آمریکا و متحدانش در شورای امنیت سازمان ملل با روسیه و چین بر سر سودمندی و تأثیر تحریم های سازمان ملل متحد که تاکنون بر چندین کشور، از کره شمالی گرفته تا یمن و کنگو و همچنین گروه هایی همچون القاعده و افراط گرایان داعش و حامیانشان و عوامل وابسته به آنها اعمال شده اند، مجادله کردند.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، روسیه که روز دوشنبه در این نشست به عنوان ریاست شورای امنیت حضور داشت و موضوع نشست یعنی جلوگیری از تبعات انسانی و ناخواسته تحریمها را انتخاب کرد، به تحریمهای یکجانبه ای که آمریکا، اتحادیه اروپا و کشورها و گروه های دیگر اعمال کردند، حمله کرد.
رزماری دی کارلو، مسئول سیاسی سازمان ملل به شورای امنیت گفت که ۱۴ نظام تحریم در سازمان ملل وجود دارد: به عنوان نمونه، در لیبی، مالی، سودان جنوبی و یمن از حل نزاع حمایت می کنند؛ در گینه بیسائو هدف آنها جلوگیری از تغییرات مغایر با قانون اساسی در دولت است؛ در جمهوری آفریقای مرکزی، کنگو و سومالی، آنها بهره‌برداری غیرقانونی از منابع طبیعی که منجر به تامین مالی گروه‌های مسلح می شود، مهار می‌کنند؛ در کره شمالی، آنها فعالیت های مربوط به اشاعه تسلیحات هسته ای را هدف قرار می دهند؛ و همچنین تهدیدهای تروریستی داعش و القاعده را محدود می کنند.
دی کارلو بیان کرد که تحریمهای سازمان ملل دیگر “ابزارهای بدون برش سابق نیستند”. او گفت که از دهه ۱۹۹۰، آنها دستخوش تغییراتی شده اند تا پیامدهای نامطلوب احتمالی آنها بر غیرنظامیان و کشورهای ثالث به حداقل رسیده و شورای امنیت نیز معافیت های بشردوستانه را در اکثر نظام های تحریمی لحاظ و ارائه کرده است.
در مقابل دیمیتری پولیانسکی، معاون سفیر روسیه در سازمان ملل، که ریاست این نشست را بر عهده داشت، گفت که بسیاری از نظام های تحریمی در برنامه های مربوط به ایجاد دولت و توسعه اقتصادی دخالت می کنند و در این زمینه به تحولات جمهوری آفریقای مرکزی و سودان اشاره کرد و همچنین اقدامات اتخاذ شده در مورد گینه بیسائو را “نابهنگام” خواند.
او بیان کرد که شورای امنیت باید “به آنچه مقامات کشورهای تحت تحریم فکر می کنند توجه بیشتری داشته باشد” و در تعیین معیارهایی برای برداشتن آن تحریمها واقع بینانه تر عمل کرده تا مطمئن شود آنها به “ماموریت غیرممکن” تبدیل نمی شوند.
لیندا توماس گرینفیلد، سفیر آمریکا در واکنش به این موضوع گفت که تحریمها “ابزاری قوی” هستند که “کسب درآمد تروریستها از طریق سیستم‌های مالی بین‌المللی را سخت‌تر می‌کند” و توسعه “برخی قابلیت‌ها” در ارتباط با برنامه‌های موشکی و هسته‌ای کره شمالی را کند کرده اند. او تاکید کرد که تحریمها همچنین “منابع کسانی را که فرآیندهای صلح را خراب می‌کنند، صلحبانان سازمان ملل را تهدید می‌کنند، مرتکب جنایات می‌شوند و مانع کمک‌های بشردوستانه می‌شوند، محدود می‌کنند.”
جیمز کاریوکی، معاون سفیر انگلیس هم گفت که ارزش تحریمهای سازمان ملل در آنگولا، ساحل عاج، لیبریا و سیرالئون ثابت شد و “آنها در آنجا به پایان درگیری و حمایت از گذار به صلح و دموکراسی کمک کردند” و سپس برداشته شدند.
او بیان کرد: در جمهوری آفریقای مرکزی، آنها فعالیت یک شرکت معدنی را بهبود بخشیده اند. در سومالی، تحریم تسلیحاتی امکان توقیف هزاران گلوله، موشک های هدایت شونده ضد تانک و تفنگ های تک تیراندازی را که بر اساس گزارشها قرار بود به دست گروه افراطگر الشباب، از گروه های وابسته به القاعده برسند فراهم ساختند.
پولیانسکی، معاون سفیر روسیه تحریمهای اعمال شده خارج از سازمان ملل توسط برخی کشورها یا گروه‌ها را هدف انتقاد ویژه‌ای قرار داد؛ او با اشاره به مشکلاتی که برای عوامل و طرفهایی همچون پیمانکاران، شرکت‌های حمل‌ونقل، بیمه کنندگان محموله‌ها و تراکنش‌های بانکی پیش می آید، گفت “این تحریمها یک مانع جدی برای کارآمدی کامل معافیت‌های بشردوستانه ایجاد می کنند.”
او همچنین گفت که روسیه این درک را دارد که تنها تحریمهای سازمان ملل “مشروع هستند” و اینکه استفاده گسترده‌تر از تحریمهای یکجانبه “هنجارها و نهادهای مرتبط با حقوق بین‌الملل را تضعیف می‌کنند.”
پولیانسکی گفت که “تحریمهای ثانویه قدرت‌های بزرگ غربی موجی سمی پیرامون پیونگ‌یانگ ایجاد می‌کنند که باعث منع همکاری حتی در حوزه های خارج از محدودیت‌های بین‌المللی می شوند.” او همچنین به آنچه که “جنگ تحریمها” علیه سوریه، از متحدان روسیه خواند، اشاره کرد؛ جنگی که بر اقتصاد این کشور تأثیر بسیار منفی گذاشته است. او در عین حال به تحریمهای آمریکا علیه کوبا و ونزوئلا اشاره کرد.
همچنین ژانگ جون، سفیر چین در سازمان ملل، تحریمهای یکجانبه را “بسیار مضر” خواند و ابراز نگرانی کرد که چند کشور چنان مساله تحریمها را مطرح می کنند که انگار به نظر می رسد به آنها اعتیاد پیدا کرده اند. وی گفت: این اقدامات چوب لای چرخ توسعه اقتصادی و اجتماعی و پیشرفت علمی و فناوری کشورهای هدف گرفته شده، می گذارند.
توماس گرینفیلد، سفیر آمریکا هم در پاسخ گفت که کشورش بسیار ترجیح می دهد که تحریم ها به صورت چندجانبه از جمله در چارچوب شورای امنیت اعمال شوند.
انتهای پیام
آمریکا و متحدانش در شورای امنیت سازمان ملل با روسیه و چین بر سر سودمندی و تأثیر تحریم های سازمان ملل متحد که تاکنون بر چندین کشور، از کره شمالی گرفته تا یمن و کنگو و همچنین گروه هایی همچون القاعده و افراط گرایان داعش و حامیانشان و عوامل وابسته به آنها اعمال شده اند، مجادله کردند.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، روسیه که روز دوشنبه در این نشست به عنوان ریاست شورای امنیت حضور داشت و موضوع نشست یعنی جلوگیری از تبعات انسانی و ناخواسته تحریمها را انتخاب کرد، به تحریمهای یکجانبه ای که آمریکا، اتحادیه اروپا و کشورها و گروه های دیگر اعمال کردند، حمله کرد.
رزماری دی کارلو، مسئول سیاسی سازمان ملل به شورای امنیت گفت که ۱۴ نظام تحریم در سازمان ملل وجود دارد: به عنوان نمونه، در لیبی، مالی، سودان جنوبی و یمن از حل نزاع حمایت می کنند؛ در گینه بیسائو هدف آنها جلوگیری از تغییرات مغایر با قانون اساسی در دولت است؛ در جمهوری آفریقای مرکزی، کنگو و سومالی، آنها بهره‌برداری غیرقانونی از منابع طبیعی که منجر به تامین مالی گروه‌های مسلح می شود، مهار می‌کنند؛ در کره شمالی، آنها فعالیت های مربوط به اشاعه تسلیحات هسته ای را هدف قرار می دهند؛ و همچنین تهدیدهای تروریستی داعش و القاعده را محدود می کنند.
دی کارلو بیان کرد که تحریمهای سازمان ملل دیگر “ابزارهای بدون برش سابق نیستند”. او گفت که از دهه ۱۹۹۰، آنها دستخوش تغییراتی شده اند تا پیامدهای نامطلوب احتمالی آنها بر غیرنظامیان و کشورهای ثالث به حداقل رسیده و شورای امنیت نیز معافیت های بشردوستانه را در اکثر نظام های تحریمی لحاظ و ارائه کرده است.
در مقابل دیمیتری پولیانسکی، معاون سفیر روسیه در سازمان ملل، که ریاست این نشست را بر عهده داشت، گفت که بسیاری از نظام های تحریمی در برنامه های مربوط به ایجاد دولت و توسعه اقتصادی دخالت می کنند و در این زمینه به تحولات جمهوری آفریقای مرکزی و سودان اشاره کرد و همچنین اقدامات اتخاذ شده در مورد گینه بیسائو را “نابهنگام” خواند.
او بیان کرد که شورای امنیت باید “به آنچه مقامات کشورهای تحت تحریم فکر می کنند توجه بیشتری داشته باشد” و در تعیین معیارهایی برای برداشتن آن تحریمها واقع بینانه تر عمل کرده تا مطمئن شود آنها به “ماموریت غیرممکن” تبدیل نمی شوند.
لیندا توماس گرینفیلد، سفیر آمریکا در واکنش به این موضوع گفت که تحریمها “ابزاری قوی” هستند که “کسب درآمد تروریستها از طریق سیستم‌های مالی بین‌المللی را سخت‌تر می‌کند” و توسعه “برخی قابلیت‌ها” در ارتباط با برنامه‌های موشکی و هسته‌ای کره شمالی را کند کرده اند. او تاکید کرد که تحریمها همچنین “منابع کسانی را که فرآیندهای صلح را خراب می‌کنند، صلحبانان سازمان ملل را تهدید می‌کنند، مرتکب جنایات می‌شوند و مانع کمک‌های بشردوستانه می‌شوند، محدود می‌کنند.”
جیمز کاریوکی، معاون سفیر انگلیس هم گفت که ارزش تحریمهای سازمان ملل در آنگولا، ساحل عاج، لیبریا و سیرالئون ثابت شد و “آنها در آنجا به پایان درگیری و حمایت از گذار به صلح و دموکراسی کمک کردند” و سپس برداشته شدند.
او بیان کرد: در جمهوری آفریقای مرکزی، آنها فعالیت یک شرکت معدنی را بهبود بخشیده اند. در سومالی، تحریم تسلیحاتی امکان توقیف هزاران گلوله، موشک های هدایت شونده ضد تانک و تفنگ های تک تیراندازی را که بر اساس گزارشها قرار بود به دست گروه افراطگر الشباب، از گروه های وابسته به القاعده برسند فراهم ساختند.
پولیانسکی، معاون سفیر روسیه تحریمهای اعمال شده خارج از سازمان ملل توسط برخی کشورها یا گروه‌ها را هدف انتقاد ویژه‌ای قرار داد؛ او با اشاره به مشکلاتی که برای عوامل و طرفهایی همچون پیمانکاران، شرکت‌های حمل‌ونقل، بیمه کنندگان محموله‌ها و تراکنش‌های بانکی پیش می آید، گفت “این تحریمها یک مانع جدی برای کارآمدی کامل معافیت‌های بشردوستانه ایجاد می کنند.”
او همچنین گفت که روسیه این درک را دارد که تنها تحریمهای سازمان ملل “مشروع هستند” و اینکه استفاده گسترده‌تر از تحریمهای یکجانبه “هنجارها و نهادهای مرتبط با حقوق بین‌الملل را تضعیف می‌کنند.”
پولیانسکی گفت که “تحریمهای ثانویه قدرت‌های بزرگ غربی موجی سمی پیرامون پیونگ‌یانگ ایجاد می‌کنند که باعث منع همکاری حتی در حوزه های خارج از محدودیت‌های بین‌المللی می شوند.” او همچنین به آنچه که “جنگ تحریمها” علیه سوریه، از متحدان روسیه خواند، اشاره کرد؛ جنگی که بر اقتصاد این کشور تأثیر بسیار منفی گذاشته است. او در عین حال به تحریمهای آمریکا علیه کوبا و ونزوئلا اشاره کرد.
همچنین ژانگ جون، سفیر چین در سازمان ملل، تحریمهای یکجانبه را “بسیار مضر” خواند و ابراز نگرانی کرد که چند کشور چنان مساله تحریمها را مطرح می کنند که انگار به نظر می رسد به آنها اعتیاد پیدا کرده اند. وی گفت: این اقدامات چوب لای چرخ توسعه اقتصادی و اجتماعی و پیشرفت علمی و فناوری کشورهای هدف گرفته شده، می گذارند.
توماس گرینفیلد، سفیر آمریکا هم در پاسخ گفت که کشورش بسیار ترجیح می دهد که تحریم ها به صورت چندجانبه از جمله در چارچوب شورای امنیت اعمال شوند.
انتهای پیام
آمریکا و متحدانش در شورای امنیت سازمان ملل با روسیه و چین بر سر سودمندی و تأثیر تحریم های سازمان ملل متحد که تاکنون بر چندین کشور، از کره شمالی گرفته تا یمن و کنگو و همچنین گروه هایی همچون القاعده و افراط گرایان داعش و حامیانشان و عوامل وابسته به آنها اعمال شده اند، مجادله کردند.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، روسیه که روز دوشنبه در این نشست به عنوان ریاست شورای امنیت حضور داشت و موضوع نشست یعنی جلوگیری از تبعات انسانی و ناخواسته تحریمها را انتخاب کرد، به تحریمهای یکجانبه ای که آمریکا، اتحادیه اروپا و کشورها و گروه های دیگر اعمال کردند، حمله کرد.
رزماری دی کارلو، مسئول سیاسی سازمان ملل به شورای امنیت گفت که ۱۴ نظام تحریم در سازمان ملل وجود دارد: به عنوان نمونه، در لیبی، مالی، سودان جنوبی و یمن از حل نزاع حمایت می کنند؛ در گینه بیسائو هدف آنها جلوگیری از تغییرات مغایر با قانون اساسی در دولت است؛ در جمهوری آفریقای مرکزی، کنگو و سومالی، آنها بهره‌برداری غیرقانونی از منابع طبیعی که منجر به تامین مالی گروه‌های مسلح می شود، مهار می‌کنند؛ در کره شمالی، آنها فعالیت های مربوط به اشاعه تسلیحات هسته ای را هدف قرار می دهند؛ و همچنین تهدیدهای تروریستی داعش و القاعده را محدود می کنند.
دی کارلو بیان کرد که تحریمهای سازمان ملل دیگر “ابزارهای بدون برش سابق نیستند”. او گفت که از دهه ۱۹۹۰، آنها دستخوش تغییراتی شده اند تا پیامدهای نامطلوب احتمالی آنها بر غیرنظامیان و کشورهای ثالث به حداقل رسیده و شورای امنیت نیز معافیت های بشردوستانه را در اکثر نظام های تحریمی لحاظ و ارائه کرده است.
در مقابل دیمیتری پولیانسکی، معاون سفیر روسیه در سازمان ملل، که ریاست این نشست را بر عهده داشت، گفت که بسیاری از نظام های تحریمی در برنامه های مربوط به ایجاد دولت و توسعه اقتصادی دخالت می کنند و در این زمینه به تحولات جمهوری آفریقای مرکزی و سودان اشاره کرد و همچنین اقدامات اتخاذ شده در مورد گینه بیسائو را “نابهنگام” خواند.
او بیان کرد که شورای امنیت باید “به آنچه مقامات کشورهای تحت تحریم فکر می کنند توجه بیشتری داشته باشد” و در تعیین معیارهایی برای برداشتن آن تحریمها واقع بینانه تر عمل کرده تا مطمئن شود آنها به “ماموریت غیرممکن” تبدیل نمی شوند.
لیندا توماس گرینفیلد، سفیر آمریکا در واکنش به این موضوع گفت که تحریمها “ابزاری قوی” هستند که “کسب درآمد تروریستها از طریق سیستم‌های مالی بین‌المللی را سخت‌تر می‌کند” و توسعه “برخی قابلیت‌ها” در ارتباط با برنامه‌های موشکی و هسته‌ای کره شمالی را کند کرده اند. او تاکید کرد که تحریمها همچنین “منابع کسانی را که فرآیندهای صلح را خراب می‌کنند، صلحبانان سازمان ملل را تهدید می‌کنند، مرتکب جنایات می‌شوند و مانع کمک‌های بشردوستانه می‌شوند، محدود می‌کنند.”
جیمز کاریوکی، معاون سفیر انگلیس هم گفت که ارزش تحریمهای سازمان ملل در آنگولا، ساحل عاج، لیبریا و سیرالئون ثابت شد و “آنها در آنجا به پایان درگیری و حمایت از گذار به صلح و دموکراسی کمک کردند” و سپس برداشته شدند.
او بیان کرد: در جمهوری آفریقای مرکزی، آنها فعالیت یک شرکت معدنی را بهبود بخشیده اند. در سومالی، تحریم تسلیحاتی امکان توقیف هزاران گلوله، موشک های هدایت شونده ضد تانک و تفنگ های تک تیراندازی را که بر اساس گزارشها قرار بود به دست گروه افراطگر الشباب، از گروه های وابسته به القاعده برسند فراهم ساختند.
پولیانسکی، معاون سفیر روسیه تحریمهای اعمال شده خارج از سازمان ملل توسط برخی کشورها یا گروه‌ها را هدف انتقاد ویژه‌ای قرار داد؛ او با اشاره به مشکلاتی که برای عوامل و طرفهایی همچون پیمانکاران، شرکت‌های حمل‌ونقل، بیمه کنندگان محموله‌ها و تراکنش‌های بانکی پیش می آید، گفت “این تحریمها یک مانع جدی برای کارآمدی کامل معافیت‌های بشردوستانه ایجاد می کنند.”
او همچنین گفت که روسیه این درک را دارد که تنها تحریمهای سازمان ملل “مشروع هستند” و اینکه استفاده گسترده‌تر از تحریمهای یکجانبه “هنجارها و نهادهای مرتبط با حقوق بین‌الملل را تضعیف می‌کنند.”
پولیانسکی گفت که “تحریمهای ثانویه قدرت‌های بزرگ غربی موجی سمی پیرامون پیونگ‌یانگ ایجاد می‌کنند که باعث منع همکاری حتی در حوزه های خارج از محدودیت‌های بین‌المللی می شوند.” او همچنین به آنچه که “جنگ تحریمها” علیه سوریه، از متحدان روسیه خواند، اشاره کرد؛ جنگی که بر اقتصاد این کشور تأثیر بسیار منفی گذاشته است. او در عین حال به تحریمهای آمریکا علیه کوبا و ونزوئلا اشاره کرد.
همچنین ژانگ جون، سفیر چین در سازمان ملل، تحریمهای یکجانبه را “بسیار مضر” خواند و ابراز نگرانی کرد که چند کشور چنان مساله تحریمها را مطرح می کنند که انگار به نظر می رسد به آنها اعتیاد پیدا کرده اند. وی گفت: این اقدامات چوب لای چرخ توسعه اقتصادی و اجتماعی و پیشرفت علمی و فناوری کشورهای هدف گرفته شده، می گذارند.
توماس گرینفیلد، سفیر آمریکا هم در پاسخ گفت که کشورش بسیار ترجیح می دهد که تحریم ها به صورت چندجانبه از جمله در چارچوب شورای امنیت اعمال شوند.
انتهای پیام
آمریکا و متحدانش در شورای امنیت سازمان ملل با روسیه و چین بر سر سودمندی و تأثیر تحریم های سازمان ملل متحد که تاکنون بر چندین کشور، از کره شمالی گرفته تا یمن و کنگو و همچنین گروه هایی همچون القاعده و افراط گرایان داعش و حامیانشان و عوامل وابسته به آنها اعمال شده اند، مجادله کردند.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، روسیه که روز دوشنبه در این نشست به عنوان ریاست شورای امنیت حضور داشت و موضوع نشست یعنی جلوگیری از تبعات انسانی و ناخواسته تحریمها را انتخاب کرد، به تحریمهای یکجانبه ای که آمریکا، اتحادیه اروپا و کشورها و گروه های دیگر اعمال کردند، حمله کرد.
رزماری دی کارلو، مسئول سیاسی سازمان ملل به شورای امنیت گفت که ۱۴ نظام تحریم در سازمان ملل وجود دارد: به عنوان نمونه، در لیبی، مالی، سودان جنوبی و یمن از حل نزاع حمایت می کنند؛ در گینه بیسائو هدف آنها جلوگیری از تغییرات مغایر با قانون اساسی در دولت است؛ در جمهوری آفریقای مرکزی، کنگو و سومالی، آنها بهره‌برداری غیرقانونی از منابع طبیعی که منجر به تامین مالی گروه‌های مسلح می شود، مهار می‌کنند؛ در کره شمالی، آنها فعالیت های مربوط به اشاعه تسلیحات هسته ای را هدف قرار می دهند؛ و همچنین تهدیدهای تروریستی داعش و القاعده را محدود می کنند.
دی کارلو بیان کرد که تحریمهای سازمان ملل دیگر “ابزارهای بدون برش سابق نیستند”. او گفت که از دهه ۱۹۹۰، آنها دستخوش تغییراتی شده اند تا پیامدهای نامطلوب احتمالی آنها بر غیرنظامیان و کشورهای ثالث به حداقل رسیده و شورای امنیت نیز معافیت های بشردوستانه را در اکثر نظام های تحریمی لحاظ و ارائه کرده است.
در مقابل دیمیتری پولیانسکی، معاون سفیر روسیه در سازمان ملل، که ریاست این نشست را بر عهده داشت، گفت که بسیاری از نظام های تحریمی در برنامه های مربوط به ایجاد دولت و توسعه اقتصادی دخالت می کنند و در این زمینه به تحولات جمهوری آفریقای مرکزی و سودان اشاره کرد و همچنین اقدامات اتخاذ شده در مورد گینه بیسائو را “نابهنگام” خواند.
او بیان کرد که شورای امنیت باید “به آنچه مقامات کشورهای تحت تحریم فکر می کنند توجه بیشتری داشته باشد” و در تعیین معیارهایی برای برداشتن آن تحریمها واقع بینانه تر عمل کرده تا مطمئن شود آنها به “ماموریت غیرممکن” تبدیل نمی شوند.
لیندا توماس گرینفیلد، سفیر آمریکا در واکنش به این موضوع گفت که تحریمها “ابزاری قوی” هستند که “کسب درآمد تروریستها از طریق سیستم‌های مالی بین‌المللی را سخت‌تر می‌کند” و توسعه “برخی قابلیت‌ها” در ارتباط با برنامه‌های موشکی و هسته‌ای کره شمالی را کند کرده اند. او تاکید کرد که تحریمها همچنین “منابع کسانی را که فرآیندهای صلح را خراب می‌کنند، صلحبانان سازمان ملل را تهدید می‌کنند، مرتکب جنایات می‌شوند و مانع کمک‌های بشردوستانه می‌شوند، محدود می‌کنند.”
جیمز کاریوکی، معاون سفیر انگلیس هم گفت که ارزش تحریمهای سازمان ملل در آنگولا، ساحل عاج، لیبریا و سیرالئون ثابت شد و “آنها در آنجا به پایان درگیری و حمایت از گذار به صلح و دموکراسی کمک کردند” و سپس برداشته شدند.
او بیان کرد: در جمهوری آفریقای مرکزی، آنها فعالیت یک شرکت معدنی را بهبود بخشیده اند. در سومالی، تحریم تسلیحاتی امکان توقیف هزاران گلوله، موشک های هدایت شونده ضد تانک و تفنگ های تک تیراندازی را که بر اساس گزارشها قرار بود به دست گروه افراطگر الشباب، از گروه های وابسته به القاعده برسند فراهم ساختند.
پولیانسکی، معاون سفیر روسیه تحریمهای اعمال شده خارج از سازمان ملل توسط برخی کشورها یا گروه‌ها را هدف انتقاد ویژه‌ای قرار داد؛ او با اشاره به مشکلاتی که برای عوامل و طرفهایی همچون پیمانکاران، شرکت‌های حمل‌ونقل، بیمه کنندگان محموله‌ها و تراکنش‌های بانکی پیش می آید، گفت “این تحریمها یک مانع جدی برای کارآمدی کامل معافیت‌های بشردوستانه ایجاد می کنند.”
او همچنین گفت که روسیه این درک را دارد که تنها تحریمهای سازمان ملل “مشروع هستند” و اینکه استفاده گسترده‌تر از تحریمهای یکجانبه “هنجارها و نهادهای مرتبط با حقوق بین‌الملل را تضعیف می‌کنند.”
پولیانسکی گفت که “تحریمهای ثانویه قدرت‌های بزرگ غربی موجی سمی پیرامون پیونگ‌یانگ ایجاد می‌کنند که باعث منع همکاری حتی در حوزه های خارج از محدودیت‌های بین‌المللی می شوند.” او همچنین به آنچه که “جنگ تحریمها” علیه سوریه، از متحدان روسیه خواند، اشاره کرد؛ جنگی که بر اقتصاد این کشور تأثیر بسیار منفی گذاشته است. او در عین حال به تحریمهای آمریکا علیه کوبا و ونزوئلا اشاره کرد.
همچنین ژانگ جون، سفیر چین در سازمان ملل، تحریمهای یکجانبه را “بسیار مضر” خواند و ابراز نگرانی کرد که چند کشور چنان مساله تحریمها را مطرح می کنند که انگار به نظر می رسد به آنها اعتیاد پیدا کرده اند. وی گفت: این اقدامات چوب لای چرخ توسعه اقتصادی و اجتماعی و پیشرفت علمی و فناوری کشورهای هدف گرفته شده، می گذارند.
توماس گرینفیلد، سفیر آمریکا هم در پاسخ گفت که کشورش بسیار ترجیح می دهد که تحریم ها به صورت چندجانبه از جمله در چارچوب شورای امنیت اعمال شوند.
انتهای پیام
