رئیس بنیاد امید ایرانیان با بیان اینکه برخوردِ نامهربانه با «مهرجویی» های ایرانِ عزیز، راه صواب نیست ، تاکید کرد که بکار گیریِ ابزارِ سلیقه و سانسور، مانع از شناختی درست از ریشه های بحران جامعه و غلبه بر آن است.
به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از ایسنا، متن یادداشت محمدرضا عارف در اینستاگرام به شرح زیر است:
هنر، زبانِ انسانِ باشرافت ، با کرامت و متخلق به اخلاق حسنه، برای بیان دردها، مصائب ،معضلات و نیز ظرفیت ها و قابلیت‌های جامعه برای غلبه بر بحران ها و رهایی از همه ی فروبستگی ها و قید و بندهای تحمیلی است که قرائت های ناسازگار با معنویت و عقلانیت بر جوامع انسانی تحمیل کرده اند.
آنچه توسط هنر و هنرمند منتقل ، منتشر و ارائه و توسط جامعه ادراک می‌شود، ریشه های این موانع و بیماری ها و راه غلبه بر آنها بوده و بسی ارزشمند است.
آنگاه که هنرمندی با ادب و آداب هنرمندانه ی خود، نسبت به مسأله‌ای درون جامعه هشدار می‌دهد، نشان از هشدار به عواقب یک بیماری است که در وجود انسانِ اولین ،«فریاد ناشی از درد» نامیده می شد.جفا در حقِ هنر و هنرمند، جفا در حقِ سنت های اصیل و انسانیِ اسلامی_ایرانی و در تضاد با روحِ این فرهنگ غنی است.
نگاهِ تنگ نظرانه ی باندی و جناحی به هنر و هنرمند به مثابه ی شکستن آیینه هایی است که مصائبِ زیرِ پوستِ اجتماع و ریشه های آن ها را نمایان می سازند. بکار گیریِ ابزارِ سلیقه و سانسور، مانع از شناختی درست از ریشه های بحران و غلبه بر آن است.
برخوردِ نامهربانه با «مهرجویی» های ایرانِ عزیز، راه صواب نیست. هنرمندان و خردمندان را باید قدر شناخت و بر صدر نشاند.
چه زیبا می گوید شاعر معاصر،زنده یاد فریدون مشیری ؛
خرد را، مهر را تا جاودان بر تخت بنشانم
به پیش ِ پای فرداهای بهتر گل برافشانم
چه فردایی، چه دنیایی!
جهان سرشار از عشق و گل و موسیقی و نور است…
انتهای پیام
رئیس بنیاد امید ایرانیان با بیان اینکه برخوردِ نامهربانه با «مهرجویی» های ایرانِ عزیز، راه صواب نیست ، تاکید کرد که بکار گیریِ ابزارِ سلیقه و سانسور، مانع از شناختی درست از ریشه های بحران جامعه و غلبه بر آن است.
به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از ایسنا، متن یادداشت محمدرضا عارف در اینستاگرام به شرح زیر است:
هنر، زبانِ انسانِ باشرافت ، با کرامت و متخلق به اخلاق حسنه، برای بیان دردها، مصائب ،معضلات و نیز ظرفیت ها و قابلیت‌های جامعه برای غلبه بر بحران ها و رهایی از همه ی فروبستگی ها و قید و بندهای تحمیلی است که قرائت های ناسازگار با معنویت و عقلانیت بر جوامع انسانی تحمیل کرده اند.
آنچه توسط هنر و هنرمند منتقل ، منتشر و ارائه و توسط جامعه ادراک می‌شود، ریشه های این موانع و بیماری ها و راه غلبه بر آنها بوده و بسی ارزشمند است.
آنگاه که هنرمندی با ادب و آداب هنرمندانه ی خود، نسبت به مسأله‌ای درون جامعه هشدار می‌دهد، نشان از هشدار به عواقب یک بیماری است که در وجود انسانِ اولین ،«فریاد ناشی از درد» نامیده می شد.جفا در حقِ هنر و هنرمند، جفا در حقِ سنت های اصیل و انسانیِ اسلامی_ایرانی و در تضاد با روحِ این فرهنگ غنی است.
نگاهِ تنگ نظرانه ی باندی و جناحی به هنر و هنرمند به مثابه ی شکستن آیینه هایی است که مصائبِ زیرِ پوستِ اجتماع و ریشه های آن ها را نمایان می سازند. بکار گیریِ ابزارِ سلیقه و سانسور، مانع از شناختی درست از ریشه های بحران و غلبه بر آن است.
برخوردِ نامهربانه با «مهرجویی» های ایرانِ عزیز، راه صواب نیست. هنرمندان و خردمندان را باید قدر شناخت و بر صدر نشاند.
چه زیبا می گوید شاعر معاصر،زنده یاد فریدون مشیری ؛
خرد را، مهر را تا جاودان بر تخت بنشانم
به پیش ِ پای فرداهای بهتر گل برافشانم
چه فردایی، چه دنیایی!
جهان سرشار از عشق و گل و موسیقی و نور است…
انتهای پیام
رئیس بنیاد امید ایرانیان با بیان اینکه برخوردِ نامهربانه با «مهرجویی» های ایرانِ عزیز، راه صواب نیست ، تاکید کرد که بکار گیریِ ابزارِ سلیقه و سانسور، مانع از شناختی درست از ریشه های بحران جامعه و غلبه بر آن است.
به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از ایسنا، متن یادداشت محمدرضا عارف در اینستاگرام به شرح زیر است:
هنر، زبانِ انسانِ باشرافت ، با کرامت و متخلق به اخلاق حسنه، برای بیان دردها، مصائب ،معضلات و نیز ظرفیت ها و قابلیت‌های جامعه برای غلبه بر بحران ها و رهایی از همه ی فروبستگی ها و قید و بندهای تحمیلی است که قرائت های ناسازگار با معنویت و عقلانیت بر جوامع انسانی تحمیل کرده اند.
آنچه توسط هنر و هنرمند منتقل ، منتشر و ارائه و توسط جامعه ادراک می‌شود، ریشه های این موانع و بیماری ها و راه غلبه بر آنها بوده و بسی ارزشمند است.
آنگاه که هنرمندی با ادب و آداب هنرمندانه ی خود، نسبت به مسأله‌ای درون جامعه هشدار می‌دهد، نشان از هشدار به عواقب یک بیماری است که در وجود انسانِ اولین ،«فریاد ناشی از درد» نامیده می شد.جفا در حقِ هنر و هنرمند، جفا در حقِ سنت های اصیل و انسانیِ اسلامی_ایرانی و در تضاد با روحِ این فرهنگ غنی است.
نگاهِ تنگ نظرانه ی باندی و جناحی به هنر و هنرمند به مثابه ی شکستن آیینه هایی است که مصائبِ زیرِ پوستِ اجتماع و ریشه های آن ها را نمایان می سازند. بکار گیریِ ابزارِ سلیقه و سانسور، مانع از شناختی درست از ریشه های بحران و غلبه بر آن است.
برخوردِ نامهربانه با «مهرجویی» های ایرانِ عزیز، راه صواب نیست. هنرمندان و خردمندان را باید قدر شناخت و بر صدر نشاند.
چه زیبا می گوید شاعر معاصر،زنده یاد فریدون مشیری ؛
خرد را، مهر را تا جاودان بر تخت بنشانم
به پیش ِ پای فرداهای بهتر گل برافشانم
چه فردایی، چه دنیایی!
جهان سرشار از عشق و گل و موسیقی و نور است…
انتهای پیام
رئیس بنیاد امید ایرانیان با بیان اینکه برخوردِ نامهربانه با «مهرجویی» های ایرانِ عزیز، راه صواب نیست ، تاکید کرد که بکار گیریِ ابزارِ سلیقه و سانسور، مانع از شناختی درست از ریشه های بحران جامعه و غلبه بر آن است.
به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از ایسنا، متن یادداشت محمدرضا عارف در اینستاگرام به شرح زیر است:
هنر، زبانِ انسانِ باشرافت ، با کرامت و متخلق به اخلاق حسنه، برای بیان دردها، مصائب ،معضلات و نیز ظرفیت ها و قابلیت‌های جامعه برای غلبه بر بحران ها و رهایی از همه ی فروبستگی ها و قید و بندهای تحمیلی است که قرائت های ناسازگار با معنویت و عقلانیت بر جوامع انسانی تحمیل کرده اند.
آنچه توسط هنر و هنرمند منتقل ، منتشر و ارائه و توسط جامعه ادراک می‌شود، ریشه های این موانع و بیماری ها و راه غلبه بر آنها بوده و بسی ارزشمند است.
آنگاه که هنرمندی با ادب و آداب هنرمندانه ی خود، نسبت به مسأله‌ای درون جامعه هشدار می‌دهد، نشان از هشدار به عواقب یک بیماری است که در وجود انسانِ اولین ،«فریاد ناشی از درد» نامیده می شد.جفا در حقِ هنر و هنرمند، جفا در حقِ سنت های اصیل و انسانیِ اسلامی_ایرانی و در تضاد با روحِ این فرهنگ غنی است.
نگاهِ تنگ نظرانه ی باندی و جناحی به هنر و هنرمند به مثابه ی شکستن آیینه هایی است که مصائبِ زیرِ پوستِ اجتماع و ریشه های آن ها را نمایان می سازند. بکار گیریِ ابزارِ سلیقه و سانسور، مانع از شناختی درست از ریشه های بحران و غلبه بر آن است.
برخوردِ نامهربانه با «مهرجویی» های ایرانِ عزیز، راه صواب نیست. هنرمندان و خردمندان را باید قدر شناخت و بر صدر نشاند.
چه زیبا می گوید شاعر معاصر،زنده یاد فریدون مشیری ؛
خرد را، مهر را تا جاودان بر تخت بنشانم
به پیش ِ پای فرداهای بهتر گل برافشانم
چه فردایی، چه دنیایی!
جهان سرشار از عشق و گل و موسیقی و نور است…
انتهای پیام
