به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از خبرگزاری فرانسه، رخدادهای مربوط به کشتار ۱۷ اکتبر ۱۹۶۱ تا چند دهه سرپوش گذاشته شدند و تلفات نهایی این کشتار همچنان نامشخص باقی مانده است. اما بسیاری از تاریخدانها معتقدند که تلفات این کشتار معترضان از سوی پلیس شهر پاریس به صدها نفر می رسد.
فراخوان تجمع مذکور در آخرین سال تلاشهای خشونت آمیز فرانسه برای حفظ الجزایر به عنوان مستعمره اش در شمال آفریقا و در بحبوحه کمپینی از بمب گذاری ها در خاک اصلی فرانسه از سوی نیروهای استقلال طلب مطرح شد.
امروز شنبه یک روز قبل از برگزاری مراسم رسمی یادبود مربوط به سالگرد این کشتار، ماکرون در یک مراسم یادبود دیگر برای قربانیان این کشتار در پارکی در حومه پاریس از ساعت ۱۳:۳۰ به وقت گرینویج شرکت می کند.
این سوال مطرح است که آیا او در این سالگرد به طور رسمی از بابت اقدامات پلیس پاریس در آن روز عذرخواهی یا اظهار پشیمانی می کند یا خیر.
موریس پاپون، رئیس پلیس شهر پاریس در آن زمان بود که بعدا از بابت شراکت با نازی ها در زمان جنگ جهانی دوم محکوم شناخته شد.
کاخ الیزه اعلام کرد، مراسم رسمی یادبود این کشتار با حضور بستگان قربانیان، فعالان جامعه مدنی که در جهت به رسمیت شناختن این کشتار تبلیغ و فعالیت کردند و همینطور کهنه کاران مبارزه الجزایر برای استقلال برگزار می شود.
فعالان امیدوارند که ماکرون به عنوان اولین رئیس جمهور فرانسه که در دوره پسااستعمارگری این کشور زاده شده، فراتر از فرانسوا اولاند، رئیس جمهوری قبل از خودش عمل کند؛ اولاند در سال ۲۰۱۲ اذعان کرد که الجزایری های معترض “در یک سرکوب خونین کشته شدند”.
فعالان هم عذرخواهی رسمی فرانسه و هم غرامت برای قربانیان و یا اذعان به این که این سرکوب منجر به یک جنایت دولتی شده را مطالبه کرده اند.
معترضان در سال ۱۹۶۱ بعد از اعمال یک حکومت نظامی سفت و سخت علیه الجزایری ها فراخوانده شدند؛ حکومت نظامی که با هدف جلوگیری از تحرک نیروهای جنبش آزادی بخش میهنی الجزایر و ممانعت از کسب درآمد از سوی آنها در پی راه افتادن مجموعه ای از حملات مرگبار علیه ماموران پلیس فرانسه اعمال شد.
ماکرون که انتظار می رود سال آینده میلادی مجددا برای انتخابات ریاست جمهوری نامزد شود احتمالا این نگرانی را دارد که با اظهارنظرهایش باعث تحریک مخالفان سیاسی و نیروهای پلیس فرانسه نشود.
مخالفان راست افراطی ماکرون شامل مارین لوپن و اریک زمور از مخالفان سرسخت اذعان فرانسه و یا اظهار ندامت این کشور از بابت جنایات گذشته هستند.
همچنین یک مناقشه دیپلماتیک نیز اخیرا بین الجزایر و فرانسه به سبب اظهار نظرهایی منسوب به ماکرون بالا گرفت؛ اظهارنظرهایی که در جریان آنها ماکرون الجزایر را یک کشور تحت حاکمیت یک “سیستم سیاسی-نظامی” که تاریخش را “کاملا بازنویسی” کرده، توصیف کرده است.
انتهای پیام
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از خبرگزاری فرانسه، رخدادهای مربوط به کشتار ۱۷ اکتبر ۱۹۶۱ تا چند دهه سرپوش گذاشته شدند و تلفات نهایی این کشتار همچنان نامشخص باقی مانده است. اما بسیاری از تاریخدانها معتقدند که تلفات این کشتار معترضان از سوی پلیس شهر پاریس به صدها نفر می رسد.
فراخوان تجمع مذکور در آخرین سال تلاشهای خشونت آمیز فرانسه برای حفظ الجزایر به عنوان مستعمره اش در شمال آفریقا و در بحبوحه کمپینی از بمب گذاری ها در خاک اصلی فرانسه از سوی نیروهای استقلال طلب مطرح شد.
امروز شنبه یک روز قبل از برگزاری مراسم رسمی یادبود مربوط به سالگرد این کشتار، ماکرون در یک مراسم یادبود دیگر برای قربانیان این کشتار در پارکی در حومه پاریس از ساعت ۱۳:۳۰ به وقت گرینویج شرکت می کند.
این سوال مطرح است که آیا او در این سالگرد به طور رسمی از بابت اقدامات پلیس پاریس در آن روز عذرخواهی یا اظهار پشیمانی می کند یا خیر.
موریس پاپون، رئیس پلیس شهر پاریس در آن زمان بود که بعدا از بابت شراکت با نازی ها در زمان جنگ جهانی دوم محکوم شناخته شد.
کاخ الیزه اعلام کرد، مراسم رسمی یادبود این کشتار با حضور بستگان قربانیان، فعالان جامعه مدنی که در جهت به رسمیت شناختن این کشتار تبلیغ و فعالیت کردند و همینطور کهنه کاران مبارزه الجزایر برای استقلال برگزار می شود.
فعالان امیدوارند که ماکرون به عنوان اولین رئیس جمهور فرانسه که در دوره پسااستعمارگری این کشور زاده شده، فراتر از فرانسوا اولاند، رئیس جمهوری قبل از خودش عمل کند؛ اولاند در سال ۲۰۱۲ اذعان کرد که الجزایری های معترض “در یک سرکوب خونین کشته شدند”.
فعالان هم عذرخواهی رسمی فرانسه و هم غرامت برای قربانیان و یا اذعان به این که این سرکوب منجر به یک جنایت دولتی شده را مطالبه کرده اند.
معترضان در سال ۱۹۶۱ بعد از اعمال یک حکومت نظامی سفت و سخت علیه الجزایری ها فراخوانده شدند؛ حکومت نظامی که با هدف جلوگیری از تحرک نیروهای جنبش آزادی بخش میهنی الجزایر و ممانعت از کسب درآمد از سوی آنها در پی راه افتادن مجموعه ای از حملات مرگبار علیه ماموران پلیس فرانسه اعمال شد.
ماکرون که انتظار می رود سال آینده میلادی مجددا برای انتخابات ریاست جمهوری نامزد شود احتمالا این نگرانی را دارد که با اظهارنظرهایش باعث تحریک مخالفان سیاسی و نیروهای پلیس فرانسه نشود.
مخالفان راست افراطی ماکرون شامل مارین لوپن و اریک زمور از مخالفان سرسخت اذعان فرانسه و یا اظهار ندامت این کشور از بابت جنایات گذشته هستند.
همچنین یک مناقشه دیپلماتیک نیز اخیرا بین الجزایر و فرانسه به سبب اظهار نظرهایی منسوب به ماکرون بالا گرفت؛ اظهارنظرهایی که در جریان آنها ماکرون الجزایر را یک کشور تحت حاکمیت یک “سیستم سیاسی-نظامی” که تاریخش را “کاملا بازنویسی” کرده، توصیف کرده است.
انتهای پیام
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از خبرگزاری فرانسه، رخدادهای مربوط به کشتار ۱۷ اکتبر ۱۹۶۱ تا چند دهه سرپوش گذاشته شدند و تلفات نهایی این کشتار همچنان نامشخص باقی مانده است. اما بسیاری از تاریخدانها معتقدند که تلفات این کشتار معترضان از سوی پلیس شهر پاریس به صدها نفر می رسد.
فراخوان تجمع مذکور در آخرین سال تلاشهای خشونت آمیز فرانسه برای حفظ الجزایر به عنوان مستعمره اش در شمال آفریقا و در بحبوحه کمپینی از بمب گذاری ها در خاک اصلی فرانسه از سوی نیروهای استقلال طلب مطرح شد.
امروز شنبه یک روز قبل از برگزاری مراسم رسمی یادبود مربوط به سالگرد این کشتار، ماکرون در یک مراسم یادبود دیگر برای قربانیان این کشتار در پارکی در حومه پاریس از ساعت ۱۳:۳۰ به وقت گرینویج شرکت می کند.
این سوال مطرح است که آیا او در این سالگرد به طور رسمی از بابت اقدامات پلیس پاریس در آن روز عذرخواهی یا اظهار پشیمانی می کند یا خیر.
موریس پاپون، رئیس پلیس شهر پاریس در آن زمان بود که بعدا از بابت شراکت با نازی ها در زمان جنگ جهانی دوم محکوم شناخته شد.
کاخ الیزه اعلام کرد، مراسم رسمی یادبود این کشتار با حضور بستگان قربانیان، فعالان جامعه مدنی که در جهت به رسمیت شناختن این کشتار تبلیغ و فعالیت کردند و همینطور کهنه کاران مبارزه الجزایر برای استقلال برگزار می شود.
فعالان امیدوارند که ماکرون به عنوان اولین رئیس جمهور فرانسه که در دوره پسااستعمارگری این کشور زاده شده، فراتر از فرانسوا اولاند، رئیس جمهوری قبل از خودش عمل کند؛ اولاند در سال ۲۰۱۲ اذعان کرد که الجزایری های معترض “در یک سرکوب خونین کشته شدند”.
فعالان هم عذرخواهی رسمی فرانسه و هم غرامت برای قربانیان و یا اذعان به این که این سرکوب منجر به یک جنایت دولتی شده را مطالبه کرده اند.
معترضان در سال ۱۹۶۱ بعد از اعمال یک حکومت نظامی سفت و سخت علیه الجزایری ها فراخوانده شدند؛ حکومت نظامی که با هدف جلوگیری از تحرک نیروهای جنبش آزادی بخش میهنی الجزایر و ممانعت از کسب درآمد از سوی آنها در پی راه افتادن مجموعه ای از حملات مرگبار علیه ماموران پلیس فرانسه اعمال شد.
ماکرون که انتظار می رود سال آینده میلادی مجددا برای انتخابات ریاست جمهوری نامزد شود احتمالا این نگرانی را دارد که با اظهارنظرهایش باعث تحریک مخالفان سیاسی و نیروهای پلیس فرانسه نشود.
مخالفان راست افراطی ماکرون شامل مارین لوپن و اریک زمور از مخالفان سرسخت اذعان فرانسه و یا اظهار ندامت این کشور از بابت جنایات گذشته هستند.
همچنین یک مناقشه دیپلماتیک نیز اخیرا بین الجزایر و فرانسه به سبب اظهار نظرهایی منسوب به ماکرون بالا گرفت؛ اظهارنظرهایی که در جریان آنها ماکرون الجزایر را یک کشور تحت حاکمیت یک “سیستم سیاسی-نظامی” که تاریخش را “کاملا بازنویسی” کرده، توصیف کرده است.
انتهای پیام
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از خبرگزاری فرانسه، رخدادهای مربوط به کشتار ۱۷ اکتبر ۱۹۶۱ تا چند دهه سرپوش گذاشته شدند و تلفات نهایی این کشتار همچنان نامشخص باقی مانده است. اما بسیاری از تاریخدانها معتقدند که تلفات این کشتار معترضان از سوی پلیس شهر پاریس به صدها نفر می رسد.
فراخوان تجمع مذکور در آخرین سال تلاشهای خشونت آمیز فرانسه برای حفظ الجزایر به عنوان مستعمره اش در شمال آفریقا و در بحبوحه کمپینی از بمب گذاری ها در خاک اصلی فرانسه از سوی نیروهای استقلال طلب مطرح شد.
امروز شنبه یک روز قبل از برگزاری مراسم رسمی یادبود مربوط به سالگرد این کشتار، ماکرون در یک مراسم یادبود دیگر برای قربانیان این کشتار در پارکی در حومه پاریس از ساعت ۱۳:۳۰ به وقت گرینویج شرکت می کند.
این سوال مطرح است که آیا او در این سالگرد به طور رسمی از بابت اقدامات پلیس پاریس در آن روز عذرخواهی یا اظهار پشیمانی می کند یا خیر.
موریس پاپون، رئیس پلیس شهر پاریس در آن زمان بود که بعدا از بابت شراکت با نازی ها در زمان جنگ جهانی دوم محکوم شناخته شد.
کاخ الیزه اعلام کرد، مراسم رسمی یادبود این کشتار با حضور بستگان قربانیان، فعالان جامعه مدنی که در جهت به رسمیت شناختن این کشتار تبلیغ و فعالیت کردند و همینطور کهنه کاران مبارزه الجزایر برای استقلال برگزار می شود.
فعالان امیدوارند که ماکرون به عنوان اولین رئیس جمهور فرانسه که در دوره پسااستعمارگری این کشور زاده شده، فراتر از فرانسوا اولاند، رئیس جمهوری قبل از خودش عمل کند؛ اولاند در سال ۲۰۱۲ اذعان کرد که الجزایری های معترض “در یک سرکوب خونین کشته شدند”.
فعالان هم عذرخواهی رسمی فرانسه و هم غرامت برای قربانیان و یا اذعان به این که این سرکوب منجر به یک جنایت دولتی شده را مطالبه کرده اند.
معترضان در سال ۱۹۶۱ بعد از اعمال یک حکومت نظامی سفت و سخت علیه الجزایری ها فراخوانده شدند؛ حکومت نظامی که با هدف جلوگیری از تحرک نیروهای جنبش آزادی بخش میهنی الجزایر و ممانعت از کسب درآمد از سوی آنها در پی راه افتادن مجموعه ای از حملات مرگبار علیه ماموران پلیس فرانسه اعمال شد.
ماکرون که انتظار می رود سال آینده میلادی مجددا برای انتخابات ریاست جمهوری نامزد شود احتمالا این نگرانی را دارد که با اظهارنظرهایش باعث تحریک مخالفان سیاسی و نیروهای پلیس فرانسه نشود.
مخالفان راست افراطی ماکرون شامل مارین لوپن و اریک زمور از مخالفان سرسخت اذعان فرانسه و یا اظهار ندامت این کشور از بابت جنایات گذشته هستند.
همچنین یک مناقشه دیپلماتیک نیز اخیرا بین الجزایر و فرانسه به سبب اظهار نظرهایی منسوب به ماکرون بالا گرفت؛ اظهارنظرهایی که در جریان آنها ماکرون الجزایر را یک کشور تحت حاکمیت یک “سیستم سیاسی-نظامی” که تاریخش را “کاملا بازنویسی” کرده، توصیف کرده است.
انتهای پیام
