سیدعلی احمدی تهیه کننده فیلم «بچه مردم» درباره ساخت اولین فیلم محمود کریمی کارگردان آیتم های «خندوانه» به مهر گفت: محمود کریمی دانش‌آموخته این حوزه است و سال‌ها دغدغه ورود به سینما و انجام کارهای سینمایی را داشته است؛ مانند بسیاری از دوستان و همکاران ما در این حوزه. البته در طول سال‌هایی که در این حرفه فعالیت کرده، کارهای مختلفی از جمله مستند، سریال و برنامه‌های کمدی انجام داده است.
وی اضافه کرد: من خودم ۲۱ سال پس از ورود به تلویزیون، در سال ۹۴ وارد برنامه «خندوانه» شدم. اما باز هم برخی که من را نمی شناختند، گفته بودند این فرد بدون هیچ سابقه‌ای وارد «خندوانه» شده است، در حالی که من ۲۱ سال سابقه برنامه‌سازی داشتم و در این مدت برنامه‌های شاخصی در ژانرهای مختلف تولید کرده‌ام. آقای کریمی نیز سال‌ها دغدغه ورود به سینما را داشت و حتی یک یا دو بار با هم کارهای پیش‌تولید فیلمی را انجام دادیم که به مرحله جدی تولید رسید، اما به دلایلی متوقف شد. این شناخت متقابل از روحیات کاری یکدیگر باعث می‌شود افراد به هم گره بخورند و کارهای مشترک انجام دهند.
تهیه کننده «بچه مردم» در ادامه درباره ساختار فیلم و چالش های ساخت آن توضیح داد: این فیلم روند تولید بسیار پیچیده ای داشت. باید مخاطب آن را ببیند اما به عنوان مثال در ۸ دقیقه اول فیلم، حدود ۳۰ سکانس وجود دارد که ریتم بسیار تندی به فیلم داده است. البته سعی کردیم این ریتم را در ادامه فیلم تعدیل کنیم، اما همچنان پر از اتفاقات و حضور بازیگران است.
احمدی درباره دغدغه فیلم که درباره گذشته کودکان بهزیستی است و فضای فانتزی آن بیان کرد: هدف ما این بود که اثری خلق کنیم که پیام مورد نظرمان را به بهترین شکل منتقل کند و مخاطب پس از تماشای فیلم، با اثر و پیام آن درگیر باشد و آن را در ذهن و روح خود احساس کند. ما به دنبال تأثیر اجتماعی هستیم؛ حتی در ساخت کمدی نیز هدف این است که ذائقه‌ای تغییر کند.
وی اضافه کرد: کمدی‌ای که فقط در لحظه باعث خنده شود و پس از آن فراموش شود، با کمدی‌ای که مخاطب پس از تماشا همچنان به لحظاتش فکر کند و لبخند به لبش بیاورد، تفاوت دارد. این نوع کمدی تأثیر اجتماعی بیشتری دارد.
احمدی با اشاره به همراهی یوسف اصلانی از خیرین بهزیستی با این فیلم عنوان کرد: یوسف اصلانی بیش از ۲۰ سال در حوزه کودکان بهزیستی و کودکانی که از حمایت والدین محروم هستند و از نظر جسمی نیز دچار مشکلات هستند، فعالیت کرده است، او دغدغه‌های عمیقی در این زمینه دارد و معتقد است که این کودکان نباید در بهزیستی باقی بمانند. من حتی ترجیح می‌دهم به آنها «کودکان بهزیستی» نگویم، چرا که آنها کودکانی هستند که به دلایلی یا والدین خود را از دست داده‌اند یا بدسرپرست هستند.
این تهیه کننده اضافه کرد: دغدغه اصلی این است که این کودکان باید هرچه سریع‌تر به خانواده‌هایی سپرده شوند که بتوانند در فضای واقعی یک خانه و خانواده رشد کنند و به افرادی بالنده تبدیل شوند، نه اینکه با غم و لطمه‌ای همیشگی وارد جامعه شوند. این موضوع هم برای خود آنها و هم برای جامعه پیرامون‌شان تأثیر منفی دارد. هدف این است که آنها با روحیه‌ای سالم وارد جامعه شوند و نه با افسردگی.
احمدی درباره تاثیر اصلانی در ساخت فیلم یادآور شد: در پروسه ساخت این فیلم، یوسف اصلانی به عنوان بانی اصلی، دغدغه‌های زیسته خود را در فیلمنامه گنجانده است. او پیش‌تر نیز در رسانه‌ها این موضوعات را مطرح کرده است. ما سعی کردیم در این فیلم، تلخ‌ترین پیام‌ها را با شیرین‌ترین لحن بیان کنیم. اینکه چقدر موفق بوده‌ایم، به عهده مخاطب است. اگر توانسته‌ایم پیام را منتقل کنیم، موفق بوده‌ایم و اگر نه، باید در کارمان بازنگری کنیم.
وی درباره حضور نوجوانان در این فیلم در نقش های اصلی بیان کرد: در طول ساخت فیلم، به شهرها و محیط‌های مختلف، از جمله حاشیه شهر تهران، سر زدیم و قرار است در این فیلم چهره‌های جدیدی از نوجوانان با استعداد را ببینیم. یکی از مشکلات امروز سینمای ما این است که دیگر مانند گذشته، برنامه‌هایی که چهره‌سازی می‌کردند، تولید نمی‌شوند.
این تهیه کننده درباره چهره سازی از طریق فیلم و سریال گفت: بسیاری از چهره‌های شاخص سینمای ایران از طریق تلویزیون یا تئاتر به سینما راه یافته‌اند، اما امروزه این روند متوقف یا کم‌کیفیت شده است. به برخی از پلتفرم‌ها نیز گفته‌ام که مسئولیت حرفه‌ای آنها این است که برنامه‌هایی تولید کنند که چهره‌سازی کند. نمی‌توان تا ابد نقش یک جوان ۲۰ ساله را به یک فرد ۵۰ ساله سپرد.
وی در پایان بیان کرد: ما در حوزه بازیگران، چه خانم‌ها و چه آقایان، با کمبود جدی مواجه هستیم و این نیاز سینما و حوزه نمایشی ما را تحت تأثیر قرار داده است. این موضوع زمان‌بر است و ممکن است فرآیند پیش‌تولید و تولید را طولانی و دشوار کند. گاهی فردی را انتخاب می‌کنی و پس از مدتی متوجه می‌شوی که مناسب نبوده و مجبور می‌شوی دوباره انتخاب کنی. خوشبختانه ما در این پروژه با چنین مشکلی مواجه نشدیم، اما معرفی چهره‌های جدید کار بسیار دشواری است.
سیدعلی احمدی تهیه کننده فیلم «بچه مردم» درباره ساخت اولین فیلم محمود کریمی کارگردان آیتم های «خندوانه» به مهر گفت: محمود کریمی دانش‌آموخته این حوزه است و سال‌ها دغدغه ورود به سینما و انجام کارهای سینمایی را داشته است؛ مانند بسیاری از دوستان و همکاران ما در این حوزه. البته در طول سال‌هایی که در این حرفه فعالیت کرده، کارهای مختلفی از جمله مستند، سریال و برنامه‌های کمدی انجام داده است.
وی اضافه کرد: من خودم ۲۱ سال پس از ورود به تلویزیون، در سال ۹۴ وارد برنامه «خندوانه» شدم. اما باز هم برخی که من را نمی شناختند، گفته بودند این فرد بدون هیچ سابقه‌ای وارد «خندوانه» شده است، در حالی که من ۲۱ سال سابقه برنامه‌سازی داشتم و در این مدت برنامه‌های شاخصی در ژانرهای مختلف تولید کرده‌ام. آقای کریمی نیز سال‌ها دغدغه ورود به سینما را داشت و حتی یک یا دو بار با هم کارهای پیش‌تولید فیلمی را انجام دادیم که به مرحله جدی تولید رسید، اما به دلایلی متوقف شد. این شناخت متقابل از روحیات کاری یکدیگر باعث می‌شود افراد به هم گره بخورند و کارهای مشترک انجام دهند.
تهیه کننده «بچه مردم» در ادامه درباره ساختار فیلم و چالش های ساخت آن توضیح داد: این فیلم روند تولید بسیار پیچیده ای داشت. باید مخاطب آن را ببیند اما به عنوان مثال در ۸ دقیقه اول فیلم، حدود ۳۰ سکانس وجود دارد که ریتم بسیار تندی به فیلم داده است. البته سعی کردیم این ریتم را در ادامه فیلم تعدیل کنیم، اما همچنان پر از اتفاقات و حضور بازیگران است.
احمدی درباره دغدغه فیلم که درباره گذشته کودکان بهزیستی است و فضای فانتزی آن بیان کرد: هدف ما این بود که اثری خلق کنیم که پیام مورد نظرمان را به بهترین شکل منتقل کند و مخاطب پس از تماشای فیلم، با اثر و پیام آن درگیر باشد و آن را در ذهن و روح خود احساس کند. ما به دنبال تأثیر اجتماعی هستیم؛ حتی در ساخت کمدی نیز هدف این است که ذائقه‌ای تغییر کند.
وی اضافه کرد: کمدی‌ای که فقط در لحظه باعث خنده شود و پس از آن فراموش شود، با کمدی‌ای که مخاطب پس از تماشا همچنان به لحظاتش فکر کند و لبخند به لبش بیاورد، تفاوت دارد. این نوع کمدی تأثیر اجتماعی بیشتری دارد.
احمدی با اشاره به همراهی یوسف اصلانی از خیرین بهزیستی با این فیلم عنوان کرد: یوسف اصلانی بیش از ۲۰ سال در حوزه کودکان بهزیستی و کودکانی که از حمایت والدین محروم هستند و از نظر جسمی نیز دچار مشکلات هستند، فعالیت کرده است، او دغدغه‌های عمیقی در این زمینه دارد و معتقد است که این کودکان نباید در بهزیستی باقی بمانند. من حتی ترجیح می‌دهم به آنها «کودکان بهزیستی» نگویم، چرا که آنها کودکانی هستند که به دلایلی یا والدین خود را از دست داده‌اند یا بدسرپرست هستند.
این تهیه کننده اضافه کرد: دغدغه اصلی این است که این کودکان باید هرچه سریع‌تر به خانواده‌هایی سپرده شوند که بتوانند در فضای واقعی یک خانه و خانواده رشد کنند و به افرادی بالنده تبدیل شوند، نه اینکه با غم و لطمه‌ای همیشگی وارد جامعه شوند. این موضوع هم برای خود آنها و هم برای جامعه پیرامون‌شان تأثیر منفی دارد. هدف این است که آنها با روحیه‌ای سالم وارد جامعه شوند و نه با افسردگی.
احمدی درباره تاثیر اصلانی در ساخت فیلم یادآور شد: در پروسه ساخت این فیلم، یوسف اصلانی به عنوان بانی اصلی، دغدغه‌های زیسته خود را در فیلمنامه گنجانده است. او پیش‌تر نیز در رسانه‌ها این موضوعات را مطرح کرده است. ما سعی کردیم در این فیلم، تلخ‌ترین پیام‌ها را با شیرین‌ترین لحن بیان کنیم. اینکه چقدر موفق بوده‌ایم، به عهده مخاطب است. اگر توانسته‌ایم پیام را منتقل کنیم، موفق بوده‌ایم و اگر نه، باید در کارمان بازنگری کنیم.
وی درباره حضور نوجوانان در این فیلم در نقش های اصلی بیان کرد: در طول ساخت فیلم، به شهرها و محیط‌های مختلف، از جمله حاشیه شهر تهران، سر زدیم و قرار است در این فیلم چهره‌های جدیدی از نوجوانان با استعداد را ببینیم. یکی از مشکلات امروز سینمای ما این است که دیگر مانند گذشته، برنامه‌هایی که چهره‌سازی می‌کردند، تولید نمی‌شوند.
این تهیه کننده درباره چهره سازی از طریق فیلم و سریال گفت: بسیاری از چهره‌های شاخص سینمای ایران از طریق تلویزیون یا تئاتر به سینما راه یافته‌اند، اما امروزه این روند متوقف یا کم‌کیفیت شده است. به برخی از پلتفرم‌ها نیز گفته‌ام که مسئولیت حرفه‌ای آنها این است که برنامه‌هایی تولید کنند که چهره‌سازی کند. نمی‌توان تا ابد نقش یک جوان ۲۰ ساله را به یک فرد ۵۰ ساله سپرد.
وی در پایان بیان کرد: ما در حوزه بازیگران، چه خانم‌ها و چه آقایان، با کمبود جدی مواجه هستیم و این نیاز سینما و حوزه نمایشی ما را تحت تأثیر قرار داده است. این موضوع زمان‌بر است و ممکن است فرآیند پیش‌تولید و تولید را طولانی و دشوار کند. گاهی فردی را انتخاب می‌کنی و پس از مدتی متوجه می‌شوی که مناسب نبوده و مجبور می‌شوی دوباره انتخاب کنی. خوشبختانه ما در این پروژه با چنین مشکلی مواجه نشدیم، اما معرفی چهره‌های جدید کار بسیار دشواری است.
