در لحظاتی که همه با استرس، خشم، اضطراب و دلهره ای نگران کننده به انتظار اتفاقات پس از شکست مقابل لبنان بودیم، ناگهان ورق برگشت تا ۲۰ آبان ۱۴۰۰ روزی بیادماندنی شود.
درحالی که شرایط حاشیه ای بوجود آمده پیش از آخرین مسابقه دور رفت مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر می رفت تا با یک شکست غیرمنصفانه و تلخ، هیزم آتش حواشی و دودستگی ها را فراهم کند اما فوتبالیست های باغیرت کشورمان بیروت را به میعادگاه جشن صعود تبدیل کردند.
حالا همه ما فارغ از انتقادات بجا و نابجا، از شعف این پیروزی لحظه آخری و بی نهایت دلچسب به شور و شادی جمعی پیوسته ایم و این بزرگترین دستاورد یک رویداد ورزشی در عرصه ملی است.
البته شاید این مورد را مدیون داور دیدار نیز باشیم چرا که انگار پس از اعلام فقط ۵ دقیقه وقت اضافه برای مسابقه ای که لبنانی ها بعلاوه یک برانکارد در آن حاضر شده بودند(!) همگی برای لحظاتی فراموش کردیم که طرف کدام یک از دعوا هستیم. در این ثانیه های پراضطراب همه خواستیم بر این ناملایمات غلبه کنیم.
گل آزمون که روی تمرکز بالا و دقت قابل ستایش وحید امیری به ثمر رسید و برگرداندن هرچه سریعتر توپ به میانه زمین برای ادامه ی بازی به همراه بند نشدن نیمکت نشینان روی پایشان گویی همه آن چیزی بود که همیشه باید باشد؛ اتحاد.
اتحاد در رقابت های برون مرزی اولین، مهمترین و موثرترین عنصر خارجی تاثیرگذاری است که علاوه بر بالابردن قدرت تیمی، رقیب را نیز به هراس می اندازد. پس از دریافت گل تساوی به بازیکنان لبنان دقت کنید! همان هایی که ۹۰ دقیقه وقت کشی می کردند چنان ترسیده بودند که یادشان رفت همین چند ثانیه پایانی را نیز بکُشند.
به همین دلیل شوت احمد نور که از خط دروازه عبور کرد شک نداشته باشید هر ایرانی در هرکجا از خوشحالی به بالا پریده و موجی از شادی را با نزدیکترین هایش تقسیم کرده است. عده ای هم احتمالا برای تخلیه انرژی این گل فراموش نشدنی مصافتی را دویده اند تا خبر ساختن پیروزی از یک شکست محتمل را به نامیدهایی که عطای دیدن وقت های اضافه را به لقایش بخشیده بودند برسانند و او را در آغوش بکشند، بی آنکه بپرسند در اختلاف بین سرمربی و ستاره، طرف کیست؟
هرچند لبنان حریفی نه چندان مطرح و بزرگ بود و غلبه بر آن نباید اینقدر عذاب آور و سخت می بود اما هرچه که بود یک تلنگر به موقع و شیرین بود. شکست یا پیروزی ملی پوشان کشورمان برای همه ماست. متحد بمانیم، ما همه سوار یک کشتی هستیم.
مهدی بشکنی
در لحظاتی که همه با استرس، خشم، اضطراب و دلهره ای نگران کننده به انتظار اتفاقات پس از شکست مقابل لبنان بودیم، ناگهان ورق برگشت تا ۲۰ آبان ۱۴۰۰ روزی بیادماندنی شود.
درحالی که شرایط حاشیه ای بوجود آمده پیش از آخرین مسابقه دور رفت مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر می رفت تا با یک شکست غیرمنصفانه و تلخ، هیزم آتش حواشی و دودستگی ها را فراهم کند اما فوتبالیست های باغیرت کشورمان بیروت را به میعادگاه جشن صعود تبدیل کردند.
حالا همه ما فارغ از انتقادات بجا و نابجا، از شعف این پیروزی لحظه آخری و بی نهایت دلچسب به شور و شادی جمعی پیوسته ایم و این بزرگترین دستاورد یک رویداد ورزشی در عرصه ملی است.
البته شاید این مورد را مدیون داور دیدار نیز باشیم چرا که انگار پس از اعلام فقط ۵ دقیقه وقت اضافه برای مسابقه ای که لبنانی ها بعلاوه یک برانکارد در آن حاضر شده بودند(!) همگی برای لحظاتی فراموش کردیم که طرف کدام یک از دعوا هستیم. در این ثانیه های پراضطراب همه خواستیم بر این ناملایمات غلبه کنیم.
گل آزمون که روی تمرکز بالا و دقت قابل ستایش وحید امیری به ثمر رسید و برگرداندن هرچه سریعتر توپ به میانه زمین برای ادامه ی بازی به همراه بند نشدن نیمکت نشینان روی پایشان گویی همه آن چیزی بود که همیشه باید باشد؛ اتحاد.
اتحاد در رقابت های برون مرزی اولین، مهمترین و موثرترین عنصر خارجی تاثیرگذاری است که علاوه بر بالابردن قدرت تیمی، رقیب را نیز به هراس می اندازد. پس از دریافت گل تساوی به بازیکنان لبنان دقت کنید! همان هایی که ۹۰ دقیقه وقت کشی می کردند چنان ترسیده بودند که یادشان رفت همین چند ثانیه پایانی را نیز بکُشند.
به همین دلیل شوت احمد نور که از خط دروازه عبور کرد شک نداشته باشید هر ایرانی در هرکجا از خوشحالی به بالا پریده و موجی از شادی را با نزدیکترین هایش تقسیم کرده است. عده ای هم احتمالا برای تخلیه انرژی این گل فراموش نشدنی مصافتی را دویده اند تا خبر ساختن پیروزی از یک شکست محتمل را به نامیدهایی که عطای دیدن وقت های اضافه را به لقایش بخشیده بودند برسانند و او را در آغوش بکشند، بی آنکه بپرسند در اختلاف بین سرمربی و ستاره، طرف کیست؟
هرچند لبنان حریفی نه چندان مطرح و بزرگ بود و غلبه بر آن نباید اینقدر عذاب آور و سخت می بود اما هرچه که بود یک تلنگر به موقع و شیرین بود. شکست یا پیروزی ملی پوشان کشورمان برای همه ماست. متحد بمانیم، ما همه سوار یک کشتی هستیم.
مهدی بشکنی
در لحظاتی که همه با استرس، خشم، اضطراب و دلهره ای نگران کننده به انتظار اتفاقات پس از شکست مقابل لبنان بودیم، ناگهان ورق برگشت تا ۲۰ آبان ۱۴۰۰ روزی بیادماندنی شود.
درحالی که شرایط حاشیه ای بوجود آمده پیش از آخرین مسابقه دور رفت مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر می رفت تا با یک شکست غیرمنصفانه و تلخ، هیزم آتش حواشی و دودستگی ها را فراهم کند اما فوتبالیست های باغیرت کشورمان بیروت را به میعادگاه جشن صعود تبدیل کردند.
حالا همه ما فارغ از انتقادات بجا و نابجا، از شعف این پیروزی لحظه آخری و بی نهایت دلچسب به شور و شادی جمعی پیوسته ایم و این بزرگترین دستاورد یک رویداد ورزشی در عرصه ملی است.
البته شاید این مورد را مدیون داور دیدار نیز باشیم چرا که انگار پس از اعلام فقط ۵ دقیقه وقت اضافه برای مسابقه ای که لبنانی ها بعلاوه یک برانکارد در آن حاضر شده بودند(!) همگی برای لحظاتی فراموش کردیم که طرف کدام یک از دعوا هستیم. در این ثانیه های پراضطراب همه خواستیم بر این ناملایمات غلبه کنیم.
گل آزمون که روی تمرکز بالا و دقت قابل ستایش وحید امیری به ثمر رسید و برگرداندن هرچه سریعتر توپ به میانه زمین برای ادامه ی بازی به همراه بند نشدن نیمکت نشینان روی پایشان گویی همه آن چیزی بود که همیشه باید باشد؛ اتحاد.
اتحاد در رقابت های برون مرزی اولین، مهمترین و موثرترین عنصر خارجی تاثیرگذاری است که علاوه بر بالابردن قدرت تیمی، رقیب را نیز به هراس می اندازد. پس از دریافت گل تساوی به بازیکنان لبنان دقت کنید! همان هایی که ۹۰ دقیقه وقت کشی می کردند چنان ترسیده بودند که یادشان رفت همین چند ثانیه پایانی را نیز بکُشند.
به همین دلیل شوت احمد نور که از خط دروازه عبور کرد شک نداشته باشید هر ایرانی در هرکجا از خوشحالی به بالا پریده و موجی از شادی را با نزدیکترین هایش تقسیم کرده است. عده ای هم احتمالا برای تخلیه انرژی این گل فراموش نشدنی مصافتی را دویده اند تا خبر ساختن پیروزی از یک شکست محتمل را به نامیدهایی که عطای دیدن وقت های اضافه را به لقایش بخشیده بودند برسانند و او را در آغوش بکشند، بی آنکه بپرسند در اختلاف بین سرمربی و ستاره، طرف کیست؟
هرچند لبنان حریفی نه چندان مطرح و بزرگ بود و غلبه بر آن نباید اینقدر عذاب آور و سخت می بود اما هرچه که بود یک تلنگر به موقع و شیرین بود. شکست یا پیروزی ملی پوشان کشورمان برای همه ماست. متحد بمانیم، ما همه سوار یک کشتی هستیم.
مهدی بشکنی
در لحظاتی که همه با استرس، خشم، اضطراب و دلهره ای نگران کننده به انتظار اتفاقات پس از شکست مقابل لبنان بودیم، ناگهان ورق برگشت تا ۲۰ آبان ۱۴۰۰ روزی بیادماندنی شود.
درحالی که شرایط حاشیه ای بوجود آمده پیش از آخرین مسابقه دور رفت مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر می رفت تا با یک شکست غیرمنصفانه و تلخ، هیزم آتش حواشی و دودستگی ها را فراهم کند اما فوتبالیست های باغیرت کشورمان بیروت را به میعادگاه جشن صعود تبدیل کردند.
حالا همه ما فارغ از انتقادات بجا و نابجا، از شعف این پیروزی لحظه آخری و بی نهایت دلچسب به شور و شادی جمعی پیوسته ایم و این بزرگترین دستاورد یک رویداد ورزشی در عرصه ملی است.
البته شاید این مورد را مدیون داور دیدار نیز باشیم چرا که انگار پس از اعلام فقط ۵ دقیقه وقت اضافه برای مسابقه ای که لبنانی ها بعلاوه یک برانکارد در آن حاضر شده بودند(!) همگی برای لحظاتی فراموش کردیم که طرف کدام یک از دعوا هستیم. در این ثانیه های پراضطراب همه خواستیم بر این ناملایمات غلبه کنیم.
گل آزمون که روی تمرکز بالا و دقت قابل ستایش وحید امیری به ثمر رسید و برگرداندن هرچه سریعتر توپ به میانه زمین برای ادامه ی بازی به همراه بند نشدن نیمکت نشینان روی پایشان گویی همه آن چیزی بود که همیشه باید باشد؛ اتحاد.
اتحاد در رقابت های برون مرزی اولین، مهمترین و موثرترین عنصر خارجی تاثیرگذاری است که علاوه بر بالابردن قدرت تیمی، رقیب را نیز به هراس می اندازد. پس از دریافت گل تساوی به بازیکنان لبنان دقت کنید! همان هایی که ۹۰ دقیقه وقت کشی می کردند چنان ترسیده بودند که یادشان رفت همین چند ثانیه پایانی را نیز بکُشند.
به همین دلیل شوت احمد نور که از خط دروازه عبور کرد شک نداشته باشید هر ایرانی در هرکجا از خوشحالی به بالا پریده و موجی از شادی را با نزدیکترین هایش تقسیم کرده است. عده ای هم احتمالا برای تخلیه انرژی این گل فراموش نشدنی مصافتی را دویده اند تا خبر ساختن پیروزی از یک شکست محتمل را به نامیدهایی که عطای دیدن وقت های اضافه را به لقایش بخشیده بودند برسانند و او را در آغوش بکشند، بی آنکه بپرسند در اختلاف بین سرمربی و ستاره، طرف کیست؟
هرچند لبنان حریفی نه چندان مطرح و بزرگ بود و غلبه بر آن نباید اینقدر عذاب آور و سخت می بود اما هرچه که بود یک تلنگر به موقع و شیرین بود. شکست یا پیروزی ملی پوشان کشورمان برای همه ماست. متحد بمانیم، ما همه سوار یک کشتی هستیم.
مهدی بشکنی
