نقد و بررسی Horizon Zero Dawn Remastered

با بررسی جدیدترین ریمستر از آثار پلی استیشن، یعنی Horizon Zero Dawn Remastered، همراه ما باشید.

داستان بازی Horizon Zero Dawn، چند قرن پس از زمان حال روایت می‌شود و دنیایی را به تصویر می‌کشد که گرفتار آخرالزمان ربات‌های مرگبار شده و انسان‌ها را هزاران سال از تمدن دور کرده است. حال در چنین شرایطی، ما کنترل دختری جوان به نام Aloy را بر عهده می‌گیریم؛ کسی که از بچگی، خارج از قبیله Nora و توسط Rost بزرگ شده و تعلیم دیده است. Aloy، نه تنها شخصی شجاع و بی‌باک است، بلکه به خاطر روحیه جست‌وجوگری که دارد، همواره به دنبال اکتشاف خرابه‌های باقی مانده از تمدن‌های گذشته است.

اکنون برای اینکه Aloy، که همه از زمان تولد به عنوان فردی نحس از او یاد می‌کردند، بتواند توسط قبیله خودش پذیرفته شود، باید در مسابقه‌ای شرکت کرده و صلاحیت و ارزش خود را ثابت کند.

پس از شرکت در مسابقه و پیروزی، او و دیگر افراد توسط گروهی ناشناس مورد حمله قرار می‌گیرند. Aloy به لطف فداکاری Rost نجات می‌یابد و جام سالم به در می‌برد. اینجا است که ماجراجویی بزرگ ما در Horizon Zero Dawn آغاز می‌گردد. از یک طرف Aloy در تلاش است تا راز تولدش را حل کند و به سوالات بی‌پاسخ خود جواب دهد و از طرف دیگر، باید هویت و انگیزه کسانی که به او حمله کردند را شناسایی و حساب خود را با آن‌ها تسویه کند.

داستان بازی، شروعی خوب اما به نسبت کلیشه‌ای دارد که روایتی آشنا را در بطن خود جای داده است. بازی خصوصا در نیمه‌ی ابتدایی، تعلیق بسیار خوبی دارد و به شکل مطلوبی حس کنجکاوی مخاطب را بر می‌انگیزد. صد البته انتظار داستانی حماسی یا بی‌نظیر را نباید داشته باشید. خصوصا از آن جایی که برخی شخصیت‌های فرعی و مخصوصاً شرور اصلی بازی، آنچنان پرداخت خوبی نداشته و فرسنگ‌‌ها با استاندارد ایده‌آل یک شخصیت باورپذیر فاصله دارند.

اما حقیقت این است که برای عناوینی مثل Horizon Zero Dawn، داستان در اولویت قرار ندارد و مواردی مثل گیم‌پلی، گرافیک هنری و جهان بازی، اهمیت بسیار بیشتری نسبت به عمق یا جذابیت داستان پیدا می‌کنند. خوشبختانه Horizon Zero Dawn در بسیاری از این موارد، مثل مبارزات، گرافیک هنری و فنی و تنوع دشمنان، فوق‌العاده عمل کرده است.

بازی از حیث گیم‌پلی و گرافیک تجربه‌ای روان و دلچسب برای شما به ارمغان می‌آورد. انیمیشن‌های روان، فیزیک بسیار استاندارد دشمنان، مبارزات پر زرق و برق، تنوع بسیار مناسب سلاح‌ها و دشمنان و افکت‌های گرافیکی چشم‌نواز، همگی دست به دست هم داده‌اند تا شکار ربات‌ها در دنیای پساآخرالزمانی Horizon Zero Dawn، فوق‌العاده سرگرم‌کننده باشد. مهم نیست در حال شکار Strider‌ها در دشت‌های سرسبز بازی هستید یا با یک Thunderjaw غول‌پیکر دست و پنجه نرم می‌کنید؛ تک تک لحظات بازی سرگرم کننده و لذت‌بخش هستند.

اما دنیای بازی Horizon Zero Dawn در برخی موارد قوی و در برخی موارد دیگر ضعیف عمل می‌کند. از لحاظ ظاهری، به لطف این Remastered، با یکی از چشم‌نواز‌ترین و زیباترین جهان‌ها در گیمینگ طرف هستیم؛ از جنگل‌های سرسبز تا کویر‌های وسیع و کوه‌های پوشیده از برف. اما باید اشاره کرد که یکی از بزرگ‌ترین نقاط ضعف بازی، مراحل فرعی نه چندان جالب آن است که اغلب اوقات از پتانسیل دنیا، ربات‌ها و یا موارد دیگر موجود در بازی استفاده نمی‌کنند. البته شاهد مراحل فرعی جذابی نیز هستیم که تعداد آن‌ها به نسبت کم است.

باید همچنین اشاره کرد که بازی در برخی موارد ساختاری و فنی، بسیار فوق‌العاده عمل می‌کند. درخت مهارت این بازی، یکی از کارآمدترین و جذاب‌ترین درخت‌های مهارتی است که در آثار جهان آزاد دیده‌ام و از طرف دیگر، رابط کاربری با وجود اینکه در دید اول ممکن است بیش از حد شلوغ به نظر برسد، طراحی بسیار خوب، بهینه و زیبایی دارد و شما را بیشتر در دنیا و اتمسفر کلی اثر غرق می‌کند.

پیشرفت‌های نسخه‌ی Remastered:

هنگام معرفی Horizon Zero Dawn Remastered، متصور بودم با نسخه‌ای نه چندان متفاوت طرف خواهیم بود که صرفا بهانه‌ای برای درآمدزایی بیشتر سونی است. اگرچه با نگاهی منطقی به این نتیجه می‌رسیم که این عنوان نیازی به نسخه‌ Remastered نداشت، اما باید اعتراف کرد که پیشرفت‌های گرافیکی و فنی بازی بسیار تحسین‌برانگیز هستند.

نورپردازی به شکل قابل توجه‌ای پیشرفت کرده و خصوصا در کات‌سین‌ها، بسیار بهبود یافته است. سایه‌زنی بسیار جزئیات بیشتری پیدا کرده و مهم‌تر از همه، طراحی چهره‌ها از نو انجام شده و با چهره‌هایی واقع‌گرایانه‌تر و با جزئیات فیزیکی و گرافیکی بیشتر و عمیق‌تر مواجه هستیم.

غلظت رنگ‌ها بیشتر شده و اکنون، مناطق و زیست بوم‌های مختلف بازی حال و هوای پویاتری را انتقال می‌دهند. همچنین باید اشاره کرد پشتیبانی از قابلیت‌های کنترلر دوال‌سنس، مثل Adaptive Trigger در این نسخه اضافه شده‌اند که البته از لحاظ جزئیات و ظرافت، به اندازه‌ی Forbidden West درخور توجه نیستند.

در کارنامه پلی استیشن عناوین زیادی وجود دارند که نیازمند نسخه ریمستر یا ریمیک هستند و متاسفانه به آن‌ها توجه نمی‌شود، اما نمی‌توان نادیده گرفت که Horizon Zero Dawn Remastered، یک بازی بسیار زیبا را، زیبا‌تر کرده است.

این بازی روی PS5 تجربه و بررسی شده است

با بررسی جدیدترین ریمستر از آثار پلی استیشن، یعنی Horizon Zero Dawn Remastered، همراه ما باشید.

داستان بازی Horizon Zero Dawn، چند قرن پس از زمان حال روایت می‌شود و دنیایی را به تصویر می‌کشد که گرفتار آخرالزمان ربات‌های مرگبار شده و انسان‌ها را هزاران سال از تمدن دور کرده است. حال در چنین شرایطی، ما کنترل دختری جوان به نام Aloy را بر عهده می‌گیریم؛ کسی که از بچگی، خارج از قبیله Nora و توسط Rost بزرگ شده و تعلیم دیده است. Aloy، نه تنها شخصی شجاع و بی‌باک است، بلکه به خاطر روحیه جست‌وجوگری که دارد، همواره به دنبال اکتشاف خرابه‌های باقی مانده از تمدن‌های گذشته است.

اکنون برای اینکه Aloy، که همه از زمان تولد به عنوان فردی نحس از او یاد می‌کردند، بتواند توسط قبیله خودش پذیرفته شود، باید در مسابقه‌ای شرکت کرده و صلاحیت و ارزش خود را ثابت کند.

پس از شرکت در مسابقه و پیروزی، او و دیگر افراد توسط گروهی ناشناس مورد حمله قرار می‌گیرند. Aloy به لطف فداکاری Rost نجات می‌یابد و جام سالم به در می‌برد. اینجا است که ماجراجویی بزرگ ما در Horizon Zero Dawn آغاز می‌گردد. از یک طرف Aloy در تلاش است تا راز تولدش را حل کند و به سوالات بی‌پاسخ خود جواب دهد و از طرف دیگر، باید هویت و انگیزه کسانی که به او حمله کردند را شناسایی و حساب خود را با آن‌ها تسویه کند.

داستان بازی، شروعی خوب اما به نسبت کلیشه‌ای دارد که روایتی آشنا را در بطن خود جای داده است. بازی خصوصا در نیمه‌ی ابتدایی، تعلیق بسیار خوبی دارد و به شکل مطلوبی حس کنجکاوی مخاطب را بر می‌انگیزد. صد البته انتظار داستانی حماسی یا بی‌نظیر را نباید داشته باشید. خصوصا از آن جایی که برخی شخصیت‌های فرعی و مخصوصاً شرور اصلی بازی، آنچنان پرداخت خوبی نداشته و فرسنگ‌‌ها با استاندارد ایده‌آل یک شخصیت باورپذیر فاصله دارند.

اما حقیقت این است که برای عناوینی مثل Horizon Zero Dawn، داستان در اولویت قرار ندارد و مواردی مثل گیم‌پلی، گرافیک هنری و جهان بازی، اهمیت بسیار بیشتری نسبت به عمق یا جذابیت داستان پیدا می‌کنند. خوشبختانه Horizon Zero Dawn در بسیاری از این موارد، مثل مبارزات، گرافیک هنری و فنی و تنوع دشمنان، فوق‌العاده عمل کرده است.

بازی از حیث گیم‌پلی و گرافیک تجربه‌ای روان و دلچسب برای شما به ارمغان می‌آورد. انیمیشن‌های روان، فیزیک بسیار استاندارد دشمنان، مبارزات پر زرق و برق، تنوع بسیار مناسب سلاح‌ها و دشمنان و افکت‌های گرافیکی چشم‌نواز، همگی دست به دست هم داده‌اند تا شکار ربات‌ها در دنیای پساآخرالزمانی Horizon Zero Dawn، فوق‌العاده سرگرم‌کننده باشد. مهم نیست در حال شکار Strider‌ها در دشت‌های سرسبز بازی هستید یا با یک Thunderjaw غول‌پیکر دست و پنجه نرم می‌کنید؛ تک تک لحظات بازی سرگرم کننده و لذت‌بخش هستند.

اما دنیای بازی Horizon Zero Dawn در برخی موارد قوی و در برخی موارد دیگر ضعیف عمل می‌کند. از لحاظ ظاهری، به لطف این Remastered، با یکی از چشم‌نواز‌ترین و زیباترین جهان‌ها در گیمینگ طرف هستیم؛ از جنگل‌های سرسبز تا کویر‌های وسیع و کوه‌های پوشیده از برف. اما باید اشاره کرد که یکی از بزرگ‌ترین نقاط ضعف بازی، مراحل فرعی نه چندان جالب آن است که اغلب اوقات از پتانسیل دنیا، ربات‌ها و یا موارد دیگر موجود در بازی استفاده نمی‌کنند. البته شاهد مراحل فرعی جذابی نیز هستیم که تعداد آن‌ها به نسبت کم است.

باید همچنین اشاره کرد که بازی در برخی موارد ساختاری و فنی، بسیار فوق‌العاده عمل می‌کند. درخت مهارت این بازی، یکی از کارآمدترین و جذاب‌ترین درخت‌های مهارتی است که در آثار جهان آزاد دیده‌ام و از طرف دیگر، رابط کاربری با وجود اینکه در دید اول ممکن است بیش از حد شلوغ به نظر برسد، طراحی بسیار خوب، بهینه و زیبایی دارد و شما را بیشتر در دنیا و اتمسفر کلی اثر غرق می‌کند.

پیشرفت‌های نسخه‌ی Remastered:

هنگام معرفی Horizon Zero Dawn Remastered، متصور بودم با نسخه‌ای نه چندان متفاوت طرف خواهیم بود که صرفا بهانه‌ای برای درآمدزایی بیشتر سونی است. اگرچه با نگاهی منطقی به این نتیجه می‌رسیم که این عنوان نیازی به نسخه‌ Remastered نداشت، اما باید اعتراف کرد که پیشرفت‌های گرافیکی و فنی بازی بسیار تحسین‌برانگیز هستند.

نورپردازی به شکل قابل توجه‌ای پیشرفت کرده و خصوصا در کات‌سین‌ها، بسیار بهبود یافته است. سایه‌زنی بسیار جزئیات بیشتری پیدا کرده و مهم‌تر از همه، طراحی چهره‌ها از نو انجام شده و با چهره‌هایی واقع‌گرایانه‌تر و با جزئیات فیزیکی و گرافیکی بیشتر و عمیق‌تر مواجه هستیم.

غلظت رنگ‌ها بیشتر شده و اکنون، مناطق و زیست بوم‌های مختلف بازی حال و هوای پویاتری را انتقال می‌دهند. همچنین باید اشاره کرد پشتیبانی از قابلیت‌های کنترلر دوال‌سنس، مثل Adaptive Trigger در این نسخه اضافه شده‌اند که البته از لحاظ جزئیات و ظرافت، به اندازه‌ی Forbidden West درخور توجه نیستند.

در کارنامه پلی استیشن عناوین زیادی وجود دارند که نیازمند نسخه ریمستر یا ریمیک هستند و متاسفانه به آن‌ها توجه نمی‌شود، اما نمی‌توان نادیده گرفت که Horizon Zero Dawn Remastered، یک بازی بسیار زیبا را، زیبا‌تر کرده است.

این بازی روی PS5 تجربه و بررسی شده است

با بررسی جدیدترین ریمستر از آثار پلی استیشن، یعنی Horizon Zero Dawn Remastered، همراه ما باشید.

داستان بازی Horizon Zero Dawn، چند قرن پس از زمان حال روایت می‌شود و دنیایی را به تصویر می‌کشد که گرفتار آخرالزمان ربات‌های مرگبار شده و انسان‌ها را هزاران سال از تمدن دور کرده است. حال در چنین شرایطی، ما کنترل دختری جوان به نام Aloy را بر عهده می‌گیریم؛ کسی که از بچگی، خارج از قبیله Nora و توسط Rost بزرگ شده و تعلیم دیده است. Aloy، نه تنها شخصی شجاع و بی‌باک است، بلکه به خاطر روحیه جست‌وجوگری که دارد، همواره به دنبال اکتشاف خرابه‌های باقی مانده از تمدن‌های گذشته است.

اکنون برای اینکه Aloy، که همه از زمان تولد به عنوان فردی نحس از او یاد می‌کردند، بتواند توسط قبیله خودش پذیرفته شود، باید در مسابقه‌ای شرکت کرده و صلاحیت و ارزش خود را ثابت کند.

پس از شرکت در مسابقه و پیروزی، او و دیگر افراد توسط گروهی ناشناس مورد حمله قرار می‌گیرند. Aloy به لطف فداکاری Rost نجات می‌یابد و جام سالم به در می‌برد. اینجا است که ماجراجویی بزرگ ما در Horizon Zero Dawn آغاز می‌گردد. از یک طرف Aloy در تلاش است تا راز تولدش را حل کند و به سوالات بی‌پاسخ خود جواب دهد و از طرف دیگر، باید هویت و انگیزه کسانی که به او حمله کردند را شناسایی و حساب خود را با آن‌ها تسویه کند.

داستان بازی، شروعی خوب اما به نسبت کلیشه‌ای دارد که روایتی آشنا را در بطن خود جای داده است. بازی خصوصا در نیمه‌ی ابتدایی، تعلیق بسیار خوبی دارد و به شکل مطلوبی حس کنجکاوی مخاطب را بر می‌انگیزد. صد البته انتظار داستانی حماسی یا بی‌نظیر را نباید داشته باشید. خصوصا از آن جایی که برخی شخصیت‌های فرعی و مخصوصاً شرور اصلی بازی، آنچنان پرداخت خوبی نداشته و فرسنگ‌‌ها با استاندارد ایده‌آل یک شخصیت باورپذیر فاصله دارند.

اما حقیقت این است که برای عناوینی مثل Horizon Zero Dawn، داستان در اولویت قرار ندارد و مواردی مثل گیم‌پلی، گرافیک هنری و جهان بازی، اهمیت بسیار بیشتری نسبت به عمق یا جذابیت داستان پیدا می‌کنند. خوشبختانه Horizon Zero Dawn در بسیاری از این موارد، مثل مبارزات، گرافیک هنری و فنی و تنوع دشمنان، فوق‌العاده عمل کرده است.

بازی از حیث گیم‌پلی و گرافیک تجربه‌ای روان و دلچسب برای شما به ارمغان می‌آورد. انیمیشن‌های روان، فیزیک بسیار استاندارد دشمنان، مبارزات پر زرق و برق، تنوع بسیار مناسب سلاح‌ها و دشمنان و افکت‌های گرافیکی چشم‌نواز، همگی دست به دست هم داده‌اند تا شکار ربات‌ها در دنیای پساآخرالزمانی Horizon Zero Dawn، فوق‌العاده سرگرم‌کننده باشد. مهم نیست در حال شکار Strider‌ها در دشت‌های سرسبز بازی هستید یا با یک Thunderjaw غول‌پیکر دست و پنجه نرم می‌کنید؛ تک تک لحظات بازی سرگرم کننده و لذت‌بخش هستند.

اما دنیای بازی Horizon Zero Dawn در برخی موارد قوی و در برخی موارد دیگر ضعیف عمل می‌کند. از لحاظ ظاهری، به لطف این Remastered، با یکی از چشم‌نواز‌ترین و زیباترین جهان‌ها در گیمینگ طرف هستیم؛ از جنگل‌های سرسبز تا کویر‌های وسیع و کوه‌های پوشیده از برف. اما باید اشاره کرد که یکی از بزرگ‌ترین نقاط ضعف بازی، مراحل فرعی نه چندان جالب آن است که اغلب اوقات از پتانسیل دنیا، ربات‌ها و یا موارد دیگر موجود در بازی استفاده نمی‌کنند. البته شاهد مراحل فرعی جذابی نیز هستیم که تعداد آن‌ها به نسبت کم است.

باید همچنین اشاره کرد که بازی در برخی موارد ساختاری و فنی، بسیار فوق‌العاده عمل می‌کند. درخت مهارت این بازی، یکی از کارآمدترین و جذاب‌ترین درخت‌های مهارتی است که در آثار جهان آزاد دیده‌ام و از طرف دیگر، رابط کاربری با وجود اینکه در دید اول ممکن است بیش از حد شلوغ به نظر برسد، طراحی بسیار خوب، بهینه و زیبایی دارد و شما را بیشتر در دنیا و اتمسفر کلی اثر غرق می‌کند.

پیشرفت‌های نسخه‌ی Remastered:

هنگام معرفی Horizon Zero Dawn Remastered، متصور بودم با نسخه‌ای نه چندان متفاوت طرف خواهیم بود که صرفا بهانه‌ای برای درآمدزایی بیشتر سونی است. اگرچه با نگاهی منطقی به این نتیجه می‌رسیم که این عنوان نیازی به نسخه‌ Remastered نداشت، اما باید اعتراف کرد که پیشرفت‌های گرافیکی و فنی بازی بسیار تحسین‌برانگیز هستند.

نورپردازی به شکل قابل توجه‌ای پیشرفت کرده و خصوصا در کات‌سین‌ها، بسیار بهبود یافته است. سایه‌زنی بسیار جزئیات بیشتری پیدا کرده و مهم‌تر از همه، طراحی چهره‌ها از نو انجام شده و با چهره‌هایی واقع‌گرایانه‌تر و با جزئیات فیزیکی و گرافیکی بیشتر و عمیق‌تر مواجه هستیم.

غلظت رنگ‌ها بیشتر شده و اکنون، مناطق و زیست بوم‌های مختلف بازی حال و هوای پویاتری را انتقال می‌دهند. همچنین باید اشاره کرد پشتیبانی از قابلیت‌های کنترلر دوال‌سنس، مثل Adaptive Trigger در این نسخه اضافه شده‌اند که البته از لحاظ جزئیات و ظرافت، به اندازه‌ی Forbidden West درخور توجه نیستند.

در کارنامه پلی استیشن عناوین زیادی وجود دارند که نیازمند نسخه ریمستر یا ریمیک هستند و متاسفانه به آن‌ها توجه نمی‌شود، اما نمی‌توان نادیده گرفت که Horizon Zero Dawn Remastered، یک بازی بسیار زیبا را، زیبا‌تر کرده است.

این بازی روی PS5 تجربه و بررسی شده است

با بررسی جدیدترین ریمستر از آثار پلی استیشن، یعنی Horizon Zero Dawn Remastered، همراه ما باشید.

داستان بازی Horizon Zero Dawn، چند قرن پس از زمان حال روایت می‌شود و دنیایی را به تصویر می‌کشد که گرفتار آخرالزمان ربات‌های مرگبار شده و انسان‌ها را هزاران سال از تمدن دور کرده است. حال در چنین شرایطی، ما کنترل دختری جوان به نام Aloy را بر عهده می‌گیریم؛ کسی که از بچگی، خارج از قبیله Nora و توسط Rost بزرگ شده و تعلیم دیده است. Aloy، نه تنها شخصی شجاع و بی‌باک است، بلکه به خاطر روحیه جست‌وجوگری که دارد، همواره به دنبال اکتشاف خرابه‌های باقی مانده از تمدن‌های گذشته است.

اکنون برای اینکه Aloy، که همه از زمان تولد به عنوان فردی نحس از او یاد می‌کردند، بتواند توسط قبیله خودش پذیرفته شود، باید در مسابقه‌ای شرکت کرده و صلاحیت و ارزش خود را ثابت کند.

پس از شرکت در مسابقه و پیروزی، او و دیگر افراد توسط گروهی ناشناس مورد حمله قرار می‌گیرند. Aloy به لطف فداکاری Rost نجات می‌یابد و جام سالم به در می‌برد. اینجا است که ماجراجویی بزرگ ما در Horizon Zero Dawn آغاز می‌گردد. از یک طرف Aloy در تلاش است تا راز تولدش را حل کند و به سوالات بی‌پاسخ خود جواب دهد و از طرف دیگر، باید هویت و انگیزه کسانی که به او حمله کردند را شناسایی و حساب خود را با آن‌ها تسویه کند.

داستان بازی، شروعی خوب اما به نسبت کلیشه‌ای دارد که روایتی آشنا را در بطن خود جای داده است. بازی خصوصا در نیمه‌ی ابتدایی، تعلیق بسیار خوبی دارد و به شکل مطلوبی حس کنجکاوی مخاطب را بر می‌انگیزد. صد البته انتظار داستانی حماسی یا بی‌نظیر را نباید داشته باشید. خصوصا از آن جایی که برخی شخصیت‌های فرعی و مخصوصاً شرور اصلی بازی، آنچنان پرداخت خوبی نداشته و فرسنگ‌‌ها با استاندارد ایده‌آل یک شخصیت باورپذیر فاصله دارند.

اما حقیقت این است که برای عناوینی مثل Horizon Zero Dawn، داستان در اولویت قرار ندارد و مواردی مثل گیم‌پلی، گرافیک هنری و جهان بازی، اهمیت بسیار بیشتری نسبت به عمق یا جذابیت داستان پیدا می‌کنند. خوشبختانه Horizon Zero Dawn در بسیاری از این موارد، مثل مبارزات، گرافیک هنری و فنی و تنوع دشمنان، فوق‌العاده عمل کرده است.

بازی از حیث گیم‌پلی و گرافیک تجربه‌ای روان و دلچسب برای شما به ارمغان می‌آورد. انیمیشن‌های روان، فیزیک بسیار استاندارد دشمنان، مبارزات پر زرق و برق، تنوع بسیار مناسب سلاح‌ها و دشمنان و افکت‌های گرافیکی چشم‌نواز، همگی دست به دست هم داده‌اند تا شکار ربات‌ها در دنیای پساآخرالزمانی Horizon Zero Dawn، فوق‌العاده سرگرم‌کننده باشد. مهم نیست در حال شکار Strider‌ها در دشت‌های سرسبز بازی هستید یا با یک Thunderjaw غول‌پیکر دست و پنجه نرم می‌کنید؛ تک تک لحظات بازی سرگرم کننده و لذت‌بخش هستند.

اما دنیای بازی Horizon Zero Dawn در برخی موارد قوی و در برخی موارد دیگر ضعیف عمل می‌کند. از لحاظ ظاهری، به لطف این Remastered، با یکی از چشم‌نواز‌ترین و زیباترین جهان‌ها در گیمینگ طرف هستیم؛ از جنگل‌های سرسبز تا کویر‌های وسیع و کوه‌های پوشیده از برف. اما باید اشاره کرد که یکی از بزرگ‌ترین نقاط ضعف بازی، مراحل فرعی نه چندان جالب آن است که اغلب اوقات از پتانسیل دنیا، ربات‌ها و یا موارد دیگر موجود در بازی استفاده نمی‌کنند. البته شاهد مراحل فرعی جذابی نیز هستیم که تعداد آن‌ها به نسبت کم است.

باید همچنین اشاره کرد که بازی در برخی موارد ساختاری و فنی، بسیار فوق‌العاده عمل می‌کند. درخت مهارت این بازی، یکی از کارآمدترین و جذاب‌ترین درخت‌های مهارتی است که در آثار جهان آزاد دیده‌ام و از طرف دیگر، رابط کاربری با وجود اینکه در دید اول ممکن است بیش از حد شلوغ به نظر برسد، طراحی بسیار خوب، بهینه و زیبایی دارد و شما را بیشتر در دنیا و اتمسفر کلی اثر غرق می‌کند.

پیشرفت‌های نسخه‌ی Remastered:

هنگام معرفی Horizon Zero Dawn Remastered، متصور بودم با نسخه‌ای نه چندان متفاوت طرف خواهیم بود که صرفا بهانه‌ای برای درآمدزایی بیشتر سونی است. اگرچه با نگاهی منطقی به این نتیجه می‌رسیم که این عنوان نیازی به نسخه‌ Remastered نداشت، اما باید اعتراف کرد که پیشرفت‌های گرافیکی و فنی بازی بسیار تحسین‌برانگیز هستند.

نورپردازی به شکل قابل توجه‌ای پیشرفت کرده و خصوصا در کات‌سین‌ها، بسیار بهبود یافته است. سایه‌زنی بسیار جزئیات بیشتری پیدا کرده و مهم‌تر از همه، طراحی چهره‌ها از نو انجام شده و با چهره‌هایی واقع‌گرایانه‌تر و با جزئیات فیزیکی و گرافیکی بیشتر و عمیق‌تر مواجه هستیم.

غلظت رنگ‌ها بیشتر شده و اکنون، مناطق و زیست بوم‌های مختلف بازی حال و هوای پویاتری را انتقال می‌دهند. همچنین باید اشاره کرد پشتیبانی از قابلیت‌های کنترلر دوال‌سنس، مثل Adaptive Trigger در این نسخه اضافه شده‌اند که البته از لحاظ جزئیات و ظرافت، به اندازه‌ی Forbidden West درخور توجه نیستند.

در کارنامه پلی استیشن عناوین زیادی وجود دارند که نیازمند نسخه ریمستر یا ریمیک هستند و متاسفانه به آن‌ها توجه نمی‌شود، اما نمی‌توان نادیده گرفت که Horizon Zero Dawn Remastered، یک بازی بسیار زیبا را، زیبا‌تر کرده است.

این بازی روی PS5 تجربه و بررسی شده است