مردی که بالاخره در ۸۹ سالگی رویای خود را محقق کرد!

به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از براون اجوکیشن، “مانفرد اشتاینر”( Manfred Steiner) پیرمرد ۸۹ ساله‌ای است که پس از دفاع موفقیت‌آمیز از پایان نامه خود توانست مدرک دکتری خود در رشته فیزیک را از دپارتمان فیزیک دانشگاه “براون”( Brown) آمریکا دریافت کند.

اشتاینر که ۳۰ سال در حرفه پزشکی فعالیت کرده است، گفت: فیزیکدان شدن، یک رویای قدیمی بود که از کودکی با من همراه بود.

وی که هم‌اکنون به رویای خود دست یافته،‌ قصد دارد برای انتشار تحقیقاتی بر اساس پایان نامه خود کارش را در این مسیر ادامه دهد.

این پیرمرد ۸۹ ساله با پایان جنگ جهانی دوم از هرج و مرج زادگاهش یعنی وین گریخت و سپس راهی آمریکا شد.

اشتاینر اظهار کرد: زمانی که از دبیرستان فارغ‌التحصیل شدم، میدانستم که فیزیک علاقه اصلی من است اما مادرم و عمویم که پزشک بود، به من توصیه کردند که در رشته پزشکی مشغول به تحصیل شوم. زیرا در آن زمان، پزشکی در سال‌های پرتلاطم پس از جنگ انتخاب بهتری بود.

با وجود اینکه مهارت اشتاینر در فیزیک عالی بود و عاشق این رشته بود،‌اما به توصیه‌های خانواده‌اش عمل کرد.

اشتاینر در سال ۱۹۶۸ میلادی به عنوان استادیار پزشکی منصوب شد و عمدتا در زمینه تحقیقات فعالیت میکرد. او در سال ۱۹۷۸ به سمت استاد تمامی ارتقاء یافت و در سال ۱۹۸۵ میلادی به عنوان رئیس بخش هماتولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه براون انتخاب شد و این سمت را تا سال ۱۹۹۴ میلادی حفظ کرد.

اشتاینر در سال‌های پیش از بازنشستگی مشغول تحقیقات بود و پس از بازنشستگی در دانشکده پزشکی در سال‌ ۲۰۰۰ میلادی به رود آیلند بازگشت.وی در تمام این مدت اشتیاق خود به فیزیک را رها نکرد.

اشتاینر می‌گوید: حتی زمانی که در دانشکده پزشکی تحصیل می‌کردم، گاهی به سخنرانی‌های فیزیکدان مشهور والتر تیرینگ می‌رفتم. سخنرانی‌های او همیشه مرا مجذوب خود می‌کرد. من جذب فیزیک کوانتومی شده بودم و آرزو می‌کردم که می‌توانستم به جزئیات بیشتری در این زمینه بپردازم.

وی گفت: وقتی پزشک می‌شوید،‌ نمی‌توانید در نیمه راه پزشکی متوقف شوید و واقعا باید زندگی خود را وقف آن کنید.

اما اشتاینر در طول دوران طولانی حرفه‌ای خود در پزشکی هرگز از فکر کردن به فیزیک دست برنداشت.

وی در این خصوص گفت: فیزیک همیشه بخشی از وجود من بود و وقتی از پزشکی بازنشسته شدم و به سن ۷۰ سالگی نزدیک شدم، تصمیم گرفتم وارد دنیای فیزیک شوم.

اشتاینر که در سن ۷۰ سالگی شروع به شرکت در کلاس‌های فیزیک مقطع کارشناسی دانشگاه براون کرد؛ عنوان کرده است که دپارتمان فیزیک دانشگاه براون را محیطی دلپذیر برای یک یادگیرنده در اواخر عمر یافته است. 

وی بیان کرد: اساتید از حضور من در کلاس خوشحال بودند و دانشجویان دیگر نیز مرا دوست داشتند و رفتار خوبی با من داشتند.

هنگامی که اشتاینر تحصیلات خود را در براون آغاز کرد، قصد کسب مدرک دکتری را نداشت.

وی در این زمینه افزود: در ابتدا فقط می‌خواستم در کلاس‌ها شرکت کنم، کاری انجام دهم که به ذهنم کمک کند و این برایم جالب بود. اما تا بهار ۲۰۰۷ میلادی،موفق شدم واحدهای درسی کافی را برای پذیرش در دانشکده تحصیلات تکمیلی به عنوان دکتری تکمیل کنم.

وی خاطرنشان کرد: کسب مدرک دکتری فیزیک احساس بسیار خوبی است. من واقعاً در صدر جهان هستم و علیرغم اینکه سومین مدرک دکتری خود را کسب می‌کنم، این مدرک برایم به طور ویژه‌تری خاص است. این مدرک دکتری آن چیزی است که من بیشتر از هر مدرکی دوستش دارم، زیرا این همان چیزی بود که تمام عمرم برای آن تلاش کردم.

اشتاینر در ادامه اظهار کرد: با وجود اینکه سنم بالاست، اما دوست دارم فیزیک را ادامه دهم. حتی پس از نوشتن و انتشار این مقاله، می‌خواهم به تحقیقاتم ادامه دهم.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا پشیمان است که به توصیه مادر و عمویش گوش داده است، گفت: در حال حاضر واقعاً پشیمان نیستم. زندگی خوبی بود و دوستان خوبی پیدا کردم. احساس خیلی خوبی داشتم، به خصوص بعد از اینکه دکتری گرفتم و در رشته پزشکی آکادمیک مشغول به کار شدم اما فیزیک همیشه در پس‌زمینه ذهن من پنهان بود.

این پزشک با بیان این که “من می‌خواستم کاری انجام دهم که ذهنم را فعال نگه دارد”،به مردم توصیه کرد: مسئله این است که هر کاری می خواهید انجام دهید. اگر رویایی دارید دنبالش کنید. گاهی ممکن است آن رویا هرگز به زبان نیامده باشد، ممکن است در ضمیر ناخودآگاه دفن شود. مهم این است که روزهای پیری خود را هدر ندهید. زیرا در افراد مسن نیز قدرت زیادی در مغز وجود دارد و من فکر می کنم که می تواند برای نسل های جوان مفید باشد. افراد مسن تجربه بیشتری دارند. جوانان نیز باید رویاهایشان را هر چه که هست،‌ دنبال کنند. اگر رویاهایشان را دنبال نکنند همیشه پشیمان خواهند شد.

انتهای پیام

به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از براون اجوکیشن، “مانفرد اشتاینر”( Manfred Steiner) پیرمرد ۸۹ ساله‌ای است که پس از دفاع موفقیت‌آمیز از پایان نامه خود توانست مدرک دکتری خود در رشته فیزیک را از دپارتمان فیزیک دانشگاه “براون”( Brown) آمریکا دریافت کند.

اشتاینر که ۳۰ سال در حرفه پزشکی فعالیت کرده است، گفت: فیزیکدان شدن، یک رویای قدیمی بود که از کودکی با من همراه بود.

وی که هم‌اکنون به رویای خود دست یافته،‌ قصد دارد برای انتشار تحقیقاتی بر اساس پایان نامه خود کارش را در این مسیر ادامه دهد.

این پیرمرد ۸۹ ساله با پایان جنگ جهانی دوم از هرج و مرج زادگاهش یعنی وین گریخت و سپس راهی آمریکا شد.

اشتاینر اظهار کرد: زمانی که از دبیرستان فارغ‌التحصیل شدم، میدانستم که فیزیک علاقه اصلی من است اما مادرم و عمویم که پزشک بود، به من توصیه کردند که در رشته پزشکی مشغول به تحصیل شوم. زیرا در آن زمان، پزشکی در سال‌های پرتلاطم پس از جنگ انتخاب بهتری بود.

با وجود اینکه مهارت اشتاینر در فیزیک عالی بود و عاشق این رشته بود،‌اما به توصیه‌های خانواده‌اش عمل کرد.

اشتاینر در سال ۱۹۶۸ میلادی به عنوان استادیار پزشکی منصوب شد و عمدتا در زمینه تحقیقات فعالیت میکرد. او در سال ۱۹۷۸ به سمت استاد تمامی ارتقاء یافت و در سال ۱۹۸۵ میلادی به عنوان رئیس بخش هماتولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه براون انتخاب شد و این سمت را تا سال ۱۹۹۴ میلادی حفظ کرد.

اشتاینر در سال‌های پیش از بازنشستگی مشغول تحقیقات بود و پس از بازنشستگی در دانشکده پزشکی در سال‌ ۲۰۰۰ میلادی به رود آیلند بازگشت.وی در تمام این مدت اشتیاق خود به فیزیک را رها نکرد.

اشتاینر می‌گوید: حتی زمانی که در دانشکده پزشکی تحصیل می‌کردم، گاهی به سخنرانی‌های فیزیکدان مشهور والتر تیرینگ می‌رفتم. سخنرانی‌های او همیشه مرا مجذوب خود می‌کرد. من جذب فیزیک کوانتومی شده بودم و آرزو می‌کردم که می‌توانستم به جزئیات بیشتری در این زمینه بپردازم.

وی گفت: وقتی پزشک می‌شوید،‌ نمی‌توانید در نیمه راه پزشکی متوقف شوید و واقعا باید زندگی خود را وقف آن کنید.

اما اشتاینر در طول دوران طولانی حرفه‌ای خود در پزشکی هرگز از فکر کردن به فیزیک دست برنداشت.

وی در این خصوص گفت: فیزیک همیشه بخشی از وجود من بود و وقتی از پزشکی بازنشسته شدم و به سن ۷۰ سالگی نزدیک شدم، تصمیم گرفتم وارد دنیای فیزیک شوم.

اشتاینر که در سن ۷۰ سالگی شروع به شرکت در کلاس‌های فیزیک مقطع کارشناسی دانشگاه براون کرد؛ عنوان کرده است که دپارتمان فیزیک دانشگاه براون را محیطی دلپذیر برای یک یادگیرنده در اواخر عمر یافته است. 

وی بیان کرد: اساتید از حضور من در کلاس خوشحال بودند و دانشجویان دیگر نیز مرا دوست داشتند و رفتار خوبی با من داشتند.

هنگامی که اشتاینر تحصیلات خود را در براون آغاز کرد، قصد کسب مدرک دکتری را نداشت.

وی در این زمینه افزود: در ابتدا فقط می‌خواستم در کلاس‌ها شرکت کنم، کاری انجام دهم که به ذهنم کمک کند و این برایم جالب بود. اما تا بهار ۲۰۰۷ میلادی،موفق شدم واحدهای درسی کافی را برای پذیرش در دانشکده تحصیلات تکمیلی به عنوان دکتری تکمیل کنم.

وی خاطرنشان کرد: کسب مدرک دکتری فیزیک احساس بسیار خوبی است. من واقعاً در صدر جهان هستم و علیرغم اینکه سومین مدرک دکتری خود را کسب می‌کنم، این مدرک برایم به طور ویژه‌تری خاص است. این مدرک دکتری آن چیزی است که من بیشتر از هر مدرکی دوستش دارم، زیرا این همان چیزی بود که تمام عمرم برای آن تلاش کردم.

اشتاینر در ادامه اظهار کرد: با وجود اینکه سنم بالاست، اما دوست دارم فیزیک را ادامه دهم. حتی پس از نوشتن و انتشار این مقاله، می‌خواهم به تحقیقاتم ادامه دهم.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا پشیمان است که به توصیه مادر و عمویش گوش داده است، گفت: در حال حاضر واقعاً پشیمان نیستم. زندگی خوبی بود و دوستان خوبی پیدا کردم. احساس خیلی خوبی داشتم، به خصوص بعد از اینکه دکتری گرفتم و در رشته پزشکی آکادمیک مشغول به کار شدم اما فیزیک همیشه در پس‌زمینه ذهن من پنهان بود.

این پزشک با بیان این که “من می‌خواستم کاری انجام دهم که ذهنم را فعال نگه دارد”،به مردم توصیه کرد: مسئله این است که هر کاری می خواهید انجام دهید. اگر رویایی دارید دنبالش کنید. گاهی ممکن است آن رویا هرگز به زبان نیامده باشد، ممکن است در ضمیر ناخودآگاه دفن شود. مهم این است که روزهای پیری خود را هدر ندهید. زیرا در افراد مسن نیز قدرت زیادی در مغز وجود دارد و من فکر می کنم که می تواند برای نسل های جوان مفید باشد. افراد مسن تجربه بیشتری دارند. جوانان نیز باید رویاهایشان را هر چه که هست،‌ دنبال کنند. اگر رویاهایشان را دنبال نکنند همیشه پشیمان خواهند شد.

انتهای پیام

به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از براون اجوکیشن، “مانفرد اشتاینر”( Manfred Steiner) پیرمرد ۸۹ ساله‌ای است که پس از دفاع موفقیت‌آمیز از پایان نامه خود توانست مدرک دکتری خود در رشته فیزیک را از دپارتمان فیزیک دانشگاه “براون”( Brown) آمریکا دریافت کند.

اشتاینر که ۳۰ سال در حرفه پزشکی فعالیت کرده است، گفت: فیزیکدان شدن، یک رویای قدیمی بود که از کودکی با من همراه بود.

وی که هم‌اکنون به رویای خود دست یافته،‌ قصد دارد برای انتشار تحقیقاتی بر اساس پایان نامه خود کارش را در این مسیر ادامه دهد.

این پیرمرد ۸۹ ساله با پایان جنگ جهانی دوم از هرج و مرج زادگاهش یعنی وین گریخت و سپس راهی آمریکا شد.

اشتاینر اظهار کرد: زمانی که از دبیرستان فارغ‌التحصیل شدم، میدانستم که فیزیک علاقه اصلی من است اما مادرم و عمویم که پزشک بود، به من توصیه کردند که در رشته پزشکی مشغول به تحصیل شوم. زیرا در آن زمان، پزشکی در سال‌های پرتلاطم پس از جنگ انتخاب بهتری بود.

با وجود اینکه مهارت اشتاینر در فیزیک عالی بود و عاشق این رشته بود،‌اما به توصیه‌های خانواده‌اش عمل کرد.

اشتاینر در سال ۱۹۶۸ میلادی به عنوان استادیار پزشکی منصوب شد و عمدتا در زمینه تحقیقات فعالیت میکرد. او در سال ۱۹۷۸ به سمت استاد تمامی ارتقاء یافت و در سال ۱۹۸۵ میلادی به عنوان رئیس بخش هماتولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه براون انتخاب شد و این سمت را تا سال ۱۹۹۴ میلادی حفظ کرد.

اشتاینر در سال‌های پیش از بازنشستگی مشغول تحقیقات بود و پس از بازنشستگی در دانشکده پزشکی در سال‌ ۲۰۰۰ میلادی به رود آیلند بازگشت.وی در تمام این مدت اشتیاق خود به فیزیک را رها نکرد.

اشتاینر می‌گوید: حتی زمانی که در دانشکده پزشکی تحصیل می‌کردم، گاهی به سخنرانی‌های فیزیکدان مشهور والتر تیرینگ می‌رفتم. سخنرانی‌های او همیشه مرا مجذوب خود می‌کرد. من جذب فیزیک کوانتومی شده بودم و آرزو می‌کردم که می‌توانستم به جزئیات بیشتری در این زمینه بپردازم.

وی گفت: وقتی پزشک می‌شوید،‌ نمی‌توانید در نیمه راه پزشکی متوقف شوید و واقعا باید زندگی خود را وقف آن کنید.

اما اشتاینر در طول دوران طولانی حرفه‌ای خود در پزشکی هرگز از فکر کردن به فیزیک دست برنداشت.

وی در این خصوص گفت: فیزیک همیشه بخشی از وجود من بود و وقتی از پزشکی بازنشسته شدم و به سن ۷۰ سالگی نزدیک شدم، تصمیم گرفتم وارد دنیای فیزیک شوم.

اشتاینر که در سن ۷۰ سالگی شروع به شرکت در کلاس‌های فیزیک مقطع کارشناسی دانشگاه براون کرد؛ عنوان کرده است که دپارتمان فیزیک دانشگاه براون را محیطی دلپذیر برای یک یادگیرنده در اواخر عمر یافته است. 

وی بیان کرد: اساتید از حضور من در کلاس خوشحال بودند و دانشجویان دیگر نیز مرا دوست داشتند و رفتار خوبی با من داشتند.

هنگامی که اشتاینر تحصیلات خود را در براون آغاز کرد، قصد کسب مدرک دکتری را نداشت.

وی در این زمینه افزود: در ابتدا فقط می‌خواستم در کلاس‌ها شرکت کنم، کاری انجام دهم که به ذهنم کمک کند و این برایم جالب بود. اما تا بهار ۲۰۰۷ میلادی،موفق شدم واحدهای درسی کافی را برای پذیرش در دانشکده تحصیلات تکمیلی به عنوان دکتری تکمیل کنم.

وی خاطرنشان کرد: کسب مدرک دکتری فیزیک احساس بسیار خوبی است. من واقعاً در صدر جهان هستم و علیرغم اینکه سومین مدرک دکتری خود را کسب می‌کنم، این مدرک برایم به طور ویژه‌تری خاص است. این مدرک دکتری آن چیزی است که من بیشتر از هر مدرکی دوستش دارم، زیرا این همان چیزی بود که تمام عمرم برای آن تلاش کردم.

اشتاینر در ادامه اظهار کرد: با وجود اینکه سنم بالاست، اما دوست دارم فیزیک را ادامه دهم. حتی پس از نوشتن و انتشار این مقاله، می‌خواهم به تحقیقاتم ادامه دهم.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا پشیمان است که به توصیه مادر و عمویش گوش داده است، گفت: در حال حاضر واقعاً پشیمان نیستم. زندگی خوبی بود و دوستان خوبی پیدا کردم. احساس خیلی خوبی داشتم، به خصوص بعد از اینکه دکتری گرفتم و در رشته پزشکی آکادمیک مشغول به کار شدم اما فیزیک همیشه در پس‌زمینه ذهن من پنهان بود.

این پزشک با بیان این که “من می‌خواستم کاری انجام دهم که ذهنم را فعال نگه دارد”،به مردم توصیه کرد: مسئله این است که هر کاری می خواهید انجام دهید. اگر رویایی دارید دنبالش کنید. گاهی ممکن است آن رویا هرگز به زبان نیامده باشد، ممکن است در ضمیر ناخودآگاه دفن شود. مهم این است که روزهای پیری خود را هدر ندهید. زیرا در افراد مسن نیز قدرت زیادی در مغز وجود دارد و من فکر می کنم که می تواند برای نسل های جوان مفید باشد. افراد مسن تجربه بیشتری دارند. جوانان نیز باید رویاهایشان را هر چه که هست،‌ دنبال کنند. اگر رویاهایشان را دنبال نکنند همیشه پشیمان خواهند شد.

انتهای پیام

به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از براون اجوکیشن، “مانفرد اشتاینر”( Manfred Steiner) پیرمرد ۸۹ ساله‌ای است که پس از دفاع موفقیت‌آمیز از پایان نامه خود توانست مدرک دکتری خود در رشته فیزیک را از دپارتمان فیزیک دانشگاه “براون”( Brown) آمریکا دریافت کند.

اشتاینر که ۳۰ سال در حرفه پزشکی فعالیت کرده است، گفت: فیزیکدان شدن، یک رویای قدیمی بود که از کودکی با من همراه بود.

وی که هم‌اکنون به رویای خود دست یافته،‌ قصد دارد برای انتشار تحقیقاتی بر اساس پایان نامه خود کارش را در این مسیر ادامه دهد.

این پیرمرد ۸۹ ساله با پایان جنگ جهانی دوم از هرج و مرج زادگاهش یعنی وین گریخت و سپس راهی آمریکا شد.

اشتاینر اظهار کرد: زمانی که از دبیرستان فارغ‌التحصیل شدم، میدانستم که فیزیک علاقه اصلی من است اما مادرم و عمویم که پزشک بود، به من توصیه کردند که در رشته پزشکی مشغول به تحصیل شوم. زیرا در آن زمان، پزشکی در سال‌های پرتلاطم پس از جنگ انتخاب بهتری بود.

با وجود اینکه مهارت اشتاینر در فیزیک عالی بود و عاشق این رشته بود،‌اما به توصیه‌های خانواده‌اش عمل کرد.

اشتاینر در سال ۱۹۶۸ میلادی به عنوان استادیار پزشکی منصوب شد و عمدتا در زمینه تحقیقات فعالیت میکرد. او در سال ۱۹۷۸ به سمت استاد تمامی ارتقاء یافت و در سال ۱۹۸۵ میلادی به عنوان رئیس بخش هماتولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه براون انتخاب شد و این سمت را تا سال ۱۹۹۴ میلادی حفظ کرد.

اشتاینر در سال‌های پیش از بازنشستگی مشغول تحقیقات بود و پس از بازنشستگی در دانشکده پزشکی در سال‌ ۲۰۰۰ میلادی به رود آیلند بازگشت.وی در تمام این مدت اشتیاق خود به فیزیک را رها نکرد.

اشتاینر می‌گوید: حتی زمانی که در دانشکده پزشکی تحصیل می‌کردم، گاهی به سخنرانی‌های فیزیکدان مشهور والتر تیرینگ می‌رفتم. سخنرانی‌های او همیشه مرا مجذوب خود می‌کرد. من جذب فیزیک کوانتومی شده بودم و آرزو می‌کردم که می‌توانستم به جزئیات بیشتری در این زمینه بپردازم.

وی گفت: وقتی پزشک می‌شوید،‌ نمی‌توانید در نیمه راه پزشکی متوقف شوید و واقعا باید زندگی خود را وقف آن کنید.

اما اشتاینر در طول دوران طولانی حرفه‌ای خود در پزشکی هرگز از فکر کردن به فیزیک دست برنداشت.

وی در این خصوص گفت: فیزیک همیشه بخشی از وجود من بود و وقتی از پزشکی بازنشسته شدم و به سن ۷۰ سالگی نزدیک شدم، تصمیم گرفتم وارد دنیای فیزیک شوم.

اشتاینر که در سن ۷۰ سالگی شروع به شرکت در کلاس‌های فیزیک مقطع کارشناسی دانشگاه براون کرد؛ عنوان کرده است که دپارتمان فیزیک دانشگاه براون را محیطی دلپذیر برای یک یادگیرنده در اواخر عمر یافته است. 

وی بیان کرد: اساتید از حضور من در کلاس خوشحال بودند و دانشجویان دیگر نیز مرا دوست داشتند و رفتار خوبی با من داشتند.

هنگامی که اشتاینر تحصیلات خود را در براون آغاز کرد، قصد کسب مدرک دکتری را نداشت.

وی در این زمینه افزود: در ابتدا فقط می‌خواستم در کلاس‌ها شرکت کنم، کاری انجام دهم که به ذهنم کمک کند و این برایم جالب بود. اما تا بهار ۲۰۰۷ میلادی،موفق شدم واحدهای درسی کافی را برای پذیرش در دانشکده تحصیلات تکمیلی به عنوان دکتری تکمیل کنم.

وی خاطرنشان کرد: کسب مدرک دکتری فیزیک احساس بسیار خوبی است. من واقعاً در صدر جهان هستم و علیرغم اینکه سومین مدرک دکتری خود را کسب می‌کنم، این مدرک برایم به طور ویژه‌تری خاص است. این مدرک دکتری آن چیزی است که من بیشتر از هر مدرکی دوستش دارم، زیرا این همان چیزی بود که تمام عمرم برای آن تلاش کردم.

اشتاینر در ادامه اظهار کرد: با وجود اینکه سنم بالاست، اما دوست دارم فیزیک را ادامه دهم. حتی پس از نوشتن و انتشار این مقاله، می‌خواهم به تحقیقاتم ادامه دهم.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا پشیمان است که به توصیه مادر و عمویش گوش داده است، گفت: در حال حاضر واقعاً پشیمان نیستم. زندگی خوبی بود و دوستان خوبی پیدا کردم. احساس خیلی خوبی داشتم، به خصوص بعد از اینکه دکتری گرفتم و در رشته پزشکی آکادمیک مشغول به کار شدم اما فیزیک همیشه در پس‌زمینه ذهن من پنهان بود.

این پزشک با بیان این که “من می‌خواستم کاری انجام دهم که ذهنم را فعال نگه دارد”،به مردم توصیه کرد: مسئله این است که هر کاری می خواهید انجام دهید. اگر رویایی دارید دنبالش کنید. گاهی ممکن است آن رویا هرگز به زبان نیامده باشد، ممکن است در ضمیر ناخودآگاه دفن شود. مهم این است که روزهای پیری خود را هدر ندهید. زیرا در افراد مسن نیز قدرت زیادی در مغز وجود دارد و من فکر می کنم که می تواند برای نسل های جوان مفید باشد. افراد مسن تجربه بیشتری دارند. جوانان نیز باید رویاهایشان را هر چه که هست،‌ دنبال کنند. اگر رویاهایشان را دنبال نکنند همیشه پشیمان خواهند شد.

انتهای پیام