سرانجام نسخه ریمستر بازی تحسین شده The Last of Us Part 2 به صورت رسمی در دسترس گیمرهای پلتفرم PC قرار گرفت. در این مطلب به بررسی عملکرد فنی این عنوان روی کامپیوتر می‌پردازیم.
دو استودیوی Iron Galaxy و Nixxes Software روی پورت PC بازی The Last of Us Part 2 Remastered کار کرده‌اند. طبق بررسی دیجیتال فاندری، این نسخه نسبت به پورت بازی اول از بهینه‌سازی بهتری برخوردار است. اما با این حال، برخی مشکلات فنی قابل توجه وجود دارند.
به نظر می‌رسد که استودیوی Nixxes با تاخیر به توسعه این پورت اضافه شده تا برخی اصلاحات مورد نیاز را انجام دهد که این موضوع در بعضی موارد مشهود است، اما ظاهراً بعضی مشکلات از پورت نسخه قبلی که توسط Iron Galaxy انجام شده بود، همچنان باقی مانده‌اند.
منوی گزینه‌های بازی ظاهر متفاوتی دارد، اما در واقع ترکیبی از تنظیمات مشابه پورت نسخه اول را ارائه می‌دهد. از جمله گزینه‌های جدید اضافه شده می‌توان به DLSS و مقیاس‌بندی رزولوشن پویا (Dynamics Resolution Scaling) اشاره کرد. سایه‌های فضای صفحه (Screen Space Shadows) و سایه‌های تماسی (Contact Shadows) از معدود موارد اضافه شده قابل توجه در این پورت هستند و برآمدگی کوچکی برای تصاویر ایجاد می‌کنند که با کیفیت تصویر (Image Quality) بالاتر در پلتفرم PC به اجرا در وضوح دلخواه کمک می‌کند.
طبق سیستم مورد نیاز منتشر شده، برای تجربه The Last of Us Part 2 Remastered در حالت 1080P و نرخ ۶۰ فریم کارت گرافیک RTX 3060 پیشنهاد شده است، اما این تنظیمات متوسط با گرافیکی مطابقت دارد که در برخی جهات، از نظر کیفی پایین‌تر از نسخه PS4 به نظر می‌رسد. به عنوان مثال، SSR یک شی در اندازه کامل را نشان می‌دهد که در نسخه PS4 یافت نمی‌شود و کاهش‌های بصری مشابه‌ای برای روشنایی پرش چراغ قوه، پراکندگی زیرسطحی و موارد دیگر وجود دارد.
نرخ فریم با کارت RTX 3060 در بعضی از صحنه‌ها به زیر ۶۰ فریم بر ثانیه می‌رسد. این در حالی است که کارت مذکور از ۱۲.۷۴ ترافلاپس محاسبات تئوری و ۳۶۰ گیگابایت بر ثانیه پهنای باند برخوردار است و PS4 در مقابل تنها ۱.۸۴ ترافلاپس و ۱۷۶ گیگابایت بر ثانیه پهنای باند دارد. از سوی دیگر، این پردازنده گرافیکی حتی در کلاک‌های تقویت نشده خود ۳.۵ برابر سطح محاسباتی دارد. بنابراین، این یک نکته منفی بزرگ در بررسی فنی پورت مذکور است.
اگرچه از نظر عملکرد CPU مشکلاتی وجود دارد، اما در این بخش دستکم همه چیز در مقایسه با پورت نسخه اول بهبود یافته است. استودیوی Nixxes Nixxes نحوه انجام استریم را با استفاده از فشرده‌سازی CPU DirectStorage و با فرمت فشرده‌سازی متفاوت و همچنین جلوگیری از چرخش موتور در رشته‌های قفل CPU تغییر داده که در ویندوز بیهوده است. البته این بدان معناست که CPU اغلب در نسخه دوم دچار تزلزل نمی‌شود، اما هنوز هم به عنوان یک بازی فشرده شده با CPU در نظر گرفته می‌شود.
در نسخه PC بازی‌های قبلی ناتی داگ، کامپایل شیدرها در منوی اصلی طی چند دقیقه انجام می‌شد و حال در پورت این بازی، یک مرحله کوتاه کامپایل در اولین زمان اجرای بازی اتفاق می‌افتد و سایر قسمت‌های کامپایل به‌طور غیر همزمان با ورود به گیم‌پلی بازی ادامه می‌یابد. با پیشروی در بازی، اشیاء بارگذاری می‌شوند و شیدرهای مرتبط قبل از اینکه اشیا و متریال قابل مشاهده باشند، از قبل کامپایل می‌شوند و بازی از رشته‌های CPU کمتری برای این کار استفاده می‌کند. همچنین این امر گاهی اوقات به صورت استفاده ناگهانی و مصرف بسیار بالای CPU ظاهر می‌شود و مشکلاتی را در عملکرد ایجاد می‌کند. حتی بدون در نظر گرفتن کامپایل شیدرها به طور غیرهمزمان، همچنان ممکن است هنگام بارگذاری داده‌ها در CPUهایی مانند مدل Ryzen 5 3600 با اختلال در زمان فریم مواجه شوید.
بازی از Steam Deck نیز پشتیبانی می‌کند، اما حتی با استفاده از Gamescope، دستیابی به نرخ قفل شده ۳۰ فریم بر ثانیه دشوار است. همچنین دوربین در این نرخ فریم به خوبی حرکت نمی‌کند.
از سوی دیگر، قرار دادن یک سقف نرخ فریم در جای دیگر تأثیر مخربی بر زمان بارگذاری دارد. به عنوان مثال، استفاده از Special K برای اعمال سقف ۶۰ فریم در ثانیه باعث می‌شود زمان بارگذاری چهار برابر شود. اگر بتوانید آن را نادیده بگیرید، Special K با فعال کردن VRR و غیرفعال کردن V-sync روان‌ترین تجربه را فراهم می‌کند. در حالی که V-sync سنتی سازگارتر به نظر می‌رسد و از مشکلات زمان بارگذاری رنج نمی‌برد، اما تأخیر ورودی (Input Latency) در آن بدتر است.
با تمام این تفاسیر، پورت نسخه PC بازی The Last of Us Part 2 وضعیت بسیار بهتری نسبت به پورت نسخه قبل دارد، اما همچنان برخی ایرادات و مشکلات ناامیدکننده دیده می‌شوند. جدا از نیاز به GPU قدرتمند، بزرگترین مشکل در اینجا افزایش زمان فریم است که حتی در کارت‌های گرافیکی رده بالا نیز رخ می‌دهد که به نظر می‌رسد با نمایش سینمایی بازی ناسازگار باشد. امیدوار هستیم این مشکلات به تدریج با انتشار به‌روزرسانی‌های پس از عرضه برطرف شوند.
منبع: Eurogamer
سرانجام نسخه ریمستر بازی تحسین شده The Last of Us Part 2 به صورت رسمی در دسترس گیمرهای پلتفرم PC قرار گرفت. در این مطلب به بررسی عملکرد فنی این عنوان روی کامپیوتر می‌پردازیم.
دو استودیوی Iron Galaxy و Nixxes Software روی پورت PC بازی The Last of Us Part 2 Remastered کار کرده‌اند. طبق بررسی دیجیتال فاندری، این نسخه نسبت به پورت بازی اول از بهینه‌سازی بهتری برخوردار است. اما با این حال، برخی مشکلات فنی قابل توجه وجود دارند.
به نظر می‌رسد که استودیوی Nixxes با تاخیر به توسعه این پورت اضافه شده تا برخی اصلاحات مورد نیاز را انجام دهد که این موضوع در بعضی موارد مشهود است، اما ظاهراً بعضی مشکلات از پورت نسخه قبلی که توسط Iron Galaxy انجام شده بود، همچنان باقی مانده‌اند.
منوی گزینه‌های بازی ظاهر متفاوتی دارد، اما در واقع ترکیبی از تنظیمات مشابه پورت نسخه اول را ارائه می‌دهد. از جمله گزینه‌های جدید اضافه شده می‌توان به DLSS و مقیاس‌بندی رزولوشن پویا (Dynamics Resolution Scaling) اشاره کرد. سایه‌های فضای صفحه (Screen Space Shadows) و سایه‌های تماسی (Contact Shadows) از معدود موارد اضافه شده قابل توجه در این پورت هستند و برآمدگی کوچکی برای تصاویر ایجاد می‌کنند که با کیفیت تصویر (Image Quality) بالاتر در پلتفرم PC به اجرا در وضوح دلخواه کمک می‌کند.
طبق سیستم مورد نیاز منتشر شده، برای تجربه The Last of Us Part 2 Remastered در حالت 1080P و نرخ ۶۰ فریم کارت گرافیک RTX 3060 پیشنهاد شده است، اما این تنظیمات متوسط با گرافیکی مطابقت دارد که در برخی جهات، از نظر کیفی پایین‌تر از نسخه PS4 به نظر می‌رسد. به عنوان مثال، SSR یک شی در اندازه کامل را نشان می‌دهد که در نسخه PS4 یافت نمی‌شود و کاهش‌های بصری مشابه‌ای برای روشنایی پرش چراغ قوه، پراکندگی زیرسطحی و موارد دیگر وجود دارد.
نرخ فریم با کارت RTX 3060 در بعضی از صحنه‌ها به زیر ۶۰ فریم بر ثانیه می‌رسد. این در حالی است که کارت مذکور از ۱۲.۷۴ ترافلاپس محاسبات تئوری و ۳۶۰ گیگابایت بر ثانیه پهنای باند برخوردار است و PS4 در مقابل تنها ۱.۸۴ ترافلاپس و ۱۷۶ گیگابایت بر ثانیه پهنای باند دارد. از سوی دیگر، این پردازنده گرافیکی حتی در کلاک‌های تقویت نشده خود ۳.۵ برابر سطح محاسباتی دارد. بنابراین، این یک نکته منفی بزرگ در بررسی فنی پورت مذکور است.
اگرچه از نظر عملکرد CPU مشکلاتی وجود دارد، اما در این بخش دستکم همه چیز در مقایسه با پورت نسخه اول بهبود یافته است. استودیوی Nixxes Nixxes نحوه انجام استریم را با استفاده از فشرده‌سازی CPU DirectStorage و با فرمت فشرده‌سازی متفاوت و همچنین جلوگیری از چرخش موتور در رشته‌های قفل CPU تغییر داده که در ویندوز بیهوده است. البته این بدان معناست که CPU اغلب در نسخه دوم دچار تزلزل نمی‌شود، اما هنوز هم به عنوان یک بازی فشرده شده با CPU در نظر گرفته می‌شود.
در نسخه PC بازی‌های قبلی ناتی داگ، کامپایل شیدرها در منوی اصلی طی چند دقیقه انجام می‌شد و حال در پورت این بازی، یک مرحله کوتاه کامپایل در اولین زمان اجرای بازی اتفاق می‌افتد و سایر قسمت‌های کامپایل به‌طور غیر همزمان با ورود به گیم‌پلی بازی ادامه می‌یابد. با پیشروی در بازی، اشیاء بارگذاری می‌شوند و شیدرهای مرتبط قبل از اینکه اشیا و متریال قابل مشاهده باشند، از قبل کامپایل می‌شوند و بازی از رشته‌های CPU کمتری برای این کار استفاده می‌کند. همچنین این امر گاهی اوقات به صورت استفاده ناگهانی و مصرف بسیار بالای CPU ظاهر می‌شود و مشکلاتی را در عملکرد ایجاد می‌کند. حتی بدون در نظر گرفتن کامپایل شیدرها به طور غیرهمزمان، همچنان ممکن است هنگام بارگذاری داده‌ها در CPUهایی مانند مدل Ryzen 5 3600 با اختلال در زمان فریم مواجه شوید.
بازی از Steam Deck نیز پشتیبانی می‌کند، اما حتی با استفاده از Gamescope، دستیابی به نرخ قفل شده ۳۰ فریم بر ثانیه دشوار است. همچنین دوربین در این نرخ فریم به خوبی حرکت نمی‌کند.
از سوی دیگر، قرار دادن یک سقف نرخ فریم در جای دیگر تأثیر مخربی بر زمان بارگذاری دارد. به عنوان مثال، استفاده از Special K برای اعمال سقف ۶۰ فریم در ثانیه باعث می‌شود زمان بارگذاری چهار برابر شود. اگر بتوانید آن را نادیده بگیرید، Special K با فعال کردن VRR و غیرفعال کردن V-sync روان‌ترین تجربه را فراهم می‌کند. در حالی که V-sync سنتی سازگارتر به نظر می‌رسد و از مشکلات زمان بارگذاری رنج نمی‌برد، اما تأخیر ورودی (Input Latency) در آن بدتر است.
با تمام این تفاسیر، پورت نسخه PC بازی The Last of Us Part 2 وضعیت بسیار بهتری نسبت به پورت نسخه قبل دارد، اما همچنان برخی ایرادات و مشکلات ناامیدکننده دیده می‌شوند. جدا از نیاز به GPU قدرتمند، بزرگترین مشکل در اینجا افزایش زمان فریم است که حتی در کارت‌های گرافیکی رده بالا نیز رخ می‌دهد که به نظر می‌رسد با نمایش سینمایی بازی ناسازگار باشد. امیدوار هستیم این مشکلات به تدریج با انتشار به‌روزرسانی‌های پس از عرضه برطرف شوند.
منبع: Eurogamer
سرانجام نسخه ریمستر بازی تحسین شده The Last of Us Part 2 به صورت رسمی در دسترس گیمرهای پلتفرم PC قرار گرفت. در این مطلب به بررسی عملکرد فنی این عنوان روی کامپیوتر می‌پردازیم.
دو استودیوی Iron Galaxy و Nixxes Software روی پورت PC بازی The Last of Us Part 2 Remastered کار کرده‌اند. طبق بررسی دیجیتال فاندری، این نسخه نسبت به پورت بازی اول از بهینه‌سازی بهتری برخوردار است. اما با این حال، برخی مشکلات فنی قابل توجه وجود دارند.
به نظر می‌رسد که استودیوی Nixxes با تاخیر به توسعه این پورت اضافه شده تا برخی اصلاحات مورد نیاز را انجام دهد که این موضوع در بعضی موارد مشهود است، اما ظاهراً بعضی مشکلات از پورت نسخه قبلی که توسط Iron Galaxy انجام شده بود، همچنان باقی مانده‌اند.
منوی گزینه‌های بازی ظاهر متفاوتی دارد، اما در واقع ترکیبی از تنظیمات مشابه پورت نسخه اول را ارائه می‌دهد. از جمله گزینه‌های جدید اضافه شده می‌توان به DLSS و مقیاس‌بندی رزولوشن پویا (Dynamics Resolution Scaling) اشاره کرد. سایه‌های فضای صفحه (Screen Space Shadows) و سایه‌های تماسی (Contact Shadows) از معدود موارد اضافه شده قابل توجه در این پورت هستند و برآمدگی کوچکی برای تصاویر ایجاد می‌کنند که با کیفیت تصویر (Image Quality) بالاتر در پلتفرم PC به اجرا در وضوح دلخواه کمک می‌کند.
طبق سیستم مورد نیاز منتشر شده، برای تجربه The Last of Us Part 2 Remastered در حالت 1080P و نرخ ۶۰ فریم کارت گرافیک RTX 3060 پیشنهاد شده است، اما این تنظیمات متوسط با گرافیکی مطابقت دارد که در برخی جهات، از نظر کیفی پایین‌تر از نسخه PS4 به نظر می‌رسد. به عنوان مثال، SSR یک شی در اندازه کامل را نشان می‌دهد که در نسخه PS4 یافت نمی‌شود و کاهش‌های بصری مشابه‌ای برای روشنایی پرش چراغ قوه، پراکندگی زیرسطحی و موارد دیگر وجود دارد.
نرخ فریم با کارت RTX 3060 در بعضی از صحنه‌ها به زیر ۶۰ فریم بر ثانیه می‌رسد. این در حالی است که کارت مذکور از ۱۲.۷۴ ترافلاپس محاسبات تئوری و ۳۶۰ گیگابایت بر ثانیه پهنای باند برخوردار است و PS4 در مقابل تنها ۱.۸۴ ترافلاپس و ۱۷۶ گیگابایت بر ثانیه پهنای باند دارد. از سوی دیگر، این پردازنده گرافیکی حتی در کلاک‌های تقویت نشده خود ۳.۵ برابر سطح محاسباتی دارد. بنابراین، این یک نکته منفی بزرگ در بررسی فنی پورت مذکور است.
اگرچه از نظر عملکرد CPU مشکلاتی وجود دارد، اما در این بخش دستکم همه چیز در مقایسه با پورت نسخه اول بهبود یافته است. استودیوی Nixxes Nixxes نحوه انجام استریم را با استفاده از فشرده‌سازی CPU DirectStorage و با فرمت فشرده‌سازی متفاوت و همچنین جلوگیری از چرخش موتور در رشته‌های قفل CPU تغییر داده که در ویندوز بیهوده است. البته این بدان معناست که CPU اغلب در نسخه دوم دچار تزلزل نمی‌شود، اما هنوز هم به عنوان یک بازی فشرده شده با CPU در نظر گرفته می‌شود.
در نسخه PC بازی‌های قبلی ناتی داگ، کامپایل شیدرها در منوی اصلی طی چند دقیقه انجام می‌شد و حال در پورت این بازی، یک مرحله کوتاه کامپایل در اولین زمان اجرای بازی اتفاق می‌افتد و سایر قسمت‌های کامپایل به‌طور غیر همزمان با ورود به گیم‌پلی بازی ادامه می‌یابد. با پیشروی در بازی، اشیاء بارگذاری می‌شوند و شیدرهای مرتبط قبل از اینکه اشیا و متریال قابل مشاهده باشند، از قبل کامپایل می‌شوند و بازی از رشته‌های CPU کمتری برای این کار استفاده می‌کند. همچنین این امر گاهی اوقات به صورت استفاده ناگهانی و مصرف بسیار بالای CPU ظاهر می‌شود و مشکلاتی را در عملکرد ایجاد می‌کند. حتی بدون در نظر گرفتن کامپایل شیدرها به طور غیرهمزمان، همچنان ممکن است هنگام بارگذاری داده‌ها در CPUهایی مانند مدل Ryzen 5 3600 با اختلال در زمان فریم مواجه شوید.
بازی از Steam Deck نیز پشتیبانی می‌کند، اما حتی با استفاده از Gamescope، دستیابی به نرخ قفل شده ۳۰ فریم بر ثانیه دشوار است. همچنین دوربین در این نرخ فریم به خوبی حرکت نمی‌کند.
از سوی دیگر، قرار دادن یک سقف نرخ فریم در جای دیگر تأثیر مخربی بر زمان بارگذاری دارد. به عنوان مثال، استفاده از Special K برای اعمال سقف ۶۰ فریم در ثانیه باعث می‌شود زمان بارگذاری چهار برابر شود. اگر بتوانید آن را نادیده بگیرید، Special K با فعال کردن VRR و غیرفعال کردن V-sync روان‌ترین تجربه را فراهم می‌کند. در حالی که V-sync سنتی سازگارتر به نظر می‌رسد و از مشکلات زمان بارگذاری رنج نمی‌برد، اما تأخیر ورودی (Input Latency) در آن بدتر است.
با تمام این تفاسیر، پورت نسخه PC بازی The Last of Us Part 2 وضعیت بسیار بهتری نسبت به پورت نسخه قبل دارد، اما همچنان برخی ایرادات و مشکلات ناامیدکننده دیده می‌شوند. جدا از نیاز به GPU قدرتمند، بزرگترین مشکل در اینجا افزایش زمان فریم است که حتی در کارت‌های گرافیکی رده بالا نیز رخ می‌دهد که به نظر می‌رسد با نمایش سینمایی بازی ناسازگار باشد. امیدوار هستیم این مشکلات به تدریج با انتشار به‌روزرسانی‌های پس از عرضه برطرف شوند.
منبع: Eurogamer
سرانجام نسخه ریمستر بازی تحسین شده The Last of Us Part 2 به صورت رسمی در دسترس گیمرهای پلتفرم PC قرار گرفت. در این مطلب به بررسی عملکرد فنی این عنوان روی کامپیوتر می‌پردازیم.
دو استودیوی Iron Galaxy و Nixxes Software روی پورت PC بازی The Last of Us Part 2 Remastered کار کرده‌اند. طبق بررسی دیجیتال فاندری، این نسخه نسبت به پورت بازی اول از بهینه‌سازی بهتری برخوردار است. اما با این حال، برخی مشکلات فنی قابل توجه وجود دارند.
به نظر می‌رسد که استودیوی Nixxes با تاخیر به توسعه این پورت اضافه شده تا برخی اصلاحات مورد نیاز را انجام دهد که این موضوع در بعضی موارد مشهود است، اما ظاهراً بعضی مشکلات از پورت نسخه قبلی که توسط Iron Galaxy انجام شده بود، همچنان باقی مانده‌اند.
منوی گزینه‌های بازی ظاهر متفاوتی دارد، اما در واقع ترکیبی از تنظیمات مشابه پورت نسخه اول را ارائه می‌دهد. از جمله گزینه‌های جدید اضافه شده می‌توان به DLSS و مقیاس‌بندی رزولوشن پویا (Dynamics Resolution Scaling) اشاره کرد. سایه‌های فضای صفحه (Screen Space Shadows) و سایه‌های تماسی (Contact Shadows) از معدود موارد اضافه شده قابل توجه در این پورت هستند و برآمدگی کوچکی برای تصاویر ایجاد می‌کنند که با کیفیت تصویر (Image Quality) بالاتر در پلتفرم PC به اجرا در وضوح دلخواه کمک می‌کند.
طبق سیستم مورد نیاز منتشر شده، برای تجربه The Last of Us Part 2 Remastered در حالت 1080P و نرخ ۶۰ فریم کارت گرافیک RTX 3060 پیشنهاد شده است، اما این تنظیمات متوسط با گرافیکی مطابقت دارد که در برخی جهات، از نظر کیفی پایین‌تر از نسخه PS4 به نظر می‌رسد. به عنوان مثال، SSR یک شی در اندازه کامل را نشان می‌دهد که در نسخه PS4 یافت نمی‌شود و کاهش‌های بصری مشابه‌ای برای روشنایی پرش چراغ قوه، پراکندگی زیرسطحی و موارد دیگر وجود دارد.
نرخ فریم با کارت RTX 3060 در بعضی از صحنه‌ها به زیر ۶۰ فریم بر ثانیه می‌رسد. این در حالی است که کارت مذکور از ۱۲.۷۴ ترافلاپس محاسبات تئوری و ۳۶۰ گیگابایت بر ثانیه پهنای باند برخوردار است و PS4 در مقابل تنها ۱.۸۴ ترافلاپس و ۱۷۶ گیگابایت بر ثانیه پهنای باند دارد. از سوی دیگر، این پردازنده گرافیکی حتی در کلاک‌های تقویت نشده خود ۳.۵ برابر سطح محاسباتی دارد. بنابراین، این یک نکته منفی بزرگ در بررسی فنی پورت مذکور است.
اگرچه از نظر عملکرد CPU مشکلاتی وجود دارد، اما در این بخش دستکم همه چیز در مقایسه با پورت نسخه اول بهبود یافته است. استودیوی Nixxes Nixxes نحوه انجام استریم را با استفاده از فشرده‌سازی CPU DirectStorage و با فرمت فشرده‌سازی متفاوت و همچنین جلوگیری از چرخش موتور در رشته‌های قفل CPU تغییر داده که در ویندوز بیهوده است. البته این بدان معناست که CPU اغلب در نسخه دوم دچار تزلزل نمی‌شود، اما هنوز هم به عنوان یک بازی فشرده شده با CPU در نظر گرفته می‌شود.
در نسخه PC بازی‌های قبلی ناتی داگ، کامپایل شیدرها در منوی اصلی طی چند دقیقه انجام می‌شد و حال در پورت این بازی، یک مرحله کوتاه کامپایل در اولین زمان اجرای بازی اتفاق می‌افتد و سایر قسمت‌های کامپایل به‌طور غیر همزمان با ورود به گیم‌پلی بازی ادامه می‌یابد. با پیشروی در بازی، اشیاء بارگذاری می‌شوند و شیدرهای مرتبط قبل از اینکه اشیا و متریال قابل مشاهده باشند، از قبل کامپایل می‌شوند و بازی از رشته‌های CPU کمتری برای این کار استفاده می‌کند. همچنین این امر گاهی اوقات به صورت استفاده ناگهانی و مصرف بسیار بالای CPU ظاهر می‌شود و مشکلاتی را در عملکرد ایجاد می‌کند. حتی بدون در نظر گرفتن کامپایل شیدرها به طور غیرهمزمان، همچنان ممکن است هنگام بارگذاری داده‌ها در CPUهایی مانند مدل Ryzen 5 3600 با اختلال در زمان فریم مواجه شوید.
بازی از Steam Deck نیز پشتیبانی می‌کند، اما حتی با استفاده از Gamescope، دستیابی به نرخ قفل شده ۳۰ فریم بر ثانیه دشوار است. همچنین دوربین در این نرخ فریم به خوبی حرکت نمی‌کند.
از سوی دیگر، قرار دادن یک سقف نرخ فریم در جای دیگر تأثیر مخربی بر زمان بارگذاری دارد. به عنوان مثال، استفاده از Special K برای اعمال سقف ۶۰ فریم در ثانیه باعث می‌شود زمان بارگذاری چهار برابر شود. اگر بتوانید آن را نادیده بگیرید، Special K با فعال کردن VRR و غیرفعال کردن V-sync روان‌ترین تجربه را فراهم می‌کند. در حالی که V-sync سنتی سازگارتر به نظر می‌رسد و از مشکلات زمان بارگذاری رنج نمی‌برد، اما تأخیر ورودی (Input Latency) در آن بدتر است.
با تمام این تفاسیر، پورت نسخه PC بازی The Last of Us Part 2 وضعیت بسیار بهتری نسبت به پورت نسخه قبل دارد، اما همچنان برخی ایرادات و مشکلات ناامیدکننده دیده می‌شوند. جدا از نیاز به GPU قدرتمند، بزرگترین مشکل در اینجا افزایش زمان فریم است که حتی در کارت‌های گرافیکی رده بالا نیز رخ می‌دهد که به نظر می‌رسد با نمایش سینمایی بازی ناسازگار باشد. امیدوار هستیم این مشکلات به تدریج با انتشار به‌روزرسانی‌های پس از عرضه برطرف شوند.
منبع: Eurogamer
