این جنس از سینما، این مدل قصه گویی در سینما پیش از این یا از کار در نمی آمد یا این قدر کش‌دار و کسل کننده می شد که فیلم از دست می رفت.
امیرحسین عسگری در دومین فیلمش به یک دستاورد بزرگ رسیده است؛ فُرم و لحن تازه ای برای خلق میزانسن های جذابش و قاب بندی های منطبق بر روایت قصه اش به کار می گیرد، چیزی که کمتر در سینما شاهد آن بودیم.
یک پرفورمنس کلاسیک با هویت ایرانی از جغرافیا برای فضاسازی و آماده کردن موقعیت اش به درستی بهره می گیرد و فیلمنامه اش رو به جلو می رود و شخصیت پردازی های نابی دارد.
امین حیایی یکی از متفاوت ترین و خلاقانه ترین نقش های زندگی اش را تصویر کرده است و این هم مدیون شخصیت پردازی درست بر روی فیلمنامه است. مردی که فرو پاشیده است و رفته رفته در روند روایت قصه، قطعه قطعه های وجودش را جمع می کند، روابط و چفت و بندهای قصه با ریتم جلو می رود، نمی خواهد شوک بدهد یا غافلگیر کند و به آرامی با جهان حاکم بر فضای قصه به خوبی پیش می رود.
عشق، عنصر اصلی برف آخر است و در لایه های پنهانی فیلمنامه از انسانیت حرف می زند؛ عشق دکتر به زن به در پایان بندی اش تمیز در می آید.
این سبک از فیلمسازی در سینمای ایران شاید نتواند مخاطب ویژه داشته باشد اما جای این جنس فیلمسازی در سینما خالی بود که عسگری این قطعه مفقوده را با این فیلم سخت جاده ای تکمیل کرد، حسن مصطفوی هم در مقام تهیه کننده این فیلم سخت به لحاظ اجرایی کار ویژه و بزرگی کرده است.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، چهلمین جشنواره فیلم فجر با حضور ۲۲ فیلم در بخش «سودای سیمرغ»، ۱۰ فیلم در بخش «فیلم کوتاه» و هشت فیلم در بخش «مستند» از ۱۱ تا ۲۲ بهمن به دبیری مسعود نقاش‌زاده در برج میلاد به عنوان خانه جشنواره، برگزار می‌شود. فیلم‌های این دوره از جشنواره در سینماهای ۳۱ استان در سراسر کشور اکران خواهد شد.
چراغ جشنواره فیلم فجر در روز نخست با ۲ فیلم بیرو و مرد بازنده روشن شد و در روز دوم نیز فیلم های علفزار و شادروان به نمایش درآمدند. امروز چهارشنبه ۱۳ بهمن ماه و در سومین روز از جشنواره، ۲ فیلم برف آخر و لایه های دروغ به نمایش درآمد.
