فردین رحمانپور بازیگر نمایش «منگی» به نویسندگی و کارگردانی محمدامین سعدی که از ۲۰ فروردین ۱۴۰۴ در تماشاخانه هامون روی صحنه رفته، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره روند شکل‌گیری این اثر و آغاز همکاری با محمدامین سعدی، گفت: ما در یک گپ دوستانه بودیم که صحبت‌مان به یکی از متن‌هایی رسید که محمدامین نوشته بود. وقتی درباره‌اش بیشتر صحبت کردیم، گفت این نمایشنامه بسیار پیچیده و سخت است و اگر واقعاً علاقه‌مندم در آن بازی کنم، باید تمریناتم را به صورت مستقل و انفرادی شروع کنم. دلیلش هم این بود که من تا پیش از این، تنها در نمایش‌هایی با ساختار رئال بازی کرده بودم و فضای این نمایشنامه کاملاً متفاوت بود و نیازمند به تمرین انفرادی بودم تا ابتدا ساختاری که از بازی در آثار پیشین در من مانده بود، فرو بریزد. «منگی» متنی پست‌مدرن، بدون روایت خطی، با زبانی خاص، فضایی تجربی و پر از دیالوگ بود که همین موارد چالش‌هایی را برای من ایجاد می‌کرد.
وی در ادامه با اشاره به دشواری‌های اولیه مواجهه با این متن نمایشی پست مدرن، توضیح داد: در ماه اول واقعاً نمی‌فهمیدم که نمایشنامه از من چه می‌خواهد. ساختار اپیزودیک و ضدروایت آن باعث می‌شد که مدام دنبال یافتن سرنخ‌ها باشم تا ارتباط میان بخش‌های مختلف را پیدا کنم. حفظ دیالوگ‌ها هم به همین دلیل برایم چالش‌برانگیز بود. اما همین ابهام و پیچیدگی، به‌تدریج برایم جذاب شد و تبدیل به انگیزه‌ای برای کشف عمیق‌تر متن شد که در این مسیر کشف، با کارگردان این نمایش مدام در حال گفتگو بودم و ابهام هایم را در مورد متن با وی، مطرح می‌کردم.
این بازیگر جوان که با نمایش «منگی» برای نخستین بار به جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر راه یافته بود، درباره تجربه حضور در این رویداد، اظهار کرد: سال ۱۴۰۳ برای من سال خاصی بود. اولین بار بود که در جشنواره تئاتر فجر شرکت می‌کردم و خوشبختانه جزو شش بازیگر نامزد جایزه بازیگری در بخش مسابقه بودم. برای رسیدن به این نقطه حدود ۶ تا ۷ ماه تلاش مداوم داشتم. بازخوردهایی که از داوران و بزرگان تئاتر مثل میکائیل شهرستانی و فرهاد ناظرزاده کرمانی بعد از اجرا شنیدم، برایم بسیار ارزشمند بود و انگیزه‌ام را دوچندان کرد.
وی افزود: خیلی‌ها فکر می‌کردند که بعد از برنده‌نشدن در جشنواره، دلسرد خواهم شد یا دیگر کار نخواهم کرد. اما من روحیه جنگنده‌ام را حفظ کردم و سعی کردم از این تجربه، پله‌ای بسازم برای حرکت رو به جلو. این شب‌ها که نمایش «منگی» را اجرا می‌کنیم و بازخورد خوب تماشاگران را می‌بینم، احساس می‌کنم این نامزد شدن و حتی نرسیدن به جایزه، نقطه آغاز مرحله تازه‌ای برای من بود.
رحمانپور در پایان به ارائه رویکرد خود نسبت به جشنواره تئاترفجر، پرداخت و عنوان کرد: جشنواره تئاتر فجر، با همه کاستی‌ها و سیاست‌هایی که گاه قابل نقد است، برای من همچنان مهم و ارزشمند است. در دوره قبل بیشتر جوایز به گروه‌های شهرستانی تعلق گرفت که این اتفاق بدی نیست اما این گرایش افراطی به نوعی تندروی بود و گویی فراموش کرده بودیم که اعتدال و توازن هم می‌تواند راه‌حل باشد. اما من تصمیم گرفتم به‌جای دلخوری، انگیزه‌ام را بیشتر کنم و با نمایشی خاص‌تر و متفاوت‌تر به جشنواره
فردین رحمانپور و سحر قاسمی ( بازیگر فرم و سایه) گروه بازیگران این پروژه نمایشی را تشکیل می‌دهند.
نمایش «منگی» به تهیه کنندگی سمیه پناهی و نویسندگی و کارگردانی محمد امین سعدی تا ۹ اردیبهشت در تئاتر هامون روی صحنه خواهد رفت.
عکس‌ها از پرتو جغتایی است.
فردین رحمانپور بازیگر نمایش «منگی» به نویسندگی و کارگردانی محمدامین سعدی که از ۲۰ فروردین ۱۴۰۴ در تماشاخانه هامون روی صحنه رفته، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره روند شکل‌گیری این اثر و آغاز همکاری با محمدامین سعدی، گفت: ما در یک گپ دوستانه بودیم که صحبت‌مان به یکی از متن‌هایی رسید که محمدامین نوشته بود. وقتی درباره‌اش بیشتر صحبت کردیم، گفت این نمایشنامه بسیار پیچیده و سخت است و اگر واقعاً علاقه‌مندم در آن بازی کنم، باید تمریناتم را به صورت مستقل و انفرادی شروع کنم. دلیلش هم این بود که من تا پیش از این، تنها در نمایش‌هایی با ساختار رئال بازی کرده بودم و فضای این نمایشنامه کاملاً متفاوت بود و نیازمند به تمرین انفرادی بودم تا ابتدا ساختاری که از بازی در آثار پیشین در من مانده بود، فرو بریزد. «منگی» متنی پست‌مدرن، بدون روایت خطی، با زبانی خاص، فضایی تجربی و پر از دیالوگ بود که همین موارد چالش‌هایی را برای من ایجاد می‌کرد.
وی در ادامه با اشاره به دشواری‌های اولیه مواجهه با این متن نمایشی پست مدرن، توضیح داد: در ماه اول واقعاً نمی‌فهمیدم که نمایشنامه از من چه می‌خواهد. ساختار اپیزودیک و ضدروایت آن باعث می‌شد که مدام دنبال یافتن سرنخ‌ها باشم تا ارتباط میان بخش‌های مختلف را پیدا کنم. حفظ دیالوگ‌ها هم به همین دلیل برایم چالش‌برانگیز بود. اما همین ابهام و پیچیدگی، به‌تدریج برایم جذاب شد و تبدیل به انگیزه‌ای برای کشف عمیق‌تر متن شد که در این مسیر کشف، با کارگردان این نمایش مدام در حال گفتگو بودم و ابهام هایم را در مورد متن با وی، مطرح می‌کردم.
این بازیگر جوان که با نمایش «منگی» برای نخستین بار به جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر راه یافته بود، درباره تجربه حضور در این رویداد، اظهار کرد: سال ۱۴۰۳ برای من سال خاصی بود. اولین بار بود که در جشنواره تئاتر فجر شرکت می‌کردم و خوشبختانه جزو شش بازیگر نامزد جایزه بازیگری در بخش مسابقه بودم. برای رسیدن به این نقطه حدود ۶ تا ۷ ماه تلاش مداوم داشتم. بازخوردهایی که از داوران و بزرگان تئاتر مثل میکائیل شهرستانی و فرهاد ناظرزاده کرمانی بعد از اجرا شنیدم، برایم بسیار ارزشمند بود و انگیزه‌ام را دوچندان کرد.
وی افزود: خیلی‌ها فکر می‌کردند که بعد از برنده‌نشدن در جشنواره، دلسرد خواهم شد یا دیگر کار نخواهم کرد. اما من روحیه جنگنده‌ام را حفظ کردم و سعی کردم از این تجربه، پله‌ای بسازم برای حرکت رو به جلو. این شب‌ها که نمایش «منگی» را اجرا می‌کنیم و بازخورد خوب تماشاگران را می‌بینم، احساس می‌کنم این نامزد شدن و حتی نرسیدن به جایزه، نقطه آغاز مرحله تازه‌ای برای من بود.
رحمانپور در پایان به ارائه رویکرد خود نسبت به جشنواره تئاترفجر، پرداخت و عنوان کرد: جشنواره تئاتر فجر، با همه کاستی‌ها و سیاست‌هایی که گاه قابل نقد است، برای من همچنان مهم و ارزشمند است. در دوره قبل بیشتر جوایز به گروه‌های شهرستانی تعلق گرفت که این اتفاق بدی نیست اما این گرایش افراطی به نوعی تندروی بود و گویی فراموش کرده بودیم که اعتدال و توازن هم می‌تواند راه‌حل باشد. اما من تصمیم گرفتم به‌جای دلخوری، انگیزه‌ام را بیشتر کنم و با نمایشی خاص‌تر و متفاوت‌تر به جشنواره
فردین رحمانپور و سحر قاسمی ( بازیگر فرم و سایه) گروه بازیگران این پروژه نمایشی را تشکیل می‌دهند.
نمایش «منگی» به تهیه کنندگی سمیه پناهی و نویسندگی و کارگردانی محمد امین سعدی تا ۹ اردیبهشت در تئاتر هامون روی صحنه خواهد رفت.
عکس‌ها از پرتو جغتایی است.
فردین رحمانپور بازیگر نمایش «منگی» به نویسندگی و کارگردانی محمدامین سعدی که از ۲۰ فروردین ۱۴۰۴ در تماشاخانه هامون روی صحنه رفته، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره روند شکل‌گیری این اثر و آغاز همکاری با محمدامین سعدی، گفت: ما در یک گپ دوستانه بودیم که صحبت‌مان به یکی از متن‌هایی رسید که محمدامین نوشته بود. وقتی درباره‌اش بیشتر صحبت کردیم، گفت این نمایشنامه بسیار پیچیده و سخت است و اگر واقعاً علاقه‌مندم در آن بازی کنم، باید تمریناتم را به صورت مستقل و انفرادی شروع کنم. دلیلش هم این بود که من تا پیش از این، تنها در نمایش‌هایی با ساختار رئال بازی کرده بودم و فضای این نمایشنامه کاملاً متفاوت بود و نیازمند به تمرین انفرادی بودم تا ابتدا ساختاری که از بازی در آثار پیشین در من مانده بود، فرو بریزد. «منگی» متنی پست‌مدرن، بدون روایت خطی، با زبانی خاص، فضایی تجربی و پر از دیالوگ بود که همین موارد چالش‌هایی را برای من ایجاد می‌کرد.
وی در ادامه با اشاره به دشواری‌های اولیه مواجهه با این متن نمایشی پست مدرن، توضیح داد: در ماه اول واقعاً نمی‌فهمیدم که نمایشنامه از من چه می‌خواهد. ساختار اپیزودیک و ضدروایت آن باعث می‌شد که مدام دنبال یافتن سرنخ‌ها باشم تا ارتباط میان بخش‌های مختلف را پیدا کنم. حفظ دیالوگ‌ها هم به همین دلیل برایم چالش‌برانگیز بود. اما همین ابهام و پیچیدگی، به‌تدریج برایم جذاب شد و تبدیل به انگیزه‌ای برای کشف عمیق‌تر متن شد که در این مسیر کشف، با کارگردان این نمایش مدام در حال گفتگو بودم و ابهام هایم را در مورد متن با وی، مطرح می‌کردم.
این بازیگر جوان که با نمایش «منگی» برای نخستین بار به جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر راه یافته بود، درباره تجربه حضور در این رویداد، اظهار کرد: سال ۱۴۰۳ برای من سال خاصی بود. اولین بار بود که در جشنواره تئاتر فجر شرکت می‌کردم و خوشبختانه جزو شش بازیگر نامزد جایزه بازیگری در بخش مسابقه بودم. برای رسیدن به این نقطه حدود ۶ تا ۷ ماه تلاش مداوم داشتم. بازخوردهایی که از داوران و بزرگان تئاتر مثل میکائیل شهرستانی و فرهاد ناظرزاده کرمانی بعد از اجرا شنیدم، برایم بسیار ارزشمند بود و انگیزه‌ام را دوچندان کرد.
وی افزود: خیلی‌ها فکر می‌کردند که بعد از برنده‌نشدن در جشنواره، دلسرد خواهم شد یا دیگر کار نخواهم کرد. اما من روحیه جنگنده‌ام را حفظ کردم و سعی کردم از این تجربه، پله‌ای بسازم برای حرکت رو به جلو. این شب‌ها که نمایش «منگی» را اجرا می‌کنیم و بازخورد خوب تماشاگران را می‌بینم، احساس می‌کنم این نامزد شدن و حتی نرسیدن به جایزه، نقطه آغاز مرحله تازه‌ای برای من بود.
رحمانپور در پایان به ارائه رویکرد خود نسبت به جشنواره تئاترفجر، پرداخت و عنوان کرد: جشنواره تئاتر فجر، با همه کاستی‌ها و سیاست‌هایی که گاه قابل نقد است، برای من همچنان مهم و ارزشمند است. در دوره قبل بیشتر جوایز به گروه‌های شهرستانی تعلق گرفت که این اتفاق بدی نیست اما این گرایش افراطی به نوعی تندروی بود و گویی فراموش کرده بودیم که اعتدال و توازن هم می‌تواند راه‌حل باشد. اما من تصمیم گرفتم به‌جای دلخوری، انگیزه‌ام را بیشتر کنم و با نمایشی خاص‌تر و متفاوت‌تر به جشنواره
فردین رحمانپور و سحر قاسمی ( بازیگر فرم و سایه) گروه بازیگران این پروژه نمایشی را تشکیل می‌دهند.
نمایش «منگی» به تهیه کنندگی سمیه پناهی و نویسندگی و کارگردانی محمد امین سعدی تا ۹ اردیبهشت در تئاتر هامون روی صحنه خواهد رفت.
عکس‌ها از پرتو جغتایی است.
فردین رحمانپور بازیگر نمایش «منگی» به نویسندگی و کارگردانی محمدامین سعدی که از ۲۰ فروردین ۱۴۰۴ در تماشاخانه هامون روی صحنه رفته، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره روند شکل‌گیری این اثر و آغاز همکاری با محمدامین سعدی، گفت: ما در یک گپ دوستانه بودیم که صحبت‌مان به یکی از متن‌هایی رسید که محمدامین نوشته بود. وقتی درباره‌اش بیشتر صحبت کردیم، گفت این نمایشنامه بسیار پیچیده و سخت است و اگر واقعاً علاقه‌مندم در آن بازی کنم، باید تمریناتم را به صورت مستقل و انفرادی شروع کنم. دلیلش هم این بود که من تا پیش از این، تنها در نمایش‌هایی با ساختار رئال بازی کرده بودم و فضای این نمایشنامه کاملاً متفاوت بود و نیازمند به تمرین انفرادی بودم تا ابتدا ساختاری که از بازی در آثار پیشین در من مانده بود، فرو بریزد. «منگی» متنی پست‌مدرن، بدون روایت خطی، با زبانی خاص، فضایی تجربی و پر از دیالوگ بود که همین موارد چالش‌هایی را برای من ایجاد می‌کرد.
وی در ادامه با اشاره به دشواری‌های اولیه مواجهه با این متن نمایشی پست مدرن، توضیح داد: در ماه اول واقعاً نمی‌فهمیدم که نمایشنامه از من چه می‌خواهد. ساختار اپیزودیک و ضدروایت آن باعث می‌شد که مدام دنبال یافتن سرنخ‌ها باشم تا ارتباط میان بخش‌های مختلف را پیدا کنم. حفظ دیالوگ‌ها هم به همین دلیل برایم چالش‌برانگیز بود. اما همین ابهام و پیچیدگی، به‌تدریج برایم جذاب شد و تبدیل به انگیزه‌ای برای کشف عمیق‌تر متن شد که در این مسیر کشف، با کارگردان این نمایش مدام در حال گفتگو بودم و ابهام هایم را در مورد متن با وی، مطرح می‌کردم.
این بازیگر جوان که با نمایش «منگی» برای نخستین بار به جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر راه یافته بود، درباره تجربه حضور در این رویداد، اظهار کرد: سال ۱۴۰۳ برای من سال خاصی بود. اولین بار بود که در جشنواره تئاتر فجر شرکت می‌کردم و خوشبختانه جزو شش بازیگر نامزد جایزه بازیگری در بخش مسابقه بودم. برای رسیدن به این نقطه حدود ۶ تا ۷ ماه تلاش مداوم داشتم. بازخوردهایی که از داوران و بزرگان تئاتر مثل میکائیل شهرستانی و فرهاد ناظرزاده کرمانی بعد از اجرا شنیدم، برایم بسیار ارزشمند بود و انگیزه‌ام را دوچندان کرد.
وی افزود: خیلی‌ها فکر می‌کردند که بعد از برنده‌نشدن در جشنواره، دلسرد خواهم شد یا دیگر کار نخواهم کرد. اما من روحیه جنگنده‌ام را حفظ کردم و سعی کردم از این تجربه، پله‌ای بسازم برای حرکت رو به جلو. این شب‌ها که نمایش «منگی» را اجرا می‌کنیم و بازخورد خوب تماشاگران را می‌بینم، احساس می‌کنم این نامزد شدن و حتی نرسیدن به جایزه، نقطه آغاز مرحله تازه‌ای برای من بود.
رحمانپور در پایان به ارائه رویکرد خود نسبت به جشنواره تئاترفجر، پرداخت و عنوان کرد: جشنواره تئاتر فجر، با همه کاستی‌ها و سیاست‌هایی که گاه قابل نقد است، برای من همچنان مهم و ارزشمند است. در دوره قبل بیشتر جوایز به گروه‌های شهرستانی تعلق گرفت که این اتفاق بدی نیست اما این گرایش افراطی به نوعی تندروی بود و گویی فراموش کرده بودیم که اعتدال و توازن هم می‌تواند راه‌حل باشد. اما من تصمیم گرفتم به‌جای دلخوری، انگیزه‌ام را بیشتر کنم و با نمایشی خاص‌تر و متفاوت‌تر به جشنواره
فردین رحمانپور و سحر قاسمی ( بازیگر فرم و سایه) گروه بازیگران این پروژه نمایشی را تشکیل می‌دهند.
نمایش «منگی» به تهیه کنندگی سمیه پناهی و نویسندگی و کارگردانی محمد امین سعدی تا ۹ اردیبهشت در تئاتر هامون روی صحنه خواهد رفت.
عکس‌ها از پرتو جغتایی است.
