به گزارش ایسنا، دنیل لالارا(Daniel Lalara) 10 سال در سکوت زندگی کرد، تا اینکه هوش مصنوعی به وی کمک کرد تا افکار ناگفته‌اش را به آهنگی برای دخترش تبدیل کند؛ صدایی که یک دهه شنیده نشده بود.
به نقل از آی ای، هوش مصنوعی در موردی عجیب توانسته است به «دنیل لالارا» کمک کند تا برای اولین بار در 10 سال گذشته افکار خود را بیان کند.
لالارا که ساکن یکی از جزایر استرالیاست، از سال 2008 به بیماری نادر «ماچادو-جوزف»(MJD) مبتلا شده است. گفته می‌شود که این بیماری به‌طور شگفت‌انگیزی در قلمرو شمالی استرالیا رایج است و هنوز درمان شناخته‌شده‌ای برای آن کشف نشده است.
بیماری ماچادو-جوزف چیست؟
بیماری ماچادو-جوزف یک بیماری ناتوان کننده و ارثی است که با ضعف عضلانی شروع می‌شود، سپس به فقدان کنترل و اختیار کامل و ناتوانی جسمی دائمی قابل توجهی پیشرفت می‌کند.
عملکرد شناختی بیماران مبتلا به بیماری ماچادو-جوزف به خوبی کار می‌کند، اما توانایی‌های فیزیکی آنها به تدریج تحت تأثیر قرار می‌گیرد، تا جایی که در طول چند سال به طور کامل فلج می‌شوند.
هوش مصنوعی چه کمکی کرد؟
یک روانشناس به نام دیمین هاوارد(Damien Howard) از هوش مصنوعی برای تولید یک ترانه برای لالارا به نام «برای فرزندانم»(For My Children) که توسط دنیل برای دخترش میکائیلا(Mikaela) نوشته شده بود، استفاده کرد.
ظاهراً میکائیلا نیز به بیماری ماچادو-جوزف مبتلا شده است و دکتر هاوارد از هوش مصنوعی برای مبارزه با کاهش شدید توانایی دنیل و میکائیلا در برقراری ارتباط استفاده کرد.
دکتر هاوارد با استفاده از هوش مصنوعی ChatGPT و Suno.AI برای شکل دادن به اشعار و تولید آوازهای مصنوعی، مجموعه‌ای از درخواست‌های آقای لالارا را به یک آهنگ جاز شاداب تبدیل کرد.
محصول نهایی، ترانه‌ای سه و نیم دقیقه‌ای و صمیمانه به میکائیلا بود که خودش در حال مبارزه با این بیماری است.
هاوارد گفت: این آهنگ بسیار قدرتمند و احساسی است.
دکتر هاوارد با استفاده از یک فرآیند دقیق شامل سوالات بله یا خیر، درخواست‌های کلمه و کمک از ChatGPT، به آقای لالارا کمک کرد تا یک بیانیه شخصی در مورد تجربه خود در ساخت آهنگ ارائه دهد.
واکنش‌های اطرافیان
جنی بیرد(Jenny Baird)، مادر دنیل، تجربه‌ای عاطفی از دیدن پسرش در بیان افکار و برقراری ارتباط پس از یک دهه داشت و گفت: مثل این است که دنیل را دوباره برگرداندیم.
وی افزود: هنوز از شنیدن این آهنگ اشک می‌ریزم، زیرا فکر می‌کنم این راه واقعاً فوق‌العاده‌ای برای کسی است که نمی‌تواند به صورت کلامی ارتباط برقرار کند تا بتواند دوباره با خانواده خود ارتباط برقرار کند.
دوست دوران کودکی دنیل نیز در حین مشاهده این اتفاق، اشک از چشمانش سرازیر شده بود و گفت: شنیدن جملات و احساسات دنیل پس از مدتی طولانی واقعاً دوست داشتنی بود.
وی افزود: دنیل کاملاً از لحاظ ذهنی تواناست و فقط ابزاری ندارد که از نظر فیزیکی بتواند با اطرافیان صحبت کند. بنابراین اینکه بتوانیم از هوش مصنوعی برای دادن چنین امکانی به دیگران استفاده کنیم، واقعاً بهترین استفاده از هوش مصنوعی است که می‌توانم به آن فکر کنم.
آینده هوش مصنوعی
داستان «دنیل لالارا» نمایی قدرتمند از آن چیزی است که هوش مصنوعی می‌تواند امکان‌پذیر کند و این یعنی بازیابی صدا و ارتباط عاطفی در جایی که یک بیماری، آن را از بین برده است.
هوش مصنوعی پنجره‌ای را به روی بازاندیشی در مورد نحوه حمایت از ارتباطات برای افرادی که دارای شرایط ناتوانی هستند، باز می‌کند و نه تنها عملکرد، بلکه بیان عمیق احساسات انسانی را ممکن می‌کند.
همینطور که این ابزارها پیشرفته‌تر می‌شوند، ما را نیز دعوت می‌کنند تا در مورد اینکه چگونه اصالت صدای یک فرد را حفظ کنیم و در عین حال به پشتیبانی تحول آفرینی که هوش مصنوعی می‌تواند ارائه دهد، فکر کنیم.
انتهای پیام
به گزارش ایسنا، دنیل لالارا(Daniel Lalara) 10 سال در سکوت زندگی کرد، تا اینکه هوش مصنوعی به وی کمک کرد تا افکار ناگفته‌اش را به آهنگی برای دخترش تبدیل کند؛ صدایی که یک دهه شنیده نشده بود.
به نقل از آی ای، هوش مصنوعی در موردی عجیب توانسته است به «دنیل لالارا» کمک کند تا برای اولین بار در 10 سال گذشته افکار خود را بیان کند.
لالارا که ساکن یکی از جزایر استرالیاست، از سال 2008 به بیماری نادر «ماچادو-جوزف»(MJD) مبتلا شده است. گفته می‌شود که این بیماری به‌طور شگفت‌انگیزی در قلمرو شمالی استرالیا رایج است و هنوز درمان شناخته‌شده‌ای برای آن کشف نشده است.
بیماری ماچادو-جوزف چیست؟
بیماری ماچادو-جوزف یک بیماری ناتوان کننده و ارثی است که با ضعف عضلانی شروع می‌شود، سپس به فقدان کنترل و اختیار کامل و ناتوانی جسمی دائمی قابل توجهی پیشرفت می‌کند.
عملکرد شناختی بیماران مبتلا به بیماری ماچادو-جوزف به خوبی کار می‌کند، اما توانایی‌های فیزیکی آنها به تدریج تحت تأثیر قرار می‌گیرد، تا جایی که در طول چند سال به طور کامل فلج می‌شوند.
هوش مصنوعی چه کمکی کرد؟
یک روانشناس به نام دیمین هاوارد(Damien Howard) از هوش مصنوعی برای تولید یک ترانه برای لالارا به نام «برای فرزندانم»(For My Children) که توسط دنیل برای دخترش میکائیلا(Mikaela) نوشته شده بود، استفاده کرد.
ظاهراً میکائیلا نیز به بیماری ماچادو-جوزف مبتلا شده است و دکتر هاوارد از هوش مصنوعی برای مبارزه با کاهش شدید توانایی دنیل و میکائیلا در برقراری ارتباط استفاده کرد.
دکتر هاوارد با استفاده از هوش مصنوعی ChatGPT و Suno.AI برای شکل دادن به اشعار و تولید آوازهای مصنوعی، مجموعه‌ای از درخواست‌های آقای لالارا را به یک آهنگ جاز شاداب تبدیل کرد.
محصول نهایی، ترانه‌ای سه و نیم دقیقه‌ای و صمیمانه به میکائیلا بود که خودش در حال مبارزه با این بیماری است.
هاوارد گفت: این آهنگ بسیار قدرتمند و احساسی است.
دکتر هاوارد با استفاده از یک فرآیند دقیق شامل سوالات بله یا خیر، درخواست‌های کلمه و کمک از ChatGPT، به آقای لالارا کمک کرد تا یک بیانیه شخصی در مورد تجربه خود در ساخت آهنگ ارائه دهد.
واکنش‌های اطرافیان
جنی بیرد(Jenny Baird)، مادر دنیل، تجربه‌ای عاطفی از دیدن پسرش در بیان افکار و برقراری ارتباط پس از یک دهه داشت و گفت: مثل این است که دنیل را دوباره برگرداندیم.
وی افزود: هنوز از شنیدن این آهنگ اشک می‌ریزم، زیرا فکر می‌کنم این راه واقعاً فوق‌العاده‌ای برای کسی است که نمی‌تواند به صورت کلامی ارتباط برقرار کند تا بتواند دوباره با خانواده خود ارتباط برقرار کند.
دوست دوران کودکی دنیل نیز در حین مشاهده این اتفاق، اشک از چشمانش سرازیر شده بود و گفت: شنیدن جملات و احساسات دنیل پس از مدتی طولانی واقعاً دوست داشتنی بود.
وی افزود: دنیل کاملاً از لحاظ ذهنی تواناست و فقط ابزاری ندارد که از نظر فیزیکی بتواند با اطرافیان صحبت کند. بنابراین اینکه بتوانیم از هوش مصنوعی برای دادن چنین امکانی به دیگران استفاده کنیم، واقعاً بهترین استفاده از هوش مصنوعی است که می‌توانم به آن فکر کنم.
آینده هوش مصنوعی
داستان «دنیل لالارا» نمایی قدرتمند از آن چیزی است که هوش مصنوعی می‌تواند امکان‌پذیر کند و این یعنی بازیابی صدا و ارتباط عاطفی در جایی که یک بیماری، آن را از بین برده است.
هوش مصنوعی پنجره‌ای را به روی بازاندیشی در مورد نحوه حمایت از ارتباطات برای افرادی که دارای شرایط ناتوانی هستند، باز می‌کند و نه تنها عملکرد، بلکه بیان عمیق احساسات انسانی را ممکن می‌کند.
همینطور که این ابزارها پیشرفته‌تر می‌شوند، ما را نیز دعوت می‌کنند تا در مورد اینکه چگونه اصالت صدای یک فرد را حفظ کنیم و در عین حال به پشتیبانی تحول آفرینی که هوش مصنوعی می‌تواند ارائه دهد، فکر کنیم.
انتهای پیام
