خرید هواپیما هم از این قضیه مستثنا نیست و فرقی نمی‌کند که هواپیمای شخصی باشد یا تجاری. در واقع سوخت یکی از دو فاکتور اصلی ایرلاین‌ها در بحث هزینه‌هاست و حدود ۲۰ درصد هزینه‌های عملیاتی را تشکیل می‌دهد و می‌تواند در کوتاه‌مدت تاثیر زیادی روی عملکرد و درآمد شرکت‌ها بگذارد. به‌همین خاطر است که شرکت‌های سازنده هواپیما همواره به‌دنبال یافتن راه‌هایی برای بهبود مصرف سوخت محصولات خود هستند.
با این‌که فاکتورهای دیگری همچون قیمت خرید، شعاع پروازی، ظرفیت حمل مسافر و بار، هزینه‌های نگهداری و مسائل ژئوپلیتیکی می‌تواند روی انتخاب هواپیمای مدنظر توسط یک ایرلاین تاثیرگذار باشد، اما مصرف سوخت هواپیما هم جزو مهم‌ترین فاکتورهای تاثیرگذار روی تصمیم خرید ایرلاین‌هاست.
به‌همین دلیل کونویر ۹۹۰ کرونادو که یکی از سریع‌ترین ایرلاین‌های دنیا بود با شکست مواجه شد. البته روش اندازه‌گیری مصرف سوخت هواپیما مشابه خودروها نیست و در ادامه بیشتر به‌تشریح این روند خواهیم پرداخت. اندازه‌گیری مصرف سوخت یک خودرو آسان است و با بررسی مشخصات فنی آن می‌توان به‌مصرف خودرو پی برد.
اگر مالک یک خودرو قدیمی‌تر هستید و نمی‌دانید که مصرف سوخت آن چقدر است، شما می‌توانید باک را پر از سوخت کرده و کامپیوتر سفری خودرو را ریست کنید. زمانی که مجددا راهی پمپ‌بنزین شوید، فقط کافی است میزان پیمایش خودرو با یک باک سوخت پر را بررسی کرده و سپس با یک ضرب و تقسیم ساده، میزان مصرف سوخت در صد کیلومتر را به‌دست آورید؛ اما شرکت‌های سازنده هواپیما برای اندازه‌گیری مصرف سوخت هواپیمای خود از این روش استفاده نمی‌کنند.
برای مثال بوئینگ ۷۴۷ را در نظر بگیرید که جدیدترین نسخه آن یعنی 8i دارای ظرفیت باک ۲۴۲۲۶۶ لیتری است تا بتواند به‌شعاع پروازی ۱۴۳۷۱ کیلومتری دست پیدا کند. فاکتورهای دیگری نیز وجود دارند که روی این عملکرد تاثیر می‌گذارند؛ اما برای ساده‌سازی کار، ما از همین اعداد استفاده می‌کنیم و اگر بخواهیم مصرف سوخت را به‌دست آوریم، کافی است ضرب و تقسیمی ساده انجام دهیم و نهایتا به‌مصرف سوخت ۱۶۸۰ لیتر در صد کیلومتر برسیم.
اگر ایرلاین‌ها بخواهند با اتکا به‌چنین مصرف سوختی کسب‌وکار خود را پیش ببرند، اصلا سودده نخواهند بود و پرواز هم فقط در دسترس افراد ثروتمند خواهد بود؛ اما خوشبختانه یک‌چیز وجود دارد و آن این‌که ایرلاین‌ها می‌توانند صدها نفر را با یک هواپیما جابه‌جا کنند.
بوئینگ ۷۴۷-8i با حداکثر ظرفیت خود می‌تواند ۴۶۷ مسافر را حمل کند و بنابراین اگر مصرف سوخت این هواپیما را به‌تعداد مسافر آن تقسیم کنیم، به‌مصرف سوخت ۳.۶ لیتر برای هر صندلی می‌رسیم که این رقم بهتر از مصرف سوخت تویوتا پریوس است.
خرید هواپیما هم از این قضیه مستثنا نیست و فرقی نمی‌کند که هواپیمای شخصی باشد یا تجاری. در واقع سوخت یکی از دو فاکتور اصلی ایرلاین‌ها در بحث هزینه‌هاست و حدود ۲۰ درصد هزینه‌های عملیاتی را تشکیل می‌دهد و می‌تواند در کوتاه‌مدت تاثیر زیادی روی عملکرد و درآمد شرکت‌ها بگذارد. به‌همین خاطر است که شرکت‌های سازنده هواپیما همواره به‌دنبال یافتن راه‌هایی برای بهبود مصرف سوخت محصولات خود هستند.
با این‌که فاکتورهای دیگری همچون قیمت خرید، شعاع پروازی، ظرفیت حمل مسافر و بار، هزینه‌های نگهداری و مسائل ژئوپلیتیکی می‌تواند روی انتخاب هواپیمای مدنظر توسط یک ایرلاین تاثیرگذار باشد، اما مصرف سوخت هواپیما هم جزو مهم‌ترین فاکتورهای تاثیرگذار روی تصمیم خرید ایرلاین‌هاست.
به‌همین دلیل کونویر ۹۹۰ کرونادو که یکی از سریع‌ترین ایرلاین‌های دنیا بود با شکست مواجه شد. البته روش اندازه‌گیری مصرف سوخت هواپیما مشابه خودروها نیست و در ادامه بیشتر به‌تشریح این روند خواهیم پرداخت. اندازه‌گیری مصرف سوخت یک خودرو آسان است و با بررسی مشخصات فنی آن می‌توان به‌مصرف خودرو پی برد.
اگر مالک یک خودرو قدیمی‌تر هستید و نمی‌دانید که مصرف سوخت آن چقدر است، شما می‌توانید باک را پر از سوخت کرده و کامپیوتر سفری خودرو را ریست کنید. زمانی که مجددا راهی پمپ‌بنزین شوید، فقط کافی است میزان پیمایش خودرو با یک باک سوخت پر را بررسی کرده و سپس با یک ضرب و تقسیم ساده، میزان مصرف سوخت در صد کیلومتر را به‌دست آورید؛ اما شرکت‌های سازنده هواپیما برای اندازه‌گیری مصرف سوخت هواپیمای خود از این روش استفاده نمی‌کنند.
برای مثال بوئینگ ۷۴۷ را در نظر بگیرید که جدیدترین نسخه آن یعنی 8i دارای ظرفیت باک ۲۴۲۲۶۶ لیتری است تا بتواند به‌شعاع پروازی ۱۴۳۷۱ کیلومتری دست پیدا کند. فاکتورهای دیگری نیز وجود دارند که روی این عملکرد تاثیر می‌گذارند؛ اما برای ساده‌سازی کار، ما از همین اعداد استفاده می‌کنیم و اگر بخواهیم مصرف سوخت را به‌دست آوریم، کافی است ضرب و تقسیمی ساده انجام دهیم و نهایتا به‌مصرف سوخت ۱۶۸۰ لیتر در صد کیلومتر برسیم.
اگر ایرلاین‌ها بخواهند با اتکا به‌چنین مصرف سوختی کسب‌وکار خود را پیش ببرند، اصلا سودده نخواهند بود و پرواز هم فقط در دسترس افراد ثروتمند خواهد بود؛ اما خوشبختانه یک‌چیز وجود دارد و آن این‌که ایرلاین‌ها می‌توانند صدها نفر را با یک هواپیما جابه‌جا کنند.
بوئینگ ۷۴۷-8i با حداکثر ظرفیت خود می‌تواند ۴۶۷ مسافر را حمل کند و بنابراین اگر مصرف سوخت این هواپیما را به‌تعداد مسافر آن تقسیم کنیم، به‌مصرف سوخت ۳.۶ لیتر برای هر صندلی می‌رسیم که این رقم بهتر از مصرف سوخت تویوتا پریوس است.
خرید هواپیما هم از این قضیه مستثنا نیست و فرقی نمی‌کند که هواپیمای شخصی باشد یا تجاری. در واقع سوخت یکی از دو فاکتور اصلی ایرلاین‌ها در بحث هزینه‌هاست و حدود ۲۰ درصد هزینه‌های عملیاتی را تشکیل می‌دهد و می‌تواند در کوتاه‌مدت تاثیر زیادی روی عملکرد و درآمد شرکت‌ها بگذارد. به‌همین خاطر است که شرکت‌های سازنده هواپیما همواره به‌دنبال یافتن راه‌هایی برای بهبود مصرف سوخت محصولات خود هستند.
با این‌که فاکتورهای دیگری همچون قیمت خرید، شعاع پروازی، ظرفیت حمل مسافر و بار، هزینه‌های نگهداری و مسائل ژئوپلیتیکی می‌تواند روی انتخاب هواپیمای مدنظر توسط یک ایرلاین تاثیرگذار باشد، اما مصرف سوخت هواپیما هم جزو مهم‌ترین فاکتورهای تاثیرگذار روی تصمیم خرید ایرلاین‌هاست.
به‌همین دلیل کونویر ۹۹۰ کرونادو که یکی از سریع‌ترین ایرلاین‌های دنیا بود با شکست مواجه شد. البته روش اندازه‌گیری مصرف سوخت هواپیما مشابه خودروها نیست و در ادامه بیشتر به‌تشریح این روند خواهیم پرداخت. اندازه‌گیری مصرف سوخت یک خودرو آسان است و با بررسی مشخصات فنی آن می‌توان به‌مصرف خودرو پی برد.
اگر مالک یک خودرو قدیمی‌تر هستید و نمی‌دانید که مصرف سوخت آن چقدر است، شما می‌توانید باک را پر از سوخت کرده و کامپیوتر سفری خودرو را ریست کنید. زمانی که مجددا راهی پمپ‌بنزین شوید، فقط کافی است میزان پیمایش خودرو با یک باک سوخت پر را بررسی کرده و سپس با یک ضرب و تقسیم ساده، میزان مصرف سوخت در صد کیلومتر را به‌دست آورید؛ اما شرکت‌های سازنده هواپیما برای اندازه‌گیری مصرف سوخت هواپیمای خود از این روش استفاده نمی‌کنند.
برای مثال بوئینگ ۷۴۷ را در نظر بگیرید که جدیدترین نسخه آن یعنی 8i دارای ظرفیت باک ۲۴۲۲۶۶ لیتری است تا بتواند به‌شعاع پروازی ۱۴۳۷۱ کیلومتری دست پیدا کند. فاکتورهای دیگری نیز وجود دارند که روی این عملکرد تاثیر می‌گذارند؛ اما برای ساده‌سازی کار، ما از همین اعداد استفاده می‌کنیم و اگر بخواهیم مصرف سوخت را به‌دست آوریم، کافی است ضرب و تقسیمی ساده انجام دهیم و نهایتا به‌مصرف سوخت ۱۶۸۰ لیتر در صد کیلومتر برسیم.
اگر ایرلاین‌ها بخواهند با اتکا به‌چنین مصرف سوختی کسب‌وکار خود را پیش ببرند، اصلا سودده نخواهند بود و پرواز هم فقط در دسترس افراد ثروتمند خواهد بود؛ اما خوشبختانه یک‌چیز وجود دارد و آن این‌که ایرلاین‌ها می‌توانند صدها نفر را با یک هواپیما جابه‌جا کنند.
بوئینگ ۷۴۷-8i با حداکثر ظرفیت خود می‌تواند ۴۶۷ مسافر را حمل کند و بنابراین اگر مصرف سوخت این هواپیما را به‌تعداد مسافر آن تقسیم کنیم، به‌مصرف سوخت ۳.۶ لیتر برای هر صندلی می‌رسیم که این رقم بهتر از مصرف سوخت تویوتا پریوس است.
خرید هواپیما هم از این قضیه مستثنا نیست و فرقی نمی‌کند که هواپیمای شخصی باشد یا تجاری. در واقع سوخت یکی از دو فاکتور اصلی ایرلاین‌ها در بحث هزینه‌هاست و حدود ۲۰ درصد هزینه‌های عملیاتی را تشکیل می‌دهد و می‌تواند در کوتاه‌مدت تاثیر زیادی روی عملکرد و درآمد شرکت‌ها بگذارد. به‌همین خاطر است که شرکت‌های سازنده هواپیما همواره به‌دنبال یافتن راه‌هایی برای بهبود مصرف سوخت محصولات خود هستند.
با این‌که فاکتورهای دیگری همچون قیمت خرید، شعاع پروازی، ظرفیت حمل مسافر و بار، هزینه‌های نگهداری و مسائل ژئوپلیتیکی می‌تواند روی انتخاب هواپیمای مدنظر توسط یک ایرلاین تاثیرگذار باشد، اما مصرف سوخت هواپیما هم جزو مهم‌ترین فاکتورهای تاثیرگذار روی تصمیم خرید ایرلاین‌هاست.
به‌همین دلیل کونویر ۹۹۰ کرونادو که یکی از سریع‌ترین ایرلاین‌های دنیا بود با شکست مواجه شد. البته روش اندازه‌گیری مصرف سوخت هواپیما مشابه خودروها نیست و در ادامه بیشتر به‌تشریح این روند خواهیم پرداخت. اندازه‌گیری مصرف سوخت یک خودرو آسان است و با بررسی مشخصات فنی آن می‌توان به‌مصرف خودرو پی برد.
اگر مالک یک خودرو قدیمی‌تر هستید و نمی‌دانید که مصرف سوخت آن چقدر است، شما می‌توانید باک را پر از سوخت کرده و کامپیوتر سفری خودرو را ریست کنید. زمانی که مجددا راهی پمپ‌بنزین شوید، فقط کافی است میزان پیمایش خودرو با یک باک سوخت پر را بررسی کرده و سپس با یک ضرب و تقسیم ساده، میزان مصرف سوخت در صد کیلومتر را به‌دست آورید؛ اما شرکت‌های سازنده هواپیما برای اندازه‌گیری مصرف سوخت هواپیمای خود از این روش استفاده نمی‌کنند.
برای مثال بوئینگ ۷۴۷ را در نظر بگیرید که جدیدترین نسخه آن یعنی 8i دارای ظرفیت باک ۲۴۲۲۶۶ لیتری است تا بتواند به‌شعاع پروازی ۱۴۳۷۱ کیلومتری دست پیدا کند. فاکتورهای دیگری نیز وجود دارند که روی این عملکرد تاثیر می‌گذارند؛ اما برای ساده‌سازی کار، ما از همین اعداد استفاده می‌کنیم و اگر بخواهیم مصرف سوخت را به‌دست آوریم، کافی است ضرب و تقسیمی ساده انجام دهیم و نهایتا به‌مصرف سوخت ۱۶۸۰ لیتر در صد کیلومتر برسیم.
اگر ایرلاین‌ها بخواهند با اتکا به‌چنین مصرف سوختی کسب‌وکار خود را پیش ببرند، اصلا سودده نخواهند بود و پرواز هم فقط در دسترس افراد ثروتمند خواهد بود؛ اما خوشبختانه یک‌چیز وجود دارد و آن این‌که ایرلاین‌ها می‌توانند صدها نفر را با یک هواپیما جابه‌جا کنند.
بوئینگ ۷۴۷-8i با حداکثر ظرفیت خود می‌تواند ۴۶۷ مسافر را حمل کند و بنابراین اگر مصرف سوخت این هواپیما را به‌تعداد مسافر آن تقسیم کنیم، به‌مصرف سوخت ۳.۶ لیتر برای هر صندلی می‌رسیم که این رقم بهتر از مصرف سوخت تویوتا پریوس است.
