شی جین پینگ، جنبشی را برای مقابله با زیاده خواهی های سرمایه‌داران کشورش به راه انداخته‌است. رئیس جمهور چین، افزایش بدهی ها را ثمره سمی سوداگری مالی و میلیاردرها را نتیجه تمسخر مارکسیسم می‌بیند. کسب و کارها باید به دستورالعمل های دولت توجه کنند. حزب باید در همه حوزه‌های زندگی ملی نفوذ کند. این که آیا آقای شی می‌تواند بینش های جدید خود را تحمیل کند یا نه، آینده چین و همچنین نبرد ایدئولوژیک بین دموکراسی و دیکتاتوری را شکل خواهد داد. این جنبش او به خاطرجاه‌طلبی او قابل‌توجه است. این جنبش در سال ۲۰۲۰ شروع به سر و صدا کرد دقیقا زمانی که مقامات جلوی پیشنهاد اولیه گروه «انت» را که وابسته به علی بابا، غول تکنولوژی بود گرفتند. این حرکت با چنان سرعتی در پیش است که شاید دو تریلیون دلار ثروت را از بین برده باشد. دیدی که یک شرکت مسافربری است، به خاطر فهرست کردن سهام خود در آمریکا مجازات شده‌است. اورگراند، یک توسعه دهنده املاک که بدهی دارد، نیز به همین سمت سوق داده شده است. تجارت در مبادلات رمز ارزها شده ممنوع شده‌است. همچنین بازی های ویدیوئی برای کودکان مضر است، بنابراین باید به شدت محدود شود. چین به خانواده‌های بزرگتری نیاز دارد، بنابراین سقط جنین باید کمتر شود. سلبریتی های مرد باید میهن‌پرست باشند. زیر بنای همه این جملات، اندیشه های شی جین پنگ است، که در مغز بچه‌های شش‌ساله حک می‌شود.
این مسئله در صدر یک استبداد وحشیانه قرار دارد. آقای شی به عنوان رئیس‌جمهور، رقبای خود را از بین برده و بیش از۱ میلیون اویغور را دستگیر کرده‌است. او سیاست های خود را اعلام میکند و مخالفت را تحمل نخواهد کرد. آخرین کمپین نشان خواهد داد که آیا او یک ایدئولوژی مصمم برای گرفتن تمام قدرت برای خود، حتی به قیمت رنج مردم دارد، یا آیا او یک فرد قدرتمند است که می‌خواهد تعصبات خود را با عمل‌گرایی همراه کند. دیدگاه او، که درآن کنترل حزبی تضمین میکند که تجارت با دولت همسو باشد و شهروندان به طور وظیفه شناسانه به ملت خود خدمت کنند، سرنوشت ۱.۴ میلیارد نفر را تعیین خواهد کرد.
پیشنهاد مطالعه: صادرات چین رکورد جدید زد
آقای شی با مشکلات واقعی دست و پنجه نرم میکند – در واقع، بسیاری از آن‌ها موازی با غرب هستند. یکی نابرابری است. شعار امروز «رفاه مشترک» است، که منعکس‌کننده این است که چگونه چین کمونیست به اندازه برخی از کشورهای کاپیتالیست نابرابر باقی می‌ماند. ۲۰ درصد از خانواده‌های چین بیش از ۴۵ درصد از درآمد قابل تصرف کشور را به خانه می‌برند. آن ۱ % برتر مالک بیش از ۳۰ % ثروت خانوار است. نگرانی دیگر نفوذ غول‌های فن‌آوری است که متهم به رقابت ناعادلانه، تخریب جامعه و دسترسی آزاد به داده‌های شخصی هستند (امتیازی که تنها دولت دارد). سومی آسیب‌پذیری استراتژیک است، به ویژه تهدیداتی که دشمنان با آن مانع دسترسی به کالاها و تکنولوژی های حیاتی می‌شوند.
با این حال کمپین آقای شی تهدیدی برای اقتصاد چین است. فشار هایی که از حل بدهی شرکت‌هایی مانند اورگراند به وجود می آید، می تواند به طور غیرقابل‌پیش‌بینی گسترش یابد. توسعه دهندگان املاک ۲.۸ تریلیون دلار بدهی دارند. توسعه املاک و صنایعی که آن را تامین می‌کنند، حدود ۳۰ درصد از تولید ناخالص داخلی چین را تشکیل می‌دهند. خانواده‌ها پس‌انداز خود را در املاک و مستغلات سرمایه‌گذاری کرده‌اند تا حدودی به این دلیل که سایر دارایی‌ها بازده ضعیفی دارند. دولت‌های محلی، به ویژه در خارج از شهرهای بزرگ، برای ایجاد درآمد، به فروش زمین و توسعه املاک وابسته هستند.
این سرکوب‌ها همچنین کسب و کار را سخت‌تر و درآمد را کمتر میکند. حزب در حال ایجاد یک چارچوب قانونی و نظارتی بود، اما آقای شی تغییرات بزرگ از بالا به پایین را به قدری سریع تحمیل میکند که مقررات احمقانه به نظر می‌رسد. به عنوان مثال، «بازتوزیع سوم» را در نظر بگیرید، که در آن شرکت‌های بد نام تکنولوژی پول نقد را به دولت تحویل می‌دهند تا خود را آزاد و راحت کنند.
از آنجا که موفقیت آشکار خطرناک است، شرکت‌های خصوصی محتاط تر خواهند بود. شرکت‌های دولتی و صنایع استراتژیک – از جمله شرکت های «تکنولوژی سخت افزاری» ممکن است سود ببرند، اما نه کارآفرینانی که منبع واقعی پویایی چین بوده‌اند. یکی از معیارهای نگرانی این است که خارجی‌ها، که تحت کنترل پایتخت نیستند، ۳۱ % کمتر از سرمایه گذاران اصلی برای سهام مشابه چینی پول پرداخت می‌کنند. این شکاف از اوایل سال ۲۰۲۰ به شدت افزایش‌یافته است.
همه اینها تهدیدی برای اقتصاد چین است. این کشور پیش از این با فشار کاهش بازده سرمایه به سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و اثرات کاهش نیروی کار و افزایش تعداد افراد وابسته مسن مواجه بود. پس از ۴۰ سال گسترش قدرت، بیشتر چینی‌ها کاملا با انتخاب‌های سختی که یک کاهش شدید و مداوم تحمیل خواهد کرد، آشنا نیستند.
در دنیای سیاست، این احتمال که کمپین آقای شی جین پینگ به یک مکتب شخصیتی تبدیل شود خطرناک است. برای ایجاد تغییر، او بیش از هر رهبر دیگری از مائو زیدونگ قدرت گرفته‌است. او آماده می‌شود تا با ادعای برگزاری سومین دوره ریاست‌جمهوری پنج ساله در بیستمین کنگره حزب کمونیست در سال آینده، از این کمپین برای سازماندهی حجم عظیمی از کارکنان، به عنوان مبنایی برای سرکوب ایدئولوژیک و دلیلی برای اینکه چرا او باید در راس قدرت باقی بماند، استفاده کند. هر یک از این مواد خطرات زیادی را در بر دارد.
یکی این است که دیوان سالاری در او شکست می‌خورد. آقای شی جین پینگ می‌خواهد به سیگنال‌های بازار پاسخ دهد، اما مقامات چین به دلیل ارتقاء رتبه و یا حفظ مقام خود، بسیار غیر قابل پیش بینی هستند. یکی از دلایل قطع برق در ۲۰ استان یا بیشتر در هفته‌های اخیر، ترس و وحشت دیوان سالاران بود که ناگهان متوجه شدند که احتمالا اهداف خود برای کاهش کربن را از دست خواهند داد. با این حال، به همان اندازه، مقامات که از متهم شدن به فساد یا انحراف ایدئولوژیک توسط رقبای خود هراس دارند، تمایل به انجام کار خاصی هم ندارند. شکست برای یک کارمند دولتی که ابتکار عمل دارد خطرناک است، موفقیت هم همین طور است.
خطر دیگری که ریشه در سرکوب ایدئولوژیک دارد این است که «شوراهای بازبینی اخلاقی» و «کلینیک‌های اخلاقی» رفتار متعارف را با استفاده از فشار آوردن به مردم تقویت می‌کنند. اگرچه هیچ احتمالی برای چیزی به وحشتناکی انقلاب فرهنگی در چین وجود ندارد، اما مردم چین روز یه روز آزادی کمتری برای فکر کردن و صحبت کردن آزادانه دارند. علاوه بر ترویج آموزه های خود، آقای شی جین پینگ مائوئیسم را به عنوان مرحله ای حیاتی در ساختن چین جدید معرفی کرده و حمایت خود را قبل از حزب کنگره نشان داده است.
آخرین مورد به سیاست آقای شی جین پینگ درباره خودش می پردازیم. در درازمدت، اگر او به قدرت بچسبد، جا نشینی می‌تواند به شدت ناپایدار به نظر برسد. در کوتاه‌مدت، اگر تلاش او برای تحمیل بینش جدید خود طبق برنامه پیش نرود، او با یک انتخاب سرنوشت‌ساز مواجه خواهد شد، اینکه با قدرت بیشتر برنامه خود را پیاده کند یا عقب‌نشینی و سازش کند. تا اینجا، سرکوب بیشتر از مصالحه احتمال وقوع دارد.
دولت‌های غربی نیز با مشکلاتی مثل شرکت‌های فن‌آوری، نابرابری و امنیت ملی دست و پنجه نرم می‌کنند. در آمریکا، کنگره با توجه به پیش فرض ر بدهی های ملی به این به این موقعیت رسیده‌است. برخی ممکن است به دیدگاه آقای شی جین پینگ برای انجام سریع کارها حسادت کنند. اما تصور اینکه او پاسخ‌های درست را داشته باشد اشتباه بزرگی خواهد بود.
