فتح اله بیات در گفت و گو با دانشجو اینترنشنال، اظهار کرد: ده سال قبل که می گفتیم به شکل اجاره به شرط تملیک یا به صورت ۹۹ ساله خانه در اختیار کارگران قرار بدهند، می شد با درآمد آن روز کارگران و نرخ تورم آن زمان آنها را صاحبخانه کرد ولی امروز با توجه به نبود ثبات اقتصادی و با وضعیتی که تورم به سرعت پیش می رود، ارز و دلار هر روز نوسان قیمت دارند، قیمت کالاهای مصرفی مدام در حال تغییر است و حقوق کارگر درجا می‌زند نمی توان به خانه دار شدن او امیدوار بود.
وی افزود: ما درخواست می دهیم که در نیمسال دوم در مورد حقوق و دستمزد کارگران مذاکره شود و شورای عالی کار دستمزدها را ترمیم کند ولی آیا به این مسأله اعتنا می‌شود؟
رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی سپس درباره ثبت نام کارگران در طرح هایی همچون مسکن کارگری یا مسکن ملی بیان کرد: معتقدم تا وقتی امنیت شغلی کارگر تضمین نشود و حقوق و دستمزد کارگر نسبت به تورم به روز و واقعی نشود، صحبت از مسکن کارگری معنی پیدا نمی کند.
بیات خاطرنشان کرد: کارگر چطور جرأت کند در طرح های مسکن کارگری ثبت نام کند وقتی توان مالی و پرداخت آورده را ندارد؟
این مقام کارگری در خصوص طولانی شدن مدت بازپرداخت وام برای کارگران گفت: اگر مبلغ وام را زیاد و اقساطش را طولانی کنند شاید کارگران بتوانند از عهده پرداخت وام برآیند و خانه بخرند ولی باید با حقوق آنها همخوانی داشته باشد.
به گفته وی راهکار خانه دار شدن کارگران در اختصاص زمین رایگان، وام بلندمدت وکم بهره یا فاقد سود و واقعی شدن دستمزدها است.
بیات در عین حال گریزی به برنامه های خرید مسکن در چهار دهه قبل زد و گفت: قبل از انقلاب بخش مسکن در دستور برنامه ها قرار داشت؛ بیشتر در اطراف محیط کار یا حاشیه کارخانه ها برای رفاه نیروی کار دستور ساخت مسکن داده می شد یا اطراف شهرکهای صنعتی خانه سازی می کردند و غیر از ساخت خانه به نظامیان، کارمندان دولت، کارگران و معلمان زمین می دادند.
وی ادامه داد: افرادی که دنبال کار بودند پس از مراجعه به کارخانه استخدام می شدند و در سایه امنیت شغلی و کسب درآمد بود که می توانستند خانه خریداری کنند.
رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی با بیان اینکه زمین بخشی از قیمت مسکن را تشکیل می دهد، تصریح کرد: قیمت زمین بسته به موقعیت آن و اینکه در بافت مرکزی شهر یا حاشیه و اطراف شهرکها باشد، متفاوت است ولی با حذف آن می توان به خانه دار شدن کارگران کمک کرد.
بیات در پایان تاکید کرد: قبل از اینکه بخواهیم مسکن بسازیم و به کارگران بدهیم یا اقساط وام را برای آنها طولانی کنیم باید مسأله کار و امنیت شغلی کارگر و حقوق و دستمزد آنها را حل و فصل کنیم.
انتهای پیام
فتح اله بیات در گفت و گو با دانشجو اینترنشنال، اظهار کرد: ده سال قبل که می گفتیم به شکل اجاره به شرط تملیک یا به صورت ۹۹ ساله خانه در اختیار کارگران قرار بدهند، می شد با درآمد آن روز کارگران و نرخ تورم آن زمان آنها را صاحبخانه کرد ولی امروز با توجه به نبود ثبات اقتصادی و با وضعیتی که تورم به سرعت پیش می رود، ارز و دلار هر روز نوسان قیمت دارند، قیمت کالاهای مصرفی مدام در حال تغییر است و حقوق کارگر درجا می‌زند نمی توان به خانه دار شدن او امیدوار بود.
وی افزود: ما درخواست می دهیم که در نیمسال دوم در مورد حقوق و دستمزد کارگران مذاکره شود و شورای عالی کار دستمزدها را ترمیم کند ولی آیا به این مسأله اعتنا می‌شود؟
رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی سپس درباره ثبت نام کارگران در طرح هایی همچون مسکن کارگری یا مسکن ملی بیان کرد: معتقدم تا وقتی امنیت شغلی کارگر تضمین نشود و حقوق و دستمزد کارگر نسبت به تورم به روز و واقعی نشود، صحبت از مسکن کارگری معنی پیدا نمی کند.
بیات خاطرنشان کرد: کارگر چطور جرأت کند در طرح های مسکن کارگری ثبت نام کند وقتی توان مالی و پرداخت آورده را ندارد؟
این مقام کارگری در خصوص طولانی شدن مدت بازپرداخت وام برای کارگران گفت: اگر مبلغ وام را زیاد و اقساطش را طولانی کنند شاید کارگران بتوانند از عهده پرداخت وام برآیند و خانه بخرند ولی باید با حقوق آنها همخوانی داشته باشد.
به گفته وی راهکار خانه دار شدن کارگران در اختصاص زمین رایگان، وام بلندمدت وکم بهره یا فاقد سود و واقعی شدن دستمزدها است.
بیات در عین حال گریزی به برنامه های خرید مسکن در چهار دهه قبل زد و گفت: قبل از انقلاب بخش مسکن در دستور برنامه ها قرار داشت؛ بیشتر در اطراف محیط کار یا حاشیه کارخانه ها برای رفاه نیروی کار دستور ساخت مسکن داده می شد یا اطراف شهرکهای صنعتی خانه سازی می کردند و غیر از ساخت خانه به نظامیان، کارمندان دولت، کارگران و معلمان زمین می دادند.
وی ادامه داد: افرادی که دنبال کار بودند پس از مراجعه به کارخانه استخدام می شدند و در سایه امنیت شغلی و کسب درآمد بود که می توانستند خانه خریداری کنند.
رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی با بیان اینکه زمین بخشی از قیمت مسکن را تشکیل می دهد، تصریح کرد: قیمت زمین بسته به موقعیت آن و اینکه در بافت مرکزی شهر یا حاشیه و اطراف شهرکها باشد، متفاوت است ولی با حذف آن می توان به خانه دار شدن کارگران کمک کرد.
بیات در پایان تاکید کرد: قبل از اینکه بخواهیم مسکن بسازیم و به کارگران بدهیم یا اقساط وام را برای آنها طولانی کنیم باید مسأله کار و امنیت شغلی کارگر و حقوق و دستمزد آنها را حل و فصل کنیم.
انتهای پیام
فتح اله بیات در گفت و گو با دانشجو اینترنشنال، اظهار کرد: ده سال قبل که می گفتیم به شکل اجاره به شرط تملیک یا به صورت ۹۹ ساله خانه در اختیار کارگران قرار بدهند، می شد با درآمد آن روز کارگران و نرخ تورم آن زمان آنها را صاحبخانه کرد ولی امروز با توجه به نبود ثبات اقتصادی و با وضعیتی که تورم به سرعت پیش می رود، ارز و دلار هر روز نوسان قیمت دارند، قیمت کالاهای مصرفی مدام در حال تغییر است و حقوق کارگر درجا می‌زند نمی توان به خانه دار شدن او امیدوار بود.
وی افزود: ما درخواست می دهیم که در نیمسال دوم در مورد حقوق و دستمزد کارگران مذاکره شود و شورای عالی کار دستمزدها را ترمیم کند ولی آیا به این مسأله اعتنا می‌شود؟
رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی سپس درباره ثبت نام کارگران در طرح هایی همچون مسکن کارگری یا مسکن ملی بیان کرد: معتقدم تا وقتی امنیت شغلی کارگر تضمین نشود و حقوق و دستمزد کارگر نسبت به تورم به روز و واقعی نشود، صحبت از مسکن کارگری معنی پیدا نمی کند.
بیات خاطرنشان کرد: کارگر چطور جرأت کند در طرح های مسکن کارگری ثبت نام کند وقتی توان مالی و پرداخت آورده را ندارد؟
این مقام کارگری در خصوص طولانی شدن مدت بازپرداخت وام برای کارگران گفت: اگر مبلغ وام را زیاد و اقساطش را طولانی کنند شاید کارگران بتوانند از عهده پرداخت وام برآیند و خانه بخرند ولی باید با حقوق آنها همخوانی داشته باشد.
به گفته وی راهکار خانه دار شدن کارگران در اختصاص زمین رایگان، وام بلندمدت وکم بهره یا فاقد سود و واقعی شدن دستمزدها است.
بیات در عین حال گریزی به برنامه های خرید مسکن در چهار دهه قبل زد و گفت: قبل از انقلاب بخش مسکن در دستور برنامه ها قرار داشت؛ بیشتر در اطراف محیط کار یا حاشیه کارخانه ها برای رفاه نیروی کار دستور ساخت مسکن داده می شد یا اطراف شهرکهای صنعتی خانه سازی می کردند و غیر از ساخت خانه به نظامیان، کارمندان دولت، کارگران و معلمان زمین می دادند.
وی ادامه داد: افرادی که دنبال کار بودند پس از مراجعه به کارخانه استخدام می شدند و در سایه امنیت شغلی و کسب درآمد بود که می توانستند خانه خریداری کنند.
رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی با بیان اینکه زمین بخشی از قیمت مسکن را تشکیل می دهد، تصریح کرد: قیمت زمین بسته به موقعیت آن و اینکه در بافت مرکزی شهر یا حاشیه و اطراف شهرکها باشد، متفاوت است ولی با حذف آن می توان به خانه دار شدن کارگران کمک کرد.
بیات در پایان تاکید کرد: قبل از اینکه بخواهیم مسکن بسازیم و به کارگران بدهیم یا اقساط وام را برای آنها طولانی کنیم باید مسأله کار و امنیت شغلی کارگر و حقوق و دستمزد آنها را حل و فصل کنیم.
انتهای پیام
فتح اله بیات در گفت و گو با دانشجو اینترنشنال، اظهار کرد: ده سال قبل که می گفتیم به شکل اجاره به شرط تملیک یا به صورت ۹۹ ساله خانه در اختیار کارگران قرار بدهند، می شد با درآمد آن روز کارگران و نرخ تورم آن زمان آنها را صاحبخانه کرد ولی امروز با توجه به نبود ثبات اقتصادی و با وضعیتی که تورم به سرعت پیش می رود، ارز و دلار هر روز نوسان قیمت دارند، قیمت کالاهای مصرفی مدام در حال تغییر است و حقوق کارگر درجا می‌زند نمی توان به خانه دار شدن او امیدوار بود.
وی افزود: ما درخواست می دهیم که در نیمسال دوم در مورد حقوق و دستمزد کارگران مذاکره شود و شورای عالی کار دستمزدها را ترمیم کند ولی آیا به این مسأله اعتنا می‌شود؟
رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی سپس درباره ثبت نام کارگران در طرح هایی همچون مسکن کارگری یا مسکن ملی بیان کرد: معتقدم تا وقتی امنیت شغلی کارگر تضمین نشود و حقوق و دستمزد کارگر نسبت به تورم به روز و واقعی نشود، صحبت از مسکن کارگری معنی پیدا نمی کند.
بیات خاطرنشان کرد: کارگر چطور جرأت کند در طرح های مسکن کارگری ثبت نام کند وقتی توان مالی و پرداخت آورده را ندارد؟
این مقام کارگری در خصوص طولانی شدن مدت بازپرداخت وام برای کارگران گفت: اگر مبلغ وام را زیاد و اقساطش را طولانی کنند شاید کارگران بتوانند از عهده پرداخت وام برآیند و خانه بخرند ولی باید با حقوق آنها همخوانی داشته باشد.
به گفته وی راهکار خانه دار شدن کارگران در اختصاص زمین رایگان، وام بلندمدت وکم بهره یا فاقد سود و واقعی شدن دستمزدها است.
بیات در عین حال گریزی به برنامه های خرید مسکن در چهار دهه قبل زد و گفت: قبل از انقلاب بخش مسکن در دستور برنامه ها قرار داشت؛ بیشتر در اطراف محیط کار یا حاشیه کارخانه ها برای رفاه نیروی کار دستور ساخت مسکن داده می شد یا اطراف شهرکهای صنعتی خانه سازی می کردند و غیر از ساخت خانه به نظامیان، کارمندان دولت، کارگران و معلمان زمین می دادند.
وی ادامه داد: افرادی که دنبال کار بودند پس از مراجعه به کارخانه استخدام می شدند و در سایه امنیت شغلی و کسب درآمد بود که می توانستند خانه خریداری کنند.
رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی با بیان اینکه زمین بخشی از قیمت مسکن را تشکیل می دهد، تصریح کرد: قیمت زمین بسته به موقعیت آن و اینکه در بافت مرکزی شهر یا حاشیه و اطراف شهرکها باشد، متفاوت است ولی با حذف آن می توان به خانه دار شدن کارگران کمک کرد.
بیات در پایان تاکید کرد: قبل از اینکه بخواهیم مسکن بسازیم و به کارگران بدهیم یا اقساط وام را برای آنها طولانی کنیم باید مسأله کار و امنیت شغلی کارگر و حقوق و دستمزد آنها را حل و فصل کنیم.
انتهای پیام
