داود فتحعلی‌بیگی هنرمند با سابقه تئاتر و نمایش‌های آیینی و سنتی با انتقاد از بلاتکلیفی وضعیت برگزاری بیست و دومین دوره جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی و سنتی، به خبرنگار مهر گفت: ما سال ۶۶ یا ۶۷ اولین دوره جشنواره آیینی و سنتی را برگزار کردیم. با آقای منتظری و دیگر دوستان نظیر محمود عزیزی و مجید جعفری به این نتیجه رسیدیم که باید کاری برای حفاظت از این هنرهای بومی قبل از اینکه فراموش شوند و سبک و سیاق اجرایی‌شان از بین برود انجام دهیم. پیش از برگزاری هر دوره قوانین و رویکردهای مد نظر را مدون می‌کردیم که البته در هر دوره به دلیل تغییر مدیریت‌ها این رویکردها نتوانست به صورت ثابت مدون شود.
وی یادآور شد: در هر سال اگر مدیریتی اهمیت و دغدغه داشت همت به برگزاری جشنواره می‌کردند ولی متأسفانه جشنواره از دوره بیست و یکم روند افولی گرفت. در آن دوره بخش جوان‌ها را از بین بردند و جوان‌های شرکت کننده را به بخش بزرگسال راه دادند. همچنین جشنواره را چند تکه در شهرهای مختلف برگزار کردند. هدف از این تکه تکه کردن جشنواره آیینی و سنتی چه بود؟ این رفتار به معنای تمرکز زدایی نیست. اگر قرار است این آیین‌ها در نقاط مختلف رشد و نمو پیدا کنند باید منتخبان جشنواره در شهرهای مختلف اجرای عمومی داشته باشند.
فتحعلی‌بیگی با بیان اینکه روزگاری شهر به شهر به دنبال این بودیم که ببینیم کدام یک از آیین‌ها همچنان توانسته باقی بماند، اظهار کرد: من سعی می‌کردم در هر منطقه‌ای به سراغ افرادی بروم که بتوانند درباره آیین‌های آن مناطق با ما صحبت کنند. برخی از آیین‌ها از بین رفت ولی توانستیم برخی را احیا کنیم نظیر کاری که برای برگزاری تعزیه غریب انجام دادیم. آنچه باعث رونق جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی با همه تنگ‌دستی‌ها می‌شد، اعتبار افراد بود. نقالی را ابتدا ما در جشنواره اجرا کردیم تا بعدها نهادهای دیگر هم شروع به برگزاری جشنواره و اجرای نقالی کردند.
این هنرمند با سابقه تئاتر متذکر شد: متأسفانه تغییر مدیریت‌ها باعث شده که جشنواره هر از گاهی افت و خیز داشته باشد.
وی با انتقاد از شرایط بخش سمینار دوره بیست و یکم جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی گفت: ما هر سال در جشنواره مقالات سمینار قبل و همچنین نسخه‌های تعزیه دیده و خوانده نشده را چاپ می‌کردیم ولی در دوره قبل حتی یک ورق کاغذ هم چاپ نشده است.
فتحعلی‌بیگی با اشاره به منتشر نشدن فراخوان دوره بیست و دوم جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی، تأکید کرد: ما از چند ماه پیش منتظر بودیم که فراخوان جشنواره منتشر شود. اگر دغدغه این ماجرا را دارم به این خاطر است که بیش از ۳۰ سال برای این جشنواره و کانون نمایش‌های آیینی و سنتی تلاش کردیم و تأثیر به‌سزای جشنواره انتقال تجربه نسل‌های گذشته به نسل‌های جوان بود.
وی یادآور شد: نزد اتابک نادری رفتیم و گفتیم که چرا برای انتخاب دبیر و انتشار فراخوان جشنواره اقدام نمی‌کند، به ما گفت که نام چند نفر را برای شورای سیاستگذاری به معاون هنری ارائه داده ولی معاون هنری هیچ پاسخی نداده است. چرا باید جشنواره آیینی و سنتی که متعلق به فرهنگ و هنر و ملت است تحت تأثیر سلیقه مدیران قرار بگیرد؟ مگر انتخاب شورای سیاستگذاری و دبیر جشنواره چه‌قدر سخت است که این کار انجام نمی‌شود؟
این فعال با سابقه و شناخته‌شده نمایش‌های آیینی و سنتی تصریح کرد: هم من و هم خیلی از کسانی که در گذشته با این جشنواره همکاری داشتند یا در عرصه آیین های سنتی فعال هستند، مدت‌ها است که پیگیر هستیم چرا فراخوان جشنواره منتشر و برگزاری آن مشخص نمی‌شود. تعلل در این باره ناپسند است. دریغ است که نسبت به آیین‌های سنتی و نمایشی خود توجه نداشته باشیم و با سیاسی‌کاری مانع این فعالیت‌ها شویم.
فتحعلی‌بیگی در پایان سخنان خود اظهار امیدواری کرد که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هر چه زودتر با یک اقدام بایسته و شایسته جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی را از بلاتکلیفی درآورد.
داود فتحعلی‌بیگی هنرمند با سابقه تئاتر و نمایش‌های آیینی و سنتی با انتقاد از بلاتکلیفی وضعیت برگزاری بیست و دومین دوره جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی و سنتی، به خبرنگار مهر گفت: ما سال ۶۶ یا ۶۷ اولین دوره جشنواره آیینی و سنتی را برگزار کردیم. با آقای منتظری و دیگر دوستان نظیر محمود عزیزی و مجید جعفری به این نتیجه رسیدیم که باید کاری برای حفاظت از این هنرهای بومی قبل از اینکه فراموش شوند و سبک و سیاق اجرایی‌شان از بین برود انجام دهیم. پیش از برگزاری هر دوره قوانین و رویکردهای مد نظر را مدون می‌کردیم که البته در هر دوره به دلیل تغییر مدیریت‌ها این رویکردها نتوانست به صورت ثابت مدون شود.
وی یادآور شد: در هر سال اگر مدیریتی اهمیت و دغدغه داشت همت به برگزاری جشنواره می‌کردند ولی متأسفانه جشنواره از دوره بیست و یکم روند افولی گرفت. در آن دوره بخش جوان‌ها را از بین بردند و جوان‌های شرکت کننده را به بخش بزرگسال راه دادند. همچنین جشنواره را چند تکه در شهرهای مختلف برگزار کردند. هدف از این تکه تکه کردن جشنواره آیینی و سنتی چه بود؟ این رفتار به معنای تمرکز زدایی نیست. اگر قرار است این آیین‌ها در نقاط مختلف رشد و نمو پیدا کنند باید منتخبان جشنواره در شهرهای مختلف اجرای عمومی داشته باشند.
فتحعلی‌بیگی با بیان اینکه روزگاری شهر به شهر به دنبال این بودیم که ببینیم کدام یک از آیین‌ها همچنان توانسته باقی بماند، اظهار کرد: من سعی می‌کردم در هر منطقه‌ای به سراغ افرادی بروم که بتوانند درباره آیین‌های آن مناطق با ما صحبت کنند. برخی از آیین‌ها از بین رفت ولی توانستیم برخی را احیا کنیم نظیر کاری که برای برگزاری تعزیه غریب انجام دادیم. آنچه باعث رونق جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی با همه تنگ‌دستی‌ها می‌شد، اعتبار افراد بود. نقالی را ابتدا ما در جشنواره اجرا کردیم تا بعدها نهادهای دیگر هم شروع به برگزاری جشنواره و اجرای نقالی کردند.
این هنرمند با سابقه تئاتر متذکر شد: متأسفانه تغییر مدیریت‌ها باعث شده که جشنواره هر از گاهی افت و خیز داشته باشد.
وی با انتقاد از شرایط بخش سمینار دوره بیست و یکم جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی گفت: ما هر سال در جشنواره مقالات سمینار قبل و همچنین نسخه‌های تعزیه دیده و خوانده نشده را چاپ می‌کردیم ولی در دوره قبل حتی یک ورق کاغذ هم چاپ نشده است.
فتحعلی‌بیگی با اشاره به منتشر نشدن فراخوان دوره بیست و دوم جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی، تأکید کرد: ما از چند ماه پیش منتظر بودیم که فراخوان جشنواره منتشر شود. اگر دغدغه این ماجرا را دارم به این خاطر است که بیش از ۳۰ سال برای این جشنواره و کانون نمایش‌های آیینی و سنتی تلاش کردیم و تأثیر به‌سزای جشنواره انتقال تجربه نسل‌های گذشته به نسل‌های جوان بود.
وی یادآور شد: نزد اتابک نادری رفتیم و گفتیم که چرا برای انتخاب دبیر و انتشار فراخوان جشنواره اقدام نمی‌کند، به ما گفت که نام چند نفر را برای شورای سیاستگذاری به معاون هنری ارائه داده ولی معاون هنری هیچ پاسخی نداده است. چرا باید جشنواره آیینی و سنتی که متعلق به فرهنگ و هنر و ملت است تحت تأثیر سلیقه مدیران قرار بگیرد؟ مگر انتخاب شورای سیاستگذاری و دبیر جشنواره چه‌قدر سخت است که این کار انجام نمی‌شود؟
این فعال با سابقه و شناخته‌شده نمایش‌های آیینی و سنتی تصریح کرد: هم من و هم خیلی از کسانی که در گذشته با این جشنواره همکاری داشتند یا در عرصه آیین های سنتی فعال هستند، مدت‌ها است که پیگیر هستیم چرا فراخوان جشنواره منتشر و برگزاری آن مشخص نمی‌شود. تعلل در این باره ناپسند است. دریغ است که نسبت به آیین‌های سنتی و نمایشی خود توجه نداشته باشیم و با سیاسی‌کاری مانع این فعالیت‌ها شویم.
فتحعلی‌بیگی در پایان سخنان خود اظهار امیدواری کرد که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هر چه زودتر با یک اقدام بایسته و شایسته جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی را از بلاتکلیفی درآورد.
داود فتحعلی‌بیگی هنرمند با سابقه تئاتر و نمایش‌های آیینی و سنتی با انتقاد از بلاتکلیفی وضعیت برگزاری بیست و دومین دوره جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی و سنتی، به خبرنگار مهر گفت: ما سال ۶۶ یا ۶۷ اولین دوره جشنواره آیینی و سنتی را برگزار کردیم. با آقای منتظری و دیگر دوستان نظیر محمود عزیزی و مجید جعفری به این نتیجه رسیدیم که باید کاری برای حفاظت از این هنرهای بومی قبل از اینکه فراموش شوند و سبک و سیاق اجرایی‌شان از بین برود انجام دهیم. پیش از برگزاری هر دوره قوانین و رویکردهای مد نظر را مدون می‌کردیم که البته در هر دوره به دلیل تغییر مدیریت‌ها این رویکردها نتوانست به صورت ثابت مدون شود.
وی یادآور شد: در هر سال اگر مدیریتی اهمیت و دغدغه داشت همت به برگزاری جشنواره می‌کردند ولی متأسفانه جشنواره از دوره بیست و یکم روند افولی گرفت. در آن دوره بخش جوان‌ها را از بین بردند و جوان‌های شرکت کننده را به بخش بزرگسال راه دادند. همچنین جشنواره را چند تکه در شهرهای مختلف برگزار کردند. هدف از این تکه تکه کردن جشنواره آیینی و سنتی چه بود؟ این رفتار به معنای تمرکز زدایی نیست. اگر قرار است این آیین‌ها در نقاط مختلف رشد و نمو پیدا کنند باید منتخبان جشنواره در شهرهای مختلف اجرای عمومی داشته باشند.
فتحعلی‌بیگی با بیان اینکه روزگاری شهر به شهر به دنبال این بودیم که ببینیم کدام یک از آیین‌ها همچنان توانسته باقی بماند، اظهار کرد: من سعی می‌کردم در هر منطقه‌ای به سراغ افرادی بروم که بتوانند درباره آیین‌های آن مناطق با ما صحبت کنند. برخی از آیین‌ها از بین رفت ولی توانستیم برخی را احیا کنیم نظیر کاری که برای برگزاری تعزیه غریب انجام دادیم. آنچه باعث رونق جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی با همه تنگ‌دستی‌ها می‌شد، اعتبار افراد بود. نقالی را ابتدا ما در جشنواره اجرا کردیم تا بعدها نهادهای دیگر هم شروع به برگزاری جشنواره و اجرای نقالی کردند.
این هنرمند با سابقه تئاتر متذکر شد: متأسفانه تغییر مدیریت‌ها باعث شده که جشنواره هر از گاهی افت و خیز داشته باشد.
وی با انتقاد از شرایط بخش سمینار دوره بیست و یکم جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی گفت: ما هر سال در جشنواره مقالات سمینار قبل و همچنین نسخه‌های تعزیه دیده و خوانده نشده را چاپ می‌کردیم ولی در دوره قبل حتی یک ورق کاغذ هم چاپ نشده است.
فتحعلی‌بیگی با اشاره به منتشر نشدن فراخوان دوره بیست و دوم جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی، تأکید کرد: ما از چند ماه پیش منتظر بودیم که فراخوان جشنواره منتشر شود. اگر دغدغه این ماجرا را دارم به این خاطر است که بیش از ۳۰ سال برای این جشنواره و کانون نمایش‌های آیینی و سنتی تلاش کردیم و تأثیر به‌سزای جشنواره انتقال تجربه نسل‌های گذشته به نسل‌های جوان بود.
وی یادآور شد: نزد اتابک نادری رفتیم و گفتیم که چرا برای انتخاب دبیر و انتشار فراخوان جشنواره اقدام نمی‌کند، به ما گفت که نام چند نفر را برای شورای سیاستگذاری به معاون هنری ارائه داده ولی معاون هنری هیچ پاسخی نداده است. چرا باید جشنواره آیینی و سنتی که متعلق به فرهنگ و هنر و ملت است تحت تأثیر سلیقه مدیران قرار بگیرد؟ مگر انتخاب شورای سیاستگذاری و دبیر جشنواره چه‌قدر سخت است که این کار انجام نمی‌شود؟
این فعال با سابقه و شناخته‌شده نمایش‌های آیینی و سنتی تصریح کرد: هم من و هم خیلی از کسانی که در گذشته با این جشنواره همکاری داشتند یا در عرصه آیین های سنتی فعال هستند، مدت‌ها است که پیگیر هستیم چرا فراخوان جشنواره منتشر و برگزاری آن مشخص نمی‌شود. تعلل در این باره ناپسند است. دریغ است که نسبت به آیین‌های سنتی و نمایشی خود توجه نداشته باشیم و با سیاسی‌کاری مانع این فعالیت‌ها شویم.
فتحعلی‌بیگی در پایان سخنان خود اظهار امیدواری کرد که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هر چه زودتر با یک اقدام بایسته و شایسته جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی را از بلاتکلیفی درآورد.
داود فتحعلی‌بیگی هنرمند با سابقه تئاتر و نمایش‌های آیینی و سنتی با انتقاد از بلاتکلیفی وضعیت برگزاری بیست و دومین دوره جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی و سنتی، به خبرنگار مهر گفت: ما سال ۶۶ یا ۶۷ اولین دوره جشنواره آیینی و سنتی را برگزار کردیم. با آقای منتظری و دیگر دوستان نظیر محمود عزیزی و مجید جعفری به این نتیجه رسیدیم که باید کاری برای حفاظت از این هنرهای بومی قبل از اینکه فراموش شوند و سبک و سیاق اجرایی‌شان از بین برود انجام دهیم. پیش از برگزاری هر دوره قوانین و رویکردهای مد نظر را مدون می‌کردیم که البته در هر دوره به دلیل تغییر مدیریت‌ها این رویکردها نتوانست به صورت ثابت مدون شود.
وی یادآور شد: در هر سال اگر مدیریتی اهمیت و دغدغه داشت همت به برگزاری جشنواره می‌کردند ولی متأسفانه جشنواره از دوره بیست و یکم روند افولی گرفت. در آن دوره بخش جوان‌ها را از بین بردند و جوان‌های شرکت کننده را به بخش بزرگسال راه دادند. همچنین جشنواره را چند تکه در شهرهای مختلف برگزار کردند. هدف از این تکه تکه کردن جشنواره آیینی و سنتی چه بود؟ این رفتار به معنای تمرکز زدایی نیست. اگر قرار است این آیین‌ها در نقاط مختلف رشد و نمو پیدا کنند باید منتخبان جشنواره در شهرهای مختلف اجرای عمومی داشته باشند.
فتحعلی‌بیگی با بیان اینکه روزگاری شهر به شهر به دنبال این بودیم که ببینیم کدام یک از آیین‌ها همچنان توانسته باقی بماند، اظهار کرد: من سعی می‌کردم در هر منطقه‌ای به سراغ افرادی بروم که بتوانند درباره آیین‌های آن مناطق با ما صحبت کنند. برخی از آیین‌ها از بین رفت ولی توانستیم برخی را احیا کنیم نظیر کاری که برای برگزاری تعزیه غریب انجام دادیم. آنچه باعث رونق جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی با همه تنگ‌دستی‌ها می‌شد، اعتبار افراد بود. نقالی را ابتدا ما در جشنواره اجرا کردیم تا بعدها نهادهای دیگر هم شروع به برگزاری جشنواره و اجرای نقالی کردند.
این هنرمند با سابقه تئاتر متذکر شد: متأسفانه تغییر مدیریت‌ها باعث شده که جشنواره هر از گاهی افت و خیز داشته باشد.
وی با انتقاد از شرایط بخش سمینار دوره بیست و یکم جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی گفت: ما هر سال در جشنواره مقالات سمینار قبل و همچنین نسخه‌های تعزیه دیده و خوانده نشده را چاپ می‌کردیم ولی در دوره قبل حتی یک ورق کاغذ هم چاپ نشده است.
فتحعلی‌بیگی با اشاره به منتشر نشدن فراخوان دوره بیست و دوم جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی، تأکید کرد: ما از چند ماه پیش منتظر بودیم که فراخوان جشنواره منتشر شود. اگر دغدغه این ماجرا را دارم به این خاطر است که بیش از ۳۰ سال برای این جشنواره و کانون نمایش‌های آیینی و سنتی تلاش کردیم و تأثیر به‌سزای جشنواره انتقال تجربه نسل‌های گذشته به نسل‌های جوان بود.
وی یادآور شد: نزد اتابک نادری رفتیم و گفتیم که چرا برای انتخاب دبیر و انتشار فراخوان جشنواره اقدام نمی‌کند، به ما گفت که نام چند نفر را برای شورای سیاستگذاری به معاون هنری ارائه داده ولی معاون هنری هیچ پاسخی نداده است. چرا باید جشنواره آیینی و سنتی که متعلق به فرهنگ و هنر و ملت است تحت تأثیر سلیقه مدیران قرار بگیرد؟ مگر انتخاب شورای سیاستگذاری و دبیر جشنواره چه‌قدر سخت است که این کار انجام نمی‌شود؟
این فعال با سابقه و شناخته‌شده نمایش‌های آیینی و سنتی تصریح کرد: هم من و هم خیلی از کسانی که در گذشته با این جشنواره همکاری داشتند یا در عرصه آیین های سنتی فعال هستند، مدت‌ها است که پیگیر هستیم چرا فراخوان جشنواره منتشر و برگزاری آن مشخص نمی‌شود. تعلل در این باره ناپسند است. دریغ است که نسبت به آیین‌های سنتی و نمایشی خود توجه نداشته باشیم و با سیاسی‌کاری مانع این فعالیت‌ها شویم.
فتحعلی‌بیگی در پایان سخنان خود اظهار امیدواری کرد که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هر چه زودتر با یک اقدام بایسته و شایسته جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی را از بلاتکلیفی درآورد.
