به گزارش دانشجو اینترنشنال وحید هاشمیان یکی از جدی‌ترین بایکنان نسل ۲۰۰۶ فوتبال ایران در امر مربیگری بوده است. از آنهایی که جدیت و تلاش خود برای تبدیل شدن به یک مربی کاربلد و بادانش را نشان داده و برخلاف برخی از همدوره‌ای‌هایش اصول و مسیر مشخص و با برنامه‌ای را برای پیمودن مسیر مربیگری حرفه‌ای در پیش گرفته است.
برای همین هم شنیدن این حرف‌ها از شخصیتی چون هاشمیان عجیب نیست« وقتی شما یک سرمربی دارید؛ او کسی است که مسئول تمام نتایج است. ما به عنوان کمک های سرمربی موظف هستیم که کمک کنیم و بهترین مشاوره را بدهیم. مشاوره فقط این نیست که من بروم لب خط یک چیزی در گوش سرمربی بگویم و دوربین هم بگیرد و فلان کارشناس مرا ببیند. این ها مهم نیست. ما در تمرین، انتخاب بازیکن، دیدن بازی ها و حین بازی طبق صحبت هایی که کردیم به آقای اسکوچیچ کمک می کنیم. شما می توانید در مورد نقش من از آقای اسکوچیچ سوال کنید ایشان می توانند بهتر جواب دهند. مهمترین چیزی که در فوتبال من و کار من همیشه وجود داشته “کار خوب” است. حالا آنهایی که باید ببینند و می توانند ببینند، می بینند و کسانی هستند که به حواشی و اینکه چه کسی لب خط می آید و وایت برد دستش است توجه دارند. هر کس می تواند کاری که می خواهد را بکند و من هم وجدانم راحت است که تا این لحظه هر چه در توان داشتم کم کاری نکردم»
این اظهارنظر هاشمیان عمق نگاه او به وظایف یک دستیار را نشان می‌دهد. خوب می‌دانیم که تقریبا هیچ مربی، به دنبال دستیار ماندن تا ابد نیست و مرد شماره یک شدن نیمکت‌ها، وسوسه‌ای است که باعث می‌شود هر مربی در جایگاه دستیار، با نگاه به تبدیل شدن به یک برند قابل اعتماد، جایگاهش را پلی به سوی پیشرفت بداند و از این نظر، این موضوع ممکن است بر انجام تمام و کمال وظایفش سایه بیندازد.
اما آنچه هاشمیان را متفاوت کرده، همین تعهد و بینش متفاوتش در انجام وظایفش آن هم به بهترین نحو است. انگار که دستیاری در تیم ملی را شغل ابدی و همیشگی خود می‌داند و این موضوع باعث شده تا برخلاف برخی از مربیان ایرانی سابق تیم ملی که دستیاری در تیم ملی را با اولین پیشنهاد سرمربیگری باشگاهی رها می‌کردند، او تمام و کمال در کنار تیم ملی باشد و ظاهرا هم قصدی برای دور شدن از این سمت را ندارد.
هر چند نمایش‌هایی از قبیل آنچه هاشمیان در اظهارنظر خود به آن اشاره کرده باعث تبلیغ بیشتر روی عملکرد یک دستیار می‌شود اما گذشتن از وسوسه‌ی آن و بهترین بودن در پستی که داشتنش آرزوی بسیاری است هدف هاشمیان است. آن هم دستیار سرمربی خارجی بودن در تیم ملی ایران که اغلب به دلیل نگاه مربیان خارجی به دستیاران داخلی، بیشتر یک پست تشریفاتی و برای خالی نبودن عریضه بوده. اما ظاهرا هاشمیان برخلاف رویه و سنت اشتباه به جا مانده از قبل، با انگیزه و با نشان دادن تعهد و حسن نیت خود کاری کرده که دستیار واقعی و بی‌غل و غش دراگان اسکوچیچ در تیم ملی باشد.
به گزارش دانشجو اینترنشنال وحید هاشمیان یکی از جدی‌ترین بایکنان نسل ۲۰۰۶ فوتبال ایران در امر مربیگری بوده است. از آنهایی که جدیت و تلاش خود برای تبدیل شدن به یک مربی کاربلد و بادانش را نشان داده و برخلاف برخی از همدوره‌ای‌هایش اصول و مسیر مشخص و با برنامه‌ای را برای پیمودن مسیر مربیگری حرفه‌ای در پیش گرفته است.
برای همین هم شنیدن این حرف‌ها از شخصیتی چون هاشمیان عجیب نیست« وقتی شما یک سرمربی دارید؛ او کسی است که مسئول تمام نتایج است. ما به عنوان کمک های سرمربی موظف هستیم که کمک کنیم و بهترین مشاوره را بدهیم. مشاوره فقط این نیست که من بروم لب خط یک چیزی در گوش سرمربی بگویم و دوربین هم بگیرد و فلان کارشناس مرا ببیند. این ها مهم نیست. ما در تمرین، انتخاب بازیکن، دیدن بازی ها و حین بازی طبق صحبت هایی که کردیم به آقای اسکوچیچ کمک می کنیم. شما می توانید در مورد نقش من از آقای اسکوچیچ سوال کنید ایشان می توانند بهتر جواب دهند. مهمترین چیزی که در فوتبال من و کار من همیشه وجود داشته “کار خوب” است. حالا آنهایی که باید ببینند و می توانند ببینند، می بینند و کسانی هستند که به حواشی و اینکه چه کسی لب خط می آید و وایت برد دستش است توجه دارند. هر کس می تواند کاری که می خواهد را بکند و من هم وجدانم راحت است که تا این لحظه هر چه در توان داشتم کم کاری نکردم»
این اظهارنظر هاشمیان عمق نگاه او به وظایف یک دستیار را نشان می‌دهد. خوب می‌دانیم که تقریبا هیچ مربی، به دنبال دستیار ماندن تا ابد نیست و مرد شماره یک شدن نیمکت‌ها، وسوسه‌ای است که باعث می‌شود هر مربی در جایگاه دستیار، با نگاه به تبدیل شدن به یک برند قابل اعتماد، جایگاهش را پلی به سوی پیشرفت بداند و از این نظر، این موضوع ممکن است بر انجام تمام و کمال وظایفش سایه بیندازد.
اما آنچه هاشمیان را متفاوت کرده، همین تعهد و بینش متفاوتش در انجام وظایفش آن هم به بهترین نحو است. انگار که دستیاری در تیم ملی را شغل ابدی و همیشگی خود می‌داند و این موضوع باعث شده تا برخلاف برخی از مربیان ایرانی سابق تیم ملی که دستیاری در تیم ملی را با اولین پیشنهاد سرمربیگری باشگاهی رها می‌کردند، او تمام و کمال در کنار تیم ملی باشد و ظاهرا هم قصدی برای دور شدن از این سمت را ندارد.
هر چند نمایش‌هایی از قبیل آنچه هاشمیان در اظهارنظر خود به آن اشاره کرده باعث تبلیغ بیشتر روی عملکرد یک دستیار می‌شود اما گذشتن از وسوسه‌ی آن و بهترین بودن در پستی که داشتنش آرزوی بسیاری است هدف هاشمیان است. آن هم دستیار سرمربی خارجی بودن در تیم ملی ایران که اغلب به دلیل نگاه مربیان خارجی به دستیاران داخلی، بیشتر یک پست تشریفاتی و برای خالی نبودن عریضه بوده. اما ظاهرا هاشمیان برخلاف رویه و سنت اشتباه به جا مانده از قبل، با انگیزه و با نشان دادن تعهد و حسن نیت خود کاری کرده که دستیار واقعی و بی‌غل و غش دراگان اسکوچیچ در تیم ملی باشد.
به گزارش دانشجو اینترنشنال وحید هاشمیان یکی از جدی‌ترین بایکنان نسل ۲۰۰۶ فوتبال ایران در امر مربیگری بوده است. از آنهایی که جدیت و تلاش خود برای تبدیل شدن به یک مربی کاربلد و بادانش را نشان داده و برخلاف برخی از همدوره‌ای‌هایش اصول و مسیر مشخص و با برنامه‌ای را برای پیمودن مسیر مربیگری حرفه‌ای در پیش گرفته است.
برای همین هم شنیدن این حرف‌ها از شخصیتی چون هاشمیان عجیب نیست« وقتی شما یک سرمربی دارید؛ او کسی است که مسئول تمام نتایج است. ما به عنوان کمک های سرمربی موظف هستیم که کمک کنیم و بهترین مشاوره را بدهیم. مشاوره فقط این نیست که من بروم لب خط یک چیزی در گوش سرمربی بگویم و دوربین هم بگیرد و فلان کارشناس مرا ببیند. این ها مهم نیست. ما در تمرین، انتخاب بازیکن، دیدن بازی ها و حین بازی طبق صحبت هایی که کردیم به آقای اسکوچیچ کمک می کنیم. شما می توانید در مورد نقش من از آقای اسکوچیچ سوال کنید ایشان می توانند بهتر جواب دهند. مهمترین چیزی که در فوتبال من و کار من همیشه وجود داشته “کار خوب” است. حالا آنهایی که باید ببینند و می توانند ببینند، می بینند و کسانی هستند که به حواشی و اینکه چه کسی لب خط می آید و وایت برد دستش است توجه دارند. هر کس می تواند کاری که می خواهد را بکند و من هم وجدانم راحت است که تا این لحظه هر چه در توان داشتم کم کاری نکردم»
این اظهارنظر هاشمیان عمق نگاه او به وظایف یک دستیار را نشان می‌دهد. خوب می‌دانیم که تقریبا هیچ مربی، به دنبال دستیار ماندن تا ابد نیست و مرد شماره یک شدن نیمکت‌ها، وسوسه‌ای است که باعث می‌شود هر مربی در جایگاه دستیار، با نگاه به تبدیل شدن به یک برند قابل اعتماد، جایگاهش را پلی به سوی پیشرفت بداند و از این نظر، این موضوع ممکن است بر انجام تمام و کمال وظایفش سایه بیندازد.
اما آنچه هاشمیان را متفاوت کرده، همین تعهد و بینش متفاوتش در انجام وظایفش آن هم به بهترین نحو است. انگار که دستیاری در تیم ملی را شغل ابدی و همیشگی خود می‌داند و این موضوع باعث شده تا برخلاف برخی از مربیان ایرانی سابق تیم ملی که دستیاری در تیم ملی را با اولین پیشنهاد سرمربیگری باشگاهی رها می‌کردند، او تمام و کمال در کنار تیم ملی باشد و ظاهرا هم قصدی برای دور شدن از این سمت را ندارد.
هر چند نمایش‌هایی از قبیل آنچه هاشمیان در اظهارنظر خود به آن اشاره کرده باعث تبلیغ بیشتر روی عملکرد یک دستیار می‌شود اما گذشتن از وسوسه‌ی آن و بهترین بودن در پستی که داشتنش آرزوی بسیاری است هدف هاشمیان است. آن هم دستیار سرمربی خارجی بودن در تیم ملی ایران که اغلب به دلیل نگاه مربیان خارجی به دستیاران داخلی، بیشتر یک پست تشریفاتی و برای خالی نبودن عریضه بوده. اما ظاهرا هاشمیان برخلاف رویه و سنت اشتباه به جا مانده از قبل، با انگیزه و با نشان دادن تعهد و حسن نیت خود کاری کرده که دستیار واقعی و بی‌غل و غش دراگان اسکوچیچ در تیم ملی باشد.
به گزارش دانشجو اینترنشنال وحید هاشمیان یکی از جدی‌ترین بایکنان نسل ۲۰۰۶ فوتبال ایران در امر مربیگری بوده است. از آنهایی که جدیت و تلاش خود برای تبدیل شدن به یک مربی کاربلد و بادانش را نشان داده و برخلاف برخی از همدوره‌ای‌هایش اصول و مسیر مشخص و با برنامه‌ای را برای پیمودن مسیر مربیگری حرفه‌ای در پیش گرفته است.
برای همین هم شنیدن این حرف‌ها از شخصیتی چون هاشمیان عجیب نیست« وقتی شما یک سرمربی دارید؛ او کسی است که مسئول تمام نتایج است. ما به عنوان کمک های سرمربی موظف هستیم که کمک کنیم و بهترین مشاوره را بدهیم. مشاوره فقط این نیست که من بروم لب خط یک چیزی در گوش سرمربی بگویم و دوربین هم بگیرد و فلان کارشناس مرا ببیند. این ها مهم نیست. ما در تمرین، انتخاب بازیکن، دیدن بازی ها و حین بازی طبق صحبت هایی که کردیم به آقای اسکوچیچ کمک می کنیم. شما می توانید در مورد نقش من از آقای اسکوچیچ سوال کنید ایشان می توانند بهتر جواب دهند. مهمترین چیزی که در فوتبال من و کار من همیشه وجود داشته “کار خوب” است. حالا آنهایی که باید ببینند و می توانند ببینند، می بینند و کسانی هستند که به حواشی و اینکه چه کسی لب خط می آید و وایت برد دستش است توجه دارند. هر کس می تواند کاری که می خواهد را بکند و من هم وجدانم راحت است که تا این لحظه هر چه در توان داشتم کم کاری نکردم»
این اظهارنظر هاشمیان عمق نگاه او به وظایف یک دستیار را نشان می‌دهد. خوب می‌دانیم که تقریبا هیچ مربی، به دنبال دستیار ماندن تا ابد نیست و مرد شماره یک شدن نیمکت‌ها، وسوسه‌ای است که باعث می‌شود هر مربی در جایگاه دستیار، با نگاه به تبدیل شدن به یک برند قابل اعتماد، جایگاهش را پلی به سوی پیشرفت بداند و از این نظر، این موضوع ممکن است بر انجام تمام و کمال وظایفش سایه بیندازد.
اما آنچه هاشمیان را متفاوت کرده، همین تعهد و بینش متفاوتش در انجام وظایفش آن هم به بهترین نحو است. انگار که دستیاری در تیم ملی را شغل ابدی و همیشگی خود می‌داند و این موضوع باعث شده تا برخلاف برخی از مربیان ایرانی سابق تیم ملی که دستیاری در تیم ملی را با اولین پیشنهاد سرمربیگری باشگاهی رها می‌کردند، او تمام و کمال در کنار تیم ملی باشد و ظاهرا هم قصدی برای دور شدن از این سمت را ندارد.
هر چند نمایش‌هایی از قبیل آنچه هاشمیان در اظهارنظر خود به آن اشاره کرده باعث تبلیغ بیشتر روی عملکرد یک دستیار می‌شود اما گذشتن از وسوسه‌ی آن و بهترین بودن در پستی که داشتنش آرزوی بسیاری است هدف هاشمیان است. آن هم دستیار سرمربی خارجی بودن در تیم ملی ایران که اغلب به دلیل نگاه مربیان خارجی به دستیاران داخلی، بیشتر یک پست تشریفاتی و برای خالی نبودن عریضه بوده. اما ظاهرا هاشمیان برخلاف رویه و سنت اشتباه به جا مانده از قبل، با انگیزه و با نشان دادن تعهد و حسن نیت خود کاری کرده که دستیار واقعی و بی‌غل و غش دراگان اسکوچیچ در تیم ملی باشد.
