نگار علی- آرین اقبال، پژوهشگر شبکه و برنامه‌نویس در پنل تخصصی «فناوری، امنیت و آینده ایران» با انتقاد از شیوه تصمیم‌گیری‌های ناگهانی در حوزه اینترنت و امنیت شبکه گفت:«ما با تصمیم‌هایی مواجه هستیم که بدون طی فرآیندهای مشورتی، بدون اطلاع‌رسانی و بدون ارزیابی تبعات، یک‌شبه اعمال می‌شوند. نمونه‌اش همین فیلتر شدن واتساپ یا قطع یک پروتکل ارتباطی؛ کاربر صبح از خواب بیدار می‌شود و می‌بیند کسب‌وکارش از کار افتاده، بدون اینکه بداند چرا و به استناد چه تصمیمی.»
او ادامه داد:«از دهه ۷۰ تاکنون، تخریب تدریجی اکوسیستم فناوری اطلاعات کشور را می‌بینم، تخریبی که پیوسته و بدون توجه به هشدارهای متخصصان در حال گسترش است. بارها گفته شده، گوش شنوایی وجود ندارد. سیاست‌گذار، تصمیم می‌گیرد، کاربر باید تبعیت کند. هیچ روند گفت‌وگویی یا دعوتی از کنشگران برای مشارکت در این فرآیندها وجود ندارد.»
اقبال همچنین به تناقضی مهم اشاره کرد: استفاده از ابزارهایی مانند VPN که از یک سو برای تأمین امنیت اطلاعات و ارتباطات در کسب‌وکارها ضروری است، از سوی دیگر بدون توجه به کارکرد واقعی‌شان مسدود می‌شوند:«منِ مدیر شرکت، برای اتصال بین دو دفترم از VPN استفاده می‌کنم، اما ناگهان می‌بینم که پروتکل بسته شده. نه اطلاع‌رسانی شده، نه به من فرصت داده شده تا دفاع کنم، نه بررسی کارشناسی صورت گرفته. فقط می‌گویند فلان نهاد امنیتی تصمیم گرفته. این یعنی فروپاشی اعتماد و بی‌ثباتی در تصمیمات کلان.»
او با اشاره به هشدار بهزاد اکبری درباره خطر خاموشی، گفت:«قطع اینترنت، همان‌قدر فاجعه‌بار است که خاموشی برق. ما تأثیر قطعی برق را فیزیکی حس می‌کنیم، اما قطع تونل‌های ارتباطی برای یک شرکت فناوری یا یک نهاد علمی، همان اندازه مخرب است. قطع این تونل‌ها یعنی از بین رفتن اعتماد، داده، و سرمایه.»
اقبال در پایان تأکید کرد:«این واکنش‌هایی که از سمت کنشگران دیده می‌شود، حاصل تصمیم‌هایی است که به آن‌ها تحمیل شده، نه چیزی که خودشان در آن مشارکت داشته باشند. اگر کاربران و متخصصان، جایی در تصمیم‌سازی نداشته باشند، طبیعی است که واکنش‌ها منفی و حتی گاه رادیکال باشد. این هشدار مهمی است که باید شنیده شود، پیش از آنکه اکوسیستم فناوری کشور به نقطه بی‌بازگشت برسد.»
۲۲۷۲۲۷
نگار علی- آرین اقبال، پژوهشگر شبکه و برنامه‌نویس در پنل تخصصی «فناوری، امنیت و آینده ایران» با انتقاد از شیوه تصمیم‌گیری‌های ناگهانی در حوزه اینترنت و امنیت شبکه گفت:«ما با تصمیم‌هایی مواجه هستیم که بدون طی فرآیندهای مشورتی، بدون اطلاع‌رسانی و بدون ارزیابی تبعات، یک‌شبه اعمال می‌شوند. نمونه‌اش همین فیلتر شدن واتساپ یا قطع یک پروتکل ارتباطی؛ کاربر صبح از خواب بیدار می‌شود و می‌بیند کسب‌وکارش از کار افتاده، بدون اینکه بداند چرا و به استناد چه تصمیمی.»
او ادامه داد:«از دهه ۷۰ تاکنون، تخریب تدریجی اکوسیستم فناوری اطلاعات کشور را می‌بینم، تخریبی که پیوسته و بدون توجه به هشدارهای متخصصان در حال گسترش است. بارها گفته شده، گوش شنوایی وجود ندارد. سیاست‌گذار، تصمیم می‌گیرد، کاربر باید تبعیت کند. هیچ روند گفت‌وگویی یا دعوتی از کنشگران برای مشارکت در این فرآیندها وجود ندارد.»
اقبال همچنین به تناقضی مهم اشاره کرد: استفاده از ابزارهایی مانند VPN که از یک سو برای تأمین امنیت اطلاعات و ارتباطات در کسب‌وکارها ضروری است، از سوی دیگر بدون توجه به کارکرد واقعی‌شان مسدود می‌شوند:«منِ مدیر شرکت، برای اتصال بین دو دفترم از VPN استفاده می‌کنم، اما ناگهان می‌بینم که پروتکل بسته شده. نه اطلاع‌رسانی شده، نه به من فرصت داده شده تا دفاع کنم، نه بررسی کارشناسی صورت گرفته. فقط می‌گویند فلان نهاد امنیتی تصمیم گرفته. این یعنی فروپاشی اعتماد و بی‌ثباتی در تصمیمات کلان.»
او با اشاره به هشدار بهزاد اکبری درباره خطر خاموشی، گفت:«قطع اینترنت، همان‌قدر فاجعه‌بار است که خاموشی برق. ما تأثیر قطعی برق را فیزیکی حس می‌کنیم، اما قطع تونل‌های ارتباطی برای یک شرکت فناوری یا یک نهاد علمی، همان اندازه مخرب است. قطع این تونل‌ها یعنی از بین رفتن اعتماد، داده، و سرمایه.»
اقبال در پایان تأکید کرد:«این واکنش‌هایی که از سمت کنشگران دیده می‌شود، حاصل تصمیم‌هایی است که به آن‌ها تحمیل شده، نه چیزی که خودشان در آن مشارکت داشته باشند. اگر کاربران و متخصصان، جایی در تصمیم‌سازی نداشته باشند، طبیعی است که واکنش‌ها منفی و حتی گاه رادیکال باشد. این هشدار مهمی است که باید شنیده شود، پیش از آنکه اکوسیستم فناوری کشور به نقطه بی‌بازگشت برسد.»
۲۲۷۲۲۷
نگار علی- آرین اقبال، پژوهشگر شبکه و برنامه‌نویس در پنل تخصصی «فناوری، امنیت و آینده ایران» با انتقاد از شیوه تصمیم‌گیری‌های ناگهانی در حوزه اینترنت و امنیت شبکه گفت:«ما با تصمیم‌هایی مواجه هستیم که بدون طی فرآیندهای مشورتی، بدون اطلاع‌رسانی و بدون ارزیابی تبعات، یک‌شبه اعمال می‌شوند. نمونه‌اش همین فیلتر شدن واتساپ یا قطع یک پروتکل ارتباطی؛ کاربر صبح از خواب بیدار می‌شود و می‌بیند کسب‌وکارش از کار افتاده، بدون اینکه بداند چرا و به استناد چه تصمیمی.»
او ادامه داد:«از دهه ۷۰ تاکنون، تخریب تدریجی اکوسیستم فناوری اطلاعات کشور را می‌بینم، تخریبی که پیوسته و بدون توجه به هشدارهای متخصصان در حال گسترش است. بارها گفته شده، گوش شنوایی وجود ندارد. سیاست‌گذار، تصمیم می‌گیرد، کاربر باید تبعیت کند. هیچ روند گفت‌وگویی یا دعوتی از کنشگران برای مشارکت در این فرآیندها وجود ندارد.»
اقبال همچنین به تناقضی مهم اشاره کرد: استفاده از ابزارهایی مانند VPN که از یک سو برای تأمین امنیت اطلاعات و ارتباطات در کسب‌وکارها ضروری است، از سوی دیگر بدون توجه به کارکرد واقعی‌شان مسدود می‌شوند:«منِ مدیر شرکت، برای اتصال بین دو دفترم از VPN استفاده می‌کنم، اما ناگهان می‌بینم که پروتکل بسته شده. نه اطلاع‌رسانی شده، نه به من فرصت داده شده تا دفاع کنم، نه بررسی کارشناسی صورت گرفته. فقط می‌گویند فلان نهاد امنیتی تصمیم گرفته. این یعنی فروپاشی اعتماد و بی‌ثباتی در تصمیمات کلان.»
او با اشاره به هشدار بهزاد اکبری درباره خطر خاموشی، گفت:«قطع اینترنت، همان‌قدر فاجعه‌بار است که خاموشی برق. ما تأثیر قطعی برق را فیزیکی حس می‌کنیم، اما قطع تونل‌های ارتباطی برای یک شرکت فناوری یا یک نهاد علمی، همان اندازه مخرب است. قطع این تونل‌ها یعنی از بین رفتن اعتماد، داده، و سرمایه.»
اقبال در پایان تأکید کرد:«این واکنش‌هایی که از سمت کنشگران دیده می‌شود، حاصل تصمیم‌هایی است که به آن‌ها تحمیل شده، نه چیزی که خودشان در آن مشارکت داشته باشند. اگر کاربران و متخصصان، جایی در تصمیم‌سازی نداشته باشند، طبیعی است که واکنش‌ها منفی و حتی گاه رادیکال باشد. این هشدار مهمی است که باید شنیده شود، پیش از آنکه اکوسیستم فناوری کشور به نقطه بی‌بازگشت برسد.»
۲۲۷۲۲۷
نگار علی- آرین اقبال، پژوهشگر شبکه و برنامه‌نویس در پنل تخصصی «فناوری، امنیت و آینده ایران» با انتقاد از شیوه تصمیم‌گیری‌های ناگهانی در حوزه اینترنت و امنیت شبکه گفت:«ما با تصمیم‌هایی مواجه هستیم که بدون طی فرآیندهای مشورتی، بدون اطلاع‌رسانی و بدون ارزیابی تبعات، یک‌شبه اعمال می‌شوند. نمونه‌اش همین فیلتر شدن واتساپ یا قطع یک پروتکل ارتباطی؛ کاربر صبح از خواب بیدار می‌شود و می‌بیند کسب‌وکارش از کار افتاده، بدون اینکه بداند چرا و به استناد چه تصمیمی.»
او ادامه داد:«از دهه ۷۰ تاکنون، تخریب تدریجی اکوسیستم فناوری اطلاعات کشور را می‌بینم، تخریبی که پیوسته و بدون توجه به هشدارهای متخصصان در حال گسترش است. بارها گفته شده، گوش شنوایی وجود ندارد. سیاست‌گذار، تصمیم می‌گیرد، کاربر باید تبعیت کند. هیچ روند گفت‌وگویی یا دعوتی از کنشگران برای مشارکت در این فرآیندها وجود ندارد.»
اقبال همچنین به تناقضی مهم اشاره کرد: استفاده از ابزارهایی مانند VPN که از یک سو برای تأمین امنیت اطلاعات و ارتباطات در کسب‌وکارها ضروری است، از سوی دیگر بدون توجه به کارکرد واقعی‌شان مسدود می‌شوند:«منِ مدیر شرکت، برای اتصال بین دو دفترم از VPN استفاده می‌کنم، اما ناگهان می‌بینم که پروتکل بسته شده. نه اطلاع‌رسانی شده، نه به من فرصت داده شده تا دفاع کنم، نه بررسی کارشناسی صورت گرفته. فقط می‌گویند فلان نهاد امنیتی تصمیم گرفته. این یعنی فروپاشی اعتماد و بی‌ثباتی در تصمیمات کلان.»
او با اشاره به هشدار بهزاد اکبری درباره خطر خاموشی، گفت:«قطع اینترنت، همان‌قدر فاجعه‌بار است که خاموشی برق. ما تأثیر قطعی برق را فیزیکی حس می‌کنیم، اما قطع تونل‌های ارتباطی برای یک شرکت فناوری یا یک نهاد علمی، همان اندازه مخرب است. قطع این تونل‌ها یعنی از بین رفتن اعتماد، داده، و سرمایه.»
اقبال در پایان تأکید کرد:«این واکنش‌هایی که از سمت کنشگران دیده می‌شود، حاصل تصمیم‌هایی است که به آن‌ها تحمیل شده، نه چیزی که خودشان در آن مشارکت داشته باشند. اگر کاربران و متخصصان، جایی در تصمیم‌سازی نداشته باشند، طبیعی است که واکنش‌ها منفی و حتی گاه رادیکال باشد. این هشدار مهمی است که باید شنیده شود، پیش از آنکه اکوسیستم فناوری کشور به نقطه بی‌بازگشت برسد.»
۲۲۷۲۲۷
