ناصر حسینی‌مهر نویسنده، مدرس و کارگردان تئاتر که پیش‌تر جلد اول کتاب «تئاتر در ایران؛ از کودتا تا انقلاب» را نگارش و به بازار کتاب ارائه داده بود، درباره نگارش و چاپ جلد دوم این کتاب به خبرنگار مهر گفت: جلد دوم کتاب «تئاتر در ایران؛ نخستین سال‌های انقلاب ۵۷» در ۳۰۰ صفحه و در قطع وزیری به چاپ رسید. این کتاب به تئاتر ایران در سال‌های نخستین انقلاب ۵۷ اختصاص دارد.
وی یادآور شد: تئاتر معاصر ایران را به سه دوره تقسیم کردم که در کتاب‌ها در سه جلد تقسیم‌بندی می‌شود زیرا هر دوره خصوصیت کاملا متفاوتی نسبت به دوره های قبل دارد.
حسینی‌مهر توضیح داد: دوره اول در جلد اول کتاب «تئاتر در ایران» از کودتای ۱۳۳۲ تا انقلاب ۱۳۵۷ را شامل شده بود. دوره دوم از مقطع انقلاب شروع و تا پایان سال ۱۳۶۲ ادامه دارد. این دوره کوتاه و مانند شهاب سنگی بود که آسمان تئاتر ایران را روشن کرد و خیلی زود خاموش شد. دوره سوم نیز مربوط به آغاز تئاتر جمهوری اسلامی به طور رسمی است و تا امروز ادامه دارد و ۴ دهه را در بر می گیرد که نگارش آن آسان نیست زیرا فراز و نشیب فراوانی داشته است. الان به دوره‌ای رسیده که بسیاری از هنرمندان خوب ما تمایلی به کار کردن ندارند و خود من را هم از گردونه تئاتر بیرون انداخته‌اند. البته این توفیق اجباری باعث شد تا تمام زمان خود را صرف پژوهش و نگارش کتاب کنم.
این هنرمند با سابقه تئاتر ایران درباره ویژگی‌های دوره دوم تئاتر در ایران که در جلد دوم کتاب خود به آنها پرداخته است، یادآور شد: کتاب حاضر به یک دوره خاص در تئاتر ما می‌پردازد که در آن فضایی باز و آزاد گرچه با شتاب‌زدگی‌ها و انفجاری از آثار متنوع، شکل گرفت. یکی از ویژگی‌های این دوره تشکیل سندیکای تئاتر و ویژگی دیگر برگزاری مراسم روز جهانی تئاتر و عمومیت‌بخشیدن آن بین اهالی تئاتر بود که پیش از انقلاب آنقدر رسمیت نداشت. این حرکت جالبی بود که از سال ۵۸ در تالار رودکی آغاز شد ولی متأسفانه هم سندیکا و هم بزرگداشت روز جهانی تئاتر از سال ۶۲ به بعد به سرانجام خاصی نرسید. سومین ویژگی در نظر گرفته شده برای آن دوران در این کتاب پرداختن به تعطیلی تئاترهای لاله‌زار است که بعد از نیم قرن فعالیت به تعطیلی کشانده شد.
وی ادامه داد: در این دوره اجراهای مختلفی در ژانرهای مختلف و مضامین متنوع از رادیکال‌ترین شکل تا اشکال جدید تئاتر دینی، مذهبی یا در رابطه با جنگ وجود داشت. متأسفانه درگیرهای بسیاری هم بین فضاهای رسمی و غیررسمی تئاتر به وجود آمد.
حسینی‌مهر در پایان سخنان خود تأکید کرد: با چاپ جلد دوم کتاب «تئاتر در ایران» به نوعی به پیشواز سال نو رفتم.
ناصر حسینی‌مهر نویسنده، مدرس و کارگردان تئاتر که پیش‌تر جلد اول کتاب «تئاتر در ایران؛ از کودتا تا انقلاب» را نگارش و به بازار کتاب ارائه داده بود، درباره نگارش و چاپ جلد دوم این کتاب به خبرنگار مهر گفت: جلد دوم کتاب «تئاتر در ایران؛ نخستین سال‌های انقلاب ۵۷» در ۳۰۰ صفحه و در قطع وزیری به چاپ رسید. این کتاب به تئاتر ایران در سال‌های نخستین انقلاب ۵۷ اختصاص دارد.
وی یادآور شد: تئاتر معاصر ایران را به سه دوره تقسیم کردم که در کتاب‌ها در سه جلد تقسیم‌بندی می‌شود زیرا هر دوره خصوصیت کاملا متفاوتی نسبت به دوره های قبل دارد.
حسینی‌مهر توضیح داد: دوره اول در جلد اول کتاب «تئاتر در ایران» از کودتای ۱۳۳۲ تا انقلاب ۱۳۵۷ را شامل شده بود. دوره دوم از مقطع انقلاب شروع و تا پایان سال ۱۳۶۲ ادامه دارد. این دوره کوتاه و مانند شهاب سنگی بود که آسمان تئاتر ایران را روشن کرد و خیلی زود خاموش شد. دوره سوم نیز مربوط به آغاز تئاتر جمهوری اسلامی به طور رسمی است و تا امروز ادامه دارد و ۴ دهه را در بر می گیرد که نگارش آن آسان نیست زیرا فراز و نشیب فراوانی داشته است. الان به دوره‌ای رسیده که بسیاری از هنرمندان خوب ما تمایلی به کار کردن ندارند و خود من را هم از گردونه تئاتر بیرون انداخته‌اند. البته این توفیق اجباری باعث شد تا تمام زمان خود را صرف پژوهش و نگارش کتاب کنم.
این هنرمند با سابقه تئاتر ایران درباره ویژگی‌های دوره دوم تئاتر در ایران که در جلد دوم کتاب خود به آنها پرداخته است، یادآور شد: کتاب حاضر به یک دوره خاص در تئاتر ما می‌پردازد که در آن فضایی باز و آزاد گرچه با شتاب‌زدگی‌ها و انفجاری از آثار متنوع، شکل گرفت. یکی از ویژگی‌های این دوره تشکیل سندیکای تئاتر و ویژگی دیگر برگزاری مراسم روز جهانی تئاتر و عمومیت‌بخشیدن آن بین اهالی تئاتر بود که پیش از انقلاب آنقدر رسمیت نداشت. این حرکت جالبی بود که از سال ۵۸ در تالار رودکی آغاز شد ولی متأسفانه هم سندیکا و هم بزرگداشت روز جهانی تئاتر از سال ۶۲ به بعد به سرانجام خاصی نرسید. سومین ویژگی در نظر گرفته شده برای آن دوران در این کتاب پرداختن به تعطیلی تئاترهای لاله‌زار است که بعد از نیم قرن فعالیت به تعطیلی کشانده شد.
وی ادامه داد: در این دوره اجراهای مختلفی در ژانرهای مختلف و مضامین متنوع از رادیکال‌ترین شکل تا اشکال جدید تئاتر دینی، مذهبی یا در رابطه با جنگ وجود داشت. متأسفانه درگیرهای بسیاری هم بین فضاهای رسمی و غیررسمی تئاتر به وجود آمد.
حسینی‌مهر در پایان سخنان خود تأکید کرد: با چاپ جلد دوم کتاب «تئاتر در ایران» به نوعی به پیشواز سال نو رفتم.
ناصر حسینی‌مهر نویسنده، مدرس و کارگردان تئاتر که پیش‌تر جلد اول کتاب «تئاتر در ایران؛ از کودتا تا انقلاب» را نگارش و به بازار کتاب ارائه داده بود، درباره نگارش و چاپ جلد دوم این کتاب به خبرنگار مهر گفت: جلد دوم کتاب «تئاتر در ایران؛ نخستین سال‌های انقلاب ۵۷» در ۳۰۰ صفحه و در قطع وزیری به چاپ رسید. این کتاب به تئاتر ایران در سال‌های نخستین انقلاب ۵۷ اختصاص دارد.
وی یادآور شد: تئاتر معاصر ایران را به سه دوره تقسیم کردم که در کتاب‌ها در سه جلد تقسیم‌بندی می‌شود زیرا هر دوره خصوصیت کاملا متفاوتی نسبت به دوره های قبل دارد.
حسینی‌مهر توضیح داد: دوره اول در جلد اول کتاب «تئاتر در ایران» از کودتای ۱۳۳۲ تا انقلاب ۱۳۵۷ را شامل شده بود. دوره دوم از مقطع انقلاب شروع و تا پایان سال ۱۳۶۲ ادامه دارد. این دوره کوتاه و مانند شهاب سنگی بود که آسمان تئاتر ایران را روشن کرد و خیلی زود خاموش شد. دوره سوم نیز مربوط به آغاز تئاتر جمهوری اسلامی به طور رسمی است و تا امروز ادامه دارد و ۴ دهه را در بر می گیرد که نگارش آن آسان نیست زیرا فراز و نشیب فراوانی داشته است. الان به دوره‌ای رسیده که بسیاری از هنرمندان خوب ما تمایلی به کار کردن ندارند و خود من را هم از گردونه تئاتر بیرون انداخته‌اند. البته این توفیق اجباری باعث شد تا تمام زمان خود را صرف پژوهش و نگارش کتاب کنم.
این هنرمند با سابقه تئاتر ایران درباره ویژگی‌های دوره دوم تئاتر در ایران که در جلد دوم کتاب خود به آنها پرداخته است، یادآور شد: کتاب حاضر به یک دوره خاص در تئاتر ما می‌پردازد که در آن فضایی باز و آزاد گرچه با شتاب‌زدگی‌ها و انفجاری از آثار متنوع، شکل گرفت. یکی از ویژگی‌های این دوره تشکیل سندیکای تئاتر و ویژگی دیگر برگزاری مراسم روز جهانی تئاتر و عمومیت‌بخشیدن آن بین اهالی تئاتر بود که پیش از انقلاب آنقدر رسمیت نداشت. این حرکت جالبی بود که از سال ۵۸ در تالار رودکی آغاز شد ولی متأسفانه هم سندیکا و هم بزرگداشت روز جهانی تئاتر از سال ۶۲ به بعد به سرانجام خاصی نرسید. سومین ویژگی در نظر گرفته شده برای آن دوران در این کتاب پرداختن به تعطیلی تئاترهای لاله‌زار است که بعد از نیم قرن فعالیت به تعطیلی کشانده شد.
وی ادامه داد: در این دوره اجراهای مختلفی در ژانرهای مختلف و مضامین متنوع از رادیکال‌ترین شکل تا اشکال جدید تئاتر دینی، مذهبی یا در رابطه با جنگ وجود داشت. متأسفانه درگیرهای بسیاری هم بین فضاهای رسمی و غیررسمی تئاتر به وجود آمد.
حسینی‌مهر در پایان سخنان خود تأکید کرد: با چاپ جلد دوم کتاب «تئاتر در ایران» به نوعی به پیشواز سال نو رفتم.
ناصر حسینی‌مهر نویسنده، مدرس و کارگردان تئاتر که پیش‌تر جلد اول کتاب «تئاتر در ایران؛ از کودتا تا انقلاب» را نگارش و به بازار کتاب ارائه داده بود، درباره نگارش و چاپ جلد دوم این کتاب به خبرنگار مهر گفت: جلد دوم کتاب «تئاتر در ایران؛ نخستین سال‌های انقلاب ۵۷» در ۳۰۰ صفحه و در قطع وزیری به چاپ رسید. این کتاب به تئاتر ایران در سال‌های نخستین انقلاب ۵۷ اختصاص دارد.
وی یادآور شد: تئاتر معاصر ایران را به سه دوره تقسیم کردم که در کتاب‌ها در سه جلد تقسیم‌بندی می‌شود زیرا هر دوره خصوصیت کاملا متفاوتی نسبت به دوره های قبل دارد.
حسینی‌مهر توضیح داد: دوره اول در جلد اول کتاب «تئاتر در ایران» از کودتای ۱۳۳۲ تا انقلاب ۱۳۵۷ را شامل شده بود. دوره دوم از مقطع انقلاب شروع و تا پایان سال ۱۳۶۲ ادامه دارد. این دوره کوتاه و مانند شهاب سنگی بود که آسمان تئاتر ایران را روشن کرد و خیلی زود خاموش شد. دوره سوم نیز مربوط به آغاز تئاتر جمهوری اسلامی به طور رسمی است و تا امروز ادامه دارد و ۴ دهه را در بر می گیرد که نگارش آن آسان نیست زیرا فراز و نشیب فراوانی داشته است. الان به دوره‌ای رسیده که بسیاری از هنرمندان خوب ما تمایلی به کار کردن ندارند و خود من را هم از گردونه تئاتر بیرون انداخته‌اند. البته این توفیق اجباری باعث شد تا تمام زمان خود را صرف پژوهش و نگارش کتاب کنم.
این هنرمند با سابقه تئاتر ایران درباره ویژگی‌های دوره دوم تئاتر در ایران که در جلد دوم کتاب خود به آنها پرداخته است، یادآور شد: کتاب حاضر به یک دوره خاص در تئاتر ما می‌پردازد که در آن فضایی باز و آزاد گرچه با شتاب‌زدگی‌ها و انفجاری از آثار متنوع، شکل گرفت. یکی از ویژگی‌های این دوره تشکیل سندیکای تئاتر و ویژگی دیگر برگزاری مراسم روز جهانی تئاتر و عمومیت‌بخشیدن آن بین اهالی تئاتر بود که پیش از انقلاب آنقدر رسمیت نداشت. این حرکت جالبی بود که از سال ۵۸ در تالار رودکی آغاز شد ولی متأسفانه هم سندیکا و هم بزرگداشت روز جهانی تئاتر از سال ۶۲ به بعد به سرانجام خاصی نرسید. سومین ویژگی در نظر گرفته شده برای آن دوران در این کتاب پرداختن به تعطیلی تئاترهای لاله‌زار است که بعد از نیم قرن فعالیت به تعطیلی کشانده شد.
وی ادامه داد: در این دوره اجراهای مختلفی در ژانرهای مختلف و مضامین متنوع از رادیکال‌ترین شکل تا اشکال جدید تئاتر دینی، مذهبی یا در رابطه با جنگ وجود داشت. متأسفانه درگیرهای بسیاری هم بین فضاهای رسمی و غیررسمی تئاتر به وجود آمد.
حسینی‌مهر در پایان سخنان خود تأکید کرد: با چاپ جلد دوم کتاب «تئاتر در ایران» به نوعی به پیشواز سال نو رفتم.
