تینا مزدکی_ کمپانی بویینگ، که هواپیماهای مدرن آن اخیرا به مشکلات زیادی برخورده‌اند، برای بنیان‌گذار خود یک کشتی تفریحی خاص ساخت. این کشتی ۹۵ ساله است و هنوز در حال حرکت است. از چوب کمیاب سرو برمه ساخته شده، این کشتی لوکس به طول ۱۲۷ فوت، از امیلیا ارهارت و رابین ویلیامز گرفته تا آل پاچینو میزبان‌های برجسته‌ای داشته است.
در تاریخ دریانوردی، کمتر کشتی‌ای داستانی به جذابیِ تاکونایت دارد، یک کشتی لوکس به طول ۱۲۵ فوت که در سال ۱۹۳۰ از کارخانه‌های کشتی‌سازی ونکوور به آب انداخته شد. این کشتی که به دستور ویلیام بویینگ، پیشگام صنعت هواپیمایی و بنیان‌گذار بویینگ ساخته شده، نشان‌دهنده شاهکاری از هنر ساخت است.
تاکونایت در دوران رکود بزرگ ساخته شد و ساخت آن کار ساده‌ای نبود. این کشتی تماماً از چوب سرو برمه ساخته شده بود و در آن زمان قیمت نجومی ۴۲۱,۰۰۰ دلار داشت که معادل تقریبی ۶ میلیون دلار امروز است. شایعاتی وجود داشت که این کشتی بزرگترین کشتی خصوصی در آب‌های کانادا است، نمادی شناور از ثروت صنعتی و برتری فنی. این کشتی پنج کابین لوکس داشت، یک سالن غذاخوری رسمی، و یک سالن با شومینه چوب‌سوز که راحتی دریایی را به سطحی می‌رساند که حتی مالکان کشتی مدرن را به حسادت می‌انداخت.
اهمیت تاریخی یات فراتر از طراحی مجلل آن است. این کشتی اولین وسیله تفریحی در آمریکای شمالی بود که با رادار کشتی‌سازی کار می‌کرد و نقش مهمی در توسعه فناوری ارتباطات اولیه بویینگ داشت. ویلیام بویینگ از این کشتی برای آزمایش ارتباطات رادیویی دوطرفه استفاده می‌کرد که بعدها سرویس پست هوایی او را متحول کرد. تاکونایت تنها یک اسباب بازی برای ثروتمندان نبود؛ بلکه یک آزمایشگاه شناور برای نوآوری بود.
شاید جالب‌ترین نکته این است که نام کشتی خود داستانی دارد. “تاکونایت” اشاره به سنگ آهن کم‌درجه‌ای از معدن مسابی در مینه‌سوتا دارد، جایی که پدر بویینگ در استخراج آن ثروت قابل توجهی به دست آورده بود. این ارتباط نشان می‌دهد که بذرهای امپراتوری هواپیمایی بویینگ نه در آسمان‌ها، بلکه در مناظر سنگی شمال مینه‌سوتا کاشته شده‌اند. این کشتی به نوعی یک یادبود شناور از سفر کارآفرینی خانواده بویینگ بود.
این کشتی در طول عمر خود میزبان مهمانان برجسته‌ای بوده است. هواپیمای افسانه‌ای آملیا ارهارت یکبار بر روی عرشه‌های چوبی آن قدم زده بود، و ده‌ها سال بعد، چهره‌های هالیوودی مانند آل پاچینو و رابین ویلیامز از آن به عنوان هتل شناور در زمان فیلم‌برداری استفاده کردند. جدیدترین شهرت آن شاید به دلیل مقاومت شگفت‌انگیزش باشد؛ در حالی که هواپیماهای مدرن بویینگ با چالش‌های جدی اعتبار مواجه شده‌اند، این کشتی چوبی از ۱۹۳۰ همچنان در حال حرکت است و یک گواهی خاموش از برتری مهندسی به شمار می‌آید.
در یک چرخش شیرین از طنز، در حالی که هواپیماهای مدرن بویینگ مانند ۷۳۷ مکس با مشکلات فنی و نگرانی‌های ایمنی همراه شده‌اند، تاکونایت همچنان نماد مهندسی بی‌نقص باقی مانده است. می‌توان گفت این یات چوبی در نهمین دهه عمر خود شهرت بهتری از هواپیماهای تجاری فعلی بویینگ دارد. شرکتی که سفر هوایی را متحول کرد، اکنون نظاره‌گر است که کشتی چوبی ساخته شده توسط بنیان‌گذار آن همچنان تحسین و احترام را جلب می‌کند. جالب اینجاست که مشکلات مالی اخیر بویینگ باعث شد تا کشتی دیگری از آنها به نام دایدالوس با طول ۱۵۱ فوت را بفروشند.
سفر تاکونایت بدون درام نبوده است. در سال ۲۰۱۸، این کشتی به خریدار خارجی مرموزی فروخته شد که باعث نگرانی‌هایی در میان تاریخ‌نگاران دریانوردی و علاقه‌مندان به یات‌ها شد. شایعات حاکی از آن بودند که ممکن است کشتی به باهاما منتقل شود که این احتمال، برای مراقبان قبلی آن وحشت‌آور بود چون می‌ترسیدند که آب و هوای استوایی ساختار چوبی دقیقاً نگهداری‌شده آن را تخریب کند.
جیم والترز، مهندس ارشد کشتی که مدت‌ها با آن کار کرده بود، به ویژه در مورد حفظ این گنجینه دریایی صحبت کرد و هشدار داد که گرما و رطوبت می‌تواند کشتی را در عرض چند سال به قطعات خرد شده تبدیل کند. بر اساس گزارش‌های Marine Traffic، از پایان سال ۲۰۲۳، دستگاه‌های AIS کشتی دیگر داده‌های موقعیت خود را ارسال نکرده‌اند و آخرین اطلاعات مربوط به آن، از شهر ساحلی مازاتلان در مکزیک به دست آمده است.
امروزه، تاکونایت بیشتر از یک کشتی است؛ این یک موزه شناور است، بخشی از تاریخ زنده که ما را به دوران هنر ساخت، اکتشاف و جاه‌طلبی صنعتی بی‌قید و شرط متصل می‌کند. در حالی که یات‌های مدرن ممکن است فناوری‌های پیشرفته‌تری داشته باشند، تعداد کمی می‌توانند با روح تاکونایت، داستان‌های آن و سفر شگفت‌انگیز آن در طول تقریباً یک قرن تاریخ دریانوردی هم‌تراز شوند.
و درباره بویینگ، نمی‌توان از تصور اینکه یات بنیان‌گذار آنها هنوز یک قطعه مهندسی قابل اعتماد و محترم‌تر از برخی از هواپیماهای معاصرشان است، لبخند نزد. در نبرد بین چوب و بال‌ها، به نظر می‌رسد این معجزه چوبی برنده است—یک مایل دریایی در هر زمان.
منبع: luxurylaunches
۵۸۳۲۳
تینا مزدکی_ کمپانی بویینگ، که هواپیماهای مدرن آن اخیرا به مشکلات زیادی برخورده‌اند، برای بنیان‌گذار خود یک کشتی تفریحی خاص ساخت. این کشتی ۹۵ ساله است و هنوز در حال حرکت است. از چوب کمیاب سرو برمه ساخته شده، این کشتی لوکس به طول ۱۲۷ فوت، از امیلیا ارهارت و رابین ویلیامز گرفته تا آل پاچینو میزبان‌های برجسته‌ای داشته است.
در تاریخ دریانوردی، کمتر کشتی‌ای داستانی به جذابیِ تاکونایت دارد، یک کشتی لوکس به طول ۱۲۵ فوت که در سال ۱۹۳۰ از کارخانه‌های کشتی‌سازی ونکوور به آب انداخته شد. این کشتی که به دستور ویلیام بویینگ، پیشگام صنعت هواپیمایی و بنیان‌گذار بویینگ ساخته شده، نشان‌دهنده شاهکاری از هنر ساخت است.
تاکونایت در دوران رکود بزرگ ساخته شد و ساخت آن کار ساده‌ای نبود. این کشتی تماماً از چوب سرو برمه ساخته شده بود و در آن زمان قیمت نجومی ۴۲۱,۰۰۰ دلار داشت که معادل تقریبی ۶ میلیون دلار امروز است. شایعاتی وجود داشت که این کشتی بزرگترین کشتی خصوصی در آب‌های کانادا است، نمادی شناور از ثروت صنعتی و برتری فنی. این کشتی پنج کابین لوکس داشت، یک سالن غذاخوری رسمی، و یک سالن با شومینه چوب‌سوز که راحتی دریایی را به سطحی می‌رساند که حتی مالکان کشتی مدرن را به حسادت می‌انداخت.
اهمیت تاریخی یات فراتر از طراحی مجلل آن است. این کشتی اولین وسیله تفریحی در آمریکای شمالی بود که با رادار کشتی‌سازی کار می‌کرد و نقش مهمی در توسعه فناوری ارتباطات اولیه بویینگ داشت. ویلیام بویینگ از این کشتی برای آزمایش ارتباطات رادیویی دوطرفه استفاده می‌کرد که بعدها سرویس پست هوایی او را متحول کرد. تاکونایت تنها یک اسباب بازی برای ثروتمندان نبود؛ بلکه یک آزمایشگاه شناور برای نوآوری بود.
شاید جالب‌ترین نکته این است که نام کشتی خود داستانی دارد. “تاکونایت” اشاره به سنگ آهن کم‌درجه‌ای از معدن مسابی در مینه‌سوتا دارد، جایی که پدر بویینگ در استخراج آن ثروت قابل توجهی به دست آورده بود. این ارتباط نشان می‌دهد که بذرهای امپراتوری هواپیمایی بویینگ نه در آسمان‌ها، بلکه در مناظر سنگی شمال مینه‌سوتا کاشته شده‌اند. این کشتی به نوعی یک یادبود شناور از سفر کارآفرینی خانواده بویینگ بود.
این کشتی در طول عمر خود میزبان مهمانان برجسته‌ای بوده است. هواپیمای افسانه‌ای آملیا ارهارت یکبار بر روی عرشه‌های چوبی آن قدم زده بود، و ده‌ها سال بعد، چهره‌های هالیوودی مانند آل پاچینو و رابین ویلیامز از آن به عنوان هتل شناور در زمان فیلم‌برداری استفاده کردند. جدیدترین شهرت آن شاید به دلیل مقاومت شگفت‌انگیزش باشد؛ در حالی که هواپیماهای مدرن بویینگ با چالش‌های جدی اعتبار مواجه شده‌اند، این کشتی چوبی از ۱۹۳۰ همچنان در حال حرکت است و یک گواهی خاموش از برتری مهندسی به شمار می‌آید.
در یک چرخش شیرین از طنز، در حالی که هواپیماهای مدرن بویینگ مانند ۷۳۷ مکس با مشکلات فنی و نگرانی‌های ایمنی همراه شده‌اند، تاکونایت همچنان نماد مهندسی بی‌نقص باقی مانده است. می‌توان گفت این یات چوبی در نهمین دهه عمر خود شهرت بهتری از هواپیماهای تجاری فعلی بویینگ دارد. شرکتی که سفر هوایی را متحول کرد، اکنون نظاره‌گر است که کشتی چوبی ساخته شده توسط بنیان‌گذار آن همچنان تحسین و احترام را جلب می‌کند. جالب اینجاست که مشکلات مالی اخیر بویینگ باعث شد تا کشتی دیگری از آنها به نام دایدالوس با طول ۱۵۱ فوت را بفروشند.
سفر تاکونایت بدون درام نبوده است. در سال ۲۰۱۸، این کشتی به خریدار خارجی مرموزی فروخته شد که باعث نگرانی‌هایی در میان تاریخ‌نگاران دریانوردی و علاقه‌مندان به یات‌ها شد. شایعات حاکی از آن بودند که ممکن است کشتی به باهاما منتقل شود که این احتمال، برای مراقبان قبلی آن وحشت‌آور بود چون می‌ترسیدند که آب و هوای استوایی ساختار چوبی دقیقاً نگهداری‌شده آن را تخریب کند.
جیم والترز، مهندس ارشد کشتی که مدت‌ها با آن کار کرده بود، به ویژه در مورد حفظ این گنجینه دریایی صحبت کرد و هشدار داد که گرما و رطوبت می‌تواند کشتی را در عرض چند سال به قطعات خرد شده تبدیل کند. بر اساس گزارش‌های Marine Traffic، از پایان سال ۲۰۲۳، دستگاه‌های AIS کشتی دیگر داده‌های موقعیت خود را ارسال نکرده‌اند و آخرین اطلاعات مربوط به آن، از شهر ساحلی مازاتلان در مکزیک به دست آمده است.
امروزه، تاکونایت بیشتر از یک کشتی است؛ این یک موزه شناور است، بخشی از تاریخ زنده که ما را به دوران هنر ساخت، اکتشاف و جاه‌طلبی صنعتی بی‌قید و شرط متصل می‌کند. در حالی که یات‌های مدرن ممکن است فناوری‌های پیشرفته‌تری داشته باشند، تعداد کمی می‌توانند با روح تاکونایت، داستان‌های آن و سفر شگفت‌انگیز آن در طول تقریباً یک قرن تاریخ دریانوردی هم‌تراز شوند.
و درباره بویینگ، نمی‌توان از تصور اینکه یات بنیان‌گذار آنها هنوز یک قطعه مهندسی قابل اعتماد و محترم‌تر از برخی از هواپیماهای معاصرشان است، لبخند نزد. در نبرد بین چوب و بال‌ها، به نظر می‌رسد این معجزه چوبی برنده است—یک مایل دریایی در هر زمان.
منبع: luxurylaunches
۵۸۳۲۳
تینا مزدکی_ کمپانی بویینگ، که هواپیماهای مدرن آن اخیرا به مشکلات زیادی برخورده‌اند، برای بنیان‌گذار خود یک کشتی تفریحی خاص ساخت. این کشتی ۹۵ ساله است و هنوز در حال حرکت است. از چوب کمیاب سرو برمه ساخته شده، این کشتی لوکس به طول ۱۲۷ فوت، از امیلیا ارهارت و رابین ویلیامز گرفته تا آل پاچینو میزبان‌های برجسته‌ای داشته است.
در تاریخ دریانوردی، کمتر کشتی‌ای داستانی به جذابیِ تاکونایت دارد، یک کشتی لوکس به طول ۱۲۵ فوت که در سال ۱۹۳۰ از کارخانه‌های کشتی‌سازی ونکوور به آب انداخته شد. این کشتی که به دستور ویلیام بویینگ، پیشگام صنعت هواپیمایی و بنیان‌گذار بویینگ ساخته شده، نشان‌دهنده شاهکاری از هنر ساخت است.
تاکونایت در دوران رکود بزرگ ساخته شد و ساخت آن کار ساده‌ای نبود. این کشتی تماماً از چوب سرو برمه ساخته شده بود و در آن زمان قیمت نجومی ۴۲۱,۰۰۰ دلار داشت که معادل تقریبی ۶ میلیون دلار امروز است. شایعاتی وجود داشت که این کشتی بزرگترین کشتی خصوصی در آب‌های کانادا است، نمادی شناور از ثروت صنعتی و برتری فنی. این کشتی پنج کابین لوکس داشت، یک سالن غذاخوری رسمی، و یک سالن با شومینه چوب‌سوز که راحتی دریایی را به سطحی می‌رساند که حتی مالکان کشتی مدرن را به حسادت می‌انداخت.
اهمیت تاریخی یات فراتر از طراحی مجلل آن است. این کشتی اولین وسیله تفریحی در آمریکای شمالی بود که با رادار کشتی‌سازی کار می‌کرد و نقش مهمی در توسعه فناوری ارتباطات اولیه بویینگ داشت. ویلیام بویینگ از این کشتی برای آزمایش ارتباطات رادیویی دوطرفه استفاده می‌کرد که بعدها سرویس پست هوایی او را متحول کرد. تاکونایت تنها یک اسباب بازی برای ثروتمندان نبود؛ بلکه یک آزمایشگاه شناور برای نوآوری بود.
شاید جالب‌ترین نکته این است که نام کشتی خود داستانی دارد. “تاکونایت” اشاره به سنگ آهن کم‌درجه‌ای از معدن مسابی در مینه‌سوتا دارد، جایی که پدر بویینگ در استخراج آن ثروت قابل توجهی به دست آورده بود. این ارتباط نشان می‌دهد که بذرهای امپراتوری هواپیمایی بویینگ نه در آسمان‌ها، بلکه در مناظر سنگی شمال مینه‌سوتا کاشته شده‌اند. این کشتی به نوعی یک یادبود شناور از سفر کارآفرینی خانواده بویینگ بود.
این کشتی در طول عمر خود میزبان مهمانان برجسته‌ای بوده است. هواپیمای افسانه‌ای آملیا ارهارت یکبار بر روی عرشه‌های چوبی آن قدم زده بود، و ده‌ها سال بعد، چهره‌های هالیوودی مانند آل پاچینو و رابین ویلیامز از آن به عنوان هتل شناور در زمان فیلم‌برداری استفاده کردند. جدیدترین شهرت آن شاید به دلیل مقاومت شگفت‌انگیزش باشد؛ در حالی که هواپیماهای مدرن بویینگ با چالش‌های جدی اعتبار مواجه شده‌اند، این کشتی چوبی از ۱۹۳۰ همچنان در حال حرکت است و یک گواهی خاموش از برتری مهندسی به شمار می‌آید.
در یک چرخش شیرین از طنز، در حالی که هواپیماهای مدرن بویینگ مانند ۷۳۷ مکس با مشکلات فنی و نگرانی‌های ایمنی همراه شده‌اند، تاکونایت همچنان نماد مهندسی بی‌نقص باقی مانده است. می‌توان گفت این یات چوبی در نهمین دهه عمر خود شهرت بهتری از هواپیماهای تجاری فعلی بویینگ دارد. شرکتی که سفر هوایی را متحول کرد، اکنون نظاره‌گر است که کشتی چوبی ساخته شده توسط بنیان‌گذار آن همچنان تحسین و احترام را جلب می‌کند. جالب اینجاست که مشکلات مالی اخیر بویینگ باعث شد تا کشتی دیگری از آنها به نام دایدالوس با طول ۱۵۱ فوت را بفروشند.
سفر تاکونایت بدون درام نبوده است. در سال ۲۰۱۸، این کشتی به خریدار خارجی مرموزی فروخته شد که باعث نگرانی‌هایی در میان تاریخ‌نگاران دریانوردی و علاقه‌مندان به یات‌ها شد. شایعات حاکی از آن بودند که ممکن است کشتی به باهاما منتقل شود که این احتمال، برای مراقبان قبلی آن وحشت‌آور بود چون می‌ترسیدند که آب و هوای استوایی ساختار چوبی دقیقاً نگهداری‌شده آن را تخریب کند.
جیم والترز، مهندس ارشد کشتی که مدت‌ها با آن کار کرده بود، به ویژه در مورد حفظ این گنجینه دریایی صحبت کرد و هشدار داد که گرما و رطوبت می‌تواند کشتی را در عرض چند سال به قطعات خرد شده تبدیل کند. بر اساس گزارش‌های Marine Traffic، از پایان سال ۲۰۲۳، دستگاه‌های AIS کشتی دیگر داده‌های موقعیت خود را ارسال نکرده‌اند و آخرین اطلاعات مربوط به آن، از شهر ساحلی مازاتلان در مکزیک به دست آمده است.
امروزه، تاکونایت بیشتر از یک کشتی است؛ این یک موزه شناور است، بخشی از تاریخ زنده که ما را به دوران هنر ساخت، اکتشاف و جاه‌طلبی صنعتی بی‌قید و شرط متصل می‌کند. در حالی که یات‌های مدرن ممکن است فناوری‌های پیشرفته‌تری داشته باشند، تعداد کمی می‌توانند با روح تاکونایت، داستان‌های آن و سفر شگفت‌انگیز آن در طول تقریباً یک قرن تاریخ دریانوردی هم‌تراز شوند.
و درباره بویینگ، نمی‌توان از تصور اینکه یات بنیان‌گذار آنها هنوز یک قطعه مهندسی قابل اعتماد و محترم‌تر از برخی از هواپیماهای معاصرشان است، لبخند نزد. در نبرد بین چوب و بال‌ها، به نظر می‌رسد این معجزه چوبی برنده است—یک مایل دریایی در هر زمان.
منبع: luxurylaunches
۵۸۳۲۳
تینا مزدکی_ کمپانی بویینگ، که هواپیماهای مدرن آن اخیرا به مشکلات زیادی برخورده‌اند، برای بنیان‌گذار خود یک کشتی تفریحی خاص ساخت. این کشتی ۹۵ ساله است و هنوز در حال حرکت است. از چوب کمیاب سرو برمه ساخته شده، این کشتی لوکس به طول ۱۲۷ فوت، از امیلیا ارهارت و رابین ویلیامز گرفته تا آل پاچینو میزبان‌های برجسته‌ای داشته است.
در تاریخ دریانوردی، کمتر کشتی‌ای داستانی به جذابیِ تاکونایت دارد، یک کشتی لوکس به طول ۱۲۵ فوت که در سال ۱۹۳۰ از کارخانه‌های کشتی‌سازی ونکوور به آب انداخته شد. این کشتی که به دستور ویلیام بویینگ، پیشگام صنعت هواپیمایی و بنیان‌گذار بویینگ ساخته شده، نشان‌دهنده شاهکاری از هنر ساخت است.
تاکونایت در دوران رکود بزرگ ساخته شد و ساخت آن کار ساده‌ای نبود. این کشتی تماماً از چوب سرو برمه ساخته شده بود و در آن زمان قیمت نجومی ۴۲۱,۰۰۰ دلار داشت که معادل تقریبی ۶ میلیون دلار امروز است. شایعاتی وجود داشت که این کشتی بزرگترین کشتی خصوصی در آب‌های کانادا است، نمادی شناور از ثروت صنعتی و برتری فنی. این کشتی پنج کابین لوکس داشت، یک سالن غذاخوری رسمی، و یک سالن با شومینه چوب‌سوز که راحتی دریایی را به سطحی می‌رساند که حتی مالکان کشتی مدرن را به حسادت می‌انداخت.
اهمیت تاریخی یات فراتر از طراحی مجلل آن است. این کشتی اولین وسیله تفریحی در آمریکای شمالی بود که با رادار کشتی‌سازی کار می‌کرد و نقش مهمی در توسعه فناوری ارتباطات اولیه بویینگ داشت. ویلیام بویینگ از این کشتی برای آزمایش ارتباطات رادیویی دوطرفه استفاده می‌کرد که بعدها سرویس پست هوایی او را متحول کرد. تاکونایت تنها یک اسباب بازی برای ثروتمندان نبود؛ بلکه یک آزمایشگاه شناور برای نوآوری بود.
شاید جالب‌ترین نکته این است که نام کشتی خود داستانی دارد. “تاکونایت” اشاره به سنگ آهن کم‌درجه‌ای از معدن مسابی در مینه‌سوتا دارد، جایی که پدر بویینگ در استخراج آن ثروت قابل توجهی به دست آورده بود. این ارتباط نشان می‌دهد که بذرهای امپراتوری هواپیمایی بویینگ نه در آسمان‌ها، بلکه در مناظر سنگی شمال مینه‌سوتا کاشته شده‌اند. این کشتی به نوعی یک یادبود شناور از سفر کارآفرینی خانواده بویینگ بود.
این کشتی در طول عمر خود میزبان مهمانان برجسته‌ای بوده است. هواپیمای افسانه‌ای آملیا ارهارت یکبار بر روی عرشه‌های چوبی آن قدم زده بود، و ده‌ها سال بعد، چهره‌های هالیوودی مانند آل پاچینو و رابین ویلیامز از آن به عنوان هتل شناور در زمان فیلم‌برداری استفاده کردند. جدیدترین شهرت آن شاید به دلیل مقاومت شگفت‌انگیزش باشد؛ در حالی که هواپیماهای مدرن بویینگ با چالش‌های جدی اعتبار مواجه شده‌اند، این کشتی چوبی از ۱۹۳۰ همچنان در حال حرکت است و یک گواهی خاموش از برتری مهندسی به شمار می‌آید.
در یک چرخش شیرین از طنز، در حالی که هواپیماهای مدرن بویینگ مانند ۷۳۷ مکس با مشکلات فنی و نگرانی‌های ایمنی همراه شده‌اند، تاکونایت همچنان نماد مهندسی بی‌نقص باقی مانده است. می‌توان گفت این یات چوبی در نهمین دهه عمر خود شهرت بهتری از هواپیماهای تجاری فعلی بویینگ دارد. شرکتی که سفر هوایی را متحول کرد، اکنون نظاره‌گر است که کشتی چوبی ساخته شده توسط بنیان‌گذار آن همچنان تحسین و احترام را جلب می‌کند. جالب اینجاست که مشکلات مالی اخیر بویینگ باعث شد تا کشتی دیگری از آنها به نام دایدالوس با طول ۱۵۱ فوت را بفروشند.
سفر تاکونایت بدون درام نبوده است. در سال ۲۰۱۸، این کشتی به خریدار خارجی مرموزی فروخته شد که باعث نگرانی‌هایی در میان تاریخ‌نگاران دریانوردی و علاقه‌مندان به یات‌ها شد. شایعات حاکی از آن بودند که ممکن است کشتی به باهاما منتقل شود که این احتمال، برای مراقبان قبلی آن وحشت‌آور بود چون می‌ترسیدند که آب و هوای استوایی ساختار چوبی دقیقاً نگهداری‌شده آن را تخریب کند.
جیم والترز، مهندس ارشد کشتی که مدت‌ها با آن کار کرده بود، به ویژه در مورد حفظ این گنجینه دریایی صحبت کرد و هشدار داد که گرما و رطوبت می‌تواند کشتی را در عرض چند سال به قطعات خرد شده تبدیل کند. بر اساس گزارش‌های Marine Traffic، از پایان سال ۲۰۲۳، دستگاه‌های AIS کشتی دیگر داده‌های موقعیت خود را ارسال نکرده‌اند و آخرین اطلاعات مربوط به آن، از شهر ساحلی مازاتلان در مکزیک به دست آمده است.
امروزه، تاکونایت بیشتر از یک کشتی است؛ این یک موزه شناور است، بخشی از تاریخ زنده که ما را به دوران هنر ساخت، اکتشاف و جاه‌طلبی صنعتی بی‌قید و شرط متصل می‌کند. در حالی که یات‌های مدرن ممکن است فناوری‌های پیشرفته‌تری داشته باشند، تعداد کمی می‌توانند با روح تاکونایت، داستان‌های آن و سفر شگفت‌انگیز آن در طول تقریباً یک قرن تاریخ دریانوردی هم‌تراز شوند.
و درباره بویینگ، نمی‌توان از تصور اینکه یات بنیان‌گذار آنها هنوز یک قطعه مهندسی قابل اعتماد و محترم‌تر از برخی از هواپیماهای معاصرشان است، لبخند نزد. در نبرد بین چوب و بال‌ها، به نظر می‌رسد این معجزه چوبی برنده است—یک مایل دریایی در هر زمان.
منبع: luxurylaunches
۵۸۳۲۳
