به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند، در برنامه نمایش و نقد فیلم مستند «بعد از تو ای عزیز» به کارگردانی محمدحسن دامن‌زن، مصطفی شیری دبیر کارگروه نمایش انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند، محمدحسن دامن‌زن کارگردان فیلم و مینو خانی کارشناس مهمان حضور داشتند.
در ابتدای نشست، محمدحسن دامن‌زن درباره ساخت فیلم و آشنایی‌اش با شخصیت اصلی فیلم، زهره تنکابنی گفت: هر فیلم‌سازی بر اساس تفکرات اجتماعی خود موضوعی را انتخاب می‌کند و موضوع خانم تنکابنی و زندگی‌شان هم برای من جذاب بود. فکر کردم جا دارد در مورد او فیلمی ساخته شود. از طریق مادر یکی از دوستان با خانم تنکابنی تماس گرفتم و او هم با روی باز بنده را پذیرفتند و قبول کردند فیلم ساخته شود.
مینو خانی کارشناس جلسه نیز صحبت‌هایش درباره فیلم بیان کرد: فکر می‌کنم بروز احساسات شخصیت اصلی فیلم در بسیاری از پلان‌های فیلم باثبات و اثرگذار بوده است و زندگی با رنج سالیان این را ایجاد کرده بود. رنج تحمل کردن در سالیان، ثباتی را در چهره ایشان نمایان کرده است. انتهای فیلم با این ترتیب بسیار جذاب تمام شد. خاطره شفاهی، این فیلم را متفاوت و برجسته می‌کند. ما فارغ از سوگیری‌های سیاسی، می‌دانیم که خاطرات شفاهی هرکدام از افرادی که طی این سال‌ها درگیر نوعی مسائل اجتماعی و سیاسی بودند، در حکم قطعات مختلف یک پازل هستند که باید در کنار یکدیگر قرار گیرند تا بتوانند روایتگر تاریخ معاصر ایران باشند. به هر حال، این فیلم در کلیتش با همه رنج و دردی که حتی اگر مخالف باشیم حس می‌کنم هم‌زادِ آن می‌شویم و در فیلم با شخصیتی همراه هستیم یک قطعه از تاریخ معاصر را روایت می‌کند.
وی گفت: یکی از مهم‌ترین وجوه این فیلم بازنمایی روان زخم جمعی است که ما با دیدن آن و مواجهه با شخصیت‌هایی که به آن دچار و درگیرش بودند و سال‌ها با آن رنج زندگی کردند و حالا با دیدن اثر آزاد می‌شود. بنابراین غیر از ثبت خاطره شفاهی، افرادی که درگیر این مسئله بودند، آن روان‌زخم جمعی به یک همراهیِ جمعی و نوعی التیام منجر می‌شود و از این بابت به کارگردان فیلم تبریک می‌گویم که به هر حال، ساخت این اثر فارغ از فرم و ارائه زیبایی که داشت و حال و هوای عاشقانه‌اش، یکی از مهم‌ترین وجوهش همین بوده است.
محمدحسن دامن‌زن در ادامه نشست، گفت: عشقی که در زندگی خانم تنکابنی وجود داشت و در زمانی که از مشکلاتی که داشتند عبور می‌کردند مثل یک جواهر درخشان خودش را نشان می‌داد. آن عشق برای من خیلی مهم بود. حالا خارج از مسائل سیاسی و حزبی آن چیزی که خیلی خودش را این وسط نشان می‌داد همین عشق بود.
نشست با پرسش و پاسخ و مشارکت مخاطبان و طرح نظرات تعدادی از مستندسازان درباره برگردان تاریخیِ متاثر از روایت عاشقانه‌ی فیلم‌ساز در اثرش ادامه پیدا کرد.
پوریا جهانشاد پژوهشگر که در بین مخاطبان جلسه حضور داشت، درباره این موضوع گفت: این فیلم، یک روایت عاشقانه دارد و در عین حال، یک ترومای جمعی را بیان می‌کند. ما با فیلمی طرف هستیم که کمک می‌کند حافظه جمعی ساخته شود و به ما یادآوری می‌کند که فراموش نکنیم. فیلم چراغی را روشن کرده است که هرگز خاموش نمی‌شود.
مصطفی شیری در ادامه جلسه با اشاره به اهمیت تدوین در این فیلم از محدثه گلچین عارفی دعوت کرد تا از مواجهه‌اش به‌عنوان تدوینگر اثر و روند تدوین کار صحبت کند.
محدثه گلچین نیز در پایان، ضمن ابراز خوشحالی از همکاری در این فیلم، درباره تدوین آن گفت: تمام حرکات شخصیت اصلی فیلم را مدنظر داشتم و همین‌طور رضا و محتوای جذاب فیلم و داستان که من را درگیر کرد. دائم فکر می‌کردم که ای کاش در طول فیلم که خانم تنکابنی قصه و روایت را تعریف می‌کردند، صحبت‌های خود را کمی با احساس‌تر بیان کند، ولی همین حالت جدیِ زهره که حتی وقتی از اعدام رضا می‌گوید، به ما خاطرنشان می‌کند زهره کلاً چه کسی بوده و چطور زندگی کرده است.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند، در برنامه نمایش و نقد فیلم مستند «بعد از تو ای عزیز» به کارگردانی محمدحسن دامن‌زن، مصطفی شیری دبیر کارگروه نمایش انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند، محمدحسن دامن‌زن کارگردان فیلم و مینو خانی کارشناس مهمان حضور داشتند.
در ابتدای نشست، محمدحسن دامن‌زن درباره ساخت فیلم و آشنایی‌اش با شخصیت اصلی فیلم، زهره تنکابنی گفت: هر فیلم‌سازی بر اساس تفکرات اجتماعی خود موضوعی را انتخاب می‌کند و موضوع خانم تنکابنی و زندگی‌شان هم برای من جذاب بود. فکر کردم جا دارد در مورد او فیلمی ساخته شود. از طریق مادر یکی از دوستان با خانم تنکابنی تماس گرفتم و او هم با روی باز بنده را پذیرفتند و قبول کردند فیلم ساخته شود.
مینو خانی کارشناس جلسه نیز صحبت‌هایش درباره فیلم بیان کرد: فکر می‌کنم بروز احساسات شخصیت اصلی فیلم در بسیاری از پلان‌های فیلم باثبات و اثرگذار بوده است و زندگی با رنج سالیان این را ایجاد کرده بود. رنج تحمل کردن در سالیان، ثباتی را در چهره ایشان نمایان کرده است. انتهای فیلم با این ترتیب بسیار جذاب تمام شد. خاطره شفاهی، این فیلم را متفاوت و برجسته می‌کند. ما فارغ از سوگیری‌های سیاسی، می‌دانیم که خاطرات شفاهی هرکدام از افرادی که طی این سال‌ها درگیر نوعی مسائل اجتماعی و سیاسی بودند، در حکم قطعات مختلف یک پازل هستند که باید در کنار یکدیگر قرار گیرند تا بتوانند روایتگر تاریخ معاصر ایران باشند. به هر حال، این فیلم در کلیتش با همه رنج و دردی که حتی اگر مخالف باشیم حس می‌کنم هم‌زادِ آن می‌شویم و در فیلم با شخصیتی همراه هستیم یک قطعه از تاریخ معاصر را روایت می‌کند.
وی گفت: یکی از مهم‌ترین وجوه این فیلم بازنمایی روان زخم جمعی است که ما با دیدن آن و مواجهه با شخصیت‌هایی که به آن دچار و درگیرش بودند و سال‌ها با آن رنج زندگی کردند و حالا با دیدن اثر آزاد می‌شود. بنابراین غیر از ثبت خاطره شفاهی، افرادی که درگیر این مسئله بودند، آن روان‌زخم جمعی به یک همراهیِ جمعی و نوعی التیام منجر می‌شود و از این بابت به کارگردان فیلم تبریک می‌گویم که به هر حال، ساخت این اثر فارغ از فرم و ارائه زیبایی که داشت و حال و هوای عاشقانه‌اش، یکی از مهم‌ترین وجوهش همین بوده است.
محمدحسن دامن‌زن در ادامه نشست، گفت: عشقی که در زندگی خانم تنکابنی وجود داشت و در زمانی که از مشکلاتی که داشتند عبور می‌کردند مثل یک جواهر درخشان خودش را نشان می‌داد. آن عشق برای من خیلی مهم بود. حالا خارج از مسائل سیاسی و حزبی آن چیزی که خیلی خودش را این وسط نشان می‌داد همین عشق بود.
نشست با پرسش و پاسخ و مشارکت مخاطبان و طرح نظرات تعدادی از مستندسازان درباره برگردان تاریخیِ متاثر از روایت عاشقانه‌ی فیلم‌ساز در اثرش ادامه پیدا کرد.
پوریا جهانشاد پژوهشگر که در بین مخاطبان جلسه حضور داشت، درباره این موضوع گفت: این فیلم، یک روایت عاشقانه دارد و در عین حال، یک ترومای جمعی را بیان می‌کند. ما با فیلمی طرف هستیم که کمک می‌کند حافظه جمعی ساخته شود و به ما یادآوری می‌کند که فراموش نکنیم. فیلم چراغی را روشن کرده است که هرگز خاموش نمی‌شود.
مصطفی شیری در ادامه جلسه با اشاره به اهمیت تدوین در این فیلم از محدثه گلچین عارفی دعوت کرد تا از مواجهه‌اش به‌عنوان تدوینگر اثر و روند تدوین کار صحبت کند.
محدثه گلچین نیز در پایان، ضمن ابراز خوشحالی از همکاری در این فیلم، درباره تدوین آن گفت: تمام حرکات شخصیت اصلی فیلم را مدنظر داشتم و همین‌طور رضا و محتوای جذاب فیلم و داستان که من را درگیر کرد. دائم فکر می‌کردم که ای کاش در طول فیلم که خانم تنکابنی قصه و روایت را تعریف می‌کردند، صحبت‌های خود را کمی با احساس‌تر بیان کند، ولی همین حالت جدیِ زهره که حتی وقتی از اعدام رضا می‌گوید، به ما خاطرنشان می‌کند زهره کلاً چه کسی بوده و چطور زندگی کرده است.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند، در برنامه نمایش و نقد فیلم مستند «بعد از تو ای عزیز» به کارگردانی محمدحسن دامن‌زن، مصطفی شیری دبیر کارگروه نمایش انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند، محمدحسن دامن‌زن کارگردان فیلم و مینو خانی کارشناس مهمان حضور داشتند.
در ابتدای نشست، محمدحسن دامن‌زن درباره ساخت فیلم و آشنایی‌اش با شخصیت اصلی فیلم، زهره تنکابنی گفت: هر فیلم‌سازی بر اساس تفکرات اجتماعی خود موضوعی را انتخاب می‌کند و موضوع خانم تنکابنی و زندگی‌شان هم برای من جذاب بود. فکر کردم جا دارد در مورد او فیلمی ساخته شود. از طریق مادر یکی از دوستان با خانم تنکابنی تماس گرفتم و او هم با روی باز بنده را پذیرفتند و قبول کردند فیلم ساخته شود.
مینو خانی کارشناس جلسه نیز صحبت‌هایش درباره فیلم بیان کرد: فکر می‌کنم بروز احساسات شخصیت اصلی فیلم در بسیاری از پلان‌های فیلم باثبات و اثرگذار بوده است و زندگی با رنج سالیان این را ایجاد کرده بود. رنج تحمل کردن در سالیان، ثباتی را در چهره ایشان نمایان کرده است. انتهای فیلم با این ترتیب بسیار جذاب تمام شد. خاطره شفاهی، این فیلم را متفاوت و برجسته می‌کند. ما فارغ از سوگیری‌های سیاسی، می‌دانیم که خاطرات شفاهی هرکدام از افرادی که طی این سال‌ها درگیر نوعی مسائل اجتماعی و سیاسی بودند، در حکم قطعات مختلف یک پازل هستند که باید در کنار یکدیگر قرار گیرند تا بتوانند روایتگر تاریخ معاصر ایران باشند. به هر حال، این فیلم در کلیتش با همه رنج و دردی که حتی اگر مخالف باشیم حس می‌کنم هم‌زادِ آن می‌شویم و در فیلم با شخصیتی همراه هستیم یک قطعه از تاریخ معاصر را روایت می‌کند.
وی گفت: یکی از مهم‌ترین وجوه این فیلم بازنمایی روان زخم جمعی است که ما با دیدن آن و مواجهه با شخصیت‌هایی که به آن دچار و درگیرش بودند و سال‌ها با آن رنج زندگی کردند و حالا با دیدن اثر آزاد می‌شود. بنابراین غیر از ثبت خاطره شفاهی، افرادی که درگیر این مسئله بودند، آن روان‌زخم جمعی به یک همراهیِ جمعی و نوعی التیام منجر می‌شود و از این بابت به کارگردان فیلم تبریک می‌گویم که به هر حال، ساخت این اثر فارغ از فرم و ارائه زیبایی که داشت و حال و هوای عاشقانه‌اش، یکی از مهم‌ترین وجوهش همین بوده است.
محمدحسن دامن‌زن در ادامه نشست، گفت: عشقی که در زندگی خانم تنکابنی وجود داشت و در زمانی که از مشکلاتی که داشتند عبور می‌کردند مثل یک جواهر درخشان خودش را نشان می‌داد. آن عشق برای من خیلی مهم بود. حالا خارج از مسائل سیاسی و حزبی آن چیزی که خیلی خودش را این وسط نشان می‌داد همین عشق بود.
نشست با پرسش و پاسخ و مشارکت مخاطبان و طرح نظرات تعدادی از مستندسازان درباره برگردان تاریخیِ متاثر از روایت عاشقانه‌ی فیلم‌ساز در اثرش ادامه پیدا کرد.
پوریا جهانشاد پژوهشگر که در بین مخاطبان جلسه حضور داشت، درباره این موضوع گفت: این فیلم، یک روایت عاشقانه دارد و در عین حال، یک ترومای جمعی را بیان می‌کند. ما با فیلمی طرف هستیم که کمک می‌کند حافظه جمعی ساخته شود و به ما یادآوری می‌کند که فراموش نکنیم. فیلم چراغی را روشن کرده است که هرگز خاموش نمی‌شود.
مصطفی شیری در ادامه جلسه با اشاره به اهمیت تدوین در این فیلم از محدثه گلچین عارفی دعوت کرد تا از مواجهه‌اش به‌عنوان تدوینگر اثر و روند تدوین کار صحبت کند.
محدثه گلچین نیز در پایان، ضمن ابراز خوشحالی از همکاری در این فیلم، درباره تدوین آن گفت: تمام حرکات شخصیت اصلی فیلم را مدنظر داشتم و همین‌طور رضا و محتوای جذاب فیلم و داستان که من را درگیر کرد. دائم فکر می‌کردم که ای کاش در طول فیلم که خانم تنکابنی قصه و روایت را تعریف می‌کردند، صحبت‌های خود را کمی با احساس‌تر بیان کند، ولی همین حالت جدیِ زهره که حتی وقتی از اعدام رضا می‌گوید، به ما خاطرنشان می‌کند زهره کلاً چه کسی بوده و چطور زندگی کرده است.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند، در برنامه نمایش و نقد فیلم مستند «بعد از تو ای عزیز» به کارگردانی محمدحسن دامن‌زن، مصطفی شیری دبیر کارگروه نمایش انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند، محمدحسن دامن‌زن کارگردان فیلم و مینو خانی کارشناس مهمان حضور داشتند.
در ابتدای نشست، محمدحسن دامن‌زن درباره ساخت فیلم و آشنایی‌اش با شخصیت اصلی فیلم، زهره تنکابنی گفت: هر فیلم‌سازی بر اساس تفکرات اجتماعی خود موضوعی را انتخاب می‌کند و موضوع خانم تنکابنی و زندگی‌شان هم برای من جذاب بود. فکر کردم جا دارد در مورد او فیلمی ساخته شود. از طریق مادر یکی از دوستان با خانم تنکابنی تماس گرفتم و او هم با روی باز بنده را پذیرفتند و قبول کردند فیلم ساخته شود.
مینو خانی کارشناس جلسه نیز صحبت‌هایش درباره فیلم بیان کرد: فکر می‌کنم بروز احساسات شخصیت اصلی فیلم در بسیاری از پلان‌های فیلم باثبات و اثرگذار بوده است و زندگی با رنج سالیان این را ایجاد کرده بود. رنج تحمل کردن در سالیان، ثباتی را در چهره ایشان نمایان کرده است. انتهای فیلم با این ترتیب بسیار جذاب تمام شد. خاطره شفاهی، این فیلم را متفاوت و برجسته می‌کند. ما فارغ از سوگیری‌های سیاسی، می‌دانیم که خاطرات شفاهی هرکدام از افرادی که طی این سال‌ها درگیر نوعی مسائل اجتماعی و سیاسی بودند، در حکم قطعات مختلف یک پازل هستند که باید در کنار یکدیگر قرار گیرند تا بتوانند روایتگر تاریخ معاصر ایران باشند. به هر حال، این فیلم در کلیتش با همه رنج و دردی که حتی اگر مخالف باشیم حس می‌کنم هم‌زادِ آن می‌شویم و در فیلم با شخصیتی همراه هستیم یک قطعه از تاریخ معاصر را روایت می‌کند.
وی گفت: یکی از مهم‌ترین وجوه این فیلم بازنمایی روان زخم جمعی است که ما با دیدن آن و مواجهه با شخصیت‌هایی که به آن دچار و درگیرش بودند و سال‌ها با آن رنج زندگی کردند و حالا با دیدن اثر آزاد می‌شود. بنابراین غیر از ثبت خاطره شفاهی، افرادی که درگیر این مسئله بودند، آن روان‌زخم جمعی به یک همراهیِ جمعی و نوعی التیام منجر می‌شود و از این بابت به کارگردان فیلم تبریک می‌گویم که به هر حال، ساخت این اثر فارغ از فرم و ارائه زیبایی که داشت و حال و هوای عاشقانه‌اش، یکی از مهم‌ترین وجوهش همین بوده است.
محمدحسن دامن‌زن در ادامه نشست، گفت: عشقی که در زندگی خانم تنکابنی وجود داشت و در زمانی که از مشکلاتی که داشتند عبور می‌کردند مثل یک جواهر درخشان خودش را نشان می‌داد. آن عشق برای من خیلی مهم بود. حالا خارج از مسائل سیاسی و حزبی آن چیزی که خیلی خودش را این وسط نشان می‌داد همین عشق بود.
نشست با پرسش و پاسخ و مشارکت مخاطبان و طرح نظرات تعدادی از مستندسازان درباره برگردان تاریخیِ متاثر از روایت عاشقانه‌ی فیلم‌ساز در اثرش ادامه پیدا کرد.
پوریا جهانشاد پژوهشگر که در بین مخاطبان جلسه حضور داشت، درباره این موضوع گفت: این فیلم، یک روایت عاشقانه دارد و در عین حال، یک ترومای جمعی را بیان می‌کند. ما با فیلمی طرف هستیم که کمک می‌کند حافظه جمعی ساخته شود و به ما یادآوری می‌کند که فراموش نکنیم. فیلم چراغی را روشن کرده است که هرگز خاموش نمی‌شود.
مصطفی شیری در ادامه جلسه با اشاره به اهمیت تدوین در این فیلم از محدثه گلچین عارفی دعوت کرد تا از مواجهه‌اش به‌عنوان تدوینگر اثر و روند تدوین کار صحبت کند.
محدثه گلچین نیز در پایان، ضمن ابراز خوشحالی از همکاری در این فیلم، درباره تدوین آن گفت: تمام حرکات شخصیت اصلی فیلم را مدنظر داشتم و همین‌طور رضا و محتوای جذاب فیلم و داستان که من را درگیر کرد. دائم فکر می‌کردم که ای کاش در طول فیلم که خانم تنکابنی قصه و روایت را تعریف می‌کردند، صحبت‌های خود را کمی با احساس‌تر بیان کند، ولی همین حالت جدیِ زهره که حتی وقتی از اعدام رضا می‌گوید، به ما خاطرنشان می‌کند زهره کلاً چه کسی بوده و چطور زندگی کرده است.
