بنا بر ماده ۲۷ قانونی که مجلس در سال ۱۳۹۶ در حمایت از معلولان تصویب کرد، دولت مکلف شد مستمری معلولان معسر فاقد شغل را مطابق با حداقل دستمزد مصوب شورای عالی کار پرداخت کند. هرچند احتمالاً در هنگام تصویب این قانون محل تخصیص اعتبار آن نیز اندیشیده شده بود، اما دولت‌های مختلف در این سال‌ها به عذر کمبود بودجه، به نحوی از پرداخت کامل و به‌موقع این مبلغ سر باز زده‌اند تا جایی‌که، معلولان ناگزیر شده‌اند، علی‌رغم ناتوانی در حرکت، برای احقاق این حق دست به تجمع بزنند.
یک معلول جسمی حرکتی شدید از استان فارس با سنی بالای ۴۰ سال مستمری دریافتی خود را نزدیک به ۱ میلیون تومان اعلام کرد و افزود که در دو ماه گذشته حق پرستاری نیز به او تعلق گرفته و مجموع دریافتی او را از سازمان بهزیستی به حدود ۴ میلیون تومان رسانده است.
مستمری‌ام فقط به خرید اقلام ضروری بهداشتی می‌رسد
معلول دیگری از ارومیه با ضایعه شدید نخاعی و ۴۱ سال سن، در مجموع ۲ میلیون و۵۰۰ هزار تومان دریافت می‌کند که به گفته او این مبلغ تنها به مصرف اقلام ضروری بهداشتی می‌رسد. او در ادامه این را نیز می‌افزاید که پرداخت این مبلغ منظم نیست و گاه بعد از یک ماه دریافتی، دو ماه را بدون دریافت مستمری از بهزیستی می‌گذارند.
معلول دیگری با ۴۲ سال سن از مازندران می‌گوید: ما ۶ هزار نفر معلول واجد شرایط هستیم که پس از دهک‌بندی تنها به ۲۰۰ نفر از ما مستمری تعلق گرفته است. بهزیستی به من که دهک ۲ هستم تنها ۵۰۰ هزار تومان می‌پردازد که آن هم گاه چند ماه به تعویق می‌افتد.
معلول دیگری که در دو سالگی بر اثر اشتباه پزشکی دچار مشکل حرکتی و بینایی شده، می‌گوید: من از ۲ سالگی تا الان که ۴۱ساله هستم روی ویلچر می‌نشینم. در دو سالگی به دلیل تزریق واکسن اشتباه دچار تشنج و فلج شدم. اگر بخواهم به خود به‌طور کامل رسیدگی کنم هزینه‌های زندگی‌ام بیش از ۳۰ میلیون تومان می‌شود. اما در ماه تنها سه میلیون و ۹۰۰ هزار حق پرستاری دریافت می‌کنم که به اضافه هزینه اقلام بهداشتی به ۵ میلیون تومان می‌رسد. مادرم از من مراقبت می‌کند که او نیز بیمار است. پدرم نیز از کار افتاده شده و از استخدام پرستار نیز ناتوان هستم.
این مبالغ که حتی کفاف گذران زندگی یک فرد سالم را نیز نمی‌دهد به معلولانی پرداخته می‌شود که هزینه‌هایی بسیار بیشتر از افراد عادی دارند.
معلول اهل مازندران که او و خواهرش هر دو مبتلا به دیستروفی هستند و از دوران بلوغ توانایی حرکت را از دست داده‌اند، می‌گوید: آنچه از بهزستی دریافت می‌کنم، تنها به هزینه‌های بهداشتی و ایاب و ذهابم تا مرکز کاردرمانی می‌رسد. با این شرایط اقتصادی افراد عادی از پس هزینه خود برنمی‌آیند تا چه رسد به ما. من برای جابه‌جا شدن و بیرون رفتن از منزل نیز به دو مراقب احتیاج دارم. من نمی‌توانم دستم را بالای سرم ببرم و برای حمام کردن و لباس پوشیدن نیاز به کمک دارم و غذا را هم به‌سختی می‌خورم.
او ادامه می‌دهد: یک پرستار بابت مراقبت از ما در فاصله صبح تا غروب ۱۵ میلیون تومان دریافت می‌کند. اگر این مراقبت شبانه‌روزی شود علاوه بر دو برابر شدن هزینه، بحث تأمین خوراک او نیز مطرح می‌شود. اما تنها ۲ میلیون و ۹۴۰ هزار تومان از بابت حق پرستاری دریافت می‌کنیم و آن هم به لطف کمپینی است که به راه افتاده است که تا این حد توانستیم حق خود را بگیریم. آنچه به من پرداخت می‌شود روی‌هم‌رفته از بابت مستمری و لوازم بهداشتی و کمک‌معیشتی ماده ۲۷ به ۵ میلیون تومان نمی‌رسد. مگر سازمان برای دفاع از ما تشکیل نشده است؟ تا زمانی که والدین ما در قید حیات هستند از ما مراقبت می‌کنند بعد از فوت آن‌ها چه می‌توانیم بکنیم؟ نه خانه و نه درآمدی دارم و تنها به درآمدی که از بهزیستی دارم وابسته‌ام.
از این گذشته، معلولیت گاه مشکلات جانبی نیز به همراه خود می‌آورد. یکی از معلولان از مشکل کلیوی خود می‌گوید که در اثر معلولیت برای او ایجاد شده و او را نیازمند لیزردرمانی کرده است.
باید کف پرداختی حقوق معلولان را زنده کنیم
سید حمیدرضا کاظمی، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس درباره مشکلات معلولان گفت: قطعاً دغدغه مسائل و حقوق معلولان در کمیسیون وجود دارد. ما در کمیسیون در این زمینه صحبت کرده‌ایم. یک کارگروه نیز در حال پیگیری این موضوع است و برنامه ما این است که کمکی به مجموعه معلولین برسانیم چون در حوزه کار کمیسیون اجتماعی است. در تلاشیم تا هم خودمان برنامه‌ریزی کنیم و بتوانیم کمکی برسانیم و هم با بهزیستی و سازمان برنامه نشست مشترکی برگزار کنیم که به حوزه کار معلولان کمک کنند.
وی افزود: معلولان مشکلات متعددی دارند. برای بعضی از این مشکلات قانون و راهکار هم داریم و بایستی تفاهم کنیم. باید کمیسیون با بهزیستی و سازمان برنامه نشست مشترک برگزار کند و آن دسته از مشکلات را که راهکار قانونی دارند حل کند و باید تلاش کنیم کف پرداختی حقوق معلولین را زنده کنیم. چون این‌ها بار مالی دارند و باید بتوانیم آنجا که بار مالی وجود دارد منبعی پیدا کنیم.
کاظمی تأکید کرد: مشکلات معلولان قطعاً در هنگام تصویب لایحه بودجه ۱۴۰۴ مورد توجه کمیسیون قرار گرفته است و از آنجا که سه نفر از اعضای کمیسیون ما هم عضو شورای تلفیق هستند، در آنجا مصوبات کمیسیون و پیگیری‌های کمیسیون را دنبال می‌کنند.
این مشکلات را باید هم در کمیسیون تلفیق و هم در صحن مجلس پیگیری کنیم کنیم که حق و حقوق معلولین ادا شود.مجلس مثل دستگاه‌های اجرایی نیست که من به عنوان مدیر دستور دهم که فلان کار اجرا شود. باید از یک سمت تلاش کنیم و در کمیسیون تلفیق، کمیسیون تخصصی صحن مجلس و مذاکره با نمایندگان بتوانیم آنان را متقاعد کنیم و پای کار بیاوریم تا از نظر قانونی کمک کنند، از طرف دیگر هم دستگاه‌های اجرایی را ملزیم به اجرای قانون کنیم.
بنا بر ماده ۲۷ قانونی که مجلس در سال ۱۳۹۶ در حمایت از معلولان تصویب کرد، دولت مکلف شد مستمری معلولان معسر فاقد شغل را مطابق با حداقل دستمزد مصوب شورای عالی کار پرداخت کند. هرچند احتمالاً در هنگام تصویب این قانون محل تخصیص اعتبار آن نیز اندیشیده شده بود، اما دولت‌های مختلف در این سال‌ها به عذر کمبود بودجه، به نحوی از پرداخت کامل و به‌موقع این مبلغ سر باز زده‌اند تا جایی‌که، معلولان ناگزیر شده‌اند، علی‌رغم ناتوانی در حرکت، برای احقاق این حق دست به تجمع بزنند.
یک معلول جسمی حرکتی شدید از استان فارس با سنی بالای ۴۰ سال مستمری دریافتی خود را نزدیک به ۱ میلیون تومان اعلام کرد و افزود که در دو ماه گذشته حق پرستاری نیز به او تعلق گرفته و مجموع دریافتی او را از سازمان بهزیستی به حدود ۴ میلیون تومان رسانده است.
مستمری‌ام فقط به خرید اقلام ضروری بهداشتی می‌رسد
معلول دیگری از ارومیه با ضایعه شدید نخاعی و ۴۱ سال سن، در مجموع ۲ میلیون و۵۰۰ هزار تومان دریافت می‌کند که به گفته او این مبلغ تنها به مصرف اقلام ضروری بهداشتی می‌رسد. او در ادامه این را نیز می‌افزاید که پرداخت این مبلغ منظم نیست و گاه بعد از یک ماه دریافتی، دو ماه را بدون دریافت مستمری از بهزیستی می‌گذارند.
معلول دیگری با ۴۲ سال سن از مازندران می‌گوید: ما ۶ هزار نفر معلول واجد شرایط هستیم که پس از دهک‌بندی تنها به ۲۰۰ نفر از ما مستمری تعلق گرفته است. بهزیستی به من که دهک ۲ هستم تنها ۵۰۰ هزار تومان می‌پردازد که آن هم گاه چند ماه به تعویق می‌افتد.
معلول دیگری که در دو سالگی بر اثر اشتباه پزشکی دچار مشکل حرکتی و بینایی شده، می‌گوید: من از ۲ سالگی تا الان که ۴۱ساله هستم روی ویلچر می‌نشینم. در دو سالگی به دلیل تزریق واکسن اشتباه دچار تشنج و فلج شدم. اگر بخواهم به خود به‌طور کامل رسیدگی کنم هزینه‌های زندگی‌ام بیش از ۳۰ میلیون تومان می‌شود. اما در ماه تنها سه میلیون و ۹۰۰ هزار حق پرستاری دریافت می‌کنم که به اضافه هزینه اقلام بهداشتی به ۵ میلیون تومان می‌رسد. مادرم از من مراقبت می‌کند که او نیز بیمار است. پدرم نیز از کار افتاده شده و از استخدام پرستار نیز ناتوان هستم.
این مبالغ که حتی کفاف گذران زندگی یک فرد سالم را نیز نمی‌دهد به معلولانی پرداخته می‌شود که هزینه‌هایی بسیار بیشتر از افراد عادی دارند.
معلول اهل مازندران که او و خواهرش هر دو مبتلا به دیستروفی هستند و از دوران بلوغ توانایی حرکت را از دست داده‌اند، می‌گوید: آنچه از بهزستی دریافت می‌کنم، تنها به هزینه‌های بهداشتی و ایاب و ذهابم تا مرکز کاردرمانی می‌رسد. با این شرایط اقتصادی افراد عادی از پس هزینه خود برنمی‌آیند تا چه رسد به ما. من برای جابه‌جا شدن و بیرون رفتن از منزل نیز به دو مراقب احتیاج دارم. من نمی‌توانم دستم را بالای سرم ببرم و برای حمام کردن و لباس پوشیدن نیاز به کمک دارم و غذا را هم به‌سختی می‌خورم.
او ادامه می‌دهد: یک پرستار بابت مراقبت از ما در فاصله صبح تا غروب ۱۵ میلیون تومان دریافت می‌کند. اگر این مراقبت شبانه‌روزی شود علاوه بر دو برابر شدن هزینه، بحث تأمین خوراک او نیز مطرح می‌شود. اما تنها ۲ میلیون و ۹۴۰ هزار تومان از بابت حق پرستاری دریافت می‌کنیم و آن هم به لطف کمپینی است که به راه افتاده است که تا این حد توانستیم حق خود را بگیریم. آنچه به من پرداخت می‌شود روی‌هم‌رفته از بابت مستمری و لوازم بهداشتی و کمک‌معیشتی ماده ۲۷ به ۵ میلیون تومان نمی‌رسد. مگر سازمان برای دفاع از ما تشکیل نشده است؟ تا زمانی که والدین ما در قید حیات هستند از ما مراقبت می‌کنند بعد از فوت آن‌ها چه می‌توانیم بکنیم؟ نه خانه و نه درآمدی دارم و تنها به درآمدی که از بهزیستی دارم وابسته‌ام.
از این گذشته، معلولیت گاه مشکلات جانبی نیز به همراه خود می‌آورد. یکی از معلولان از مشکل کلیوی خود می‌گوید که در اثر معلولیت برای او ایجاد شده و او را نیازمند لیزردرمانی کرده است.
باید کف پرداختی حقوق معلولان را زنده کنیم
سید حمیدرضا کاظمی، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس درباره مشکلات معلولان گفت: قطعاً دغدغه مسائل و حقوق معلولان در کمیسیون وجود دارد. ما در کمیسیون در این زمینه صحبت کرده‌ایم. یک کارگروه نیز در حال پیگیری این موضوع است و برنامه ما این است که کمکی به مجموعه معلولین برسانیم چون در حوزه کار کمیسیون اجتماعی است. در تلاشیم تا هم خودمان برنامه‌ریزی کنیم و بتوانیم کمکی برسانیم و هم با بهزیستی و سازمان برنامه نشست مشترکی برگزار کنیم که به حوزه کار معلولان کمک کنند.
وی افزود: معلولان مشکلات متعددی دارند. برای بعضی از این مشکلات قانون و راهکار هم داریم و بایستی تفاهم کنیم. باید کمیسیون با بهزیستی و سازمان برنامه نشست مشترک برگزار کند و آن دسته از مشکلات را که راهکار قانونی دارند حل کند و باید تلاش کنیم کف پرداختی حقوق معلولین را زنده کنیم. چون این‌ها بار مالی دارند و باید بتوانیم آنجا که بار مالی وجود دارد منبعی پیدا کنیم.
کاظمی تأکید کرد: مشکلات معلولان قطعاً در هنگام تصویب لایحه بودجه ۱۴۰۴ مورد توجه کمیسیون قرار گرفته است و از آنجا که سه نفر از اعضای کمیسیون ما هم عضو شورای تلفیق هستند، در آنجا مصوبات کمیسیون و پیگیری‌های کمیسیون را دنبال می‌کنند.
این مشکلات را باید هم در کمیسیون تلفیق و هم در صحن مجلس پیگیری کنیم کنیم که حق و حقوق معلولین ادا شود.مجلس مثل دستگاه‌های اجرایی نیست که من به عنوان مدیر دستور دهم که فلان کار اجرا شود. باید از یک سمت تلاش کنیم و در کمیسیون تلفیق، کمیسیون تخصصی صحن مجلس و مذاکره با نمایندگان بتوانیم آنان را متقاعد کنیم و پای کار بیاوریم تا از نظر قانونی کمک کنند، از طرف دیگر هم دستگاه‌های اجرایی را ملزیم به اجرای قانون کنیم.
بنا بر ماده ۲۷ قانونی که مجلس در سال ۱۳۹۶ در حمایت از معلولان تصویب کرد، دولت مکلف شد مستمری معلولان معسر فاقد شغل را مطابق با حداقل دستمزد مصوب شورای عالی کار پرداخت کند. هرچند احتمالاً در هنگام تصویب این قانون محل تخصیص اعتبار آن نیز اندیشیده شده بود، اما دولت‌های مختلف در این سال‌ها به عذر کمبود بودجه، به نحوی از پرداخت کامل و به‌موقع این مبلغ سر باز زده‌اند تا جایی‌که، معلولان ناگزیر شده‌اند، علی‌رغم ناتوانی در حرکت، برای احقاق این حق دست به تجمع بزنند.
یک معلول جسمی حرکتی شدید از استان فارس با سنی بالای ۴۰ سال مستمری دریافتی خود را نزدیک به ۱ میلیون تومان اعلام کرد و افزود که در دو ماه گذشته حق پرستاری نیز به او تعلق گرفته و مجموع دریافتی او را از سازمان بهزیستی به حدود ۴ میلیون تومان رسانده است.
مستمری‌ام فقط به خرید اقلام ضروری بهداشتی می‌رسد
معلول دیگری از ارومیه با ضایعه شدید نخاعی و ۴۱ سال سن، در مجموع ۲ میلیون و۵۰۰ هزار تومان دریافت می‌کند که به گفته او این مبلغ تنها به مصرف اقلام ضروری بهداشتی می‌رسد. او در ادامه این را نیز می‌افزاید که پرداخت این مبلغ منظم نیست و گاه بعد از یک ماه دریافتی، دو ماه را بدون دریافت مستمری از بهزیستی می‌گذارند.
معلول دیگری با ۴۲ سال سن از مازندران می‌گوید: ما ۶ هزار نفر معلول واجد شرایط هستیم که پس از دهک‌بندی تنها به ۲۰۰ نفر از ما مستمری تعلق گرفته است. بهزیستی به من که دهک ۲ هستم تنها ۵۰۰ هزار تومان می‌پردازد که آن هم گاه چند ماه به تعویق می‌افتد.
معلول دیگری که در دو سالگی بر اثر اشتباه پزشکی دچار مشکل حرکتی و بینایی شده، می‌گوید: من از ۲ سالگی تا الان که ۴۱ساله هستم روی ویلچر می‌نشینم. در دو سالگی به دلیل تزریق واکسن اشتباه دچار تشنج و فلج شدم. اگر بخواهم به خود به‌طور کامل رسیدگی کنم هزینه‌های زندگی‌ام بیش از ۳۰ میلیون تومان می‌شود. اما در ماه تنها سه میلیون و ۹۰۰ هزار حق پرستاری دریافت می‌کنم که به اضافه هزینه اقلام بهداشتی به ۵ میلیون تومان می‌رسد. مادرم از من مراقبت می‌کند که او نیز بیمار است. پدرم نیز از کار افتاده شده و از استخدام پرستار نیز ناتوان هستم.
این مبالغ که حتی کفاف گذران زندگی یک فرد سالم را نیز نمی‌دهد به معلولانی پرداخته می‌شود که هزینه‌هایی بسیار بیشتر از افراد عادی دارند.
معلول اهل مازندران که او و خواهرش هر دو مبتلا به دیستروفی هستند و از دوران بلوغ توانایی حرکت را از دست داده‌اند، می‌گوید: آنچه از بهزستی دریافت می‌کنم، تنها به هزینه‌های بهداشتی و ایاب و ذهابم تا مرکز کاردرمانی می‌رسد. با این شرایط اقتصادی افراد عادی از پس هزینه خود برنمی‌آیند تا چه رسد به ما. من برای جابه‌جا شدن و بیرون رفتن از منزل نیز به دو مراقب احتیاج دارم. من نمی‌توانم دستم را بالای سرم ببرم و برای حمام کردن و لباس پوشیدن نیاز به کمک دارم و غذا را هم به‌سختی می‌خورم.
او ادامه می‌دهد: یک پرستار بابت مراقبت از ما در فاصله صبح تا غروب ۱۵ میلیون تومان دریافت می‌کند. اگر این مراقبت شبانه‌روزی شود علاوه بر دو برابر شدن هزینه، بحث تأمین خوراک او نیز مطرح می‌شود. اما تنها ۲ میلیون و ۹۴۰ هزار تومان از بابت حق پرستاری دریافت می‌کنیم و آن هم به لطف کمپینی است که به راه افتاده است که تا این حد توانستیم حق خود را بگیریم. آنچه به من پرداخت می‌شود روی‌هم‌رفته از بابت مستمری و لوازم بهداشتی و کمک‌معیشتی ماده ۲۷ به ۵ میلیون تومان نمی‌رسد. مگر سازمان برای دفاع از ما تشکیل نشده است؟ تا زمانی که والدین ما در قید حیات هستند از ما مراقبت می‌کنند بعد از فوت آن‌ها چه می‌توانیم بکنیم؟ نه خانه و نه درآمدی دارم و تنها به درآمدی که از بهزیستی دارم وابسته‌ام.
از این گذشته، معلولیت گاه مشکلات جانبی نیز به همراه خود می‌آورد. یکی از معلولان از مشکل کلیوی خود می‌گوید که در اثر معلولیت برای او ایجاد شده و او را نیازمند لیزردرمانی کرده است.
باید کف پرداختی حقوق معلولان را زنده کنیم
سید حمیدرضا کاظمی، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس درباره مشکلات معلولان گفت: قطعاً دغدغه مسائل و حقوق معلولان در کمیسیون وجود دارد. ما در کمیسیون در این زمینه صحبت کرده‌ایم. یک کارگروه نیز در حال پیگیری این موضوع است و برنامه ما این است که کمکی به مجموعه معلولین برسانیم چون در حوزه کار کمیسیون اجتماعی است. در تلاشیم تا هم خودمان برنامه‌ریزی کنیم و بتوانیم کمکی برسانیم و هم با بهزیستی و سازمان برنامه نشست مشترکی برگزار کنیم که به حوزه کار معلولان کمک کنند.
وی افزود: معلولان مشکلات متعددی دارند. برای بعضی از این مشکلات قانون و راهکار هم داریم و بایستی تفاهم کنیم. باید کمیسیون با بهزیستی و سازمان برنامه نشست مشترک برگزار کند و آن دسته از مشکلات را که راهکار قانونی دارند حل کند و باید تلاش کنیم کف پرداختی حقوق معلولین را زنده کنیم. چون این‌ها بار مالی دارند و باید بتوانیم آنجا که بار مالی وجود دارد منبعی پیدا کنیم.
کاظمی تأکید کرد: مشکلات معلولان قطعاً در هنگام تصویب لایحه بودجه ۱۴۰۴ مورد توجه کمیسیون قرار گرفته است و از آنجا که سه نفر از اعضای کمیسیون ما هم عضو شورای تلفیق هستند، در آنجا مصوبات کمیسیون و پیگیری‌های کمیسیون را دنبال می‌کنند.
این مشکلات را باید هم در کمیسیون تلفیق و هم در صحن مجلس پیگیری کنیم کنیم که حق و حقوق معلولین ادا شود.مجلس مثل دستگاه‌های اجرایی نیست که من به عنوان مدیر دستور دهم که فلان کار اجرا شود. باید از یک سمت تلاش کنیم و در کمیسیون تلفیق، کمیسیون تخصصی صحن مجلس و مذاکره با نمایندگان بتوانیم آنان را متقاعد کنیم و پای کار بیاوریم تا از نظر قانونی کمک کنند، از طرف دیگر هم دستگاه‌های اجرایی را ملزیم به اجرای قانون کنیم.
بنا بر ماده ۲۷ قانونی که مجلس در سال ۱۳۹۶ در حمایت از معلولان تصویب کرد، دولت مکلف شد مستمری معلولان معسر فاقد شغل را مطابق با حداقل دستمزد مصوب شورای عالی کار پرداخت کند. هرچند احتمالاً در هنگام تصویب این قانون محل تخصیص اعتبار آن نیز اندیشیده شده بود، اما دولت‌های مختلف در این سال‌ها به عذر کمبود بودجه، به نحوی از پرداخت کامل و به‌موقع این مبلغ سر باز زده‌اند تا جایی‌که، معلولان ناگزیر شده‌اند، علی‌رغم ناتوانی در حرکت، برای احقاق این حق دست به تجمع بزنند.
یک معلول جسمی حرکتی شدید از استان فارس با سنی بالای ۴۰ سال مستمری دریافتی خود را نزدیک به ۱ میلیون تومان اعلام کرد و افزود که در دو ماه گذشته حق پرستاری نیز به او تعلق گرفته و مجموع دریافتی او را از سازمان بهزیستی به حدود ۴ میلیون تومان رسانده است.
مستمری‌ام فقط به خرید اقلام ضروری بهداشتی می‌رسد
معلول دیگری از ارومیه با ضایعه شدید نخاعی و ۴۱ سال سن، در مجموع ۲ میلیون و۵۰۰ هزار تومان دریافت می‌کند که به گفته او این مبلغ تنها به مصرف اقلام ضروری بهداشتی می‌رسد. او در ادامه این را نیز می‌افزاید که پرداخت این مبلغ منظم نیست و گاه بعد از یک ماه دریافتی، دو ماه را بدون دریافت مستمری از بهزیستی می‌گذارند.
معلول دیگری با ۴۲ سال سن از مازندران می‌گوید: ما ۶ هزار نفر معلول واجد شرایط هستیم که پس از دهک‌بندی تنها به ۲۰۰ نفر از ما مستمری تعلق گرفته است. بهزیستی به من که دهک ۲ هستم تنها ۵۰۰ هزار تومان می‌پردازد که آن هم گاه چند ماه به تعویق می‌افتد.
معلول دیگری که در دو سالگی بر اثر اشتباه پزشکی دچار مشکل حرکتی و بینایی شده، می‌گوید: من از ۲ سالگی تا الان که ۴۱ساله هستم روی ویلچر می‌نشینم. در دو سالگی به دلیل تزریق واکسن اشتباه دچار تشنج و فلج شدم. اگر بخواهم به خود به‌طور کامل رسیدگی کنم هزینه‌های زندگی‌ام بیش از ۳۰ میلیون تومان می‌شود. اما در ماه تنها سه میلیون و ۹۰۰ هزار حق پرستاری دریافت می‌کنم که به اضافه هزینه اقلام بهداشتی به ۵ میلیون تومان می‌رسد. مادرم از من مراقبت می‌کند که او نیز بیمار است. پدرم نیز از کار افتاده شده و از استخدام پرستار نیز ناتوان هستم.
این مبالغ که حتی کفاف گذران زندگی یک فرد سالم را نیز نمی‌دهد به معلولانی پرداخته می‌شود که هزینه‌هایی بسیار بیشتر از افراد عادی دارند.
معلول اهل مازندران که او و خواهرش هر دو مبتلا به دیستروفی هستند و از دوران بلوغ توانایی حرکت را از دست داده‌اند، می‌گوید: آنچه از بهزستی دریافت می‌کنم، تنها به هزینه‌های بهداشتی و ایاب و ذهابم تا مرکز کاردرمانی می‌رسد. با این شرایط اقتصادی افراد عادی از پس هزینه خود برنمی‌آیند تا چه رسد به ما. من برای جابه‌جا شدن و بیرون رفتن از منزل نیز به دو مراقب احتیاج دارم. من نمی‌توانم دستم را بالای سرم ببرم و برای حمام کردن و لباس پوشیدن نیاز به کمک دارم و غذا را هم به‌سختی می‌خورم.
او ادامه می‌دهد: یک پرستار بابت مراقبت از ما در فاصله صبح تا غروب ۱۵ میلیون تومان دریافت می‌کند. اگر این مراقبت شبانه‌روزی شود علاوه بر دو برابر شدن هزینه، بحث تأمین خوراک او نیز مطرح می‌شود. اما تنها ۲ میلیون و ۹۴۰ هزار تومان از بابت حق پرستاری دریافت می‌کنیم و آن هم به لطف کمپینی است که به راه افتاده است که تا این حد توانستیم حق خود را بگیریم. آنچه به من پرداخت می‌شود روی‌هم‌رفته از بابت مستمری و لوازم بهداشتی و کمک‌معیشتی ماده ۲۷ به ۵ میلیون تومان نمی‌رسد. مگر سازمان برای دفاع از ما تشکیل نشده است؟ تا زمانی که والدین ما در قید حیات هستند از ما مراقبت می‌کنند بعد از فوت آن‌ها چه می‌توانیم بکنیم؟ نه خانه و نه درآمدی دارم و تنها به درآمدی که از بهزیستی دارم وابسته‌ام.
از این گذشته، معلولیت گاه مشکلات جانبی نیز به همراه خود می‌آورد. یکی از معلولان از مشکل کلیوی خود می‌گوید که در اثر معلولیت برای او ایجاد شده و او را نیازمند لیزردرمانی کرده است.
باید کف پرداختی حقوق معلولان را زنده کنیم
سید حمیدرضا کاظمی، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس درباره مشکلات معلولان گفت: قطعاً دغدغه مسائل و حقوق معلولان در کمیسیون وجود دارد. ما در کمیسیون در این زمینه صحبت کرده‌ایم. یک کارگروه نیز در حال پیگیری این موضوع است و برنامه ما این است که کمکی به مجموعه معلولین برسانیم چون در حوزه کار کمیسیون اجتماعی است. در تلاشیم تا هم خودمان برنامه‌ریزی کنیم و بتوانیم کمکی برسانیم و هم با بهزیستی و سازمان برنامه نشست مشترکی برگزار کنیم که به حوزه کار معلولان کمک کنند.
وی افزود: معلولان مشکلات متعددی دارند. برای بعضی از این مشکلات قانون و راهکار هم داریم و بایستی تفاهم کنیم. باید کمیسیون با بهزیستی و سازمان برنامه نشست مشترک برگزار کند و آن دسته از مشکلات را که راهکار قانونی دارند حل کند و باید تلاش کنیم کف پرداختی حقوق معلولین را زنده کنیم. چون این‌ها بار مالی دارند و باید بتوانیم آنجا که بار مالی وجود دارد منبعی پیدا کنیم.
کاظمی تأکید کرد: مشکلات معلولان قطعاً در هنگام تصویب لایحه بودجه ۱۴۰۴ مورد توجه کمیسیون قرار گرفته است و از آنجا که سه نفر از اعضای کمیسیون ما هم عضو شورای تلفیق هستند، در آنجا مصوبات کمیسیون و پیگیری‌های کمیسیون را دنبال می‌کنند.
این مشکلات را باید هم در کمیسیون تلفیق و هم در صحن مجلس پیگیری کنیم کنیم که حق و حقوق معلولین ادا شود.مجلس مثل دستگاه‌های اجرایی نیست که من به عنوان مدیر دستور دهم که فلان کار اجرا شود. باید از یک سمت تلاش کنیم و در کمیسیون تلفیق، کمیسیون تخصصی صحن مجلس و مذاکره با نمایندگان بتوانیم آنان را متقاعد کنیم و پای کار بیاوریم تا از نظر قانونی کمک کنند، از طرف دیگر هم دستگاه‌های اجرایی را ملزیم به اجرای قانون کنیم.
