«محمد مو جودت» (Mohammad “Mo” Gawdat)، مدیر ارشد سابق کسب‌وکار گوگل X، در یک پیش‌بینی بدبینانه اعلام کرد که جهان در آستانه ورود به یک دوره دیستوپیایی (ویران‌شهری) اجتناب‌ناپذیر است که از سال ۲۰۲۷ آغاز می‌شود و ۱۲ تا ۱۵ سال طول می‌کشد. او معتقد است که مقصر اصلی این آینده تاریک، خود هوش مصنوعی نیست، بلکه «حماقت‌های انسانی» و ارزش‌های حاکم بر جامعه ماست که توسط هوش مصنوعی با قدرتی بی‌سابقه تقویت و تشدید خواهد شد.
اگرچه بسیاری از بحث‌ها درمورد خطرات هوش مصنوعی بر روی سناریوهای آخرالزمانی مانند تسلط ربات‌ها بر دنیا متمرکز است، مو جودت روایتی متفاوت و بسیار ملموس‌تر ارائه می‌دهد. او در مصاحبه‌ای در پادکست Diary of a CEO گفت: «هوش مصنوعی خودش مطلقاً مشکلی ندارد، اما مشکلات زیادی پیرامون ارزش‌های بشر در عصر ظهور ماشین‌ها وجود دارد.»
از دیدگاه او، هوش مصنوعی مانند هر فناوری دیگری، فقط تقویت‌کننده است. این فناوری توانایی‌ها و مهم‌تر از آن ارزش‌های حاکم بر جامعه را تقویت می‌کند. او با اشاره به وعده‌های عمل‌نشده فناوری‌های قبلی می‌پرسد: «چقدر شبکه‌های اجتماعی ما را به هم متصل کردند و چقدر ما را تنهاتر کردند؟ چقدر موبایل‌ها باعث شدند ما کمتر کار کنیم؟»
نظرات مدیر سابق گوگل درباره ویران‌شهر هوش مصنوعی
جودت معتقد است که هوش مصنوعی با یک مأموریت آرمان‌شهری برای خودکارسازی کارهای پیش پاافتاده و آزادکردن زمان انسان توسعه می‌یابد. اما در دنیایی که ارزش اصلی آن «سرمایه‌داری» است، این رؤیا به شکل دیگری درحال تحقق است: شرکت‌ها به‌جای کاهش بار کاری، با استفاده از هوش مصنوعی کارمندان را اخراج می‌کنند یا از آنها کار بیشتری می‌کشند تا سود خود را به حداکثر برسانند.
وجه دیگر این موضوع، تشدید «شری است که انسان می‌تواند انجام دهد.» جودت به نمونه‌های مشخصی اشاره می‌کند که هم‌اکنون نیز درحال وقوع هستند. برای مثال درحال‌حاضر از هوش مصنوعی در جنگ برای به حداکثر رساندن کشندگی سلاح‌ها استفاده می‌شود. یا طبق گزارش‌ها، کلاهبرداری‌های مرتبط با ارزهای دیجیتال با استفاده از فناوری دیپ‌فیک در سال گذشته میلادی ۴۵۶ درصد افزایش یافته است.
با وجود این چشم‌انداز تیره، جودت معتقد است که وقوع یک آینده آرمان‌شهری نیز ممکن است، اما ابتدا باید از این دوره سخت عبور کنیم. او راه‌حل را نه در محدودکردن خود هوش مصنوعی، بلکه در قانون‌گذاری بر روی کاربردهای آن می‌داند. او استعاره جالبی به‌کار می‌برد:
«شما نمی‌توانید طراحی یک چکش را طوری تنظیم کنید که بتواند میخ بکوبد اما کسی را نکشد، اما می‌توانید کشتن یک انسان با چکش را جرم‌انگاری کنید.»
او خواستار فشار عمومی بر دولت‌ها برای درک این تهدید و ایجاد قوانین لازم برای کنترل آن است. جودت نتیجه‌گیری می‌کند: «چکش هوش مصنوعی اکنون در دستان ماست و اینجا آمده است که بماند. تنها سؤال باقی‌مانده این است که آیا ما اراده نوشتن قوانین علیه قتل را داریم یا خیر.»
«محمد مو جودت» (Mohammad “Mo” Gawdat)، مدیر ارشد سابق کسب‌وکار گوگل X، در یک پیش‌بینی بدبینانه اعلام کرد که جهان در آستانه ورود به یک دوره دیستوپیایی (ویران‌شهری) اجتناب‌ناپذیر است که از سال ۲۰۲۷ آغاز می‌شود و ۱۲ تا ۱۵ سال طول می‌کشد. او معتقد است که مقصر اصلی این آینده تاریک، خود هوش مصنوعی نیست، بلکه «حماقت‌های انسانی» و ارزش‌های حاکم بر جامعه ماست که توسط هوش مصنوعی با قدرتی بی‌سابقه تقویت و تشدید خواهد شد.
اگرچه بسیاری از بحث‌ها درمورد خطرات هوش مصنوعی بر روی سناریوهای آخرالزمانی مانند تسلط ربات‌ها بر دنیا متمرکز است، مو جودت روایتی متفاوت و بسیار ملموس‌تر ارائه می‌دهد. او در مصاحبه‌ای در پادکست Diary of a CEO گفت: «هوش مصنوعی خودش مطلقاً مشکلی ندارد، اما مشکلات زیادی پیرامون ارزش‌های بشر در عصر ظهور ماشین‌ها وجود دارد.»
از دیدگاه او، هوش مصنوعی مانند هر فناوری دیگری، فقط تقویت‌کننده است. این فناوری توانایی‌ها و مهم‌تر از آن ارزش‌های حاکم بر جامعه را تقویت می‌کند. او با اشاره به وعده‌های عمل‌نشده فناوری‌های قبلی می‌پرسد: «چقدر شبکه‌های اجتماعی ما را به هم متصل کردند و چقدر ما را تنهاتر کردند؟ چقدر موبایل‌ها باعث شدند ما کمتر کار کنیم؟»
نظرات مدیر سابق گوگل درباره ویران‌شهر هوش مصنوعی
جودت معتقد است که هوش مصنوعی با یک مأموریت آرمان‌شهری برای خودکارسازی کارهای پیش پاافتاده و آزادکردن زمان انسان توسعه می‌یابد. اما در دنیایی که ارزش اصلی آن «سرمایه‌داری» است، این رؤیا به شکل دیگری درحال تحقق است: شرکت‌ها به‌جای کاهش بار کاری، با استفاده از هوش مصنوعی کارمندان را اخراج می‌کنند یا از آنها کار بیشتری می‌کشند تا سود خود را به حداکثر برسانند.
وجه دیگر این موضوع، تشدید «شری است که انسان می‌تواند انجام دهد.» جودت به نمونه‌های مشخصی اشاره می‌کند که هم‌اکنون نیز درحال وقوع هستند. برای مثال درحال‌حاضر از هوش مصنوعی در جنگ برای به حداکثر رساندن کشندگی سلاح‌ها استفاده می‌شود. یا طبق گزارش‌ها، کلاهبرداری‌های مرتبط با ارزهای دیجیتال با استفاده از فناوری دیپ‌فیک در سال گذشته میلادی ۴۵۶ درصد افزایش یافته است.
با وجود این چشم‌انداز تیره، جودت معتقد است که وقوع یک آینده آرمان‌شهری نیز ممکن است، اما ابتدا باید از این دوره سخت عبور کنیم. او راه‌حل را نه در محدودکردن خود هوش مصنوعی، بلکه در قانون‌گذاری بر روی کاربردهای آن می‌داند. او استعاره جالبی به‌کار می‌برد:
«شما نمی‌توانید طراحی یک چکش را طوری تنظیم کنید که بتواند میخ بکوبد اما کسی را نکشد، اما می‌توانید کشتن یک انسان با چکش را جرم‌انگاری کنید.»
او خواستار فشار عمومی بر دولت‌ها برای درک این تهدید و ایجاد قوانین لازم برای کنترل آن است. جودت نتیجه‌گیری می‌کند: «چکش هوش مصنوعی اکنون در دستان ماست و اینجا آمده است که بماند. تنها سؤال باقی‌مانده این است که آیا ما اراده نوشتن قوانین علیه قتل را داریم یا خیر.»
