطینه خانگی شباهت داشت که این نکته برای من جالب بود.
مرادی درباره داستان «شیوع» عنوان کرد: این فیلم، یک اپیدمی جهانی را روایت می‌کند و نشان می‌دهد که مصرف‌گرایی و رسانه‌ها چطور می‌توانند زندگی انسان‌ها را تحت تأثیر قرار دهند. برایم مهم بود که داستانی جهان‌شمول بسازم و همچنین چالش روایت یک فیلم ۱۵ دقیقه‌ای بدون دیالوگ را تجربه کنم. درواقع سکوت و خیره‌شدن شخصیت‌ها به دیوارهای خالی، نمادی از احوالات آن‌ها و مسخ شدن در شرایط موجود است.
کارگردان «لاری» درباره فرآیند ساخت فیلم و نگارش یک فیلمنامه بدون دیالوگ توضیح داد: در نگارش فیلمنامه چالش خاصی نداشتم، اما پس از تولید با مسائلی روبه‌رو شدم. سعی کردم نگاه منحصربه‌فردی داشته باشم و خودم را محدود به سبک و ژان رو قواعد مرسوم نکنم. فضای آخرالزمانی فیلم و حضور عوامل پشت صحنه در پایان فیلم، نشان می‌دهد که ما هم بخشی از این سیستم هستیم و قصد نداریم که صرفاً شعار بدهیم بلکه مانند دیگران در این جهان مصرف‌زده مسخ شده‌ایم.
مرادی درباره فرم روایی فیلم عنوان کرد: از ابتدا قصد نداشتم فضایی سورئال خلق کنم، اما در طول تولید، فرم مناسب این قصه را کشف کردیم. من از تئاتر وارد سینما شده‌ام و در دانشگاه نیز تا مقطع کارشناسی تئاتر خوانده‌ام درنتیجه فضای فیلم «شیوع»، میزانسن‌ها، فرم روایی و انتخاب بازیگران نیز تحت تاثیر ناخودآگاه تئاتری من قرار داشت.
وی درباره واکنش داوران به فیلمش اشاره کرد و گفت: «شیوع» در جشنواره فیلم کوتاه تهران و جشنواره فیلم فجر حضور داشت و حتی نامزد دریافت سیمرغ شد، اما برخی داوران با این سبک بی‌دیالوگ مشکل داشتند و در تشخیص ژانر آن تردید کردند. گویا برایشان عجیب بود که یک فیلم داستانی می‌تواند بدون دیالوگ قصه بگوید و نمی‌دانستند که این فیلم را ذیل فیلم‌های داستانی بررسی کنند یا فیلم‌های تجربی.
این کارگردان درباره طراحی صحنه و لباس فیلم «شیوع» توضیح داد: مسلماً طراحی صحنه و لباس به خصوص در فیلم‌هایی که فضای آخرالزمانی دارند از اهمیت بالایی برخوردار است. جالب است بدانید که این فیلم بسیار غریضی ساخته شد و سعی کردیم که تحت تاثیر هیچ فیلم خاص یا نمونه خارجی قرار نگیریم.
مرادی در پایان درباره فیلمنامه جدید خود گفت: در حال حاضر فیلمنامه جدید نوشته ام و منتظر انجمن سینمای جوان هستم که آیا به این فیلم بودجه ساخت می‌دهند یا خیر.
میثم مرادی کارگردان فیلم کوتاه «شیوع» در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ایده اولیه این اثر توضیح داد: فیلم با این ایده اولیه شکل گرفت که وقتی شکم کسی خالی است، سروصدا می‌کند و او سعی می‌کند این سروصدا را آرام کند. ای کاش مغز انسان‌ها هم چنین مکانیسمی داشت تا افراد، حتی برای حفظ آبرو، ذهن خود را پر کنند. درواقع هدف من در ساخت این فیلم نقد مصرف‌گرایی و تأثیر رسانه‌ها بر زندگی مردم بود.
وی درباره شباهت غیرمنتظره این فیلم با واقعیت زندگی آدم‌ها در دوربان شیوع ویروس کرونا گفت: جالب اینجاست که چهار ماه پس از ساخت این فیلم، ویروس کرونا جهان‌گیر شد اما اکران آن در جشنواره فیلم کوتاه تهران همزمان با دوران شیوع ویروس کرونا بود. حتی سبک لباس‌ها و فضای فیلم، به‌طور عجیبی به زندگی مردم در دوران کرونا و قرنطینه خانگی شباهت داشت که این نکته برای من جالب بود.
مرادی درباره داستان «شیوع» عنوان کرد: این فیلم، یک اپیدمی جهانی را روایت می‌کند و نشان می‌دهد که مصرف‌گرایی و رسانه‌ها چطور می‌توانند زندگی انسان‌ها را تحت تأثیر قرار دهند. برایم مهم بود که داستانی جهان‌شمول بسازم و همچنین چالش روایت یک فیلم ۱۵ دقیقه‌ای بدون دیالوگ را تجربه کنم. درواقع سکوت و خیره‌شدن شخصیت‌ها به دیوارهای خالی، نمادی از احوالات آن‌ها و مسخ شدن در شرایط موجود است.
کارگردان «لاری» درباره فرآیند ساخت فیلم و نگارش یک فیلمنامه بدون دیالوگ توضیح داد: در نگارش فیلمنامه چالش خاصی نداشتم، اما پس از تولید با مسائلی روبه‌رو شدم. سعی کردم نگاه منحصربه‌فردی داشته باشم و خودم را محدود به سبک و ژان رو قواعد مرسوم نکنم. فضای آخرالزمانی فیلم و حضور عوامل پشت صحنه در پایان فیلم، نشان می‌دهد که ما هم بخشی از این سیستم هستیم و قصد نداریم که صرفاً شعار بدهیم بلکه مانند دیگران در این جهان مصرف‌زده مسخ شده‌ایم.
مرادی درباره فرم روایی فیلم عنوان کرد: از ابتدا قصد نداشتم فضایی سورئال خلق کنم، اما در طول تولید، فرم مناسب این قصه را کشف کردیم. من از تئاتر وارد سینما شده‌ام و در دانشگاه نیز تا مقطع کارشناسی تئاتر خوانده‌ام درنتیجه فضای فیلم «شیوع»، میزانسن‌ها، فرم روایی و انتخاب بازیگران نیز تحت تاثیر ناخودآگاه تئاتری من قرار داشت.
وی درباره واکنش داوران به فیلمش اشاره کرد و گفت: «شیوع» در جشنواره فیلم کوتاه تهران و جشنواره فیلم فجر حضور داشت و حتی نامزد دریافت سیمرغ شد، اما برخی داوران با این سبک بی‌دیالوگ مشکل داشتند و در تشخیص ژانر آن تردید کردند. گویا برایشان عجیب بود که یک فیلم داستانی می‌تواند بدون دیالوگ قصه بگوید و نمی‌دانستند که این فیلم را ذیل فیلم‌های داستانی بررسی کنند یا فیلم‌های تجربی.
این کارگردان درباره طراحی صحنه و لباس فیلم «شیوع» توضیح داد: مسلماً طراحی صحنه و لباس به خصوص در فیلم‌هایی که فضای آخرالزمانی دارند از اهمیت بالایی برخوردار است. جالب است بدانید که این فیلم بسیار غریضی ساخته شد و سعی کردیم که تحت تاثیر هیچ فیلم خاص یا نمونه خارجی قرار نگیریم.
مرادی در پایان درباره فیلمنامه جدید خود گفت: در حال حاضر فیلمنامه جدید نوشته ام و منتظر انجمن سینمای جوان هستم که آیا به این فیلم بودجه ساخت می‌دهند یا خیر.
