تومودا آکمی پژوهشگر ژاپنی متخصص در رشد روانی کودکان به کمک دانشگاه هاروارد مغز ۱۵۰۰ کودک را با MRI اسکن کرده است تا تأثیر رفتار والدین بر مغز کودکان را بررسی کند. این متخصص پرورش کودکان نتیجه تحقیقاتش را در کتاب «پدر و مادرانی که به مغز کودکشان آسیب میرسانند» به تازگی منتشر کرده است. او رفتار اولیایی که با روشهای نامناسب پرورشی نه تنها به شخصیت کودک بلکه ناخواسته به مغزش هم آسیب وارد میکنند را تشریح کرده است؛ رفتاری که ممکن است حتی زندگی شخص را برای تمام عمرش تغییر دهد.
یکی از بدترین رفتارها با کودکان، دعوای شدید پدر و مادر با هم در برابر کودک است. کودکی که در معرض دیدن دائم چنین صحنه ایست بخشی از مغزش به اسم Lingual gyrus نسبت به کودکان معمولی تا شش درصد کوچکتر می شود. نتیجه ی چنین موردی کاهش توانایی درک گفتاری کودک است
دخالت بیش از حد والدین. در مورد کودکانی که به سنی رسیده‌اند که میتوانند کارهای شخصی‌‌شان را خودشان انجام بدهند، اگر والدین دائم در پوشاک، خوراک، بازی، همراه بردن لوازم مدرسه و غیره دخالت کنند، باعث میشود تا کودک فکر کند مورد اعتماد قرار نگرفته است. در این نوع کودکان بخش Amygdala مغز که مسئول احساس خطر و ترس است تغییر شکل می دهد. احتمال زیادی دارد چنین کودکانی در بزرگسالی تبدیل به افراد ترسو و بدون اعتماد بنفس شوند.
استفاده ی زیاد کودک از تبلت یا اسمارت‌فون. مغز این کودکان در قسمت corpus callosum که قسمتهای راست و چپ مغز را بهم متصل میکند مسئول کنترل احساسات است، کوچک و کودک از ایجاد ارتباط با والدین یا دیگر کودکان ناتوان می شود. چنین کودکانی توانایی فعالیت جمعی را از دست می دهند.
انجام اعمال مورد تنفر کودک به وسیله ی والدین، مانند لخت گشتن آنها در خانه. کودکی که از دیدن چنین صحنه‌ای منزجر است، ناخودآگاه مغزش تحت استرس قرار میگیرد تا که آن صحنه را نبیند. در بخش بینایی مغز این چنین کودکانی تغییر شکل و کوچک شدن مشاهده شده که بر روی میزان حافظه یا درک مفاهیم تأثیر منفی داشته است. با کودکان گفتگو کنید تا متوجه شوید دیدن چه صحنه‌هایی را دوست ندارند تا از انجام آن در مقابل او پرهیز کنید.
