به گزارش “دانشجو اینترنشنال”، وقتی در ابتدای لیگ چهاردهم مشخص شد علی دایی با از دست دادن خلعتبری، حاتمی، شاکری و سیدصالحی، برای خط حمله به جز رضا نوروزی خرید بزرگی نکرده و فقط مهدی طارمی را از دسته یک به پرسپولیس آورده، کمتر هواداری فکرش را می کرد که آقای گل وقت جهان، آنچه را که جوان در آیینه نمی‌دیده، در “خشت خام” دیده بود!
از درخشش مهدی طارمی در پرسپولیس آن سال و سال‌های بعد زیاد گفته و شنیده‌ایم. از گلزنی‌ها و تاثیرگذاری‌هایی که پرسپولیس و هوادارانش را به هر آنچه که می‌خواستند رساند و آنقدر گل زد و گل زد تا قطری‌ها را به فکر جذبش انداخت. مهدی در الغرافه هم با گام‌های بلند معروفش مدافعان را یکی پس از دیگری پشت سر می گذاشت. همان گام‌هایی که در آخر او را به یکی از دونده‌ترین بازیکنان چمپیونزلیگ در لباس پورتو تبدیل کرد؛ چه مسیر درخشان و لذت‌بخشی برای جوان بوشهری‌ای که ممکن بود بعد از سربازی رفتن اصلا به فوتبال ادامه ندهد!
وقتی طارمی با آن قیچی برگردان تماشایی دروازه ادوارد مندی بهترین گلر سال فیفا و چلسی را باز کرد، علی دایی در واکنش به آن گفت:”به طور قطع و یقین خیلی خوشحال شدم که یکی از شاگردانم در قلب اروپا و مهمترین مسابقات این قاره چنین گل زیبا و مهمی زده است. این بزرگترین خوشحالی ممکن بود که بازیکنی دروازه چلسی را باز کرده است که به خاطرش کلی فحش خوردم! “
اشاره دایی به همان انتقادهای لیگ چهاردهم است که بابت خرید طارمی از او صورت گرفته بود. طارمی‌ای که دیشب یکی از زیباترین گل‌های دوران ورزشی‌اش را برابر یکی از اصلی‌ترین رقبای باشگاه پورتو زد. سوپرگلی که مهدی با ضربهی سر وارد دروازه‌ی آنتونیو آدان کرد، نه فقط از حیث مساوی کردن نتیجه برابر حریف اصلی در راه قهرمانی، که از جهت زیبایی‌های وصف‌نشدنی‌اش حائز اهمیت بود.
می‌گویند ” بدترین پاسخ به زحمات یک استاد از طرف شاگرد، این است که همیشه در سطح یک شاگرد باقی بمانی!” گزاره‌ای که احتمالا طارمی خیلی خوب از آن مطلع شده و هر روز با سرعت بیشتری در مسیر بدست آوردن دل استاد قدم بر می‌دارد.
یک بار دیگر صحنه گل مهدی به اسپورتینگ را ببینید؛ یک ارسال دقیق از فابیو ویرا که دینش روی پاس گل اول مهدی به او را به خوبی ادا می کند، یک پرش خارق‌العاده از طارمی و ضربهی سر. ضربهی سری که مهدی برای دیدن نتیجه‌ی آن یک دور کامل تماشاگران استادیوم را دید تا لحظه‌ی موعود برسد: بوسه زدن توپ به تور. موضوعی که شاید مهدی در گردشی که به دور خودش داشت، از روی بلند شدن تماشاگران ورزشگاه دراگو متوجه آن شده بود. تک گلی که یاد و خاطره‌ی دو تا از ماندگار‌ترین گل‌های علی دایی در لباس تیم ملی را برای ایرانی‌ها زنده کرد. ابتدا گلی که شهریار فوتبال ایران در جده‌ی عربستان وارد دروازه بوبکر کرد تا تیم دوست‌داشتنی “چیرو” نیمه اول را بازنده به رختکن نرود. گلی که دایی برای به ثمر رساندن آن با همان رشادت همیشگی‌اش به میان مدافعان حریف زد و با یک پرش تماشایی خودش را به توپ ارسال‌شده توسط مهدوی‌کیا رساند و آن گل خاطره‌انگیز را به ثمر رساند.
اما جدای از پرش دیدنی طارمی که شاخصه‌ی اول گل حساسش بود، چرخش عجیب و غریب و ۳۶۰ درجه‌ای که زدن آن ضربهی سر به بدنش تحمیل کرد، ذهن‌ها را به سمت بازی رده بندی جام ملت‌های آسیا ۱۹۹۶ امارات کشاند. جایی که علی دایی روی ارسال فوق‌العاده مهرداد میناوند فقید، به شکلی باورنکردنی در ارتفاعی برابر با فاصله‌ی زانوهایش از زمین، با ضربهی سر دروازه کویت را باز کرد. ضربهی سری که دایی هیچ وقت برخوردش با تور دروازه را ندید! چرا که در آن حد فاصل به خاطر انعطاف عجیبی که به بدنش داده بود، یک چرخش ۱۸۰ درجه‌ای عمودی را انجام داد و یکی از زیباترین صحنه‌های تاریخ فوتبال ایران را رقم زد.
حالا شاگرد خلف اسطوره، به چنان مهره‌ی کلیدی‌ای در بین اسکواد قهرمان پرتغال تبدیل شده که باشگاه به دلگرمی حضور او، ستاره‌ای مثل دیاز را به لیورپول می‌فروشد بدون اینکه نگران جانشین او باشد. دیر یا زود مهدی را در تیمی بزرگ‌تر خواهیم دید؛ بدون شک در آن روز علی دایی، از هرکسی خوشحال تر است.
