به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی چهل و سومین جشنواره بین‌المللی جشنواره تئاتر فجر، نخستین روز کارگاه آموزشی «شیوه‌های معاصر اجرا» با تدریس سِریجیت رامانان بازیگر و کارگردان هندی و مدرس تئاتر، ظهر روز پنجشنبه، ۱۱ بهمن در کارگاه نمایش مجموعه تئاتر شهر برگزار شد. حامد زحمتکش بازیگر و کارگردان تئاتر و مرجان آقانوری بازیگر تئاتر از جمله شرکت‌کنندگان در مسترکلاس کارگردان هندی بودند.
در ابتدا، سِریجیت رامانان بازیگر و کارگردان هندی به شرح مختصری از فعالیت‌هایش پرداخت سپس از شرکت‌کنندگان خواست تا لباس تمرین بپوشند و روی صحنه بیایند.
سِریجیت رامانان از اهمیت در آوردن کفش و کنار گذاشتن وسایل شخصی پیش از شروع تمرین‌ها و حضور در استودیوهای اجرا گفت و عنوان کرد: وقتی کفش‌هایتان را موقع ورود به سالن تمرین تئاتر درمی‌آورید، فقط کفش‌ها را درنمی‌آورید بلکه هر آنچه را متعلق به هویت شما است پشت در می‌گذارید زیرا ممکن است آنها حواس شما را پرت کنند. وقتی این کار را انجام می‌دهیم؛ لباس معمولی که داریم را درمی‌آوریم و لباسِ اجرا می‌پوشیم، همین به ما کمک می‌کند که یک اجراگر و بازیگر بهتری بشویم. من قرار است در سه ساعت آینده، تمریناتی از سبک بازیگری مرتبط با تای‌چی چینی و بعد، سبک بازیگری سوزوکی ژاپنی را با شما به اشتراک بگذارم و این یک چکیده از تجربیات ۳۰ ساله تئاتری من است.
این هنرمند از شرکت‌کنندگان خواست تا تمرینی شبیه به بازی های مرسوم بین ایرانی‌ها را انجام دهند و با پایان آن، درباره چرایی انجام این تمرین یادآور شد: وقتی چیزی را به کسی می‌دهید، مهم است که آن را با نگاه به چشمان او و با تمام وجود به او بدهید نه اینکه بدون توجه به طرف مقابل و به شکل سرسری، آن را به دیگری بدهید. مهمترین نکته در بازیگری و اجراگری، حاضر بودن در لحظه است. در این هنگام، به عنوان بازیگر، باید تمام بدنتان در حال انجام آن کار باشد.
رامانان تاکید کرد: نکته دیگر اینکه نباید تظاهر کرد. این تمرین باید بدونِ وانمود کردن و تظاهر کردن انجام شود. زیبایی بازیگری، حاضر بودن در لحظه است. در بازیگری، نه گذشته‌ای و نه آینده‌ای وجود دارد و فقط زمان حال است و بس. باید در بازیگری همیشه آماده و حاضر به یراق باشید. باید هر لحظه آماده دریافت یک سیگنال باشید و در همان لحظه، بتوانید آن سیگنال را به شخص دیگری بدهید. این زیبایی بازیگری است. به عنوان یک بازیگر، باید هر لحظه را زندگی کنید و نه آنکه آن را به نمایش بگذارید. یک نکته دیگر اینکه مهمترین ابزار یک بازیگر، چشم است پس از آن، به درستی استفاده کنید.
وی با اشاره به مبحث تمرکز، به تعریف از بازی چند تن از بازیگران نمایش «دایره گچی قفقازی» امیر دژاکام پرداخت و بیان کرد: وقتی یک بازیگر دارد به یک نقطه خاص هم نگاه می‌کند، باید حواسش به همه‌چیز در اطرافش باشد. چند تن از بازیگران نمایش «دایره گچی قفقازی» امیر دژاکام بی‌نظیر بازی کردند. مهارت‌های بازیگری فوق‌العاده‌ای داشتند. آنها، لحظه را می‌شناختند؛ می‌دانستند چگونه تمام صحنه را مدیریت کنند و تحت کنترل خودشان دربیاورند. ما باید در خودمان این مهارت‌های خارق‌العاده را به وجود بیاوریم و تقویت کنیم.
در بخشِ بعدی تمرین، وی تمرین حرکات آهسته (Slow Motion) را با هنرجویان انجام داد و متذکر شد: تفاوت این نوع تمرین با تمرین‌های قبلی این است که مفصل‌ها و عضلات بیشتری را درگیر کرد و تمرکز و توجه بیشتری داشتیم به هر آنچه که در بدن‌مان اتفاق می‌افتاد. اینگونه تمام عضلات خودمان را کاملا حس می‌کردیم. در حالت‌های دویدن عادی یا با سرعت کمتر، چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد. وقتی که به این شکل خیلی آرام می‌دویم، شروع به تجزیه و تحلیل بدن خودمان می‌کنیم. با این نوع تمرین‌های حرکات آهسته، بدن خودمان را عمیق‌تر می‌فهمیم و این خیلی مهم است. وقتی روی صحنه هستید، با فهم عمیق‌تر از خودتان، می‌توانید به فهم عمیق‌تری از صحنه برسید و آنچه که روی صحنه انجام می‌دهید. در تمرین آخر، توانستید وزن آن شی را درک کنید و زمانی که شما قادر به درک وزن آن شی هستید، تماشاگری که تماشایتان می‌کند، می‌تواند همان تجربه را در ارتباط با وزن آن شی از سر بگذراند. در صورتی که وقتی آن را معمولی انجام می‌دهید، تماشاگر هم قادر به درکِ چنین مسئله‌ای نیست.
سریجیت رامانان در سه روز کارگاه آموزشی که قرار است در جشنواره تئاتر فجر برگزار کند، به علت استقبال قابل توجه مخاطبان، فقط میزبان تعداد مشخصی از آنها در هر جلسه است.
چهل و سومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به دبیری خیرالله تقیانی‌پور تا ۱۳ بهمن سال جاری در تهران برپا است.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی چهل و سومین جشنواره بین‌المللی جشنواره تئاتر فجر، نخستین روز کارگاه آموزشی «شیوه‌های معاصر اجرا» با تدریس سِریجیت رامانان بازیگر و کارگردان هندی و مدرس تئاتر، ظهر روز پنجشنبه، ۱۱ بهمن در کارگاه نمایش مجموعه تئاتر شهر برگزار شد. حامد زحمتکش بازیگر و کارگردان تئاتر و مرجان آقانوری بازیگر تئاتر از جمله شرکت‌کنندگان در مسترکلاس کارگردان هندی بودند.
در ابتدا، سِریجیت رامانان بازیگر و کارگردان هندی به شرح مختصری از فعالیت‌هایش پرداخت سپس از شرکت‌کنندگان خواست تا لباس تمرین بپوشند و روی صحنه بیایند.
سِریجیت رامانان از اهمیت در آوردن کفش و کنار گذاشتن وسایل شخصی پیش از شروع تمرین‌ها و حضور در استودیوهای اجرا گفت و عنوان کرد: وقتی کفش‌هایتان را موقع ورود به سالن تمرین تئاتر درمی‌آورید، فقط کفش‌ها را درنمی‌آورید بلکه هر آنچه را متعلق به هویت شما است پشت در می‌گذارید زیرا ممکن است آنها حواس شما را پرت کنند. وقتی این کار را انجام می‌دهیم؛ لباس معمولی که داریم را درمی‌آوریم و لباسِ اجرا می‌پوشیم، همین به ما کمک می‌کند که یک اجراگر و بازیگر بهتری بشویم. من قرار است در سه ساعت آینده، تمریناتی از سبک بازیگری مرتبط با تای‌چی چینی و بعد، سبک بازیگری سوزوکی ژاپنی را با شما به اشتراک بگذارم و این یک چکیده از تجربیات ۳۰ ساله تئاتری من است.
این هنرمند از شرکت‌کنندگان خواست تا تمرینی شبیه به بازی های مرسوم بین ایرانی‌ها را انجام دهند و با پایان آن، درباره چرایی انجام این تمرین یادآور شد: وقتی چیزی را به کسی می‌دهید، مهم است که آن را با نگاه به چشمان او و با تمام وجود به او بدهید نه اینکه بدون توجه به طرف مقابل و به شکل سرسری، آن را به دیگری بدهید. مهمترین نکته در بازیگری و اجراگری، حاضر بودن در لحظه است. در این هنگام، به عنوان بازیگر، باید تمام بدنتان در حال انجام آن کار باشد.
رامانان تاکید کرد: نکته دیگر اینکه نباید تظاهر کرد. این تمرین باید بدونِ وانمود کردن و تظاهر کردن انجام شود. زیبایی بازیگری، حاضر بودن در لحظه است. در بازیگری، نه گذشته‌ای و نه آینده‌ای وجود دارد و فقط زمان حال است و بس. باید در بازیگری همیشه آماده و حاضر به یراق باشید. باید هر لحظه آماده دریافت یک سیگنال باشید و در همان لحظه، بتوانید آن سیگنال را به شخص دیگری بدهید. این زیبایی بازیگری است. به عنوان یک بازیگر، باید هر لحظه را زندگی کنید و نه آنکه آن را به نمایش بگذارید. یک نکته دیگر اینکه مهمترین ابزار یک بازیگر، چشم است پس از آن، به درستی استفاده کنید.
وی با اشاره به مبحث تمرکز، به تعریف از بازی چند تن از بازیگران نمایش «دایره گچی قفقازی» امیر دژاکام پرداخت و بیان کرد: وقتی یک بازیگر دارد به یک نقطه خاص هم نگاه می‌کند، باید حواسش به همه‌چیز در اطرافش باشد. چند تن از بازیگران نمایش «دایره گچی قفقازی» امیر دژاکام بی‌نظیر بازی کردند. مهارت‌های بازیگری فوق‌العاده‌ای داشتند. آنها، لحظه را می‌شناختند؛ می‌دانستند چگونه تمام صحنه را مدیریت کنند و تحت کنترل خودشان دربیاورند. ما باید در خودمان این مهارت‌های خارق‌العاده را به وجود بیاوریم و تقویت کنیم.
در بخشِ بعدی تمرین، وی تمرین حرکات آهسته (Slow Motion) را با هنرجویان انجام داد و متذکر شد: تفاوت این نوع تمرین با تمرین‌های قبلی این است که مفصل‌ها و عضلات بیشتری را درگیر کرد و تمرکز و توجه بیشتری داشتیم به هر آنچه که در بدن‌مان اتفاق می‌افتاد. اینگونه تمام عضلات خودمان را کاملا حس می‌کردیم. در حالت‌های دویدن عادی یا با سرعت کمتر، چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد. وقتی که به این شکل خیلی آرام می‌دویم، شروع به تجزیه و تحلیل بدن خودمان می‌کنیم. با این نوع تمرین‌های حرکات آهسته، بدن خودمان را عمیق‌تر می‌فهمیم و این خیلی مهم است. وقتی روی صحنه هستید، با فهم عمیق‌تر از خودتان، می‌توانید به فهم عمیق‌تری از صحنه برسید و آنچه که روی صحنه انجام می‌دهید. در تمرین آخر، توانستید وزن آن شی را درک کنید و زمانی که شما قادر به درک وزن آن شی هستید، تماشاگری که تماشایتان می‌کند، می‌تواند همان تجربه را در ارتباط با وزن آن شی از سر بگذراند. در صورتی که وقتی آن را معمولی انجام می‌دهید، تماشاگر هم قادر به درکِ چنین مسئله‌ای نیست.
سریجیت رامانان در سه روز کارگاه آموزشی که قرار است در جشنواره تئاتر فجر برگزار کند، به علت استقبال قابل توجه مخاطبان، فقط میزبان تعداد مشخصی از آنها در هر جلسه است.
چهل و سومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به دبیری خیرالله تقیانی‌پور تا ۱۳ بهمن سال جاری در تهران برپا است.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی چهل و سومین جشنواره بین‌المللی جشنواره تئاتر فجر، نخستین روز کارگاه آموزشی «شیوه‌های معاصر اجرا» با تدریس سِریجیت رامانان بازیگر و کارگردان هندی و مدرس تئاتر، ظهر روز پنجشنبه، ۱۱ بهمن در کارگاه نمایش مجموعه تئاتر شهر برگزار شد. حامد زحمتکش بازیگر و کارگردان تئاتر و مرجان آقانوری بازیگر تئاتر از جمله شرکت‌کنندگان در مسترکلاس کارگردان هندی بودند.
در ابتدا، سِریجیت رامانان بازیگر و کارگردان هندی به شرح مختصری از فعالیت‌هایش پرداخت سپس از شرکت‌کنندگان خواست تا لباس تمرین بپوشند و روی صحنه بیایند.
سِریجیت رامانان از اهمیت در آوردن کفش و کنار گذاشتن وسایل شخصی پیش از شروع تمرین‌ها و حضور در استودیوهای اجرا گفت و عنوان کرد: وقتی کفش‌هایتان را موقع ورود به سالن تمرین تئاتر درمی‌آورید، فقط کفش‌ها را درنمی‌آورید بلکه هر آنچه را متعلق به هویت شما است پشت در می‌گذارید زیرا ممکن است آنها حواس شما را پرت کنند. وقتی این کار را انجام می‌دهیم؛ لباس معمولی که داریم را درمی‌آوریم و لباسِ اجرا می‌پوشیم، همین به ما کمک می‌کند که یک اجراگر و بازیگر بهتری بشویم. من قرار است در سه ساعت آینده، تمریناتی از سبک بازیگری مرتبط با تای‌چی چینی و بعد، سبک بازیگری سوزوکی ژاپنی را با شما به اشتراک بگذارم و این یک چکیده از تجربیات ۳۰ ساله تئاتری من است.
این هنرمند از شرکت‌کنندگان خواست تا تمرینی شبیه به بازی های مرسوم بین ایرانی‌ها را انجام دهند و با پایان آن، درباره چرایی انجام این تمرین یادآور شد: وقتی چیزی را به کسی می‌دهید، مهم است که آن را با نگاه به چشمان او و با تمام وجود به او بدهید نه اینکه بدون توجه به طرف مقابل و به شکل سرسری، آن را به دیگری بدهید. مهمترین نکته در بازیگری و اجراگری، حاضر بودن در لحظه است. در این هنگام، به عنوان بازیگر، باید تمام بدنتان در حال انجام آن کار باشد.
رامانان تاکید کرد: نکته دیگر اینکه نباید تظاهر کرد. این تمرین باید بدونِ وانمود کردن و تظاهر کردن انجام شود. زیبایی بازیگری، حاضر بودن در لحظه است. در بازیگری، نه گذشته‌ای و نه آینده‌ای وجود دارد و فقط زمان حال است و بس. باید در بازیگری همیشه آماده و حاضر به یراق باشید. باید هر لحظه آماده دریافت یک سیگنال باشید و در همان لحظه، بتوانید آن سیگنال را به شخص دیگری بدهید. این زیبایی بازیگری است. به عنوان یک بازیگر، باید هر لحظه را زندگی کنید و نه آنکه آن را به نمایش بگذارید. یک نکته دیگر اینکه مهمترین ابزار یک بازیگر، چشم است پس از آن، به درستی استفاده کنید.
وی با اشاره به مبحث تمرکز، به تعریف از بازی چند تن از بازیگران نمایش «دایره گچی قفقازی» امیر دژاکام پرداخت و بیان کرد: وقتی یک بازیگر دارد به یک نقطه خاص هم نگاه می‌کند، باید حواسش به همه‌چیز در اطرافش باشد. چند تن از بازیگران نمایش «دایره گچی قفقازی» امیر دژاکام بی‌نظیر بازی کردند. مهارت‌های بازیگری فوق‌العاده‌ای داشتند. آنها، لحظه را می‌شناختند؛ می‌دانستند چگونه تمام صحنه را مدیریت کنند و تحت کنترل خودشان دربیاورند. ما باید در خودمان این مهارت‌های خارق‌العاده را به وجود بیاوریم و تقویت کنیم.
در بخشِ بعدی تمرین، وی تمرین حرکات آهسته (Slow Motion) را با هنرجویان انجام داد و متذکر شد: تفاوت این نوع تمرین با تمرین‌های قبلی این است که مفصل‌ها و عضلات بیشتری را درگیر کرد و تمرکز و توجه بیشتری داشتیم به هر آنچه که در بدن‌مان اتفاق می‌افتاد. اینگونه تمام عضلات خودمان را کاملا حس می‌کردیم. در حالت‌های دویدن عادی یا با سرعت کمتر، چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد. وقتی که به این شکل خیلی آرام می‌دویم، شروع به تجزیه و تحلیل بدن خودمان می‌کنیم. با این نوع تمرین‌های حرکات آهسته، بدن خودمان را عمیق‌تر می‌فهمیم و این خیلی مهم است. وقتی روی صحنه هستید، با فهم عمیق‌تر از خودتان، می‌توانید به فهم عمیق‌تری از صحنه برسید و آنچه که روی صحنه انجام می‌دهید. در تمرین آخر، توانستید وزن آن شی را درک کنید و زمانی که شما قادر به درک وزن آن شی هستید، تماشاگری که تماشایتان می‌کند، می‌تواند همان تجربه را در ارتباط با وزن آن شی از سر بگذراند. در صورتی که وقتی آن را معمولی انجام می‌دهید، تماشاگر هم قادر به درکِ چنین مسئله‌ای نیست.
سریجیت رامانان در سه روز کارگاه آموزشی که قرار است در جشنواره تئاتر فجر برگزار کند، به علت استقبال قابل توجه مخاطبان، فقط میزبان تعداد مشخصی از آنها در هر جلسه است.
چهل و سومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به دبیری خیرالله تقیانی‌پور تا ۱۳ بهمن سال جاری در تهران برپا است.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی چهل و سومین جشنواره بین‌المللی جشنواره تئاتر فجر، نخستین روز کارگاه آموزشی «شیوه‌های معاصر اجرا» با تدریس سِریجیت رامانان بازیگر و کارگردان هندی و مدرس تئاتر، ظهر روز پنجشنبه، ۱۱ بهمن در کارگاه نمایش مجموعه تئاتر شهر برگزار شد. حامد زحمتکش بازیگر و کارگردان تئاتر و مرجان آقانوری بازیگر تئاتر از جمله شرکت‌کنندگان در مسترکلاس کارگردان هندی بودند.
در ابتدا، سِریجیت رامانان بازیگر و کارگردان هندی به شرح مختصری از فعالیت‌هایش پرداخت سپس از شرکت‌کنندگان خواست تا لباس تمرین بپوشند و روی صحنه بیایند.
سِریجیت رامانان از اهمیت در آوردن کفش و کنار گذاشتن وسایل شخصی پیش از شروع تمرین‌ها و حضور در استودیوهای اجرا گفت و عنوان کرد: وقتی کفش‌هایتان را موقع ورود به سالن تمرین تئاتر درمی‌آورید، فقط کفش‌ها را درنمی‌آورید بلکه هر آنچه را متعلق به هویت شما است پشت در می‌گذارید زیرا ممکن است آنها حواس شما را پرت کنند. وقتی این کار را انجام می‌دهیم؛ لباس معمولی که داریم را درمی‌آوریم و لباسِ اجرا می‌پوشیم، همین به ما کمک می‌کند که یک اجراگر و بازیگر بهتری بشویم. من قرار است در سه ساعت آینده، تمریناتی از سبک بازیگری مرتبط با تای‌چی چینی و بعد، سبک بازیگری سوزوکی ژاپنی را با شما به اشتراک بگذارم و این یک چکیده از تجربیات ۳۰ ساله تئاتری من است.
این هنرمند از شرکت‌کنندگان خواست تا تمرینی شبیه به بازی های مرسوم بین ایرانی‌ها را انجام دهند و با پایان آن، درباره چرایی انجام این تمرین یادآور شد: وقتی چیزی را به کسی می‌دهید، مهم است که آن را با نگاه به چشمان او و با تمام وجود به او بدهید نه اینکه بدون توجه به طرف مقابل و به شکل سرسری، آن را به دیگری بدهید. مهمترین نکته در بازیگری و اجراگری، حاضر بودن در لحظه است. در این هنگام، به عنوان بازیگر، باید تمام بدنتان در حال انجام آن کار باشد.
رامانان تاکید کرد: نکته دیگر اینکه نباید تظاهر کرد. این تمرین باید بدونِ وانمود کردن و تظاهر کردن انجام شود. زیبایی بازیگری، حاضر بودن در لحظه است. در بازیگری، نه گذشته‌ای و نه آینده‌ای وجود دارد و فقط زمان حال است و بس. باید در بازیگری همیشه آماده و حاضر به یراق باشید. باید هر لحظه آماده دریافت یک سیگنال باشید و در همان لحظه، بتوانید آن سیگنال را به شخص دیگری بدهید. این زیبایی بازیگری است. به عنوان یک بازیگر، باید هر لحظه را زندگی کنید و نه آنکه آن را به نمایش بگذارید. یک نکته دیگر اینکه مهمترین ابزار یک بازیگر، چشم است پس از آن، به درستی استفاده کنید.
وی با اشاره به مبحث تمرکز، به تعریف از بازی چند تن از بازیگران نمایش «دایره گچی قفقازی» امیر دژاکام پرداخت و بیان کرد: وقتی یک بازیگر دارد به یک نقطه خاص هم نگاه می‌کند، باید حواسش به همه‌چیز در اطرافش باشد. چند تن از بازیگران نمایش «دایره گچی قفقازی» امیر دژاکام بی‌نظیر بازی کردند. مهارت‌های بازیگری فوق‌العاده‌ای داشتند. آنها، لحظه را می‌شناختند؛ می‌دانستند چگونه تمام صحنه را مدیریت کنند و تحت کنترل خودشان دربیاورند. ما باید در خودمان این مهارت‌های خارق‌العاده را به وجود بیاوریم و تقویت کنیم.
در بخشِ بعدی تمرین، وی تمرین حرکات آهسته (Slow Motion) را با هنرجویان انجام داد و متذکر شد: تفاوت این نوع تمرین با تمرین‌های قبلی این است که مفصل‌ها و عضلات بیشتری را درگیر کرد و تمرکز و توجه بیشتری داشتیم به هر آنچه که در بدن‌مان اتفاق می‌افتاد. اینگونه تمام عضلات خودمان را کاملا حس می‌کردیم. در حالت‌های دویدن عادی یا با سرعت کمتر، چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد. وقتی که به این شکل خیلی آرام می‌دویم، شروع به تجزیه و تحلیل بدن خودمان می‌کنیم. با این نوع تمرین‌های حرکات آهسته، بدن خودمان را عمیق‌تر می‌فهمیم و این خیلی مهم است. وقتی روی صحنه هستید، با فهم عمیق‌تر از خودتان، می‌توانید به فهم عمیق‌تری از صحنه برسید و آنچه که روی صحنه انجام می‌دهید. در تمرین آخر، توانستید وزن آن شی را درک کنید و زمانی که شما قادر به درک وزن آن شی هستید، تماشاگری که تماشایتان می‌کند، می‌تواند همان تجربه را در ارتباط با وزن آن شی از سر بگذراند. در صورتی که وقتی آن را معمولی انجام می‌دهید، تماشاگر هم قادر به درکِ چنین مسئله‌ای نیست.
سریجیت رامانان در سه روز کارگاه آموزشی که قرار است در جشنواره تئاتر فجر برگزار کند، به علت استقبال قابل توجه مخاطبان، فقط میزبان تعداد مشخصی از آنها در هر جلسه است.
چهل و سومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به دبیری خیرالله تقیانی‌پور تا ۱۳ بهمن سال جاری در تهران برپا است.
