هدف اصلاح طلبان از هیاهو برای مذاکره با آمریکا چیست؟ “خود می کشند و خود تعزیه می دارند”، حکایت اشک تمساح مدعیان اصلاح طلبی است. برخی از آنها پس از شکست در فتنه 88، گرای “تحریم های فلج کننده” را به دولت اوباما دادند و از فشار دشمن، سکویی برای برنده شدن در انتخابات 92 و 94 و 96 ساختند.
پرچم مذاکره را برافراشتند و برجام بی تضمین و بی چفت و بست را سوغات آوردند که خروجی آن، فراهم کردن مجال برای عهدشکنی آمریکا و دو برابر شدن تحریم ها بوده است. با همه اینها باز هم می گویند زودتر و به هر قیمت -حتی بدون گرفتن تضمین و بدون لغو تحریم ها- مذاکره و توافق کنید!
همان هایی هستند که سال 92 وقتی صاحب نظران منتقد می گفتند از آمریکا تضمین بگیرید، پاسخ می دادند “امضای کری تضمین است”؛ اما حالا که خدعه و خیانت آمریکا آشکار شده و دریافت تضمین، اهمیت مضاعف پیدا کرده، سپر بلای آمریکا می شوند و می گویند “خب بگویید برجام نمی خواهیم”!
خلاف ادعای ابطحی، و به اذعان تریتا پارسی (از دوستان ظریف در لابی نایاک) و دیگران، دولت بایدن حاضر نیست حتی درباره عدم تکرار عهدشکنی در دوره خود تضمین بدهد!
بنابراین فضاسازی جبهه اصلاحات برای مذاکره و توافق با همین شرایط، صرفا تقلایی برای بازگرداندن بی هزینه آمریکا به برجام ارزیابی می شود؛ که فرآیندی که نه تنها تحریم ها لغو نمی شود، بلکه بسترسی آمریکا به مکانیسم ماشه (بازگشت خودکار و قانونی همه تحریم های شورای امنیت) را فراهم می کند!
افراطیون مدعی اصلاحات، کارنامه سیاهی در خیانت به ملت ایران و بازیگری در نقش پادوی دشمن دارند؛ این چند سند را که مشت نمونه خروار است، ببینید:
نیک‌آهنگ کوثر همکار و یار غار مهدی هاشمی در سازمان بهینه‌سازی مصرف سوخت: من و مهدی با هم در تماس بوده ایم. او زنگ زد، از من خواست راجع به بحث تحریم، کسانی را در آمریکا ببینم. می خواست بداند در واشنگتن چه کسانی را می شود به تحریم های سنگین تر تشویق کرد.
او با آدم‌های مختلفی درباره تحریم صحبت کرده بود… 13 اکتبر 2010 از دوبی زنگ زد و خواست با مقام های وزارت خزانه داری ارتباط برقرار کنم. معتقد بود تحریم ها برای ضربه به حاکمیت و دولت [احمدی‌نژاد] بسیار موثر هستند.
بررسی نظر چند تن از اصلاحطلبان به ما برای رسیدن به چندوچون هدف اصلاح طلبان کمک خواهد کرد.
فائزه هاشمی عضو مرکزیت کارگزاران در گفت و گو با انصاف نیوز: “دوست داشتم آقای ترامپ انتخاب شود؛ به خاطر فشارهایی که ترامپ به ایران می‌آورد، بالاخره شاید یک تغییر سیاستی اتفاق بیفتد. شاید اگر فشارهای آقای ترامپ ادامه پیدا می کرد، بالاخره ما مجبور می شدیم یک تغییر سیاست‌هایی را داشته باشیم”!
روزنامه لس آنجلس تایمز، مهر 88 از زبان جان هانا مقام آمریکایی: مطمئناً پیامی که از گردهمایی فعالان اپوزیسیون ایران-که درمیان آنها افراد نزدیک به رهبری جنبش سبز حضور داشتند- شنیدم، این بود که تحریم باید اعمال شود و باید هرچه شدید‌تر باشد؛ تحریم باید بصورت شوک وارد شود که فلج کند و نه به صورت واکسن.
اوباما در کتاب خاطرات: اگر آشوب 88 در ایران رخ نداده بود، دولت من تصمیم به اعمال تحریم های سخت نمی گرفت… تحریم‌های دوره بوش سمبلیک بود؛ تحریم های سخت را من اعمال کردم.
سرمقاله مجله صدا ارگان حزب اتحاد ملت (حزب مشارکت سابق): از نگاه منتقدان، عکسی که ترامپ از مذاکره کننده می پسندد، این (تصویر ملاقات رئیس جمهور صربستان) است: همچون برّه‌ای در مذبح و برده‌ای در مسلخ. آیا اقداماتی از این جنس را باید مایه شرمساری دانست؟ فرض کنیم سیاستمدار صرب همچون متهمی در اتاق بازجویی و حتی یک برده نشسته؛ اگر منافع، چنین اقتضایی کند، باید آن را تمسخر کرد، یا عقلانیتی سیاسی خواند؟(!)
اکبر گنجی: ما کارمندان رسمی پروپاگاندای دولت ترامپ، جانسون، نتانیاهو و بن سلمان هستیم. گمان باطل نکنیدکه مامخالف سیاسی ومدافع حقوق بشر هستیم. ما تشنه مرگ و خون مردم ایرانیم. کاری را که شدید ترین تحریم‌‌‌ها نتوانست انجام دهد، ما موظفیم با کرونا هراسی انجام دهیم.
