به گزارش خبرآنلاین، این هواپیمای غول‌پیکر که به‌طور رسمی ویندرانر (WindRunner) نامیده می‌شود، قادر است ۱۲ برابر بیشتر از یک بوئینگ ۷۴۷ بار حمل کند. ناگفته نماند که این هواپیما برای یک هدف خاص و منحصر به‌فرد طراحی شده است.
ویندرانر با طول فوق‌العاده ۱۰۸ متر (بیشتر از طول زمین فوتبال در ومبلی) و ارتفاع ۲۴ متر به پرواز درخواهد آمد. رادیا، شرکت سازنده این پروژه، برای طراحی این هواپیما تقریباً یک دهه وقت گذاشته است. در حالی که ویندرانر یک وسیله نقلیه چندمنظوره محسوب می‌شود، اندازه و شکل آن به‌طور ویژه برای حمل یک شیء خاص یعنی توربین‌های بادی طراحی شده است. پره‌های توربین بادی بسیار بزرگ بوده و حمل آن‌ها از طریق جاده فوق‌العاده دشوار است؛ به طوری که هواپیماهای معمولی قادر به جابجایی و حمل‌ونقل آن‌ها نیستند.
به نقل از روزیاتو، برخی از پروژه‌های توربین بادی حتی نیاز به ساخت جاده‌های خاص برای حمل پره‌های خود داشته‌اند. علاوه بر این، پیش‌بینی می‌شود که پره‌های این توربین‌ها در آینده حتی بزرگ‌تر از امروز باشند – احتمالاً از ۷۰ متر به ۱۰۰ متر افزایش پیدا کنند. بنابراین، با کمک مارک لاندستروم، مدیرعامل و دانشمند موشکی، تیم رادیا به دنبال راه‌حلی برای رفع این مشکل بودند. از این رو، ویندرانر قادر خواهد بود تا پره‌های توربین را در قسمت مربوط به محفظه باری خود حمل کرده و مستقیماً آن‌ها را به محل ساخت توربین‌ها انتقال دهد.
به منظور آسان‌تر کردن فرود، این هواپیما طوری طراحی شده که می‌تواند روی باندهای کوتاه و خاکی فرود بیاید، بدون اینکه نیاز به فرودگاه کاملاً آماده داشته باشد. رادیا در این باره می‌گوید: «ویندرانر با قابلیت‌های منحصر به فرد خود نه‌تنها می‌تواند نیاز مأموریت‌های حمل‌ونقل هوایی امروز را برآورده کند، بلکه قادر است افق‌های جدیدی را برای آنچه می‌توان با هواپیما جابه‌جا کرد را نیز گسترش دهد».
رادیا امیدوار است که ویندرانر تا سال ۲۰۳۰ در آسمان به پرواز دربیاید. در صورت پرواز، این هواپیما تبدیل به بزرگترین پرنده تاریخ می‌شود که تاکنون موفق شده چنین کاری انجام دهد. دومین هواپیمای بزرگ، جت اوکراینی Mriya بود به معنی «رویا» بود که در ابتدای حمله روسیه نابود شد. ویندرانر صرفاً برای حمل پره‌های توربین بادی طراحی نشده، بلکه کاربردهای دیگری نیز خواهد داشت و فرصت‌های جدیدی را برای حمل‌ونقل در حوزه‌های مختلف، از جمله کسب‌وکار و صنایع دفاعی، ایجاد خواهد کرد.
مدیرعامل لاندستروم می‌گوید: «یه دنیای کاملاً متفاوت از چیزهای بزرگ وجود داره که هنوز اختراع نشده‌اند… مهندسان و طراحان محصول در جهان حتی سعی نمی‌کنند چیزهای بزرگ‌تری بسازن، به این دلیل که آن‌ها می‌دانند امکان جابه‌جایی‌شون وجود نداره».
پره‌های توربین‌های بادی دریایی از جمله بلندترین سازه‌های ساخت بشر محسوب می‌شوند و در حال حاضر، بزرگترین آن‌ها تنها با استفاده از کشتی‌های عظیم‌الجثه قابل حمل‌ونقل هستند. این پره‌ها عمدتاً از پلی‌استر یا اپوکسی تقویت‌شده با الیاف فایبرگلاس ساخته می‌شوند و به‌دلیل ابعاد فوق‌العاده بزرگ خود، وزن قابل‌توجهی دارند. سنگین‌ترین پره‌ها ممکن است وزنی در حدود ۲۶ هزار کیلوگرم داشته باشند. با توجه به ابعاد بی‌سابقه هواپیمای ویندرانر، مهندسان این امکان را خواهند داشت تا سازه‌ها و تجهیزات بسیار بزرگ‌تری نیز طراحی و تولید کنند.
رادیا برآورد کرده که این پره‌های بلندتر می‌توانند دو برابر بیشتر از توربین‌های بادی فعلی در خشکی انرژی تولید کنند و هزینه‌ی انرژی را تا ۳۵ درصد کاهش دهند. همچنین پیش‌بینی شده است که این پره‌های بزرگ‌تر می‌توانند میزان پایداری در تولید انرژی را تا ۲۰ درصد افزایش دهند؛ شاخصی کلیدی برای سنجش میزان اطمینان‌پذیری انرژی در نیروگاه‌های بادی.
5858
به گزارش خبرآنلاین، این هواپیمای غول‌پیکر که به‌طور رسمی ویندرانر (WindRunner) نامیده می‌شود، قادر است ۱۲ برابر بیشتر از یک بوئینگ ۷۴۷ بار حمل کند. ناگفته نماند که این هواپیما برای یک هدف خاص و منحصر به‌فرد طراحی شده است.
ویندرانر با طول فوق‌العاده ۱۰۸ متر (بیشتر از طول زمین فوتبال در ومبلی) و ارتفاع ۲۴ متر به پرواز درخواهد آمد. رادیا، شرکت سازنده این پروژه، برای طراحی این هواپیما تقریباً یک دهه وقت گذاشته است. در حالی که ویندرانر یک وسیله نقلیه چندمنظوره محسوب می‌شود، اندازه و شکل آن به‌طور ویژه برای حمل یک شیء خاص یعنی توربین‌های بادی طراحی شده است. پره‌های توربین بادی بسیار بزرگ بوده و حمل آن‌ها از طریق جاده فوق‌العاده دشوار است؛ به طوری که هواپیماهای معمولی قادر به جابجایی و حمل‌ونقل آن‌ها نیستند.
به نقل از روزیاتو، برخی از پروژه‌های توربین بادی حتی نیاز به ساخت جاده‌های خاص برای حمل پره‌های خود داشته‌اند. علاوه بر این، پیش‌بینی می‌شود که پره‌های این توربین‌ها در آینده حتی بزرگ‌تر از امروز باشند – احتمالاً از ۷۰ متر به ۱۰۰ متر افزایش پیدا کنند. بنابراین، با کمک مارک لاندستروم، مدیرعامل و دانشمند موشکی، تیم رادیا به دنبال راه‌حلی برای رفع این مشکل بودند. از این رو، ویندرانر قادر خواهد بود تا پره‌های توربین را در قسمت مربوط به محفظه باری خود حمل کرده و مستقیماً آن‌ها را به محل ساخت توربین‌ها انتقال دهد.
به منظور آسان‌تر کردن فرود، این هواپیما طوری طراحی شده که می‌تواند روی باندهای کوتاه و خاکی فرود بیاید، بدون اینکه نیاز به فرودگاه کاملاً آماده داشته باشد. رادیا در این باره می‌گوید: «ویندرانر با قابلیت‌های منحصر به فرد خود نه‌تنها می‌تواند نیاز مأموریت‌های حمل‌ونقل هوایی امروز را برآورده کند، بلکه قادر است افق‌های جدیدی را برای آنچه می‌توان با هواپیما جابه‌جا کرد را نیز گسترش دهد».
رادیا امیدوار است که ویندرانر تا سال ۲۰۳۰ در آسمان به پرواز دربیاید. در صورت پرواز، این هواپیما تبدیل به بزرگترین پرنده تاریخ می‌شود که تاکنون موفق شده چنین کاری انجام دهد. دومین هواپیمای بزرگ، جت اوکراینی Mriya بود به معنی «رویا» بود که در ابتدای حمله روسیه نابود شد. ویندرانر صرفاً برای حمل پره‌های توربین بادی طراحی نشده، بلکه کاربردهای دیگری نیز خواهد داشت و فرصت‌های جدیدی را برای حمل‌ونقل در حوزه‌های مختلف، از جمله کسب‌وکار و صنایع دفاعی، ایجاد خواهد کرد.
مدیرعامل لاندستروم می‌گوید: «یه دنیای کاملاً متفاوت از چیزهای بزرگ وجود داره که هنوز اختراع نشده‌اند… مهندسان و طراحان محصول در جهان حتی سعی نمی‌کنند چیزهای بزرگ‌تری بسازن، به این دلیل که آن‌ها می‌دانند امکان جابه‌جایی‌شون وجود نداره».
پره‌های توربین‌های بادی دریایی از جمله بلندترین سازه‌های ساخت بشر محسوب می‌شوند و در حال حاضر، بزرگترین آن‌ها تنها با استفاده از کشتی‌های عظیم‌الجثه قابل حمل‌ونقل هستند. این پره‌ها عمدتاً از پلی‌استر یا اپوکسی تقویت‌شده با الیاف فایبرگلاس ساخته می‌شوند و به‌دلیل ابعاد فوق‌العاده بزرگ خود، وزن قابل‌توجهی دارند. سنگین‌ترین پره‌ها ممکن است وزنی در حدود ۲۶ هزار کیلوگرم داشته باشند. با توجه به ابعاد بی‌سابقه هواپیمای ویندرانر، مهندسان این امکان را خواهند داشت تا سازه‌ها و تجهیزات بسیار بزرگ‌تری نیز طراحی و تولید کنند.
رادیا برآورد کرده که این پره‌های بلندتر می‌توانند دو برابر بیشتر از توربین‌های بادی فعلی در خشکی انرژی تولید کنند و هزینه‌ی انرژی را تا ۳۵ درصد کاهش دهند. همچنین پیش‌بینی شده است که این پره‌های بزرگ‌تر می‌توانند میزان پایداری در تولید انرژی را تا ۲۰ درصد افزایش دهند؛ شاخصی کلیدی برای سنجش میزان اطمینان‌پذیری انرژی در نیروگاه‌های بادی.
5858
به گزارش خبرآنلاین، این هواپیمای غول‌پیکر که به‌طور رسمی ویندرانر (WindRunner) نامیده می‌شود، قادر است ۱۲ برابر بیشتر از یک بوئینگ ۷۴۷ بار حمل کند. ناگفته نماند که این هواپیما برای یک هدف خاص و منحصر به‌فرد طراحی شده است.
ویندرانر با طول فوق‌العاده ۱۰۸ متر (بیشتر از طول زمین فوتبال در ومبلی) و ارتفاع ۲۴ متر به پرواز درخواهد آمد. رادیا، شرکت سازنده این پروژه، برای طراحی این هواپیما تقریباً یک دهه وقت گذاشته است. در حالی که ویندرانر یک وسیله نقلیه چندمنظوره محسوب می‌شود، اندازه و شکل آن به‌طور ویژه برای حمل یک شیء خاص یعنی توربین‌های بادی طراحی شده است. پره‌های توربین بادی بسیار بزرگ بوده و حمل آن‌ها از طریق جاده فوق‌العاده دشوار است؛ به طوری که هواپیماهای معمولی قادر به جابجایی و حمل‌ونقل آن‌ها نیستند.
به نقل از روزیاتو، برخی از پروژه‌های توربین بادی حتی نیاز به ساخت جاده‌های خاص برای حمل پره‌های خود داشته‌اند. علاوه بر این، پیش‌بینی می‌شود که پره‌های این توربین‌ها در آینده حتی بزرگ‌تر از امروز باشند – احتمالاً از ۷۰ متر به ۱۰۰ متر افزایش پیدا کنند. بنابراین، با کمک مارک لاندستروم، مدیرعامل و دانشمند موشکی، تیم رادیا به دنبال راه‌حلی برای رفع این مشکل بودند. از این رو، ویندرانر قادر خواهد بود تا پره‌های توربین را در قسمت مربوط به محفظه باری خود حمل کرده و مستقیماً آن‌ها را به محل ساخت توربین‌ها انتقال دهد.
به منظور آسان‌تر کردن فرود، این هواپیما طوری طراحی شده که می‌تواند روی باندهای کوتاه و خاکی فرود بیاید، بدون اینکه نیاز به فرودگاه کاملاً آماده داشته باشد. رادیا در این باره می‌گوید: «ویندرانر با قابلیت‌های منحصر به فرد خود نه‌تنها می‌تواند نیاز مأموریت‌های حمل‌ونقل هوایی امروز را برآورده کند، بلکه قادر است افق‌های جدیدی را برای آنچه می‌توان با هواپیما جابه‌جا کرد را نیز گسترش دهد».
رادیا امیدوار است که ویندرانر تا سال ۲۰۳۰ در آسمان به پرواز دربیاید. در صورت پرواز، این هواپیما تبدیل به بزرگترین پرنده تاریخ می‌شود که تاکنون موفق شده چنین کاری انجام دهد. دومین هواپیمای بزرگ، جت اوکراینی Mriya بود به معنی «رویا» بود که در ابتدای حمله روسیه نابود شد. ویندرانر صرفاً برای حمل پره‌های توربین بادی طراحی نشده، بلکه کاربردهای دیگری نیز خواهد داشت و فرصت‌های جدیدی را برای حمل‌ونقل در حوزه‌های مختلف، از جمله کسب‌وکار و صنایع دفاعی، ایجاد خواهد کرد.
مدیرعامل لاندستروم می‌گوید: «یه دنیای کاملاً متفاوت از چیزهای بزرگ وجود داره که هنوز اختراع نشده‌اند… مهندسان و طراحان محصول در جهان حتی سعی نمی‌کنند چیزهای بزرگ‌تری بسازن، به این دلیل که آن‌ها می‌دانند امکان جابه‌جایی‌شون وجود نداره».
پره‌های توربین‌های بادی دریایی از جمله بلندترین سازه‌های ساخت بشر محسوب می‌شوند و در حال حاضر، بزرگترین آن‌ها تنها با استفاده از کشتی‌های عظیم‌الجثه قابل حمل‌ونقل هستند. این پره‌ها عمدتاً از پلی‌استر یا اپوکسی تقویت‌شده با الیاف فایبرگلاس ساخته می‌شوند و به‌دلیل ابعاد فوق‌العاده بزرگ خود، وزن قابل‌توجهی دارند. سنگین‌ترین پره‌ها ممکن است وزنی در حدود ۲۶ هزار کیلوگرم داشته باشند. با توجه به ابعاد بی‌سابقه هواپیمای ویندرانر، مهندسان این امکان را خواهند داشت تا سازه‌ها و تجهیزات بسیار بزرگ‌تری نیز طراحی و تولید کنند.
رادیا برآورد کرده که این پره‌های بلندتر می‌توانند دو برابر بیشتر از توربین‌های بادی فعلی در خشکی انرژی تولید کنند و هزینه‌ی انرژی را تا ۳۵ درصد کاهش دهند. همچنین پیش‌بینی شده است که این پره‌های بزرگ‌تر می‌توانند میزان پایداری در تولید انرژی را تا ۲۰ درصد افزایش دهند؛ شاخصی کلیدی برای سنجش میزان اطمینان‌پذیری انرژی در نیروگاه‌های بادی.
5858
به گزارش خبرآنلاین، این هواپیمای غول‌پیکر که به‌طور رسمی ویندرانر (WindRunner) نامیده می‌شود، قادر است ۱۲ برابر بیشتر از یک بوئینگ ۷۴۷ بار حمل کند. ناگفته نماند که این هواپیما برای یک هدف خاص و منحصر به‌فرد طراحی شده است.
ویندرانر با طول فوق‌العاده ۱۰۸ متر (بیشتر از طول زمین فوتبال در ومبلی) و ارتفاع ۲۴ متر به پرواز درخواهد آمد. رادیا، شرکت سازنده این پروژه، برای طراحی این هواپیما تقریباً یک دهه وقت گذاشته است. در حالی که ویندرانر یک وسیله نقلیه چندمنظوره محسوب می‌شود، اندازه و شکل آن به‌طور ویژه برای حمل یک شیء خاص یعنی توربین‌های بادی طراحی شده است. پره‌های توربین بادی بسیار بزرگ بوده و حمل آن‌ها از طریق جاده فوق‌العاده دشوار است؛ به طوری که هواپیماهای معمولی قادر به جابجایی و حمل‌ونقل آن‌ها نیستند.
به نقل از روزیاتو، برخی از پروژه‌های توربین بادی حتی نیاز به ساخت جاده‌های خاص برای حمل پره‌های خود داشته‌اند. علاوه بر این، پیش‌بینی می‌شود که پره‌های این توربین‌ها در آینده حتی بزرگ‌تر از امروز باشند – احتمالاً از ۷۰ متر به ۱۰۰ متر افزایش پیدا کنند. بنابراین، با کمک مارک لاندستروم، مدیرعامل و دانشمند موشکی، تیم رادیا به دنبال راه‌حلی برای رفع این مشکل بودند. از این رو، ویندرانر قادر خواهد بود تا پره‌های توربین را در قسمت مربوط به محفظه باری خود حمل کرده و مستقیماً آن‌ها را به محل ساخت توربین‌ها انتقال دهد.
به منظور آسان‌تر کردن فرود، این هواپیما طوری طراحی شده که می‌تواند روی باندهای کوتاه و خاکی فرود بیاید، بدون اینکه نیاز به فرودگاه کاملاً آماده داشته باشد. رادیا در این باره می‌گوید: «ویندرانر با قابلیت‌های منحصر به فرد خود نه‌تنها می‌تواند نیاز مأموریت‌های حمل‌ونقل هوایی امروز را برآورده کند، بلکه قادر است افق‌های جدیدی را برای آنچه می‌توان با هواپیما جابه‌جا کرد را نیز گسترش دهد».
رادیا امیدوار است که ویندرانر تا سال ۲۰۳۰ در آسمان به پرواز دربیاید. در صورت پرواز، این هواپیما تبدیل به بزرگترین پرنده تاریخ می‌شود که تاکنون موفق شده چنین کاری انجام دهد. دومین هواپیمای بزرگ، جت اوکراینی Mriya بود به معنی «رویا» بود که در ابتدای حمله روسیه نابود شد. ویندرانر صرفاً برای حمل پره‌های توربین بادی طراحی نشده، بلکه کاربردهای دیگری نیز خواهد داشت و فرصت‌های جدیدی را برای حمل‌ونقل در حوزه‌های مختلف، از جمله کسب‌وکار و صنایع دفاعی، ایجاد خواهد کرد.
مدیرعامل لاندستروم می‌گوید: «یه دنیای کاملاً متفاوت از چیزهای بزرگ وجود داره که هنوز اختراع نشده‌اند… مهندسان و طراحان محصول در جهان حتی سعی نمی‌کنند چیزهای بزرگ‌تری بسازن، به این دلیل که آن‌ها می‌دانند امکان جابه‌جایی‌شون وجود نداره».
پره‌های توربین‌های بادی دریایی از جمله بلندترین سازه‌های ساخت بشر محسوب می‌شوند و در حال حاضر، بزرگترین آن‌ها تنها با استفاده از کشتی‌های عظیم‌الجثه قابل حمل‌ونقل هستند. این پره‌ها عمدتاً از پلی‌استر یا اپوکسی تقویت‌شده با الیاف فایبرگلاس ساخته می‌شوند و به‌دلیل ابعاد فوق‌العاده بزرگ خود، وزن قابل‌توجهی دارند. سنگین‌ترین پره‌ها ممکن است وزنی در حدود ۲۶ هزار کیلوگرم داشته باشند. با توجه به ابعاد بی‌سابقه هواپیمای ویندرانر، مهندسان این امکان را خواهند داشت تا سازه‌ها و تجهیزات بسیار بزرگ‌تری نیز طراحی و تولید کنند.
رادیا برآورد کرده که این پره‌های بلندتر می‌توانند دو برابر بیشتر از توربین‌های بادی فعلی در خشکی انرژی تولید کنند و هزینه‌ی انرژی را تا ۳۵ درصد کاهش دهند. همچنین پیش‌بینی شده است که این پره‌های بزرگ‌تر می‌توانند میزان پایداری در تولید انرژی را تا ۲۰ درصد افزایش دهند؛ شاخصی کلیدی برای سنجش میزان اطمینان‌پذیری انرژی در نیروگاه‌های بادی.
5858
