پسر یا دختر / پسرم را ببوسم یا دخترم را ببویم؟
گپ و گفت
گاهی خانواده‌ها برای پسردار‌شدن علاقه زیادی نشان می‌دهند. شکی نیست این مورد در مردان مصداق بیشتری دارد. چون هر چه نباشد مردند و عقلشان کامل‌تر است و حتما آینده‌نگرترند! بیشتر زوج‌های جوان در آغاز امر ، هنوز آزمایش نداده و نامطمئن از تفاهم خونشان، بر سر جنسیت فرزند آینده تعارض دارند.
البته که این موضوع در کنار بسیاری از باورهای بی‌اساس ما عجیب نیست؛ بالاخره انسانیم و سراپا خیره‌سری!؛ اما درباره پسرداری، تعصبات شدیدتر است و بی‌شک عصبیت افراطی به‌حتم عوارض ناگواری در پی دارد. از کنار بی‌احترامی‌هایی که به زنان دخترزا می‌شود نمی‌توان با بی‌خیالی گذشت. گاه زنی عقیم را عزیزتر از زنی می‌دارند که دختر می‌زاید. در مصحف شریف در چند جا می‌بینیم که حق‌تعالی خود به مساله ورود کرده، انتقاد و سرزنش می‌کند. گاهی در مسند داوری مهربان برای فرونشاندن قائله، خود اظهار می‌نماید که روی هم را ببوسید و دعوا نکنید، همه چیز دست من است. آنجا که می‌گوید:«اوست که شما را طبق خواسته خود در رحم‌ها صورت می بندد» یا این کلام که: «خدا به هر که بخواهد دختر می‌دهد یا پسر، یا هر دو را». وقتی حضرت خالق به اشرف مخلوقات، دختری عطا می‌کند و به او با شیواترین عبارات در سوره کوثر تبریک می‌گوید، من که باشم که پس از این عنایت به خودم و همسرم و سرنوشت و زمین و افلاک و آنچه جمع کائنات است، تسلیت عرض کنم.
متهم ردیف اول
چند سال پیش به مقاله‌ای در همین باب نگاهی سرسری داشتم که محتوایی علمی داشت. به نکته جالبی در آن برخوردم و آن این بود که جنسیت جنین به نوع نظام و چینش اسپرم و کروموزوم‌های مرد مربوط است. کاش این گونه کشف‌ها پررنگ‌تر و با آهنگ بلندتری عرضه می‌شد تا رجال ما روشن‌بینانه‌تر برخورد کنند و خیلی حق به جانب وارد معرکه نشوند. ناگفته نماند که با رشد اطلاع‌رسانی و تعالی فرهنگ و ادراک عمومی، این کژفهمی امروزه نمود کمتری نسبت به گذشته دارد یا اگر هست، بروز آن از جانب قائلان به آن پوشیده‌تر و ملایم‌تر دیده می‌شود؛ ولی متاسفانه بپذیریم باید که هست. خانواده‌هایی هستند که حوصله فرزند زیاد ندارند و می‌گویند:«نهایتش دو تا»؛ اما وقتی آن دو طفل معصوم دختر از آب در می‌آیند، اتوماتیک‌وار به حوصله والدین و شاید بهتر بگوییم به همّت والد می‌افزایند و نهضت را ادامه می‌دهند و گاه می‌شود که سه تا چهار دختر باید بیایند و برای در دل جای گرفتن، چشم به راه دارند تا عزیز دردانه بابایی دیده به رخسار از شادی شکفته او بگشاید.
میمنت پسر یا دختر؟
پسر را عصای پیری و پشت و پناه خانه در نبود پدر می‌دانند و دختر را دست‌وپاگیر و بی‌خاصیت، که دایم یکی را به نگهداریش بگماری که زبان لال، اگر مراقبش نباشی هر آینه ممکن است ننگی غیرقابل جبران به ساحت مقدس ما برسد. غافلند که در نهایت آشی را می‌خورند که خودپخته‌اند . تاثیرپذیری و تربیت فرزندان بیشتر از ذهنیت و تفکر ماست، پیش از آنکه دست و زبانمان در این مسیر بجنبد.
تو خوب باش، درست بیندیش، سالم زندگی کن ، با انصاف باش، عدالت را سرلوحه کار خود در برخورد با دختر و پسر قرار بده، مطمئن باش که عصایی لایق برای ایام کهولت فراهم می‌شود و تا پاک‌زیست هستی از غبار هیچ آلودگی و ننگی هراس نداشته‌باش که نظام جزا و پاداش در روزگار بسیار روی حساب و کتاب جریان دارد. بچه هر چه باشد نعمت خداست. باید قدر دانست و پیش چشم داشت و با شکرگزاری بر برکت نعمت افزود. چه بسا زوج‌هایی که نازا هستند و دل‌آزرده از نگریستن و نخندیدن و صحبت و بازی و اذیت نکردن دختر یا پسری در فضای بی‌روح خانواده.
فرمایش بزرگترها
مفاخر تمامی ادیان و ملل نه تنها بر دختر داشتن خرده نگرفته‌اند که تشویق نیز کرده‌اند. در متون دینی بارها به احترام و تکریم حضرت مریم از جانب انبیا و بزرگان اشاره شده‌است چه هنگام ولادت آن جناب، چه در باقی مراحل زندگی. در جریان موسای کلیم و در آب شناور، مهر و دلسوزی خواهرش، دختری که پیش از او متولد شده بود، سببی شد تا طفل دوباره آغوش مادر را ببوید.
بزرگان دین ما دختر را رحمت معرفی کرده اند و پسر را نعمت و اشاره می‌کنند در برابر رحمت بازخواستی نیست؛ ولی از نعمت‌ها سوال می‌کنند. از پیامبر اسلام رسیده است که «بهترین فرزندان شما دختر هستند» نیز این فرمایش که:«هر که سه دختر یا سه خواهر را اداره کند، بهشت بر او واجب می‌شود».
از خر شیطان فرود آییم
فرزند را عزیز داریم. دختر و پسر تفاوتی ندارد. دخترگلتان را ببویید و چون غم از دماغ دفع شد، پسر را ببوسید. عقلتان باید بر عواطف بچربد به دل‌نشینی حرف مردم دل ندهید و به این که کدام فرزند شیرینتر است، وقعی ننهید. مدیر یا رئیسی عادل در خانه باشید و فرق نگذارید بین آن‌ها که اگر دو تکه‌اند؛ ولی پاره یک جگرند. زن پسرزا یا دخترزا هر دو وسیله‌اند در دست یک خدای مصلحت اندیش. یادمان باشد که گردن‌کشی نکنیم، شاکر باشیم و مطمئن که اگر زینتی هست و ما لایق آن، پروردگار مهربان لحظه‌ای در عطای آن کوتاهی نمی‌کند.
آنچه شنیدید در اول به خود گفته‌ام آن‌گه به همه دوستان
